Pagina:Satires d'Horace et de Perse.djvu/98

98

HORACE,

Difficiles aditus primos habet. Haud mihi dero :
Muneribus servos corrumpam ; non, hodie si
Exclusus fuero, desistam ; tempora quæram ;
Occurram in triviis, deducam : nil sine magno
Vita labore, dedit mortalibus. Hæc dum agit, ecce
Fuscus Aristius occurrit, mihi carus, et illum
Qui pulchre nosset : consistimus. Unde venis, et
Quo tendis ? rogat, et respondet. Vellere cœpi,
Et prensare manu lentissima brachia, nutans,
Distorquens oculos, ut me eriperet ; male salsus
Ridens dissimulare : meum jecur urere bilis.
Certe nescio quid secreto velle loqui te
Aiebas mecum. Memini bene ; sed meliori
Tempore dicam : hodie tricesima Sabbata : vin tu
Curtis Judæis oppedere ? Nulla mihi, inquam,
Relligio est : At mi : sum paulo infirmior, unus
Multorum : ignosces, alias loquar. Hunccine solem
Tam nigrum surrexe mihi ? Fugit improbus, ac me
Sub cultro linquit. Casa venit obvius illi
Adversarius : et, quo tu turpissime ? Magna