De fideiussoribus indemnibus conservandis .
Rubrica. XXIII.
Statuimus, et ordinamus, quod si quis pro aliqua persona, Communi, collegio, vel universitate fideiusserit, vel se quomodolibet obligaverit occasione alicuius maleficij, vel in contractibus, seu quasi contractibus, vel distractibus in iudicio, vel extra , et occasione alicuius fideiussionis, vel cuiuscunque alterius obligationis in se susceptae aliquid de suo solverit, teneatur ipsa singularis persona, Commune, collegium,isive universitas ipsum fideiussoreni, seu aliter quocunque modo obligatum , indemnem penitus conservare ab omnl eo, quod solyerit, -et ab omnibus damnis, et interesse, prp quorum declaratione ipsius fideiussoris, et ut supra obligati, solventis iuramento credi volumus, procedendo in praedictis omnibus, et singulis summarie de plano sine strepitu, et figura iudicij.
Liceat etiam ipsi fideiussori, et cuilibet pro alio, ut supra, solventi suum principalem pro quo solverit, vel damnum, et interesse passus fuerit, capi, et carceribus mancipari facere, ibique detineri, donec integre de solutione, et de omni eius damno, et interesse sibi fuerit satisfactum.
Qui si capi non potuerit, ponatur in banno ad ipsius solventis petitionem, de quo exire non possit nisi sorte, ut supra, soluta, et omni damno, et interesse suo fideiussori, seu aliter solventi satisfacto. Si tamen ipse solvens contra suum principalem praesentem, vel contumacem agere voluerit, habita cognitione summaria, sine strepitu, et figura iudicij, ut supra, ponatur in corporalem bonorum possessionem ipsius principalis ad eiusdem solventis electionem pro integra omnium praedictorum, ut supra, solutione, et satisfactione, iuxta aestimationem fiendam per duos probos viros, si pro se bona illa retinere maluerit.
Alias sibi liceat bona ipsa venalia proponere per subhastationem, et plus offerenti dare, et liberare, et de ipsis venditionis instrumentum exponere, iuxta formam statuti supra positi, de modo procedendi contra contumacem.
Adijcientes, quod fideiussori per principalem, vel correuni nihil obijci possit, quod aliquid deiensionis culpa, vel negligentia omiserit.
Immo possit idem fideiussor principalem debitorem ad solutionem cogi facere, et antequam contra ipsum fuerit excussum, et
