Jump to content

Pagina:Logonomia anglica qua gentis sermo facilius addiscitur.djvu/141

E Wikisource
Fuit in emendando quaedam difficultas
114
Chap. 22.

Cap. XXII.

De figuris Sententiæ.

Figuræ quæ in cove, tales fuerunt: ſequuntur illæ quæ ſunt ſententiæ. In ſententiæ habetur ratio ordinis vocum, & ſenſus. Ordo aut vnus eſt & continuus in 1. Hirmo: aut obſcurus in 2. Syncheſi: aut turbatu in 3. Hyperbato; & 4. Parentheſi. Senſus porro aut incitatus est; vbi 5. Exclamatio, & Epiphonema; aut emendatus in 6. Epanonthoſi: aut explicatus, in 7. Antitheto, 8. Inuerſione, 9. Subiectione, & 10. Epanodo: aut contractus, in 11. Congerie.

Hirmos ſiue Συρμὸς.

1. Sermonis ſeries vna [&] prælonga ſit Hirmos.

I mj frail eiz ðëz ljnz with tërz du ſtïp,
Tu think hou shï, thruħ gjlful handling,
Ðoħ trv az tuch, ðoħ dauħter of a King,
Ðoħ fäir az e𝑣er liuing wjħt waz fair,
Ðoħ not in word nor dïd il meriting,
Iz from her Knjħr di𝑣orſed in diſpair, &c.

Fresh shadöuz, fit tu shroud from ſuni rai;
Fair laundz, tu täk, ðe ſun in ſëzn dv;
Swït ſpringz, in wich a thouzand nimfs did plai,
Soft rumbling brüks, ðat ᵹentl ſlumber drv;
Hjh rëred mounts, ðe landz about tu 𝑣v;
Löu lüking dälz, disloin'd from komon gäz;
Deljtful bourz, tu ſolas lu𝑣ers trv;
Fair laberinths, fond runerz eiz tu däz:

Æl