Haec pagina emendata est
518
EX DIONIS CASSII LIBRO XLVII.
| An. U. C. 710. |
ipsis rempublicam opus habere. Ac ne quid sinistri suspicarentur, facinusque aliquod perpetrarent, jussi sunt à Senatu iis, qui quondam Vienna (quod est Provinciæ Narbonensis oppidum) ab Allobrogibus expulsi, ad confluentes Rhodani Ararisque fluviorum consederant, urbem condere. Raque illi subsistentes, Lugdunum (quod olim Lugudunum vocatum fuit) ædificaverunt. | A | οὐδὲν ἔτι δείσδαι σφῶν ἔφασαν ϊνα τε μηδέν ὑποτοπήσωσι, κάκ τούτου τι κακουργήσωσιν, έκέλευσαν αύτοϊς τοὐς ὲκ Οὐϊέννης τής Ναρβωνησίας ὑπό τών Άλλοβρίγων ποτὲ έκπεσόντας, καί ές τὸ μεταξύ τού τε Ροδανοῦ καὶ τοῦ Άράριδος, η συμμίγνυνται άλλήλοις, ιδρυδέντας συνοίκισαν Καὶ ούτως έκείνοι ὑπομείναντες, τὸ Λουγούδουνον μέν όνομασδέν, νῦν δὲ Λούγδουνον καλούμενον, ἔκτισαν. |
| Pag. 326. | Inter eos convenit, ut Caesari Africa utraque, Sardinia et Sicilia : Lepido Hispania omnis, ac Gallia Narbonensis : Antonio reliqua omnis Gallia, quæ cis ac trans Alpes jacet, tribueretur. Vocabatur autem, uti suprà ostendi, altera quidem Gallia Togata, quòd reliquis videretur esse pacatior, quodque jam tum urbanum Romanorum vestitum usurparet : altera Comata, quòd Galli isti comam gerebant promississimam, eoque à reliquis dignoscebantur. | B | [ Τάδε διωμολογήσαντο ], Καίσαρι μέν τήν τε Λιβύην έκατέραν, καί Σαρδώ, καί Σικελίαν· Λεπίδω δέ τήν ’ίβηρίαν πάσαν, καί τήν Γαλατίαν τήν Ναρβωνησίαν Αντωνίω δέ τήν λοιπήν Γαλατίαν, τήν τε εντός τών ' Αλπεων καί τήν ύπέρ αύτάς οΰσαν, αοχειν δοδήναι. Εκαλείτο δέ εκείνη μέν Τογάτα ( ώσπερ ειπον ) ότι ειρηνικότερα παρά τάς άλλας έδόκει είναι, καί ότι καί τή έσδήτι τή Ρωμαϊκή τή αστική έχρώντο ήδη* αύτή δέ δή Κομάτα, ότι οί Γαλάται οϊ ταύτη ές κόμην τό πλείστον τάς τρίχας άνιέντες, επίσημοι κατά τούτο παρά νους άλλους ή σαν. |
| EX LIBRO XLVII. | |||
| Pag. 341. An. U. C. 711. |
Brutus in Asia cùm alios auxiliarios sibi paravit, tum Dejotarum, quamquam et extrema senectute virum, et qui priùs auxilium Cassio denegaverat. | Άλλους τε ἐν τούτω συμμάχους προσεποιήσατο, καί τον Δηϊοταρον, καίπερ ύπέργηοών τε ὄντα, καί τώ Κασσίω άπειπόντα τήν βοήθειαν. | |
| Pag. 355. | In hac mora nonnulli Germanorum à Cæsare et Antonio ad Brutum desciverunt : vicissimque ad eos transiit Amyntas Dejotari dux, et Rhascunolis. | D | Κἀν τῇ διατριδῇ ταύτη ηύτομόλησαν μέν παρ’ εκείνων πρός τόν Βρούτον έκ τού Κελτικού τινές, ηύτομόλησαν δέ καί πρός αύτούς λμύντα; τε ὸ τοῦ Λυηΐοτάρου στρατηγὸς, καὶ [1] Θρασκύπορις. |
| EX LIBRO XLVIII. | |||
| Pag. 357. | Cæsari Hispania et Numidia, Antonio Gallia atque Africa adsignatæ sunt. | Καίσαρι μὲν ἦτε Ἰδηρία χαὶ ή Νονμιδία, ’Αντωνίω δέ ή τε Γαλατία καί ή Αφρική νέτο. | |
| Pag. 362. An. U. C. 712. |
His actis, cùm prætereà milites à Cæsare in Hispaniam præmissi, tumultum Placentiæ quemdam edidissent, ac non antè, quàm ab incolis ejus regionis pecunias acciperent, conquiessent, eosdemque Calenus et Ventidius, qui Galliæ Transalpinae præerant, Alpium transitu prohibuissent ; territus Cæsar, ne quid gravius pateretur, cum Consule et Fulvia pacem componere statuit. | E | Ὡς οὖν ταῦτά τε οὕτως ἐγίγνετο, καί στρατιώται ές ’ίβηρίαν ύπό τού Καίσαρος προπεμφδίντες, δορυβόν τέ τινα έν Πλακεντία έποίησαν, ζκαί ού πρότερον πριν χρήματα παρά τών έπιχωρίων λαβεϊν, κατέστησαν καί προσέτι καί ύπό τού Καλήνου τού τε Ούεντιδίου, τήν Γαλατίαν τήν ύπέρ τας 'Αλπεις έχόντων, έκωλύδησαν ύπερβαλείν αύτας, έφοβήδη τε ό Καίσαρ μή και σφαλή τι, καί καταλ. λαγήναι τή τε Φουλουία καί τώ ύπάτω ήθελησεν. |
| Pag. 364. | Ex Gallia etiam Togata, quæ tum Italiæ legibus ac institutis formata fuerat, | Καὶ αὐτοῖς καὶ ἐκ τῆς Γαλατίας τῆς Τογατης (ή καί ές τόντής Ιταλίας ήδη νομόν, ώστε μηδένα | |
- ↑ Legendum, Ῥασκυύπολις. Leunclavius.
