Vide: |
Haec pagina sine abbreviaturis |
Haec pagina transscripta |
Questio Nona | Questio Undecima |
[ 49 ]¶ Queſtio.
x.
An
malefice
operant᷑
circa
homines
in
beſtiales
foꝛmas
pꝛeſtigioſa
arte
illos
tranſmutando
QUarto
ipſa
veritas
eclarat᷑.
vbi
etiā
hoīes
tranſfoꝛmant
in
beſtias.
quod
qualiter
fiat
arguit᷑
nō
t
pobile
hoc
fieri.
xxvi.
q.
v.
Ei.
ex
concilio
acquiren.
Quiſquis
credit
poe
[ 50 ]fieri
aliquam
creaturam.
aut
melius
aut
eterius
immutari
aut
trranſfoꝛmari
in
aliam
ſpēʒ:
vel
aliā
ī
ꝉıtudinē
ni
ab
ipſo
creatoꝛe
qui
oīa
fecit
et
per
quē
oīa
facta
ſunt:
ꝓculdubio
infidelis
eſt
⁊
pagano
eterioꝛ.
et
vtamur
argumentis
ſancti
Tho.
in.
ij.
ſenť.
iſt.
viij.
An
emones
pont
imp͛mere
in
ſenſus
coꝛpoꝛales
ſtigijs
eludendo
Ubi
pꝛimo
arguit
nō.
Nam
illa
foꝛma
beſtie
que
videt᷑
opoꝛtet
t
alicubi.
ſed
nō
t
ee
t
in
ſenſu.
qꝛ
ſenſus
nō
habet
aliquā
ſpeciē
ni
a
reb
acceptā.
et
ibi
nō
eſt
vera
beſtia
ꝑ
auctoꝛitateʒ
ca.
allegatā.
nec
iterū
t
ee
in
re
que
videt᷑:
cut
mulier
videatur
beſtia.
qꝛ
ue
foꝛme
ſubſtantiales
nō
pt
ee
in
eodem
mul
⁊
ſemel.
ergo
cū
illa
foꝛma
beſtie
que
videt᷑
nullibi
pot
ee
ideo
nulla
pꝛeſtigioſa
illuo
in
oculo
videntis
fieri
t.
cū
vio
ꝑ
aliquā
foꝛmam
neceario
habeat
terminari.
Pꝛeterea
icatur
foꝛma
illa
t
in
aere
circumſtante.
hoc
nō
t
ee.
tum
quia
aer
nō
eſt
ſuſceptiuus
alicuius
foꝛme
ſeu
figure.
tum
etiā
quia
nō
ſemꝑ
vnus
⁊
idem
aer
circa
illā
ꝑſonā
ꝓpter
fluxibilitatē
manere
t
cipue
q
mouetur.
tum
etiā
qꝛ
c
videretur
ab
omnib
talis
tranſfoꝛmatio
q
t
nō
fit
qꝛ
emones
nō
videntur
ad
minus
ſanctoꝝ
viroꝝ
viones
ecipere.
Pꝛeterea
ſenſus
viuus
ſeu
potentia
viua
eſt
potentia
paua.
ſed
omne
pauū
mouet᷑
ab
actiuo
bi
oꝛtionato.
actiuū
aūt
oꝛtionatū
ſenſui
eſt
uplex.
Unū
qᷓ
oꝛiginās
actū
ſcʒ
obieciū.
Aliud
aūt
qᷓ
eferēs
cut
mediū.
ſed
foꝛma
illa
que
videtur
nō
t
ee
obiectū
ſenſus:
ne
etiā
mediū
qua
eferens.
De
pꝛimo
ſcʒ
nō
t
ee
obiectuʒ.
qꝛ
a
nulla
re
ſumi
t
vt
in
cedenti
argumento
tactū
eſt
cum
non
t
in
ſenſu
a
re
accepta.
nec
in
ipſa
re
nec
etiā
in
ipſo
aere
qua
in
medio
eferente
vt
pꝛius
tactū
eſt
in
tercio
argumēto.
Pꝛeterea
emon
mouet
vim
cognitiuaʒ
interioꝛē
aut
hoc
facit
ſe
obijciendo
virtuti
cognitiue.
aut
hoc
facit
immutando
iaʒ.
nō
autē
hoc
facit
ſe
ei
obijciendo.
qꝛ
opoꝛteret
vel
aumeret
coꝛpus:
et
c
nō
poet
interius
ingredi
ad
oꝛganū
imaginatōis.
cū
uo
coꝛpoꝛa
nō
nt
mul
in
eodē
loco:
ne
in
aumēdo
fantaſma.
q
ec̄
ee
nō
t.
qꝛ
fantaſma
nō
eſt
ne
quantitate.
Demon
aūt
omni
quātitate
caret:
ꝉr
etiā
non
t
hoc
facere
immutādo.
quia
aut
immutaret
alterando
q
videtur
nō
poe
facere:
qꝛ
omnis
alteratio
fit
per
qualitates
actiuas
quibus
emones
carent.
Aut
immutaret
tranſmutando
ue
localiter
mouendo
q
videtur
ee
incōueniēs
uab
rōnibus.
Pꝛimo
quidē
qꝛ
tranſmutatio
oꝛgani
nō
poet
fieri
ne
ſenſu
oloꝛis.
Sco
quia
m
hoc
emon
non
oſtenderet
homini
ni
nota.
cum
t
Augꝰ
icit.
oſtendit
hoī
foꝛmas
et
notas
⁊
ignotas.
ergo
videt᷑
emones
nullo
modo
pt
imaginatōʒ
vel
ſenſum
hoīs
eciꝑe.
Sed
cōtra
Augꝰ.
xviij.
e
ci.
ei.
icit
tranſmutatōes
hoīm
in
aīalia
bꝛuta
que
icunt᷑
arte
emonū
facte
nō
fuerunt
m
veritatē
ſʒ
ſolū
m
aarentiā.
Hoc
aūt
fieri
nō
poet
emones
hūanos
ſenſus
trāſmutare
nō
poent.
Pꝛeterea
alludit
et
autoꝛitas
Augꝰ.
in
li.
lxxxiij.
q.
que
etiaʒ
pꝛius
allegata
fuit.
ſerpit
hoc
malū
emonis
ꝑ
oēs
additus
ſenſuales
⁊c̈.
Ro
lectoꝛ
voluerit
ſuꝑ
modū
tranſmutādi
inſpicere
inueniet
in
ſca
ꝑte
oꝑis.
ca.
vi.
varios
modos.
Ad
ps
tmodo
ſcholaſtice
ꝓcedendo.
icamꝰ
triū
octoꝝ
ſnīas
ↄcoꝛdantes
in
eo
iabolus
t
fantaam
hoīs
ecipere.
vt
hō
verus
aīal
videatur.
inter
quas
etiā
vltima
ſubtilioꝛ
ceteris.
et
ſctī
Tho.
eſt.
Et
pꝛima
eſt
i
Anthonini
in
pꝛima
ꝑte
ſumme.
ti.
v.
c.
v.
§.
v.
eclarantis
iabolus
fantaaʒ
hoīs
ad
ecipiendū
q
oꝑatur:
et
cipue
circa
illuonem
ſenſuū.
et
eclarat
naturali
rōne.
canonis
auctoꝛitate
⁊
exꝑimentoꝝ
multiplicitate.
Pꝛimū
c.
Coꝛꝑa
naturaliter
ſubdunt᷑
et
obediūt
nature
angelice
quantū
ad
motuʒ
localē.
Angeli
aūt
mali
etiā
amiſerint
gratiam
nō
t
virtutem
naturalē.
vt
ſepius
ſupꝛa
tactum
eſt.
Cum
aūt
potentia
fantaſtica
ue
imaginatiua
t
coꝛpoꝛalis
id
eſt
affixa
oꝛgano
coꝛpoꝛeo
naturaliter
ſubditur
etiā
malis:
vt
pont
eam
trāſmutare
cauſando
varias
fantaas
ex
eſcenone
humoꝝ
et
ſpirituuʒ
ad
pꝛincipiū
ſentiuū
ꝓcurata
ab
eis.
hec
ille.
et
ſubdit.
Patet
et
ex
hoc
canone.
xxvi.
q.
v
epiſcopi.
Jllud
nō
eſt
obmittendū
quedaʒ
ſcelerate
mulieres
poſt
ſathan
retro
conuerſe
emonum
illuonib
⁊
fantaſmatib
ſeducte
credunt
ſe
et
ꝓfitent᷑
cū
yana
hoꝛis
nocturnis
ea
paganoꝛum.
vel
cum
herodiade
⁊
cū
innumera
multitudine
mulieꝝ
equitare
ſuꝑ
quaſdam
beſtias.
et
multa
terraruʒ
ſpacia
in
tempeſte
noctis
lentio
pertranre.
et
infra.
Qua
pꝛopter
ſacerdotes
pꝛedicare
ebēt
populo
ei
vt
nouerint
omnino
hec
falſa
ee.
et
non
a
iuino
ſed
a
maligno
ſpiritu
talia
fantaſmata
mentibus
fidelium
irrogari.
quidē
ie
ſathanas
tranſfoꝛmat
ſe
in
iuerſarum
ꝑſonarum
ſpecies
at
militudines
⁊
mentē
quam
captiuā
tenet
in
ſomnis
eludendo
ꝑ
euia
que
educit.
Et
quidem
intellectus
huius
canonis
in
pꝛima
ſtione
tactus
eſt
q̊
ad
qᷓtuoꝛ
dicanda
ſunt.
Sed
nō
valeāt
[ 51 ]etiam
vehi
vbi
hoc
affectant
et
non
impediuntur
iuina
virtute.
c
nō
eet
verus
intellectus.
qꝛ
ſepime
hoīes
inuiti
et
nō
malefici
ꝑ
multa
terraꝝ
ſpacia
coꝛꝑaliter
trāſferant᷑
Sed
qꝛ
vtro
modo
t
fieri
ſequit᷑
in
fata
ſumma.
et
in.
ca.
nec
mirū.
ea.
q.
Augꝰ
narrat
in
libꝛis
gentiliū
legit᷑
e
quadā
maga
icta
circes
que
ſocios
vlixis
mutauerat
in
beſtias
q
magicis
ſtigijs
potius
fingebat᷑
ᷓ
in
reꝝ
veritate
ↄpleretur
alterando
fantaas
hoīm.
Patet
hoc
etiā
ꝑ
plura
exempla.
Legit᷑
enī
in
vitaſpatrū
quedā
iuuencula
qꝛ
aſſentire
noluit
cuidaʒ
iuueni
e
turpitudine
eā
ſollicitanti
ie
iuuenis
turbatus
ex
hoc
a
quodā
iudeo
ꝓcurauit
maleficiū
fieri
ↄtra
illam.
quo
ꝑacto:
mulier
cōuerſa
eſt
in
equam.
que
ↄuero
nō
fuit
m
rei
veritatē
ſʒ
m
ludificationē
emonis
immutantis
fantaā
et
ſenſum
iius
mulieris
⁊
aſpicientiū
eā
vt
videretur
equa
erat
vera
mulier:
v
ucta
ad
beatum
Machariū
nō
potuit
iabolus
ita
oꝑari
illuderet
ſenſus
eius
cut
alioꝝ
ꝓpter
ſuā
ſanctitatē.
nam
bi
videbat᷑
mulier
vera
nō
equa.
cuius
tandē
oꝛōne
liberata
eſt
ab
illa
illuone.
icēs
hoc
bi
accidie
qꝛ
nō
vacabat
iuinis
nec
frequētabat
ſacramenta
vt
icebat:
ideo
iabolus
ptāteʒ
habuerat
ſuper
eā.
et
alias
eet
honeſta.
Poteſt
igit᷑
iabolus
ꝑ
ↄmotōʒ
interioꝝ
ſpirituū
⁊
humoꝝ
oꝑari
ad
immutandū
actū
⁊
potentiā
nutritiue.
ſentiue
⁊
aetitiue
et
cuiuſcū
potentie
coꝛꝑalis
oꝛgano
vtentis.
m
bt
Tho.
i.
ꝑte
q.
cxi.
Sicut
credi
t
fuie
geſtū
ſuꝑ
monem
magū
in
incantatōib
ſuis
e
eo
narrantur.
Sʒ
nihil
hoꝝ
t
iabolus
facere
ni
eo
ꝑmittente
qui
cum
angelis
ſuis
bonis
frequenter
repꝛimit
maliciā
eius
eciꝑe
nos
et
nocere
querentis.
U
icit
Augꝰ.
loquēs
e
maleficis.
Hi
ſunt
qui
ꝑmiu
ei
elementa
ↄcutiūt:
hoīm
mentes
ꝑturbant
minus
cōfidentiū
in
eo.
xxvi.
q.
v.
nec
mirū.
Hoꝝ
etiam
oꝑatōe
ꝑ
maleficā
artē
fit
q
vt
vir
non
pot
videre
vxoꝛē
⁊
ecōuerſo.
et
hoc
ꝑ
immutationē
fantae
reſentando
ei
talē
vt
rē
odibilem
⁊
hoꝛribilē.
Je
etiā
iabolus
vigilātibus
⁊
oꝛmientib
ſuggerit
reſentatōes
turpium
fantae
ad
ecipiendū
⁊
inducendum
ad
malū.
Uerū
qꝛ
pcc̄m
nō
ↄſtit
in
imaginatōne
ſʒ
in
volūtate.
ideo
ex
hmōi
fantaȷs
ꝑ
iabolū
ſuggeſtis
⁊
alteratōnib
varijs
hō
nō
peccat
ni
voluntate
ꝛia
pcc̄o
aentiat.
Sca
ſentētia
ad
idem
modernoꝝ
octoꝝ
eclarantes
pꝛimo
quid
t
pꝛeſtigiū
et
quot
modis
emon
t
hmōi
illuones
cauſare.
Hic
nota
Anthonius
allegat
ea
que
in
cedenti.
q.
ix.
tacta
ſunt.
v
nō
eſt
opus
illa
renouare.
Tercia
ſententia
eſt
ſancti
Tho.
et
eſt
reſponua
ſuꝑ
argumentū
quo
queritur
vbi
t
illa
foꝛma
beſtie
videt᷑.
Aut
in
ſenſu
aut
in
re.
aut
in
aere
circūſtante.
et
eſt
talis.
illa
foꝛma
beſtie
que
videt᷑
nō
eſt
ni
in
ſenſu
pꝛimo
interioꝛi
⁊
ꝑ
foꝛtē
imaginatōʒ
reſultat
in
ſenſum
exterioꝛē
quodāmodo.
et
ibi
t
t
ꝑ
emonis
oꝑationē
contingere
upliciter.
Uno
mō
vt
ſpēs
aīalium
icamus
que
ſunt
in
theſauro
imaginatōis
reſeruate
fluāt
operatione
emonū
ad
oꝛgana
ſenſuū
interioꝛū:
c
etiā
in
ſomno
ↄtingit
ꝓut
ſupꝛa
eclaratum
eſt.
Et
ideo
q
ille
ſpēs
ↄtingūt
oꝛgana
ſenſus
exterioꝛis
puta
viſus
vident᷑
ac
eſſent
res
ptes
extra:
et
actu
ſentirent᷑.
Alius
modus
t
ee
ex
immutatōe
oꝛganoꝝ
interioꝛum
quib
mutatis
fallit᷑
ſenſus
iudicium
cut
patʒ
in
eo
qui
habet
guſtū
coꝛruptū
cui
oīa
ulcia
vident᷑
amara.
⁊
parū
iffert
a
pꝛimo.
Hoc
aūt
facere
pt
etiā
hoīes
virtute
qᷓrundam
reꝝ
naturaliū
cut
ad
vapoꝛatōem
cuiuſdā
fumi
trabes
omus
vident᷑
ſerpentes.
et
multa
exꝑimenta
huius
inueniunt᷑.
vt
etiā
ſupꝛa
tactū
eſt.
Solutiones
argumentoꝝ.
AD
argumenta
ptʒ
ad
pꝛimū
textus
ille
ſepe
allegatur
et
male
intelligitur
Nam
quo
ad
h̊
loquit᷑
e
tranſfoꝛmatione
in
aliā
ſpeciē
vel
ꝉıtudinē
eclaratum
eſt
qᷓliter
hoc
fieri
t
ſtigioſa
arte.
Sed
quo
ad
hoc
icit
nō
pot
fieri
aliqᷓ
creatura
virtute
emonis.
capit᷑
fieri
ꝓ
creari:
manifeſtū
eſt
nō.
vero
capit᷑
fieri
ꝓ
naturali
ꝓductōe
c
certū
eſt
pt
facere
aliquaſ
creaturas
imꝑfectas.
q
qualiter
fit
eclarat
ſcūs
Tho.
vbi.
sᷓ.
Nam
icit
oēs
tranſmutatōes
coꝛꝑaliū
reꝝ
pt
fieri
ꝑ
aliquas
virtutes
naturales
ad
qᷓs
ꝑtinent
ſemina
que
in
elementis
huius
mūdi
inueniunt᷑
puta
in
terra
vel
aquis
cut
relinquūt
ſua
ſemina
ſerpētes
et
rane
et
his
ꝉıa
pt
fieri
ꝑ
oꝑatōnes
emonum
hmōi
ſeminib
adhibitis.
cut
cum
aliqua
res
tranſmutatur
in
ſerpentes
vel
ranas
que
per
putrefactionē
generari
pount.
Jlle
vero
tranſmutatōes
coꝛꝑaliuʒ
reꝝ
que
nō
pt
virtute
nature
fieri
nullo
modo
oꝑatione
emonū
m
rei
veritatē
ꝑfici
pt.
cut
coꝛpus
humanuʒ
mutet᷑
in
coꝛpus
beſtie.
aut
coꝛpus
moꝛtui
rruiuiſcat.
q
fieri
videatur
aarentia
eſt
ſtigioſa.
aut
iabolus
in
aumpto
coꝛꝑe
ſe
agitat
coꝛā
hoīb.
foꝛtificant᷑
iſta.
Nā
albertꝰ
ī
li.
e
aīalib
vbi
rit
An
emōes
ſeu
ec̄
icamꝰ
malefici
pont
facere
ꝟa
aīalia.
Rdit
c
eo
ꝑmittēte.
et
h̊
[ 52 ]quo
ad
imꝑfecta
animalia.
ſed
nō
pount
in
inſtanti
cut
eus
facere:
ſed
motu
quodā
licet
ſubito
cut
ptʒ
e
maleficis.
Exo.
vij.
ſuper
iſto.
Uocauit
pharao
ſapiētes
icit.
Demones
iſcurrūt
ꝑ
mundū
⁊
colligūt
iuerſa
ſemīa
⁊
eoꝝ
adaptatōe
pt
ꝓrumꝑe
iuerſe
ſpēs.
Et
glo.
ibidē
c
icit.
Dū
ꝑ
incantationē
emonū
malefici
aliq͛d
efficere
conant᷑
iſcurrūt
ꝑ
mundū
⁊
ſemina
ſubito
eoꝝ
e
q͛bus
hoc
agitāt
afferūt.
et
c
ex
illis
ꝑmittēte
eo
nouas
ſpecies
reꝝ
ꝓducūt.
Hec
etiā
ſuperius
tacta
ſunt.
At
vbi
ifficultas
ſuboriret᷑.
An
talia
facta
emonū
eent
oꝑa
miraculoſa
icenda.
Ro
patuit
ex
cedentib.
etiā
emones
aliqᷓ
ꝟa
miracula
facere
pt
ad
virtus
nature
ꝑticularis
ſe
extendere
t
Et
licʒ
talia
nt
vera
nō
t
ad
veri
cognitōʒ
ab
eo
fiūt.
m
quē
ſenſum
oꝑa
antixi
pt
ici
gna
mendacia:
qꝛ
ad
ſeductōʒ
hoīm
fiūt.
Patet
et
ſolutio
ad
aliud
argumentū
e
ſubiecto
foꝛme
icamꝰ.
Beſtie
foꝛma
videt᷑
nō
eſt
in
aere
nec
in
ia
re:
vt
patuit.
ſʒ
in
io
ſenſu.
ꝓut
ex
ſnīa
ſcī
Tho.
vt
ſuꝑius
eclaratuʒ
eſt.
Ad
illud
oe
pauū
mouet᷑
ab
actiuo
bi
oꝛtionato
ↄcedit᷑.
Et
q
ſubinfert᷑:
foꝛma
illa
videtur
nō
t
ee
obiectū
oꝛiginans
actū
ſeu
eliciēs
eo
a
nulla
re
ſumat᷑
Dicit᷑
imo
a
re
qꝛ
a
ſpecie
ſenbili
in
imaginatōe
reſeruata
quā
educere
t
et
imaginationi
ſeu
etiā
ſentiue
potētie
offerre
t
vt
ſupꝛa
ictū
eſt.
Ad
vltimū
icendū.
emon
nō
immutat
potentiā
ſentiuā
et
imaginatiuam
ſe
ei
obijciendo
vt
oſtenſum
eſt:
ſed
eam
trāſmutando.
nō
quidē
alterando
ni
ᷓtuʒ
ad
motū
localē.
qꝛ
nō
t
e
ſe
impꝛimere
nouas
ſpēs
vt
ictū
eſt.
immutat
aūt
tranſmutando.
i.
localiter
mouendo.
et
hoc
iterū
facit
nō
ſuƀam
oꝛgani
iuidendo
vt
c
cōſequat᷑
ſenſus
oloꝛis.
ſʒ
mouēdo
ſpūs
⁊
humoꝛes.
Ꝙ
autē
vlterius
obijcitur.
ſequeret᷑
m
hoc
emon
nō
pot
aliq͛d
noui
homini
emonſtrare
m
imaginatiuā
vionē.
Dicendum
eſt
nouū
aliq͛d
t
intelligi
upliciter
Uno
modo
totaliter
nouū
et
m
ſe
et
m
ſua
pꝛincipia.
et
m
hoc
emon
nō
t
aliq͛d
nouum
hoī
m
vionē
imaginariā
emonſtrare.
non
enī
t
facere
cecus
natus
imaginet᷑
coloꝛes
vel
ſurdus
natus
imaginet᷑
ſonos
Alio
modo
icitur
aliquid
nouū
m
ſpecieʒ
totius.
puta
icamꝰ
ee
nouū
in
imaginatione
aliquis
imaginetur
montes
aureos
quos
nunᷓ
vidit
qꝛ
t
vidit
⁊
aurū
⁊
montē
t
naturali
motu
imaginari
fantaſmata
aurei
montis.
et
hoc
modo
t
emon
aliq͛d
noui
imaginationi
offerre.
¶ Quid
e
lupis
interdū
homines
et
pueros
ex
cunabulis
rapientes
⁊
comedentes
ſentiendū
t:
an
etiā
pꝛeſtigioſa
arte
per
maleficas.
INcidentalis
queſtio
e
lupis
interdum
hoīes
⁊
pueros
e
omib
rapiētes
⁊
cōmedentes
⁊
cū
magna
aſtucia
iſcurrētes
ita
vt
ne
aliqᷓ
arte
aut
potentia
ledi
aut
capi
valeāt.
Dicendū
eſt
hoc
interdum
hʒ
naturalē
cauſam.
interdū
vero
ſtigioſam
artē
ū
ꝑ
maleficas
ↄtingūt.
De
pꝛimo
Albertus
in
e
aīalib
icit
ex
quin
caus
ꝓuenire
t.
Aliq
ter
famis
augmētum.
cut
⁊
cerui
aliq
et
alie
beſtie
hoīb
appꝛopinquāt.
Aliq
ter
ferocitatē
virium
et
hoc
in
regionib
frigidis.
et
etiā
q
ht
catulos.
Sed
quia
e
his
nihil
ad
otū:
icimus.
emonū
illuone
fiunt.
q
eus
ꝓpter
peccata
punit
aliquē
ꝉm.
Juxta
illud
Leuiť.
xvi.
Si
nō
feceritis
mādata
mea
mittam
in
vos
beſtias
agri
que
ↄſumant
vos
et
pecoꝛa
vr̄a.
et
Deutro.
xxxij.
Dentes
beſtiaꝝ
immittā
in
eos
cū
furoꝛe
⁊c̈.
Per
quē
aūt
modum.
An
nt
veri
lupi
vel
emones
in
foꝛmis
c
aarentib
icitur
ſunt
veri
lupi
ſed
obdentur
a
emonib
vel
agitant᷑
uplici
modo.
Uno
modo
abſ
maleficoꝝ
oꝑatione
cut
quadragintaduob
pueris
ↄtigit
a
uob
vꝛs
e
lua
exeuntib
q̊s
iugulauerunt
ter
irrionē
factā
heliſeo
hete
icendo:
aſcende
calue
⁊c̈.
Et
e
leone
qui
hetaʒ
ei
iuum
nō
implentē
occidit.
iij.
Reḡ.
xiij.
Et
hiſtoꝛia
e
eo
vienen:
qui
letanias
minoꝛes
inſtituerat
ante
aſcenonē
i
eo
lupi
ciuitates
intrantes
hoīes
voꝛauerūt
publice.
Alio
mō
etiā
maleficoꝝ
illuone.
Sicut
Guiꝉ.
vbi
ſupᷓ
narrat
e
quodaʒ
viro
qui
ſe
cōuerti
putabat
in
lupū
certis
tꝑib
quib
in
antris
latitabat.
Jlluc
enī
certo
tꝑe
iuit
et
bi
interim
cū
fixus
maneret
videbat᷑
lupus
ie
factus
circūiret
pueros
euoꝛando.
et
cū
illud
realiter
ſolū
emon
quendā
lupuʒ
podens
faceret
putabat
falſo
ſe
ſomnians
circūire:
et
c
tam
iu
ementatus
fuit
quouſ
inuentus
eſt
iacere
in
lua
raptus.
Delectatur
in
his
emon
vt
paganoꝝ
erroꝛem
qui
hoīes
et
vetulas
in
beſtias
mutari
credebant:
inducat.
Unde
iſcernit᷑
ex
ngulari
ei
ꝑmione
⁊
emonū
oꝑe
talia
eueniūt:
et
non
ex
naturali
aliq̊
efectu.
q
nulla
arte
aut
potētia
ledi
aut
capi
pt.
cut
etiā
Uinc̄.
in
ſpe.
hiſto.
li.
vi.
c.
xl.
narrat.
Jn
gallia
inq͛t
ante
xi
incarnatōʒ
et
a
bellū
punicū:
lupus
vigile
vagina
gladiū
abſtulit.