XXII JANUARII MDCCCLV.
S. S. DOMINI NOSTRI PII IX
ALLOCUTIO
IN CONSISTORIO 22 JANUARII 1855 HABITA.
Venerabiles Fratres,
Probe memineritis, Venerabiles Fratres, quanto animi Nostri moerore ex hoc ipso loco vobiscum saepe lamentati fuerimus maxima sane damna, quibus plures abhinc annos catholica Ecclesia m Subalpino Regno miserandum in modum affligitur, ac divexatur. Nullam certe quidem sollicitudinis, studii, et longanimitatis partem praetermisimus, ut pro Apostolici Nostri ministerii officio tot malis mederi possemus, summopere optantes aliquid tandem vobis nuntiare, quod Nostrum, vestrumque dolorem aliqua saltem ex parte leniret. Irritae tamen fuere Nostrae omnes sollicitudines, nihilque valuerunt tum iteratae expostulationes per Nostrum Cardinalem a publicis negotiis, tum curae per alium Cardinalem Nostrum Plenipotentiarium adhibitse, tum familiares Nostrae Epitolae ad carissimum in Christo Filium Nostrum Sardiniae Regem illustrem data Namque omnes norunt plurima facta, atque decreta, quibus illud Gubernium cum summo bonorum omnium luctu et indignatione, solemnes cum hac Apostolica Sede initas Conventiones plane contemnens, non dubitavit quotidie magis et sacros Ministros, et Episcopos, Religiosasque Familias exagitare, et Ecclesiae immunitatem, libertatem, ejusque veneranda jura laedere, violare, ac bona usurpare, et gravissimas eidem Ecclesiae ac Suprenue Nostrae, et hujus Sanctae Sedis auctoritati injurias inferre, eamque plane despicere. Nuper vero, utscitis, alia in medio posita lex est vel ipsi naturali, divino, et sociali juri omnino repugnans, et humanae societatis bono vel maxime adversa , ac perniciosissimis funestissimisque socialismi et communismi erroribus plane favens, qua inter alia proponitur, ut omnes fere Monasticae, Religiosoeque utriusque sexus Familiae, et Collegiatae Ecclesiae, ac Beneficia simplicia etiam jurispatronatus regii penitus extinguantur, utqueillorum bona, et reditus civilis potestatis administrationi et arbitrio subjiciantur, et viudicentur. Insuper eadem proposita lege attribuitur laicae potestati auctoritas praescribendi conditiones, quibus reliquae Religiosae Familiae , quae de medio minime fuerint sublatae, subjacere debeant.
Equidem Nobis verba desunt ad explicandam amaritudinem, qua intime conficimur, cum videamus tot vix credibilia, planeque teterrima fuisse patrata, atque in diespatrari contra Ecclesiam,ejusque veneranda jura, contra supremam et inviolabilem hujus Sanctae Sedis auctoritatem in illo Regno, ubi quamplurimi egregii existunt Catholici, et ubi regum praesertim pietas, religio, atque in hanc Beati Petri Cathedram, ejusque Successores observantia in exemplum
olim vigebant, atque florebant. Cum autem res eo fuerint deductae, ut satis non sit illata Ecclesiae damna deplorare, nisi curam omnem et operam ad illa tollenda adliibeamus, idcirco muneris Nostri partes implentes, in hoc amplissimo vestro consessu Nostram iterum vocem apostolica libertate attollimus, ac non solum omnia et singula decreta ab illo Gubernio in Religionis, Ecclesiae, et hujus Sanctae Sedis jurium, et auctoritatis detrimentum jam prolata, verum etiam legem recens propositam reprobamus, et damnamus, illaque omnia irrita prorsus ac nulla declaramus. Proeterea tum eos omnes, quorum nomine, opera et jussu ipsa decreta jam edita sunt, tum illos, qui legi nuper propositae quovis modo favere, vel illam probare, aut sancire non formidaveriut, gravissime monemus, ut etiam atque etiam animo menteque reputent poenas, et censuras, quee ab Apostolicis Constitutionibus, sacrorumque Conciliorum Canonibus, maxime Tridentini (sess., 22, cap. 11) adversus rerum sacrarum praedatores et profanatores, ecclesiastica? potestatis, ac libertatis violatores, et Ecclesiae, Sanctaeque Sedis jurium usurpatores constitutae sunt. Utinam tantorum malorum auctores Nostris hisce vocibus, monitisque permoti atque excitati, tandem aliquando cessent a tot ausis contra ecclesiasticam immunitatem, et libertatem, ac properent reparare innumera damna Ecclesiae illata, atque ita paterno Nostro animo durissima avertatur necessitas animadvertendi in ipsos illis armis, quae sacro Nostro ministerio divinitus fuere attributa!
Ut autem catholicus orbis perspiciat curas a Nobis pro Ecclesire causa in Subalpino Regno tuenda susceptas, ac simul cognoscat agendi rationem, quae ab illo Gubernio adhibita fuit, peculiarem rerum expositionem typis edi, et cuique vestrum tradi jussimus.
Antequam vero loquendi finem faciamus, haud possumus, quin summis meritisque laudibus efferamus enerabiles Fratres ejusdem Subalpini Regni Archiepiscopos et Episcopos, qui proprioe dignitatis, et officii memores, Nostrisque votis quam cumulatissime respondentes, nunquam destiterunt singulari virtute etconstantia quavoce, qua scriptis opponere murumpro Domo Israel, ac Dei, ejusque sanctae Ecclesiae causam strenue propugnare. Atquehic gratulamur quoque ex animo tot spectatissimis laicis viris, qui in illo Regno morantes, et catholicis sensibus egregie animati, ac Nobis et huic Apostolicae Sedi firmiter adhserentes gloriati suntsacra Ecclesiae jura tumvoce, tumscriptis palam publiceque defendere.
Interim a vobis, Venerabiles Fratres, qui in partem sollicitudinis Nostrae vocati estis, exposcimus, ut una Nobiscum potentissimo Immaculatae Virginis Mariae patrocinio suffulti assiduas, fervidasque preces Deo adhibere nunquam desinatis, ut coelesti sua ope Nostris curis, et conatibus adesse, atque omnipotenti sua virtute Ecclesiae suse sanctae causam tueri, et errantes ad veritatis, et justitiae semitam reducere velit.