322 ALLOCUTION DE PIE IX.
lari paternae nostrae caritatis studio opportima vellemus adhibere remedia
ad sanandas ibi contritiones Israel, lamentati sumus vehementer deploran-
dam conditionem, in qua versabatur Ecclesia. Neque praetermisimus iisdem
Litteris inter alia summopere conqueri de binis illis pnvsertim jam conceptis decretis, quorum altero proponebatur, ut, hac Apostolica Sede minime
consulta, decima- toUerentur ; altero autem, ut hominibus illuc immigrantibus liceret publicum proprii cujusque cultus exercitium habere. Atque
commemorata improbantes decreta etiam atque etiam efflagitavimus, ut illa
nullum unquam obtinerent exitum, ut Ecclesia suis omnibus juribus, ac plena
frueretur libertate.
Ea porro spe nitebamur, fore ut Neogranatense Gubernium has Nostras voces, monita, expostulationes, querelas, qua? ex amantissimi a>que ac afflictissimi communis omnium fidelium Patris corde erumpebant, pronis vellet auribus excipere. Verum incredibili animi Nostri dolore vobis nunciare cogimur, hostiles, violentosque in Christi Ecclesiam impetus quotidie magis, ac duobus praesertim abhinc annis adeo esse factos, ut nova, et gravissima Ecclesise ipsi per laicam potestatem indesinenter inflicta sint vulnera. Etenim, Yenerabiles Fratres, non solum injustissimae illae leges, de quibus dolenter locuti sumus, minime sublatse fuerunt, verum etiam aliae ab utroque iilius Gubernii consilio legibus ferendis pieposito sunt conditae, quibus sanctissima Ecclesiae, etbujus Sancti Sedis jura majoremin modum violantur, oppugnan- tur, et proculcantur. Namque inter alia jam inde a mense Maio superioris anni lex prodiit contra Religiosas Familias, quae pie iastitutae, recteque administratae magno christianae, et civili reipublicae usui et ornamento esse solent. Ea enim lege confirmatur expulsio religiosae Societatis Jesu Familiae, quae illuc primum arcessita, ac tantopere exoptata de re catholica, et civili illic optime merebatur ; atque eadem lege vetatur, ne ulla in Neogranatensis Reipublicae territorio Societas institui possit, qua 3 passiviv, ut dicunt, obedientise vinculo potissimum obstringatur. Insuper eadem lege iis omnibus promittitur auxi- lium , qui a suscepto religiosae vitae instituto deficere, ac solemnia vota frangere velint ; ac Venerabili Fratri Emmanueli, iilius ecclesiasticae provinciae Archiepiscopo vigilantissimo, viro summis Nostris et hujus Apostolicae Sedis praeconiis decoraudo,interdicitur exercere facultatem ei ab hac Apostolica Sede jaminde ab anno 1835 tributam, visitandi scilicet Religiosas iliius regionis Familias et regularem restituendi disciplinam. Eodem subinde mense et anno alia sancita lex est, qua ecciesiasticum forum de medio omnino tollitur, ac declaratur, causas omnes ad idem forum pertinentes, ac vel ipsas tum Archiepiscopi, tum Episcoporum causas sive civiles sive criminales ante laicalia tribunalia ab illius Reipublicae Magistratibus in posterum esse judicandas. Postmodum, die nempe vigesima septima ejusdem mensis Maii anno 1851, de Parochis nominaudis promulgata lex est qua nationalia consilia mentitum falsumque jus designandi Parochos a Praeside illius Reipublicae ad quemdam excogitatum Parochialem Conventum , quem Cabildo parroquiam appellant, ex cujusque Paroeciae patribusfamilias praesertim comparatum transferunt, ut, cum aliqua Parcecia suo fuerit Parocho orbata, ille Conventus novum Parochum nominare queat. Aliquibus insuper ejusdem legis articulis prohibentur sacrorum Antistites ullum seu sacrae visitationis, seu alio quo-
