Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00050.svg

  

fieri aliquam creaturam. aut melius aut e­terius immutari aut trranſfoꝛmari in aliam ſpēʒ: vel aliā ī ꝉıtudinē ni ab ipſo creatoꝛe qui oīa fecit et per quē oīa facta ſunt: ꝓculdu​bio infidelis eſt ⁊ pagano eterioꝛ. et vtamur argumentis ſancti Tho. in. ij. ſenť. iſt. viij. An emones pont imp͛mere in ſenſus coꝛ​poꝛales ſtigijs eludendo Ubi pꝛimo ar­guit  nō. Nam illa foꝛma beſtie que videt᷑ opoꝛtet  t alicubi. ſed nō t ee t in ſen­ſu. qꝛ ſenſus nō habet aliquā ſpeciē ni a reb acceptā. et ibi nō eſt vera beſtia ꝑ auctoꝛitateʒ ca. allegatā. nec iterū t ee in re que videt᷑: cut  mulier videatur beſtia. qꝛ ue foꝛme ſubſtantiales nō pt ee in eodem mul ⁊ ſe­mel. ergo cū illa foꝛma beſtie que videt᷑ nulli​bi pot ee ideo nulla pꝛeſtigioſa illuo in oculo videntis fieri t. cū vio ꝑ aliquā foꝛ­mam neceario habeat terminari. Pꝛeterea  icatur  foꝛma illa t in aere circumſtan​te. hoc nō t ee. tum quia aer nō eſt ſuſcepti​uus alicuius foꝛme ſeu figure. tum etiā quia nō ſemꝑ vnus ⁊ idem aer circa illā ꝑſonā ꝓ­pter fluxibilitatē manere t cipue q moue­tur. tum etiā qꝛ c videretur ab omnib talis tranſfoꝛmatio q t nō fit qꝛ emones nō vi​dentur ad minus ſanctoꝝ viroꝝ viones e​cipere. Pꝛeterea ſenſus viuus ſeu potentia viua eſt potentia paua. ſed omne pauū mouet᷑ ab actiuo bi oꝛtionato. actiuū aūt oꝛtionatū ſenſui eſt uplex. Unū qᷓ oꝛi­ginās actū ſcʒ obieciū. Aliud aūt qᷓ eferēs cut mediū. ſed foꝛma illa que videtur nō t ee obiectū ſenſus: ne etiā mediū qua e­ferens. De pꝛimo ſcʒ  nō t ee obiectuʒ. qꝛ a nulla re ſumi t vt in cedenti argumento tactū eſt cum non t in ſenſu a re accepta. nec in ipſa re nec etiā in ipſo aere qua in medio eferente vt pꝛius tactū eſt in tercio argumē­to. Pꝛeterea  emon mouet vim cognitiuaʒ interioꝛē aut hoc facit ſe obijciendo virtuti cognitiue. aut hoc facit immutando iaʒ. nō autē hoc facit ſe ei obijciendo. qꝛ opoꝛteret  vel aumeret coꝛpus: et c nō poet interius ingredi ad oꝛganū imaginatōis. cū uo coꝛ­poꝛa nō nt mul in eodē loco: ne in au­mēdo fantaſma. q ec̄ ee nō t. qꝛ fantaſma nō eſt ne quantitate. Demon aūt omni quā­titate caret: ꝉr etiā non t hoc facere immutā​do. quia aut immutaret alterando q vide­tur nō poe facere: qꝛ omnis alteratio fit per qualitates actiuas quibus emones carent. Aut immutaret tranſmutando ue localiter mouendo q videtur ee incōueniēs uab rōnibus. Pꝛimo quidē qꝛ tranſmutatio oꝛ­gani nō poet fieri ne ſenſu oloꝛis. Sco quia m hoc emon non oſtenderet homini ni nota. cum t Augꝰ icit.  oſtendit hoī foꝛmas et notas ⁊ ignotas. ergo videt᷑  e­mones nullo modo pt imaginatōʒ vel ſen­ſum hoīs eciꝑe. Sed cōtra Augꝰ. xviij. e ci. ei. icit  tranſmutatōes hoīm in aīalia bꝛuta que icunt᷑ arte emonū facte nō fue­runt m veritatē ſʒ ſolū m aarentiā. Hoc aūt fieri nō poet  emones hūanos ſenſus trāſmutare nō poent. Pꝛeterea alludit et au​toꝛitas Augꝰ. in li. lxxxiij. q. que etiaʒ pꝛius allegata fuit. ſerpit hoc malū emonis ꝑ oēs additus ſenſuales ⁊c̈. Ro  lectoꝛ volue­rit ſuꝑ modū tranſmutādi inſpicere inueni­et in ſca ꝑte oꝑis. ca. vi. varios modos. Ad ps tmodo ſcholaſtice ꝓcedendo. icamꝰ triū octoꝝ ſnīas ↄcoꝛdantes in eo  iabo​lus t fantaam hoīs ecipere. vt hō verus aīal videatur. inter quas etiā vltima ſubtili­oꝛ ceteris.  et ſctī Tho. eſt. Et pꝛima eſt i Anthonini in pꝛima ꝑte ſumme. ti. v. c. v. §. v. eclarantis  iabolus fantaaʒ hoīs ad ecipiendū q oꝑatur: et cipue circa illu­onem ſenſuū. et eclarat naturali rōne. ca­nonis auctoꝛitate ⁊ exꝑimentoꝝ multiplici­tate. Pꝛimū c. Coꝛꝑa naturaliter ſubdunt᷑ et obediūt nature angelice quantū ad motuʒ localē. Angeli aūt mali etiā  amiſerint grati​am nō t virtutem naturalē. vt ſepius ſupꝛa tactum eſt. Cum aūt potentia fantaſtica ue imaginatiua t coꝛpoꝛalis id eſt affixa oꝛga​no coꝛpoꝛeo naturaliter ſubditur etiā malis: vt pont eam trāſmutare cauſando varias fantaas ex eſcenone humoꝝ et ſpirituuʒ ad pꝛincipiū ſentiuū ꝓcurata ab eis. hec il­le. et ſubdit. Patet et ex hoc canone. xxvi. q. v epiſcopi. Jllud nō eſt obmittendū  quedaʒ ſcelerate mulieres poſt ſathan retro conuerſe emonum illuonib ⁊ fantaſmatib ſeducte credunt ſe et ꝓfitent᷑ cū yana hoꝛis noctur­nis ea paganoꝛum. vel cum herodiade ⁊ cū innumera multitudine mulieꝝ equitare ſuꝑ quaſdam beſtias. et multa terraruʒ ſpacia in tempeſte noctis lentio pertranre. et infra. Qua pꝛopter ſacerdotes pꝛedicare ebēt po​pulo ei vt nouerint omnino hec falſa ee. et non a iuino ſed a maligno ſpiritu talia fan­taſmata mentibus fidelium irrogari. quidē ie ſathanas tranſfoꝛmat ſe in iuerſarum ꝑ​ſonarum ſpecies at militudines ⁊ mentē quam captiuā tenet in ſomnis eludendo ꝑ euia que educit. Et quidem intellectus huius canonis in pꝛima ſtione tactus eſt q̊ ad qᷓtuoꝛ  dicanda ſunt. Sed  nō valeāt