Haec pagina emendata est
138
HORACE,
Quo magis his credas : puer hunc ego parrus Ofellum
Integris opibus novi non latius usum,
Quaoi nunc accisis. Videas metato in agello
Cum pecore et gnatis, fortem mercede colonum,
Non ego, narrantem : temere edi luce profesta
Quidquam, præter olus, fumosæ cum pede pernæ ;
Ac mihi, cum longum post tempus venerat hospes,
Sive operum vacuo gratus conviva per imbres
Vicinus, bene erat non piscibus urbe petitis,
Sed pullo, atque hædo : tum pensilis uva secundas
Et nux ornabat mensas, cum duplice ficu.
Post hoc ludus erat cupa potare magistra :
Ac venerata Ceres ut culmo surgeret alto,
Explicuit vino contractæ seria frontis.
Sæviat, atque novos moveat fortuna tumultus,
Quantum hinc inminuet ? quanto aut ego parcius, aut vos,
