66 BREF DE PIE VI.
Germania, sub certis conditionibus, ipsum permittere. At cum indc plus mali in Ecclcsiam quam boni redundasset, S. Pontifex Pius V, necessarium duxit, in sui Pontificatus exordio, hanc concessionem revocare; quod statim praestitit per breves apostolicas litteras, alteras die 8 junii 1566 datas, ad Joannem Patriarcham Aquileiensem, alteras item datas postridie ad Carolum archiducem Austriae : cumque porro Urbanus Passaviensis Episcopus idem flagitasset indultum, rescribens S. Pius die 26 maii 1568 [1] magnopere ipsum hortatus est ad retinendum potius Ecclesiae catholicae antiquissimum et sanctissimum ritum, quam eum quo haeretici utuntur — atque in hac sententia adeo constanter et fortiter manere debes, ut nullius jacturae, aut periculi metu, ex ea te dimoveri patiare, etiamsi temporalia bona amittenda essent, etiamsi subeundum esset martyrium. Pluris talis constantiae praemium aestimare debes, quam quantasvis opes et temporalia bona. Martyrium vero adeo non est subterfugiendum homini vere christiano et catholico, ut sit etiam expetendum, et in singularis beneficii loco a Deo accipiendum, et felix habendus sit, quicumque dignus habitus fuerit, qui pro Christo et pro ejus sanctissimis sacramentis sanguinem effundat. » Hinc merito S. Leo Magnus, scribens Episcopis per Campaniam, Picenum, Thusciam, et universas provincias constitutis de aliquibus disciplinae articulis, suam clausit epistolam [2] 2 : « Hoc itaque admonitio nostra denunciat, quod si quis fratrum contra haec constituta venire tentaverit , et prohibita fuerit ausus admittere, a suo se noverit officio submovendum, nec communionis nostrae futurum esse consortem, qui socius esse noluit disciplinae . »
Nunc procedentibus ad examen capitum decreti conventus nationalis, gravissima sese offert suppressio antiquarum metropolium, necnon et nonnullorum episcopatuum, aliorumque ex suis divisio, aliorum de integro erectio. Qua de re non hic ad criticum examen revocare intendimus illud, quod non sine aliqua dubitatione retulerunt historici super veteri gallicarum provinciarum civili jure administratarum divisione, ex qua inferre possemus cum eisdem, neque tempore, neque loco ecclesiasticas metropoles convenisse; at pro re, de qua nunc agitur, satis est, si innuamus ex divisione metropolium ad jurisdictionem civilem constitutarum, nequaquam emanare ecclesiastici ministerii spatia, ut ex allata patet a S. Innocentio I ratione [3] 3 : «JNam quod sciscitaris ulrum divisis imperiali judicio provinciis, ut duaa metropoles fiunt, sic duo metropolitani Episcopi debeant nominari, non ergo visum est ad mobilitatein necessitatum mundanarum Dei Ecclesiam commutari, honoresque aut divisiones perpeti , quas pro suis causis faciendas duxerit imperator. Ergo secundum pristinum provinciarum morem, metropolitanos Episcopos convenit numerari. » Hujusmodi epistolam ex praxi Ecclesiae gallicanas praeclaris illustrat monumentis Petrus de Marca, e quo sat erit pauca exscribere
verba [4]* : « Gallicana Ecclesia in eamdem sententiam Synodo Chalcedonensi, et Innocentii decreto conspiravit, putavitque nefas esse regum imperio episco-
