IV OCTOBRIS MDCCCXLVII.
S. S. DOMINI NOSTRI PII IX
ALLOCUTIO
IN CONSISTORIO SECRETO 4 OCTOBRIS 1847 HABITA.
Venerabiles Fratres,
Quisque vestrum, Venerabiles Fratres, optime noscit quibus quantisque divinae nostrae religionis documentis, monumentisque Hierosolyma urbs, et universa Palaestinae regio mirandum in modum undique refulgeant, « ubi et visui, et tactui se tota ingerunt humanae sacramenta salutis [1] . » Siquidem ibi Unigenitus Dei Filius Christus Jesus Dominus Noster propter nimiam, qua nos dilexit, caritatem obumbrata Divinitatis suae majestate, servilem formam indutus, et in similitudinem hominum factus ex intacta Davidica Virgine nasci, vitamque suam agere, ac magna miracula operari est dignatus , tribuens peccatoribus misericordiam, aegris salutem, errantibus veritatem, caecis lucem, mortuis vitam. Ibi ad universum humanum genus a peccati jugo, et daemonis captivitate vindicandum saevissimam passionem, acerbissimamque Crucis mortem sustinuit confusione contempta, ac post triduum « devictae mortis spoliis onustus [2]» divina sua potentia resurrexit ; ibi quadraginta dierum spatio saepius apparens discipulis suis, ac loquens de regno Dei, postquam illos in fide et caritate roboravit , eisque praecepit , ut euntes in mundum universum praedicarent Evangelium omni creaturae, ac docerent servare omnia quaecumque ipsis mandaverat , magnis revelatis mysteriis , magnisque confirmatis sacramentis , in conspectu sanctae multitudinis triumphans, et captivam ducens captivitatem super omnes ccelos ad dexteram Dei Patris consessurus adscendit. Ibi ad Apostolos suos illuminandos , corroborandos, atque ad renovandam terrae faciem, veteresque tenebras abigendas misso sancto Paraclito Spiritu, voluit, ut Apostoli ab Hierosolyma ipsa urbe evangelicae prsedicationis opus ordirentur, antequam in omnem dispergerentur orbem. Quae cum ita sint, merito atque optimo jure christiani populi sancta illius regionis loca omni pietatis, religionis et venerationis affectu semper sunt prosecuti. Postquam vero tristissimis rerum ac temporum vicibus regiones illae e christianorum Imperatorum
dominatione abreptae fuere, Romani Pontifices Decessores Nostri, et catholic' Principes vehementer optantes gravissimis fidelium necessitatibus occurrere, eosque ab injustissima et crudelissima, qua premebantur, servitute vindicare, variis temporibus nihil intentatum reliquerunt, ut loca ipsa ab infidelium eriperent potestate. Hinc Hierosolymitana Ecclesia, cui ab Innocentio III Prae-
