462 ALLOCUTION DE PIE IX.
Vos autem, Venerabiles Fratres, qui estis sal terroe, et Dominici gregis custodes, ac pastores, etiam atque etiam excitamus et obtestamur, ut pro eximia vestra religione et episcopali zelo pergatis, veluti adhuc cum summa vestri Ordinis laude fecistis, omni cura, sedulitate et studio fideles vobis traditos ab hisce venenatis pascuis arcere, et qua voce, qua opportunis scriptis tot perversarum opinionum monstra refellere et profligare. Optime enim scitis de summa re agi, cum agatur de sanctissima? fidei nostrae, ac de catholicae Ecclesiae, ejusque doctrinae causa, de populorum salute, et humanae societatis bono ac tranquillitate. Itaque, quantum in vobis est, ne desinatis unquam a fidelibus avertere tam dirai pestis contagia, id est ab eorum oculis mani- busque perniciosos hbros et ephemerides eripere, ipsosque fideles sanctissimis augustae nostrae religionis prajceptionibus assidue imbuere et erudire, ac monere et exhortari, ut ab hisce iniquitatis magistris tanquam a facie colubri effugiant. Pergite vestras omnes curas cogitationesque in id potissimum conferre, ut Clerus sancte scienterque instituatur, omnibusque virtutibus fulgeat, ut utriusque sexus juventus ad morum honestatem, pietatem, omnemque virtutem sedulo formetur, ut salutaris sit studiorum ratio. Ac diligentissime advigilate et prospicite, ne in humaniores litteras, severioresque disciplinas tradendas aliquid unquam irrepat quod fidei, religioni, bonisque moribus adverselur. Viriliter agite, Venerabiles Fratres, et ne animo unquam concidatis in hac tanta temporum perturbatione et iniquitate, sed divino auxilio omnino freti, ac sumentes in omnibus scutum inexpugnabile ivquitatis et fidei, atque assumentes gladium spiritus, quod est verbum Dei, ne intermittatis omnium catholica 1 Ecclesia>, et huius Apostolica: Sedis hostium conatibus obsistere eorumque tela retundere et impetus frangere. Interim vero dies noctesque, sublatis ad coelum oculis, non desistamus, Venerabiles Fratres, clementissimum misericordiarum Palrem, et Deum totius consolationis, qui de tenebris facit lucem splendescere, quique potens est de lapidibus suscitare filios Abrahae, iu humilitate cordis nostri ferventissimis precibus indesinenter orare et obsecrare, ut per merita Unigeniti Filii sui Domini Nostri Jesu Christi velit christianae et civili reipublica* auxiliariam porrigere dexteram, omnesque disperdere errores et impietates, ac drvinae suae gratiae lumine omnium errantium mentes illustrare, illosque ad se convertere et revocare, quo Ecclesia sua sancta optatissimam assequatur pacem, et ubique terrarum majora in dies incrementa suscipiat, ac prospere vigeat et efflorescat. Ut autem quae petimus et quarimus facilius consequi possimus, ne cessemus adhibere primum deprecatricem apud Deum Immaculatam san- ctissimamque Deiparam Virginem Mariam, qua^ misericordissima, etamantissima nostrum omnium mater cunctas semper interemit haereses, et cujus nullum apud Deum praesentius patrocinium. Petamus quoque suffragia tum sancti ejusdem Airginis Sponsi Josephi, tum sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, omniumque ccelitum, et illorum praesertim, quos nuper Sanctorum fastis adscriptos colimus et veneramur. Antequam vero dicendi finem faciamus Nobis temperare non possumus, quin iterum testemur et confirmemus, summa Nos uti consolatione, dum jucundissimo vestrum omnium conspectu fruimur, Venerabiles Fratres, qui
