Jump to content

Pagina:Werkecarlf03gausrich.djvu/166

E Wikisource
Haec pagina emendata est

tegrale per exprimetur). Ita e.g. pro valor integralis invenitur

29.

Ill. Euler pro summa logarithmorum

etc.

eruit seriem

etc.

ubi etc. sunt numeri Bernoulliani. Per hanc itaque seriem exprimitur etiamsi enim primo aspectu haec conclusio ad valores integros restricta videatur, tamen rem propius contemplando invenietur, evolutionem ab Eulero adhibitam (Instit. Calc. Diff. Cap. vi. 159) saltem ad valores positivos fractos eodem iure applicari posse, quo ad integros: supponit enim tantummodo, functionem ipsius in seriem evolvendam, esse talem, ut ipsius diminutio, si transeat in exhiberi possit per theorema Taylori, simulque ut eadem diminutio sit Conditio prior innititur continuitati functionis, adeoque locum non habet pro valoribus negativis ipsius ad quos proin seriem illam extendere non licet: conditio posterior autem functioni generaliter competit sine restrictione ad valores integros ipsius Statuemus itaque

[58] etc.

Quum hinc quoque habeatur

etc.

atque per formulam 57, statuendo

fit

[59] etc.

Hae duae series pro valoribus magnis ipsius ab initio satis promte convergunt, ita ut summam approximatam commode satisque exacte colligere liceat: attamen probe notandum est, pro quovis valore dato ipsius quantumvis magno, praecisionem limitatam tantummodo obtineri posse, quum numeri Bernoulliani seriem hypergeometricam constituant, adeoque series illae, si modo satis longe extendantur, certo e convergentibus divergentes evadant. Ceterum negari nequit, theoriam talium serierum divergentium adhuc quibusdam difficultatibus premi, de quibus forsan alia occasione pluribus commentabimur.