Jump to content

Pagina:Werkecarlf03gausrich.djvu/66

E Wikisource
Haec pagina emendata est
18.

Si itaque e valoribus determinatis ipsarum puta ex prodire supponimus erit identice Quoties non evanescit, statuere licebit unde emergit quod etiam ita enunciare licet:

Si in functione statuitur transibit ea in

19.

Quum in casu eo, ubi non est determinans functionis sit functio indeterminatae per se non evanescens, manifesto multitudo valorum determinatorum ipsius per quos hic determinans valorem nancisci potest, erit numerus finitus, ita ut infinite multi valores determinati ipsius assignari possint, qui determinanti illi valorem a diversum concilient. Sit talis valor ipsius (quem insuper realem supponere licet). Erit itaque determinans functionis non , unde sequitur, per theorema II. art. 6 , functiones habere non posse divisorem ullum communem. Supponamus porro, exstare aliquem valorem determinatum ipsius puta (sive realis sit, sive imaginarius i.e. sub forma contentus), qui reddat i.e. esse Erit itaque factor indefinitus functionis et proin functio eerto per non divisibilis. Supponendo itaque, hanc functionem