182 LETTRE ENCYCLIQUE DE PIE IX.
a nonnullis etiam, proh dolor ! ecclesiasticis viris fovetur, qui propriae dignitatis misere obliti, se voluptatum blanditiis et illecebris vinci et deliniri patiuntur ; huc perversa in philosophicis praesertim disciplinis docendi ratio, quae improvidam juventutem miserandum in modum decipit, corrumpit, eique fel draconis in calice Babylonis propinat; huc infanda, ac vel ipsi naturali juri maxime adversa de Communismo, uti vocant, doctrina, qua semel admissa, omnium jura, res, proprietates, ac vel ipsa humana societas funditus everterentur ; huc tenebricosissimae eorum insidiae , qui in vestitu ovium, cum intus sint lupi rapaces, mentita ac fraudulenta purioris pietatis, et severioris virtutis, ac disciplina specie humiliter irrepunt, blande capiunt, molliter ligant, latenter occidunt, hominesque ab omni religionis cultu absterrent, et dominicas oves mactant atque discerpunt. Huc denique, ut cetera, qua' Vobis apprime nota ac perspecta sunt, omittamus, teterrima tot undique volantium, etpeccare docentium voluminum aclibellorum contagio, qui apte compositi, ac fallacia et artificii pleni, immanibusque sumptibus per omnia loca in christiana plebis interitum dissipati, pestiferas doctrinas ubique disseminant, incautorum potissimum mentes animosque depiavant, et maxima religioni inferunt detrimenta. Ex hac undique serpentium errorum colluvie, atque efFrenata cogitandi, loquendi, scribendique licentia mores in deterius prolapsi, sanctissima Christi spreta religio, divini cultus improbata majestas, hujus Apostolica Sedis divexata potestas, Ecclesiae oppugnata atque in turpem servitutem redacta auctoritas, Episcoporum jura conculcata, matrimonii sanctitas violata, cujusque potestatis regimen labefactatum, ac tot alia tum christianae, tum civilis reipublica damna, qua communibus lacrymis una vobiscum flere cogimur, Yenerabilcs Fratres.
In tanta igitur religionis, rerum ac temporum vicissitudine, de universi Dominici gregis salute Nobis divinitus commissa vehcmenter solliciti, pro Apostolici Nostri ministerii officio nihil certe inausum, nihilque intentatum relinquemus, quo cuncta 1 christianae familia bono totis viribus consulamus. Verum praelaram quoque vestram pietatem, virtutem, prudentiam summopere in Domino excitamus, Yenerabiles Fratres , ut coelesti ope freti una Nobiscum Dei ejusque Sanctae Ecclesiae causam pro loco, quem tenetis, pro dignitate, qua insigniti estis, impavide defendatis. Yobis acriter pugnandum esse intelligitis, cum minime ignoretis quibus quantisque intemerata Christi Jesu Sponsa vulneribus afficiatur, quantoque acerrimorum hostium impetu divexetur. Atque in primis optime noscitis, vestri muneris esse catholicam fidem
