Pagina:Satires d'Horace et de Perse.djvu/144

E Wikisource
Haec pagina emendata est
144
HORACE,

Quorsum pertinuit stipare Platona Menandro ?
Eupolin, Archilochum, comites educere tantos ?
Invidiam placare paras, virtute relicta ?
Contemnere, miser. Vitanda est improba Siren
Desidia, aut quidquid vita meliore parasti
Poneudum æquo animo. Di te, Damasippe, Deæque
Verum ob consilium donent tonsore. Sed unde
Tam bene me nosti ? Postquam omnis res mea Janum
Ad medium fracta est, aliena negotia curo,
Excussus propriis : olim nam quærere amabam
Quo vafer ille pedes lavisset Sisyphus ære ;
Quid sculptum infabre, quid fusum durius esset.
Callidus huic signo ponebam millia centum :
Hortos, egregiasque domos mercarier unus
Cum lucro noram : unde frequentia Mercuriale
Imposuere mihi cognomen compita. Novi,
Et morbi miror purgatum te illius. Atqui
Emovit veterem mire novus : ut solet, in cor
Trajecto lateris miseri, capitisque dolore :