Pagina:Satires d'Horace et de Perse.djvu/232

E Wikisource
Haec pagina emendata est
232
HORACE,

Ut melius muria, quam testa marina, remittat.
Interea suspensa graves aulæa ruinas
In patinam fecere, trahentia pulveris atri,
Quantum non aquilo Campanis excitat agris.
Nos majus veriti, postquam nihil esse pericli
Sensimus, erigimur. Rufus posito capite, ut si
Filius immaturus obisset, flere. Quis esset
Finis, ni sapiens sic Nomentanus amicum,
Tolleret ? heu fortuna, quis est crudelior in nos
Te Deus ? ut semper gaudes illudere rebus
Humanis ! Varius mappa compescere risum
Vix poterat : Balatro suspendens omnia naso :
Hæc est conditio vivendi, aiebat : eoque
Responsura tuo nunquam est par fama labori.
Tene, ut ego accipiar laute, torquerier omni
Sollicitudine districtum ? ne panis adustus,