352 ALLOCUTION DE PIE IX.
in tirocinium proprii religiosi instituti alias mulieres admittere, et statuitur
Capellanias laicales, aliasque pias institutiones in saecularem plane statum
esse redigendas. Ubi primum novimus tam graves Religioni, Ecclesise, Nobis
et huic Sanctre Sedi parari injurias, Nostro fungentes munere nulla interposita mora haud praetermisimus tum per Nostrum Cardinalem Secretarium
Status, tum per Nostrum negotiorum Gestorem Madriti morantem contra
omnes hujusmodi ausus apud Madritense Gubernium vehementer protestari
et reclamare. Atque eidem Gubernio significandum quoque duximus, Nostras
reclamationes ad fidelium notitiam esse deducendas, nisi proposita lex de bonis Ecclesire alienandis rejiceretur, ut fideles ipsi ab illis emendis se abstinerent. Illud etiam ad Madritensis Gubernii memoriam revocavimus, veluti in
Apostolicis Nostris de eadem Conventione Litteris clare aperteque ediximus,
quod cum pacta in eadem Conventione sancita tam graviter violarentur et
frangerentur, non amplius locum haberet indulgentia a Nobis ob ipsius Conventionis rationem adhibita, qua declaravimus, nullam a Nobis, ac Romanis
Pontificibus Successoribus Nostris molestiam eos esse habituros, qui Ecclesiae
bona ante eamdem Nostram Conventionem alienata acquisiverant.
Sed non solum irritre fuerunt justissima? Nostrae reclamationes, ac praestantium Hispanise Sacrorum Antistitum expostulationes, verum etiam nonnulli ex
spectatissimis illis Episcopis, qui merito atque optimo jure commemoralis legibus ac decretis obstiterant, a propriis Dioecesibus violenter avulsi fuerunt,
et alio amandati ac relegati. Probe intelligitis, Venerabiles Fratres, quo conficiamur mcerore, cum conspiciamus tot curas ac sollicitudines pro ecclesiasticis in illo Regno instaurandis negotiis frustra a Nobis fuisse susceptas, atque
ibi denuo Christi Ecclesiam gravissimis affligi calamitatibus, ejusque liberta-
tem et jura, ac Nostram et hujus Sanctae Sedis auctoritatem conculcari. Itaque
haud passi sumus, Nostrum negotiorum Gestorem longius ibi morari, illique
mandavimus, ut ab Hispania decederet, et in hanc Urbem rediret. Vehementer quidem dolemus, propterea quod illustrem Hispanam nationem Nobis ob
eximium ejus in rem catholicam studium, et egregia in Ecclesiam, ac Nos, et
lianc Apostolicam Sedem merita summopere dilectam, ex hac nova sacrarum
rerum perturbatione in religionis periculum iterum adductam esse perspicimus. Cum autem Apostolici Nostri ministerii officium onmino postulet, ut Ecclesiae causam Nobis divinitus commissam totis viribus propugnemus, tum
haud possumus, quin palam pubiiceque ac solemniori modo Nostras querelas
et expostulationes proferamus.
Quapropter in hoc vestro consessu Nostram attollentes vocem, etiam atque etiam de iis omnibus expostulamus, quoe in Hispania a laica potestate perperam gesta sunt, et geruntur adversus Ecolesiam, ejusque libertatem, jura, et adversus Nostram, atque hujus Sanctae Sedis auctoritatem, ac prsesertim majorem in modum lamentamur, solemnem Nostram Conventionem vel ipso gentium jure reclamante violatam, et propriam Episcoporum auctoritatem in sacri ministerii exercitio pnepeditam, et violentiam contra ipsos Episcopos adhibitam, et Ecclesiae patrimonium contra omnia divina et humana jura usurpatum. Insuper commemoratas leges et decreta auctoritate Nostra Apostolica, reprobamus, abrogamus, illaque prorsus irrita ac nullius roboris fuisse et fore de-
