448 ALLOCUTION DE PIE IX.
evertuntur, et legitima cujusque libertas, proprietas impetitur, ac domesticae cuiusque familiae et civilis societatis fundamenta labefactantur, omniumque bonorum fama falsis crimiuationibus, maximisque laceratur conviciis, et effrenis vivendi, et quidlibet audendi licentia, omniumque vitiorum et errorum impunitas majoremin modum fovetur, propagatur, ac promovetur. Nemo vero non videt quam luctuosa omnium calamitatum, scelerum et excidiorum series ex hoc tanto impiae rebellionis incendio in miseram prrcsertim Italiam redundaverit. Etenim, ut Propbeta? verbis utamur, « maledictum, et mendacium et bomicidium, et furtum, et adulterium inundaverunt, et sanguis sanguinem tetigit [1][2]1 . » Horret quidem refugitque dolore animus, et commemorare reformidat, plura in Neapolitano Regno oppida incensa et solo aequata, et innumerabiles prope, integerrimosque Sacerdotes Religiososque viros, et cujusque retatis, sexus et conditionis cives, ac vel ipsos aegrotantes indio-nissimis conlumeliis affectos, et indicta etiam causa, aut in carcerem detrusos, aut crudelissime necatos. Ecquis non acerbissimo conficiatur moerore videns, a furentibus rebellionis bominibus nullam sacris Ministris, nullam Episcopali, et Cardinalitiae dignitati , nidlam Nobis, et buic Apostolicae Sedi, nullam sacris templis et rebus, nullam justitiae, nullam humanitati reverentiam haberi, sed omnia excidiis et vastationibus compleri? Haec autem ab iis patrantur, qui minime erubescuut summa impudentia asserere, se velle Ecclesiae hbertatem dare, et moralem sensum Italise restituere. Neque illos pudet a Romano Pontifice postulare, ut injustis eorum desideriis annuere velit, ne majora in Ecclesiam damna redundent.
Atque illud quoque vel maxime dolendun, Venerabiles Fratres, quod non- nulli ex utroque Clero in Italia viri ecclesiastica etiam dignitate ornati tam fuuesto aberrationis et rebellionis spiritu misere abrepti, ac propriae vocationis et officii omnino obliti, a veritatis tramite deciinaverint, et pravis impiorum hominum consiliisfaventes, cum incredibili bonorum omnium luctu, facti sint lapis offensionis et petra scandali. Ad baec autemquam deploramus mala illud etiam permolestum accedit, quocl haud ita pridem in Mexicana ditione ejusdem generis homines simili contra catholicam Ecclesiam odio incensi non extimuerunt iniquissimasleges ejusdem Ecclesiae potestati, juribus, doctrinae plane adversas promulgare, ecclesiastica bona praedari, sacras redes spoliare, in ecclesiasticos religiososque viros sanire, Virgines Deo devotas divexare, Episcopos variis oppressos injuriis a suis gregibus distrahere, et in exilium pellere, qui fere omnes in hauc almam urbem Nostram venerunt, et non levi Nobis solatio fuere propter egregias virtutes, quibus tantopere praestant. Neque id satis, nam in alia Americae parte, scilicet in Neogranatensi ditione recentissimis hisce diebus rerum civilium perturbatores suprema aucto-
1.
