278 ALLOCUTION DE PIE IX.
nem erga Ecclesiam contrahere videretur. Itaque Noster idem Legatus novos
proposuit articulos Gubernii votis meliori, qua fieri posse censuit , ratione
consentaneos, quibus et alios adjunxit iu id spectantcs, ut Ecclesia omni pene
civilis immunitatis usu caritura hanc saltem jacturam liberiore in reliquis suae
auctoritatis exercitio compeusaret. Declaravit tum Regius Legatus, postulaturum se novas a suo Gubernio instructiones, ut plene ad proposila respondere
posset. Ignoramus equidem an instructiones illa 1 Romam unquam advenerint;
sed conjicere licet Regium Gubernium rem distulisse propter notissimas calamitates, quae Italiam pene universam subiude afflixerunt, qua^que Nos ipsos a
tota Nostra civili Ditione discedere coegerunt. Postea , tranquillitatis rebus,
dum prope Neapolim tempus pra?stolaremur, quo in Urbem redire opportunum foret, novus illuc ad Nos missus est Extraordinarius Legatus, cui mandatum inter alia erat, ut intermissam de conventione tractationem repeteret.
Attamen postquam de aliis negotiis egisset, revocatum se declaravit a Regio
Gubernio, ac re necdum inchoata discessit. Itaque sperare licuit, Regiis Ministris opportunius visum fuisse ut tractatio illa in tempus magis idoneum, post
Nostrum scilicet in Urbem reditum, remitteretur.
Attamen paucos post menses accepimus, Regium ipsum Ministerium detulisse ad Regni Comitia novam Legem de Clericorum et Ecclesiarum immunitate penitus abolenda, de judicio etiam super Patronorum nominationibus ad
Beneficia Ecclesiastica Tribunalibus Laicis atti'ibuendo, nec non de alhs non-
nullis, sive eodem, sive posteriori tempore, contra Ecclesia? jus, aut non sine
Religionis periculo statuendis.
Ut primum de hujusmodi Legis propositione significatum Nobis est, reclamari contra illam jussimus tum a Cardinali Nostro Prosecretario Status, tum
etiam a Nostro Apostolico Nuntio tunc Augusta? Taurinorum degente. Sed
utraque reclamatione cadente in irritum , expostulare paulo post oportuit
contra ipsas, quas memoravimus, novitates ab utroque legibus ferendis Consilio approbatas, et Regia statim auctoritate sancitas. In quo ejus rei progressu
atque exitu non illud modo dolendum, quod sanctissima Ecclesiae jura, quae
ex Canonum sanctionibus in tot saeculorum diuturnitate viguerant, facto ipso
violata et proculcata fuerint, sed etiam quod plures ex Deputatis ac Senatoribus Regni, qui in publica utriusque Consilii deliberatione verba fecerunt, et
quorum sententia vicit, eam sibimetipsis seu Laica? Potestati auctoritatem asserere non dubitaverint, ut solemnes Conventiones super usu illorum eorumdem jurium cum Sede Apostolica initas, sine hujus consensu, imo et ea
reclamante rescindere, et declarare ac facere irritas valeant.
Videtis qualia et quam gravis momenti hsec sint, Venerabiles Fratres : perspicitis cujusmodi futura esset sacrarum rerum conditio, si suus Ecclesia? juribus honor non sit, si despiciantur illius Canones, si nulla diuturnae possessionis ratio habeatur, si tandem neque sua stet fides pactis inter Sanctam hanc
Sedem et Civilem Potestatem rite conventis. Nec porro ignoratis non solum
Religionis, sed etiam Civilis Ordinis, ac publicae privataeque rei omnino inter-
