sit, mox apparebit. Nam, sicut ipse vult, quod movetur utitur in linea sui motus puncto uno, numero, pro duobus, ratione, ut pro principio et pro fine; et tamen inter haec duo linea non intercediti cum unum tantum sint numero: cur etiam idem mobile, eodem modo, in tempore sui motus non utetur eodem instanti, numero, pro duobus, ratione, nempe pro fine temporis accessus et pro principio temporis recessus, ita ut inter haec duo instantia, ratione, non sit tempus, cum unum tantum, numero, sint? Hoc cur non fieri debeat, ratio nulla urget; ac praesertim cum idem Aristoteles doceat, quae lineae competunt, tempori etiam et motui eadem convenire. Si, ergo, in eadem linea idem, numero, punctus et finis est huius motus et principium alterius, nec tamen inter hoc principium et finem illum ut mediet linea necesse est; sic et idem instans numero, ratione fiet finis huius temporis et principium alterius, nec tamen ut tempus intercidat necesse erit. Constat igitur, quomodo Aristotelis argumenti solutio ex eiusdem argumenti propositionibus apte hauriri possit: quare, cum nos amplius non urgeat, videamus an in contrarium magis acriusque urgentia argumenta construere possimus.
Haec contra Aristotelem: verum, ut aliis argumentis in puncto
reflexionis non intercedere quietem ostendamus, nec sit inter
contrarios motus necessaria quies, alia haec sint argumenta. 2°: moveatur
aliquod continuum, ut linea ab tota, ad partes b motu violento simili,
qui continue remittatur: et dum ita fertur linea, aliquod mobile, ut
puta c, moveatur super lineam eandem contrario motu, ex b in a;
sed hic motus sit naturali similis, qui,
scilicet, augeatur: sed motus lineae in
principio sit velocior motu c in principio. Manifestum iam est,
quod in principio c movebitur ad easdem partes ad quas linea
fertur, quia illius motus, quo in contrarias fertur, tardior est motu
lineae; attamen, quia motus lineae remittitur, motus vero c augetur,
movebitur aliquando c vere ad partes sinistras, et sic faciet
transitum de motu ad dextram ad motum ad sinistram et super lineam
eandem; nec tamen in puncto regressus quiescet per aliquod tempus.
Et ratio est quia non potest quiescere, nisi tanta velocitate
moveatur linea ad partes dextras, quanta mobile e ad sinistras fertur:
10. que – 15. ut quies tempus – 17. auriri – 31. linee attamen – 33, 36 destr.... –
