266 ALLOCUTION DE PIE IX.
tempore, quo in suo Regno morati sumus, quovis officiorum genere Nos
cumulare numquam intermisit, velut Vos ipsi testes locupletissimi fuistis,
Venerabiles Fratres. Cum autem aliae quoque Nationes ad civilem Apostolicae
hujus Sedis Principatum tutandum accurrerunt, idem Princeps suas ipse copias
ducere voluit. Quae quidem egregia pientissimi Regis in Nos et eamdem Sedem
merita animo Nostro ita infixa luerent, ut jucundam eorum memoriam nulla
umquam delere possit obhvio. Nunc vero magno cum honore et perenni grati
animi Nostri testimonio nominanda a Nobis est clarissima Gallorum Natio
militari gloria, et in hanc Apostolicam Sedem obsequio, atque aliis tot sane
nominibus illustris, cujus propensissimam in Nos voluntatem et beneficia
expertisumus. Siquidem illa natio, ejusque Reipublica- inclytus Praeses afflictis
Nostris et Pontificia ditionis rebus occurrens, nullisque sumptibus parcens
strenuos suos Duces, militesque mittendos decrevit, qui multis gravibusque
perfuncti laboribus hanc potissimum Urbem misere divexatam atque prostratam ab infelici, qua premebatur, conditione liberarunt, vindicarunt, ac Nos
inipsam Urbem reducere tantopere gloriati sunt.
Qua quidem in laude, et grati animi Nostri significatione conjunctum quoque omnino volumus carissimum in Christo Filium Nostrum Franciscum
Josephum Austriae Imperatorem, Hungariae Regem Apostolicum, et Bohemiae
Regem illustrem, qui pro avita sua pietate, et in hanc Petri Cathedram observantia validissimam suam opem et operam in civilem hujus Apostolica Sedis
Principatum tuendum omni alacritate et studio conferens Pontificias praesertim AEmiliae , Piceni, et Umbriae Provincias victricibus suis copiis ab injusta ac
tristi dominatione eripuit, easque legitimo Nostro, et ejusdem Sedis regimini
restituit. Gratissima quoque recordatione praecipuam rationem habere debemus erga Nos meritorum Carissimae in Christo Filiae Nostrae Mariae Elisabeth
Hispaniarum Reginae Catholicae, ejusque Gubernii : nam, veluti optime scitis,
ubi nostras accepit calamitates, nihil antiquius habuit, quam singulari cura
cathohcas gentes ad communis omnium fidelium Patris -causam propugnandam
statim excitare, ac valentes suas deinde mittere copias ad Romanae Ecclesiae
possessiones tuendas. Atque hic, Venerabiles Fratres, nullo modo taciti praeterire possumus aliorum praclarissimorum Principum, illorum etiam qui huic
Petri Cathedrae minime consociantur, propensissimam erga Nos voluntatem,
qui licet suas copias haud miserint, tamen eorum operam in temporalibus
Nostris et Romanae Ecclesiae juribus rationibusque tuendis impendere studuerunt. Quocirca iis quoque omnibus debitas meritasque habemus et agimus
gratias, atque ipsis Nos summopere gratos esse profitemur. Qua quidem in re
nemo admirari non potest summam illius omnia fortiter suaviterque regentis
et moderantis Dei providentiam, qui in hac quoque tanta temporum perturbatione et acerbitate effecit, ut vel ipsi Principes cum Romana Ecclesia minime conjuncti civilem ejusdem Ecclesia Principatum sustinerent, defenderent,
quo Romanus Pontifex singulan ejusdem divinae providentiae consilio per tot
jam continentia saecula optimo quoque jure potitur, ut in universae Ecclesiae
regimiue sibi divinitus commisso supremam suam Apostolicam auctoritatem
toto orbe ea plane libertate possit exercere, quae ad Summi Pontificatus munus
obeundum ac totius Dominici gregis salutem procurandam tantopere est
necessaria.
