VIRGO DRACONIS VICTRIX
| Inimicitias ponam inter te et mulierem |
Vos ubi prima Patris fovit iam cura superni,
Alma sub aurato nituit cum lumine tellus
Vere novo, tepidisque virens ager horruit auris,
Adferor, o prisci nostrum genus unde Parentes;
Regna beata iuvat dulcesque revisere cunas.
At non vestra procul meditor discordibus armis
Carmine quae innocuas aluerunt gaudia mentes,
Irrita quae acternum nimium cita dispulit hora!
Heu cur abruptis video turbata procellis
Lumine quae tanto risere nitentia coeli 10
Convexa, et tetra miror circumdata nocte?
Verum quis vobis fuerit status, aethere postquam
Disiecit nubes aurora, diemque reduxit
Mente agitare libet. Siluit vox missa per auras
Infandum patri sobolique minata ruinam:
Haud mora per tenebras Virgo coelo astitit alto.
Qualis erat! candore genas afflata rubentes,
Tempora bissenis redimita micantibus astris
Sole recens orto niveos induxerat artus,
Presserat et niveo scrae pede cornua Phoebes. 20
Protinus hic rapidis fidissima nuncia veri
Aera per liquidum volitans Spes tollitur alis
Aurea saecla canens mutataque foedera mundo,
