Ad perennis vitæ fontem mens sitivit arida,
Claustra carnis præsto frangi clausa quærit anima,
Gliscit, ambit, eluctatur exul fui patriâ,
Dam pressuris et ærumnis se gemit obnoxiam;
Quam amisit cum deliquit contemplatur gloriam,
Præsens malum auget boni perditi memoriam.
Nam quis promat, summæ pacis quanta sit lætitia,
Ubi vivis margaritis surgunt ædificia?
Auro celsa micant tecta, radiant triclinia;
Solis gemmis pretiosis hæc structura nectitur:
Anro mundo tanquam vitro urbis via sternitur
Abest limas, deest fimus, lues nulla cernitur.
Hyems horrens, æstas torrens illic nunqnam sæviunt,
Flos purpureus rosarum ver agit perpetuum;
Candent lilia, rubescit crocus, sudat balsamum,
Virent prata, vernant sata, rivi mellis influunt;
Pigmentorum spirat odor, liquor et aromatum,
Pendent poma floridorum non lapsura nemorum.
