Pagina:Rosati, Pietro – Carmina, 1887.djvu/15

E Wikisource
Haec pagina emendata est
11
ornithogonia

Nec mora, nec requies, austri ingeminantque ruuntque,
Disiectis trabibus iam fluctibus icta fatiscit.
Tum vero effractis, visu mirabile, clathris,
Qua ratis est absorpta, super spumantibus undis,
Aëra per vacuum magno stridore volucrum
Aspiceres nubem tolli, et sua quaerere tecta
Incassum: volitant revolant sine fine, priusquam, 80
Una salus, oculis propior subit Itala tellus.
Idem omnes simul ardor agit, tunc agmine facto,
Praepetibus pennis certant se credere terrae.
Diditur hic rumor, puerorum ad litora turba
Undique fusa ruit; fractas passimque cadentes