146 LETTRE APOSTOLIQUE DE LEO. XII.
Quocirca omnibus et singulis christifidelibus cujuscumque status, gradus, conditionis, ordinis, dignitatis, ac prajeminentipe sive laicis, sive clericis, tam saecularibus, quam regularibus etiam specifica, et individua mentione, et expressione dignis districte, et in virtute sancta? obedientiae praecipimus, ne quis sub quovis praetextu, aut qusesito colore audeat vel prasumat pradictas societates, quocumque nomine appellentur^ inire, vel propagare, confovere, ac in suis aedibus seu domibus vel alibi receptare, atque occultare, illis, et cuicumque earumdem gradui adscribi, aggregari, aut interesse, vel potestatem, seu commoditatcm facere, ut alicubi convocentur, iisdem aliquid ministrare, seu alias consilium, auxilium, vel favorem palam, aut in occulto, directe, aut indirecte, per se, vel per alios quoquomodo prastare, nec non alios hortari, inducere, provocare, ac suadere, ut hujusmodi societatibus, aut cuicumque earumdem gradui adscribantur, annumerentur, aut intersint, vel ipsas quomodolibet juvent ac foveant, sed omnino ab iisdem societalibus, earum ccetibus, conventibus, aggregationibus, seu conventiculis prorsus abstinere se debeat sub pcena excommunicationis per omnes ut supra contrafacientes eo ipso absque ulla declaratione incurrenda, a qua nemo per quemquam, nisi per Nos, seu Romanum Pontificem pro tempore existentem, praeterquam in articulo mortis constitutus, absolutionis beneficium valeat obtinere. Pnecipimus praeterea omnibus sub eadem excommunicationis poena Nobis et Romanis Pontificibus successoribus Nostris reservata , ut teneantur denunciare Episcopis, vel creteris, ad quos spectat, eos omnes, quos noverint his societatibus nomen dedisse, vel aliquo ex iis criminibus, quae modo commemorata sunt, se inquinasse. Praecipue vero jusjurandum illud impium plane, ac scelestum , quo se obstringunt, qui in has sectas cooptantur nemini patefacturos, qux ad illas sectas pertinent, et morte mulctaturos eos omnes sodales, qui ea superioribus sive ecclesiasticis, sive laicis patefaciunt, omnino damnamus, et plane irritum declaramus. Quid enim? Nonne nefas est jusjurandum quod in justitia pronunciandum est, veluti vinculum habere, quo quis se ad injustam caedem obliget, et ad eorum contemuendam auctoritatem, qui cum vel Ecclesiam, vel legitimam civilem societatem moderantur jus habent ea cognoscendi, quibus illarum saiuscontinetur? Nonne iniquissimum et indignissimumestDeum ipsum veluti scelerum testem et fidejussorem appellare? Rectissime Patres concilii Lateranensis III inquiunt (can. 3) : « Non enim dicenda sunt juramenta, sed potius perjuria, quae contra utilitatem ecclesiasticam, et sanctissimorum Patrum veniunt instituta. » Et intoleranda est eorum ex his hominibus impudentia, sive amentia, qui cum non modo in corde suo, sed etiam palam, et in publicis scriptis dicant : Non est Deus, audeant tamen jusjurandum exigere ab iis omnibus, quos suas in sectas deligunt. Haec a Nobis constituta sunt ad furiosas et scelestas has omues sectas comprimendas et damnandas. Nunc vero vestram, enerabiles Fratres catholici Patriarchae, Primates, Archiepiscopi, et Episcopi, operam non postulamus modo, sed etiam ilagitamus. Attendite vobis, et universo gregi, in quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos regere Ecclesiam Dei. Invadent quidem lupi rapaces in vos non parcentes gregi : sed nolite metuere, nec facite animam vestram pretiosiorem quam vos. Illud tenete a vobis maxima ex parte pendere
