ita dis est placitum, uoluptatem ut maeror comes consequatur:[1] 635
quin incommodi plus malique ilico adsit, boni si optigit quid.
nam ego id nunc experior domo atque ipsa de me scio, quoi uoluptas
parumper datast, dum uiri [mei] mi potestas uidendi fuit[2]
noctem unam modo; atque is repente abiit a mé hinc ante lucem. [3]
sola hic mi nunc uideor, quia ille hinc abest quém ego amo praeter omnis. 640
plus aegri ex abitu uiri, quam ex aduentu uoluptati’ cepi.
saltem, quom perduellis uicit et domum laudis compos reuenit:[4]
apsit, dum modo laude parta
domum recipiat se; feram et perferam usque 645
datur mi, ut meus uictor uir belli clueat.
satis mi esse ducam.[6]
uirtus praemium est optumum;
libertas, salus, uita, res et parentes, patria et prognati 650
uirtus omnia in sese habet, omnia adsunt
Am. edepol me uxori exoptatum credo aduenturum domum,
quae me amat, quam contra amo, praesertim re gesta bene, 655
uictis hostibus: quos nemo posse superari ratust,
eos auspicio meo atque [in]ductu primo coetu uicimus.[7]
