Haec pagina emendata est
CAPUT II.
Omnes autem humili animo eratis, nullatenus
superbientes, magis subjecti[1] quam subjicientes,
dantes libentius quam accipientes[2]. Dei viatico
contenti; verbaque ejus diligenter attendentes,
dilatati eratis in visceribus; ejusque passiones[v 1] vobis
præ oculis erant. Sic alta et abundanti pace
fruentes, inexplebile benefaciendi desiderium omnes
tenebat, plenaque Spiritus sancti super omnes
effusio erat: sancta quoque voluntate referti, bono
atque alacri animo cum pia fiducia manus vestras
extendebatis ad omnipotentem Deum, ei
supplicantes ut propitius esset[3], si quid inviti peccassetis.
VARIORUM NOTÆ
- ↑ (5) Cujus scilicet viatico contentos eos proxima dixit. Ita, ut observavit Cotelerius, passiones Christi Clemens passiones Dei nuncupare non dubitat: quod Photium fugit; alioquin cod. 126 minime notasset id forte nonnullos in hac epistola reprehensuros esse, quod Clemens Christum appellans nequaquam sublimiores et convenientes Deo voces adbibuerit. Tantum observat nullas ei excidisse, quæ divina illius naturas adversontur. Ex hoc au-