ac a caede aliqua immunis erat, id quod rebellionem, quam diu iam machinati erant Proceres, uti mox narrabitur, accelerabat.
Fateor hinc, mala ista, quae postea expertus sum, haud immerito mihi accidisse. Honestius sane, ac principe Christiano dignius fuisset, rudem ac idololatram populum ad veram Dei notitiam perducere, quam bella e bellis serendo, innocuarum gentium sanguine manus cruentare. Et facile mihi fuisset, totam gentem convertere: nam quicquid statuebam, avide amplectebantur, et dictata mea totidem oracula erant. At, Dei ac mei ipsius oblitus, nil nisi vanum ac inanem splendorem potentiaeque incrementum cogitabam:
- Arma, cruor, caedes, incendia totaque bella
- Ante oculos volitare …
[§ 10] Praeterea ad pessima consiliorum conversus, augere causas offensionum quam tollere malui, quasi quod per iniustitiam peccatum fuerat, emendari severitate posset.
