Pagina:Satires d'Horace et de Perse.djvu/96

96

HORACE,

Præterita ; et casu tune respondere vadato
Debebat ; quod ni fecisset, perdere litem.
Si me amas, inquit, paulum hie ades. Inleream, si
Aut valeo stare, aut hovi civilia jura ;
Et propero quo scis. Dubius sum quid faciam, inquit ;
Tene relinquam, an rem ? Me sodes. Non faciam, ille ;
Et præecedere cœpit. Ego, ut contendere durum est
Cum victore, sequor. Mecœnas quomodo tecum?
Hinc repetit. Paucorum hominum, et mentis bene sanæ.
Nemo dexterius fortuna est usus. Haberes
Magnum adjutorem, posset qui ferre secundas,
Hunc hominem velles si tradere ; dispeream, ni
Summosses omnes. Non isto vivimus illic,
Quo tu rere, modo ; domus hac nec purior ulla est,
Nec magis bis aliena malis. Nil mi officit uuquam,
Ditior hic, aut est quia doctior : est locus uni
Cuique suus. Magnum narras, vix credibile. Atqui
Sic habet. Accendis quare cupiam magis illi
Proximus esse. Veli tantummodo ; quæ tua virtus
Expugnabis ; et est qui vinci possit ; eoque