28 ENCYCLIQUE DE N. T. S. P. LE PAPE PIE IX. 1864.
exigere ut ineant dioecesium procurationem, antequam ipsi canonicam a Sancta Sede institutionem et apostolicas Litteras accipiant.
- Alloc. Nunquam fore, 15 decembris 1856.
LI. Immo laicum gubernium habet ius deponendi ab exercitio pastoralis ministerii Episcopos, neque tenetur oboedire Romano Pontifici in iis quae episcopatuum et Episcoporum respiciunt institutionem.
- Litt. Apost. Multiplices inter, 10 iunii 1851.
- Alloc. Acerbissimum, 27 septembris 1852.
LII. Gubernium potest suo iure immutare aetatem ab Ecclesia praescriptam pro religiosa tam mulierum quam virorum professione, omnibusque religiosis familiis indicere, ut neminem sine suo permissu ad solemnia vota noncupanda admittant.
- Alloc. Nunquam fore, 15 decembris 1856.
LIII. Abrogandae sunt leges, quae ad religiosarum familiarum statum tutandum, earumque iura et officia pertinent; immo potest civile gubernium iis omnibus auxilium praestare, qui a suscepto religiosae vitae instituto deficere ac solemnia vota frangere velint; pariterque potest religiosas easdem familias perinde ac collegiatas Ecclesias et beneficia simplicia etiam iuris patronatus penitus extinguere, illorumque bona et reditus civilis potestatis administrationi et arbitrio subiicere et vindicare.
- Alloc. Acerbissimum, 27 septembris 1852.
- Alloc. Probe memineritis, 22 ianuarii 1855.
- Alloc. Cum saepe, 26 iulii 1855.
LIV. Reges et Principes non solum ab Ecclesiae iurisdictione eximuntur, verum etiam in quaestionibus iurisdictionis dirimendis superiores sunt Ecclesia.
- Litt. Apost. Multiplices inter, 10 iunii 1851.
LV. Ecclesia a Statu, Statusque ab Ecclesia seiungendus est.
- Alloc. Acerbissimum, 27 septembris 1852.
§ VII. Errores de Ethica naturali et Christiana.
LVI. Morum leges divina haud egent sanctione, minimeque opus est, ut humanae leges ad naturae ius conformentur aut obligandi vim a Deo accipiant.
- Alloc. Maxima quidem, 9 iunii 1862.
LVII. Philosophicarum rerum morumque scientiae, itemque civiles leges possunt et debent a divina et ecclesiastica auctoritate declinare.
- Alloc. Maxima quidem, 9 iunii 1862.
LVIII. Aliae vires non sunt agnoscendae nisi illae, quae in materia positae sunt, et omnis morum disciplina honestasque collocari debet in cumulandis et augendis quovis modo divitiis ac in voluptatibus explendis.
- Alloc. Maxima quidem, 9 iunii 1862.
- Epist. encycl, Quanto conficiamur, 10 augusti 1863.
LIX. Ius in materiali facto consistit, et omnia hominum officia sunt nomen inane, et omnia humana facta iuris vim habent.
- Alloc. Maxima quidem, 9 iunii 1862.
LX. Auctoritas nihil aliud est nisi numeri et materialium virium summa.
- Alloc. Maxima quidem, 9 iunii 1862.
LXI. Fortunata facti iniustitia nullum iuris sanctitati detrimentum affert.
- Alloc. Iamdudum cernimus, 18 martii 1862.
LXII. Proclamandum est et observandum principium quod vocant de non interventu.
- Alloc. Novos, 28 sept. 1860.
LXIII. Legitimis principibus oboedientiam detrectare, immo et rebellare licet.
- Epist. encycl. Qui pluribus, 9 novembris 1846.
- Alloc. Quisque vestrum, 4 octobris 1847.
- Epist. encycl. Nostis et Nobiscum, 8 decembris 1849.
- Litt. Apost. Cum catholica, 26 martii 1860.
LXIV. Tum cuiusque sanctissimi iuramenti violatio, tum quaelibet scelesta flagitiosaque actio sempiternae legi repugnans, non solum haud est improbanda, verum etiam omnino licita summisque laudibus efferenda, quando id pro patriae amore agatur.
- Alloc. Quibus quantisque, 20 Aprilis 1849.
§ VIII. Errores de matrimonio christiano.
LXV. Nulla ratione ferri potest, Christum evexisse matrimonium ad dignitatem sacramenti.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
LXVI. Matrimonii sacramentum non est nisi quid contractui accessorium ab eoque separabile, ipsumque sacramentum in una tantum nuptiali benedictione situm est.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
LXVII. Iure naturae matrimonii vinculum non est indissolubile, et in variis casibus divortium proprie dictum auctoritate civili sanciri potest.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
- Alloc. Acerbissimum, 27 septembris 1852.
LXVIII. Ecclesia non habet potestatem impedimenta matrimonium dirimentia inducendi, sed ea potestas civili auctoritati competit, a qua impedimenta exsistentia tollenda sunt.
- Litt. Apost. Multiplices inter, 10 iunii 1851.
LXIX. Ecclesia sequioribus saeculis dirimentia impedimenta inducere coepit, non iure proprio, sed illo iure usa, quod a civili potestate mutuata erat.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
LXX. Tridentini canones, qui anathematis censuram illis inferunt, qui facultatem impedimenta dirimentia inducendi Ecclesiae negare audeant, vel non sunt dogmatici vel de hac mutuata potestate intelligendi sunt.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
LXXI. Tridentini forma sub infirmitatis poena non obligat, ubi lex civilis aliam formam praestituat, et velit hac nova forma interveniente matrimonium valere. Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851. LXXII. Bonifatius VIII votum castitatis in oadinatione emissum nuptias nullas reddere primus asseruit.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
LXXIII. Vi contractus mere civilis potest inter christianos constare veri nominis matrimonium, falsumque est, aut contractum matrimonii inter christianos semper esse sacramentum, aut nullum esse contractum, si sacramentum excludatur.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
- Lettera di S. S. PIO IX al Re di Sardegna 9 settembre 1852.
Alloc. Acerbissimum, 27 septembris 1852.
- Alloc. Multis gravibusque, 17 decembris 1860.
LXXIV. Causae matrimoniales et sponsalia suapte natura ad forum civile pertinent.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
- Alloc. 27 septembris 1852.
- N. B. - Huc facere possum duo alii errores: de clericorum caelibatu abolendo et de statu matrimonii statui virginitatis anteferendo. Confodiuntur, prior in Epist. :Encycl. Qui pluribus, 9 novembris 1846, posterior in :Litteris Apost. Multiplices inter, 10 iunii 1851.
§ IX. Errores de civili Romani Pontificis principatu.
LXXV. De temporalis regni cum spirituali compatiblitate disputant inter se christianae et catholicae Ecclesiae filii.
- Litt. Apost. Ad apostolicae, 22 augusti 1851.
LXXVI. Abrogatio civilis imperii, quo Apostolica Sedes potitur, ad Ecclesiae libertatem felicitatemque vel maxime conduceret.
- Alloc. Quibus quantisque, 20 Aprilis 1849.
- Alloc. Si semper antea, 20 Maii 1850.
- N. B. – Effata hac de re vide etiam in Alloc. Quibus quantisque, 20 Aprilis 1849 ; in Alloc. Si semper antea, 20 maii 1850; in Litt. Apost. Cum catholica, 26 martii 1860; in Alloc. Novos, 28 sept. 1860; in Alloc. Multis gravibusque, 17 decembris 1860; in Alloc. Maxima quidem, 9 iunii 1862.
§ X. Errores qui ad liberalismum hodiernum referuntur.
LXXVII. Aetate hac nostra non amplius expedit, religionem catholicam baberi tamquam unicam Status religionem, ceteris quibuscumque cultibus exclusis.
- Alloc. Nemo vestrum, 26 iulii 1855.
LXXVIII. - Hinc laudabiliter in quibusdam catholici nominis regionibus lege caututm est, ut hominibus illuc immigrantibus licest publicum proprii cuiusdne ctlitus exercitium habere.
- Alloc. Acerbissimum, 27 septembris 1852.
LXXIX. Enimvero falsum est, civilem cuiusque caltus libertatem, itemque plenam potestatem omnibus attributam quaslibet opiniones cogitationesque palam publiceque manifestandi, conducere ad populorum mores animosque facilius corrumpendos ac indifferentismi pestem propagandam,
- Alloc. Nunquam fore, 15 decembris 1856.
LXXX. Romanus Pontifex potest ac debet cum progressu, cum liberalisnio et cum recenti civilitate sese reconciliare et componere.
- Alloc. Multis gravibusque, 17 decembris 1860.
