Pagina:Recueil des allocutions consistoriales, encycliques et autres lettres apostoliques des souverains pontifes Clément XII, Benoit XIV, Pie VI, Pie VII, Léon XII, Grégoire XVI et Pie IX .djvu/102

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

90 BREF DE PIE VI.

Ac profecto omnes Ecclesiae Patres regularium ordines summis laudibus exomarunt, inter quosS. Joannes Chrysostomus, qui tribus integns libris contra illorum oppugnatores acerrime decertavit [1]l ; et postquam S. Gregorius magnus monuerat Marinianum Ravennse Archiepiscopum, ne adversus monasteria gravamina exerceret, sed deberet ea defensare, et religiosos illuc summopere congregare [2]2 ,convocavit Concilium Episcoporum et Presbyterorum, in eoque decretum edidit « Quod nullus Episcoporum aut secularium ultra prasumat de redditibus, rebus, vel chartis monasteriorum, vel de cellis, vel villis, quee ad ea pertinent, quocumque modo, seu qualibet oceasione minuere, vel dolo malo, vel immissiones aliquas faccre [3]3 . » Insurrexit postmodum saeculo XIII Guillelmus de Sancto Amore, qui libro de Periculis novorum temporum, totus fuit in deterrendis hominibus a conversione, et a religionis ingressu; sed liber istein examen revocatus aPontifice Alexandro IV, iniquus, scelestus, execrabilis, et nefarius esse declaratus est [4]*. Adversus praefatum Guilielmum scripserunt, eumque refutarunt duo Ecclesiae doctores, S. Thomas Aquinas [5]6 , et S. Bonaventura [6]6 . Et quoniam eamdem damuatam sententiam renovavit Lutherus , damnationem et ipse subiit a Pontifice Leone X[7] 7 . Pariter in uno ex Coneiliis Rothomagensibus anni 1581 [8] 8 ), moniti fuerunt Episcopi, ut subsidiarios regulares tuerentur, et caros haberent, atque alerent sicut coadjutores, omnesque illis factas injurias et contumelias, suas esse existimarent et propulsarent. Memorabilia semper erunt pia vota divi Ludovici IX, Galliarum regis, cui in animo insederat, ut duo, quos in Orientali expeditione susceperat filios, cum ad annos discretionis pervenissent, intra septa monasterii enutrirentur, alter apud Dominicanos, apud Minoritas alter, ut saeris institutis, et litteris instruerentur, et ad amorem religionis inducerentur, desiderans toto corde, ut documentis salutaribus informati, Domino inspirante, loco, et tempore ipsas religiones intrarent [9]9 . Novissime vero auctores operis inscripti « Nouveau traitc de dip/omatique[10]* , « cum refellerent adversarios exemptionum regularium, ha?c in verba proruperunt : Quam attentionem possunt igitur mereri declamationes edita? ab historico juris publici ecclesiastici gallici, adversus privilegia monasteriis concessa ; privilegia , inquit, et exemptiones qure concedi non potuere, nisi eversa hierarchia, nisi violatis episcopatus juribus, et qua? sunt veri abusus, et

maximos abusus invexerunt? Quanta temeritas sic insurgere adversus disciplinam tam antiquam, tantaque autorilate fuitam in Ecclesia et in regno ! »

  1. Tom. I, opcr. edit. Maurin. a pag. kk ad 118, et opuscul. de eomparation. regis et monaebi, tom. eod. a pag. 116 ad 121.
  2. Epist. 29, litt. A, lib. VI, t. II, oper. edit. Maurin.
  3. In appendic. epistolar. S. Gregorii magni cit., tom. II, pag. 1294, n° 7.
  4. Constit. 35, int. Illas ejusd. Pont. in bullar. Rom., tom. III, p. 378, edit. Rom., 1740.
  5. Tom. XXV, oper. edit. Paris., 1660, pag. 533 ad 666.
  6. Libell. apolojjetic, lom. VII, oper. edit. Lngdun., 1668, pag. 346 ad 385.
  7. Bulla in collect. concilior. Labbe, tom. XIX, pag. 153.
  8. In ead. collect. Labbe, cap de curator. offic, n° 41, tom. XXI, pag. 651.
  9. Vita S. Ludovici, cap. XIV, inter Francor. script. collect. a Ducbesne , tom. V, pag. 448 in fin.
  10. Ou l'on examine les fondements dc cet art, t. V, p. 379, in fin. et 380, edit. Paris., 1762.