Praefatio In Commentarios ad Epistolas Pauli

Praefatio In Commentarios ad Epistolas Pauli (Claudius Taurinensis), J. P. Migne Praefatio In Commentarios ad Epistolas Pauli (0837C) Venerabili in Christo sinceraque charitate diligendo Theudemiro abbati Claudius inspirante gratia Dei episcopus perpetuam beatitudinis opto in Domino salutem.

Non velut pertinaciter rigidus, renisus sum voluntati tuae diu multumque, studiosissime clientule, ut dilucidatas gentium magistri Epistolas non tibi dirigerem; sed obstrepentibus quae isto in saeculo rotatico causis insurgunt praepeditus, necdum facere potui. Proposueram in corde meo quippe, ut in scrutandis meditandisque Scripturis, quando ad illarum dulcedinem primitus accessi, vigil et indefessus existerem, ne acumen mentis obdormire permitterem inerti torpore: cogitans penes me, tunc veraciter me vivere angelorum pane; et si non ut summi viri, (0837D)saltem quemadmodum languens vivere nitens, lingua lambere aliquid valuissem, et alios admonerem, ut apostolicum meo sectarentur exemplum. Unde quae retro sunt obliviscentes, ad ea quae interiora sunt (0838C)per intelligentiam extendentes nos, in spirituali speculo crescentes, minime retineamur ab inlicitis cupiditatibus. Ut Cicero ait: « Quae nobis, inquit, dies noctesque considerantibus acuentibusque intelligentiam, quae est mentis acies, caventibusque ne quando illa hebescat, id est in philosophia viventibus, magna spes est. » Post paululum adjungens ait: « Et si ut antiquis philosophis, hisque maximis longeque clarissimis placuit, aeternos animos ac divinos habemus, sic existimandum est, quo magis hi fuerint semper in suo cursu, id est in ratione et investigandi cupiditate, et quo minus se admiscuerint atque implicaverint hominum vitiis et erroribus, hoc his faciliorem ascensum et reditum in coelum fore » . Deinde addens hanc ipsam clausulam repetendo, (0838D)sermonem finiens: « Quapropter, inquit, ut aliquando terminetur oratio, si aut exstingui tranquille volumus, cum in his artubus vixerimus; aut si ex hac in aliam aut paululum meliorem domum (0839A)sine mora demigrare, in his studiis nobis omnis opera et cura ponenda est. Ardor namque iste, etsi non instruit quaerentis animum, ingenium saltem exercet; et invenit scire se quod se fortasse nescire putabat; unde admonitus scit quod antea nesciebat. » Dum enim victum labore et nummis emerem, commodius in divinis Scripturis mea versabatur intentio. Ad dioeceseos curam accedens, quot causae surgunt, eo amplius sollicitudines pariunt. Brumale tempus vias palatinas terens eundo et redeundo, minus licet implere supra commemoratum amorem. Post medium veris procedendo armatum pergamenam pariter cum armis ferens, pergo ad excubias maritimas, cum timore excubando adversus Agarenos et Mauros; nocte tenens gladium, et die libros et calamum implere conans coeptum (0839B)desiderium. Nisi enim ille vir, cum gratia praecedente, spiritui praesideret, quem commendat Apostolus, cum de capite viri non velando loquitur, illud menti meae accideret quod de semine jacto citra viam Dominus protulit. Qui etiam te agere vitam demonstras, quando me sine sollicitudine consideras, et ob hoc molestus es mihi exactor. Nec enim (0840A)debes molestus esse mihi, quando ego si, ut voluntas adest, possibilitas adesset, debitor tui non fuissem: si ante has sollicitudines hoc opus non fuissem aggressus, rogantibus fratribus, ut nosti, vix nunc exinde aliquid valuissem agere. Et vere fateor me primitus invitum accessisse et in hoc opus et in Pentateuchum, quod postulas, imperantibus fratribus in schola constitutis, quibus viva voce Scripturas tradebam, praecipiente pio principe Hludowico imperatore, compulsus etiam a memorato principe ut non tantum verba per oblivionem palantem traderem, sed etiam calamo diu permanente scriberem, ut quod ore promebam, calamo scriptitarem. De admonitione fratrum et exhortatione unde rogasti quod scriberem, ut votum quod voverunt Domino reddant; et votum, ut dico, non propositum, quod (0840B)scripsisti, quod solius Dei est; nullam admonitionem meliorem potui invenire, quam Epistolae primae Pauli apostoli, quam misi, quia tota inde agitur ut merita hominum tollat, unde maxime nunc monachi gloriantur: et gratiam Dei commendat, per quam omnis qui vovit, quod vovit Domino reddat.