Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00034.svg

  

ad hoc vt infament creaturam ei ſcʒ lunam vt Hieroꝰ. et Criſoſto. icunt. Secundo qꝛ cum nō pont oꝑari ni mediantib natura​libus virtutib vt ſupꝛa ictū eſt. Jdeo con­derant coꝛpoꝝ aptitudines ad effectus in­ducendos et qꝛ cerebꝛū eſt humidimū oīm ꝑtium coꝛpoꝛis vt Ariſto. icit et naturales omnes. Jdeo maxime ſubijcitur operatōi lu​ne que ex ſua ꝛietate habet mouere humo­res. Jn cerebꝛo autē ꝑficiuntur vires aīales. Et ideo emones m certa augmenta lune ꝑturbant hoīs fantaam quando ↄderant cerebꝛū ad hoc iſpotū. Ad aliud  emo­nes aduocati in certis ↄſtellatōib adueniūt faciūt ter uo. Pꝛimo vt hoīes in hunc er​roꝛem inducant  credunt aliq numen ee in ſtellis. Sco qꝛ ↄderant m aliquas cō​ſtellationes materiam coꝛꝑalem magis ee iſpotā ad effectus pꝛo quibus aduocant᷑. Ad terciū  cut icit Augꝰ xxxvi. e ciui. ei. Per varia genera lapiduʒ herbaꝝ ligno­rum aīalium carminū et inſtrumentoꝝ mu­coꝛum emones alliciuntur nō vt anima­lia cibis ſed vt ſpūs gnis inquantū ſcʒ hec eis exhibentur in gnum iuini honoꝛis cu​ius ip ſunt cupidi. Tamen quia ſepe obijci​tur  emones pount impediri ꝑ herbas et armonias a vexatione hoīm vt in argumē​to allegatur e ſaul ꝑ armoniā citharis. Un​de nituntur efendere  aliqui poent effe­ctus maleficiales ꝓducere ꝑ certas herbas ⁊ occultas cauſas abſ auxilio emonū tan­tūmodo ex influentia coꝛpoꝛū celeſtium que plus pount impꝛimere in hmōi res coꝛpo­rales ad effectus coꝛꝑales quā in ios emo​nes ad ꝓducendum hmōi effectus maleficia​les. Jdeo latius cum t reſpondendū eſt ad­uertendum  herbe vel armonie nō pount ſua naturali virtute totaliter excludere vexa​tionem qua iabolus pot hoīem vexare  bi ꝑmitteret᷑ a eo vel angelis bonis. poſ­ſunt t illam vexationē mitigare et ita parua poet ee vexatio illa  poent eam penitus excludere. ſʒ hoc facerent nō agendo in im emonē cum t ſpūs ſeꝑatus in quē non po­teſt naturaliter agere quodcun coꝛpus. ſed agendo in im vexatū a emone. Omnis enī cauſa limitate virttutis ꝓducere poteſt effe­ctum intenoꝛē in materiam iſpotā ᷓ non iſpotam. cui ⁊ conſonat illud philoſophi ij. e anima. Actus actiuoꝝ ſunt in patiente pꝛediſpoto. Demon aūt eſt agens limitate virtutis. ergo vexationē intenoꝛem facere poteſt iabolus in hoīe iſpoto ad illā ve­xationem ue ad illud ad q iabolus intē­dit adducere quam in homine iſpotionis cōtrarie. Puta iabolus poteſt vexare inten­us paone melancolica hominē iſpotū ad illam quā hoīem contrarie iſpotionis Certum eſt autem  herbe et armonie mul­tum pount immutare iſpotionē coꝛpo­ris. et ex ↄſequenti motus ſenſualitatis. hoc patet e herbis cum quedam inclinant ad le​ticiam quedaʒ ad triſticiā. et c e alijs. Hoc etiam patet e armonijs ꝑ pħm. viij. polliť. vbi vult  iuerſe armonie habent ꝓuocare iuerſas paones in homine. Hoc etiam re​fert Boetius in muca ſua. Et autoꝛ e oꝛ­tu ſcientiarū vbi loquens e vtilitate muce icit.  valet ad curandum vel alleuianduʒ iuerſas infirmitates. Et ita patere poteſt  ceteris paribus fit vexatio ebilioꝛ. Non au​tem video quomodo herbe vel armonie poſ­nt in homine iſpotionē aliquam cauſa­re ter quam homo nullo modo poet a e​mone vexari  tamen ꝑmitteretur. quia ia­bolus mouendo ſolum motu locali vapoꝛes et ipſos ſpiritus inoꝛdinato motu poet ho­minem multum vexare. Herbe auteʒ vel ar­monie nullam iſpotioneʒ cauſare poent in homine ſua naturali virtute per quam ꝓ­hibetur emon pꝛedictā cōmotionem facere Contingit tamen quando  iabolo non ꝑmittitur hominem vexare ni vexatōne ita parua  ꝑ aliquam foꝛtem iſpotioneʒ ad contrarium tolleretur totaliter. et tunc alique herbe vel armonie poent coꝛpus hominis ita ad contrariū iſponere  illa vexatio to­taliter ammoueretur. ꝟbi gratia. Diabolus quando poet hoīem vexare vexatione tri​ſticie ita ebiliter  per aliquas herbas vel armonias que haberent cauſare ilatationē et iffuonē ſpirituum qui ſunt motus cō­trarij triſticie totaliter ammouertur illa triſti​cia. Ꝙ aūt Augꝰ. li. ij. e octri. chꝛiſtia. con​demnat ligaturas et quedam alia e quibus ibi iffuus ſcribit hoc attribuens arti ma­gice. hoc eſt quantū ad illud  non pount ex ſua naturali ꝟtute. quod patʒ ex hoc  i​cit c. Ad hoc genus ꝑtinent omnes ligatu​re at remedia que medicoꝝ condemnat i­ſciplina. Jn quo ſatis patet  illa cōdemnat quantū ad vſum reſpectu cuius non habent aliquā efficaciā ex ſua naturali virtute. Quā​tum aūt ad illud quod. i. Regum. c. xvi. habe​tur. Ꝙ ſaul qui vexabatur a emone alleuia​batur quando auid cytharam ꝑcutiebat co​ram eo et  ſpūs malus recedebat ⁊c̈. Sci­endum  bene verum eſt  per tactū cythare virtute naturali illius armonie alleuiabatur