Pagina:P. Terenti Afri Comoediae (Kauer-Lindsay 1926).djvu/85

II. iii

HEAVTON TIMORVMENOS

monuisse frustra neque eum potuisse umquam ab hac me expellere;
quod tamĕn nunc faciam; tum quom gratum mi esse potuit nolui.
nemost miserior me. SY. hic de nostris verbis errat vidĕlicet
quae hic sumu’ locuti. Clinia, aliter tuom amorem atque est accipis:

 265nam et vitast eadem et animu’ te erga idem ac fuit,
quantum ex ipsa re coniecturam fecimus.
CLIN. quid ĕst obsecro? nam mihi nunc nil rerum omniumst
quod malim quam me hoc falso suspicarier.
SY. hoc primum, ut ne quid hui(u)s rerum ignores: anus,
 270quae est dicta mater esse ei ant(e)hac, non fuit;
ea obiit mortem. hoc ipsa in itinere alterae
dum narrat forte audivi. CLIT. quaenamst altera?
SY. mane: hoc quod coepi primum enarrem, Clitipho:
post istuc veniam. CLIT. propera. SY. iam primum omnium,
 275ubi ventum ad aedis est, Dromo pultat fores;
anu’ quaedam prodit; haec ubi aperuit ostium,
continuo hic se coniecit intro, ego consequor;
anu’ foribus obdit pessulum, ad lanam redit.
hic sciri potuit aut nusquam alibi, Clinia,
 280quo studio vitam su͡am te absente exegerit,
ubi de inprovisost interventum mulieri.
nam ea res dedit tum existumandi copiam