In Epiphania Domini.
Qui fons luminis est, gloria Patri Qui miro recreas lumine gentes, Aequalis tibi sit gloria, Nate: Amborum similis laus sit Amori.
��AD VESPERAS.
Hue vos, o miseri: surda relinquite Quae caeci colitis, mutaque numina : Se vobis aperit splendida civitas, Veri Numinis hospita.
En vestrae praeeunt primitiae Magi : Vatum dicta patent : exitialibus Errorum tenebris obsita gens diu. Miro lumine spargitur.
Ambo sic populi, dissociabilis Quos dudum paries separat, unicum In corpus coeunt. Hoc proprium modo Ambobus maneat decus !
O arcana Dei consilia! o tuo Deturbata gradu, primus amor Dei, Plebs Judaea! tuis gloria gentium Damnis, vitaque nascitur.
Jam nativa oleae brachia decidunt, Kami degeneres, germen adulterum, Miraturque novos semine non suo Arbor crescere surculos.
�� �
