IV OCTOBRIS MDCCCXLVII.
S. S. DOMINI NOSTRI PII IX
ALLOCUTIO
IN CONSISTORIO SECRETO 4 OCTOBRIS 1847 HABITA.
Venerabiles Fratres,
Quisque vestrum, Venerabiles Fratres, optime noscit quibus quantisque divinae nostrae religionis documentis, monumentisque Hierosolyma urbs, et universa Palaestinae regio mirandum in modum undique refulgeant, « ubi et visui, et tactui se tota ingerunt humanae sacramenta salutis [1] . » Siquidem ibi Unigenitus Dei Filius Christus Jesus Dominus Noster propter nimiam, qua nos dilexit, caritatem obumbrata Divinitatis suae majestate, servilem formam indutus, et in similitudinem hominum factus ex intacta Davidica Virgine nasci, vitamque suam agere, ac magna miracula operari est dignatus , tribuens peccatoribus misericordiam, aegris salutem, errantibus veritatem, caecis lucem, mortuis vitam. Ibi ad universum humanum genus a peccati jugo, et daemonis captivitate vindicandum saevissimam passionem, acerbissimamque Crucis mortem sustinuit confusione contempta, ac post triduum « devictae mortis spoliis onustus [2]» divina sua potentia resurrexit ; ibi quadraginta dierum spatio saepius apparens discipulis suis, ac loquens de regno Dei, postquam illos in fide et caritate roboravit , eisque praecepit , ut euntes in mundum universum praedicarent Evangelium omni creaturae, ac docerent servare omnia quaecumque ipsis mandaverat , magnis revelatis mysteriis , magnisque confirmatis sacramentis , in conspectu sanctae multitudinis triumphans, et captivam ducens captivitatem super omnes ccelos ad dexteram Dei Patris consessurus adscendit. Ibi ad Apostolos suos illuminandos , corroborandos, atque ad renovandam terrae faciem, veteresque tenebras abigendas misso sancto Paraclito Spiritu, voluit, ut Apostoli ab Hierosolyma ipsa urbe evangelicae prsedicationis opus ordirentur, antequam in omnem dispergerentur orbem. Quae cum ita sint, merito atque optimo jure christiani populi sancta illius regionis loca omni pietatis, religionis et venerationis affectu semper sunt prosecuti. Postquam vero tristissimis rerum ac temporumvicibus regionesilla? e christianorum Imperatorum dominatione abreptae fuere, Romani Pontifices Decessores Nostri, et catholic' Principes vehementer optantesgravissimis fidelium necessitatibus occurrere, eosque ab injustissima et crudelissima, qua premebantur, servitute vindicare, variis temporibus nihil intentatum reliquerunt, ut loca ipsa abinfidelium eriperent potestate. Hinc Hierosolymitana Ecclesia, cui ab Innocentio III Praedecessore Nostro, in Concilio Lateranensi quarto, Patriarchalis dignitas fuit confirmata, summo semper in honore habita peculiarem Romanorum Pontificum curam et sollicitudinem sibi comparavit. Qui quidem Romani Pontifices etiam postquam sacra eadem loca ab infidelibus iterum occupata fuere, immo et cum vix ulla de illis recuperandis spes affulgeret, Latinos Patriarchas Hierosolymitanos renuntiare, et constituere haudquaquam intermiserunt, licet eos a residendi obligatione solvere, quamdiu loca ipsa ab infidelibus detinerentur, ac spirituali illorum fidelium bono alia ratione pro viribus consulere debuerint.
Nos certe de illa Dominici gregis parte vel maxime solliciti, ac summa erga ipsas regiones pietate affecti, vel ab ipso Nostri Pontificatus exordio nihil antiquius habuimus , quam ut Latini ritus Patriarcha Hierosolymae iterum in sua sede posset consistere. Cum autem, Deo benejuvante, difficultates omnes, prout summopere optabamus, peuitus sublatas esse conspexerimus , nihilque nunc temporis obstet, quominus ipse Patriarcha Eeclesiae sute curam praesens agere valeat, nullam moram interponendam duximus, ut hujusmodi res pro majore Dei gloria atque illorum fidelium utilitate ad optatum exitum adduceretur. Quamobrem tanti momenti negotium juxta prudentem Nostrae Congregationis de Propaganda Fide sententiam absolvendum curavimus, atque Apostolicas Litteras die decimo Kalendas proximi mensis Augusti hujus anni annulo Piscatoris obsignatas dedimus, quibus totius rei rationem explicavimus, Et quoniam Venerabilis Frater Daulus Augustus Foscolo, qui Latino Hierosolymilano Patriarchatu potiebatur, se illo abdicavit, et Nos ejusmodi abdicatione accepta atque approbata, ipsum eneiabilem Fratrem a vinculo, quo Hierosolymitanae Ecclesiae obstringebatur, solvimus, iccirco ad novi Patriarchre electionem procedere existimavimus. Itaque commemoratae Congregationis suffragio in Latinum Patriarcham Hierosolymitanum eligere constituimus dilectum Filium Presbyterum Josephum Valerga, qui singulari integritate, pietate, doctrina, prudentia, ac rerum gerendarum dexteritate spectatus, et huic Petri Cathedrse ex animo addictus, ac Missionarii munere in Syria, Mesopotamia, et Perside egregie perfunctus, gravia rei catholicoe negotia sibi commissa sedulo scienterque conficienda curavit. Quapropter in eam spem erigimur fore, ut ipse praeclaris hisce dotibus proeditus, easdem ccelesti ope fretus ad Patriarchatus locum deferat, atque ad catholicae praesertim religionis incrementum, et concrediti sibi populi utilitatem majore alacritate et studio exhibere, atque exercere contendat. Haec sunt , Venerabiles Fratres , qua? vobis communicanda censuimus, dum pro certo habemus, vos una Nobiscum assiduas fervidasque Deo Optimo Maximo preces cum gratiarum actione esse oblaturos, quo communibus nostris votis clementissime annuens , divina sua gratia efficere velit, ut in illis regionibus, ubi « quilibet christianus habitans ad Evangelii cognoscendam virtutem, non solum paginarum eloquiis, sed ipsorum locorum testimoniis eruditur [3] , » catholica fides majora in dies incrementa suscipiat, ac prospere feliciterque vigeat et floreat.
Atque hic, Venerabiles Fratres, clare aperteque declaramus, tum in hac re,
tum in aliis quibusque Nostras omnes curas, cogitationes, studia ab omni piorsus cujuslibet humanae politices ratione vel maxime aliena eo spectare, ut
sanctissima Christi religio, et doctrina ubique terrarum cunctis populis magis
magisque affulgeat. Etsi enim exoptemus, ut viri principes, quibus a Domino
data est potestas, avertentes aures suas a fraudulentis et perniciosis consiliis,
et custodientes jnstitinc legem, ac secundum Dei voluntatem ambulantes, Ejusque sanctae Ecclesiae jura, et libertatem tuentes, pro eorum religione, ac benignitate suorum populorum felicitatem prosperitatemque procurare non desistant, tamen vehementer dolemus in diversis locis nonnullos e populo existere,
qui Nostro nomine temere abutentes, et gravissimam personae Nostrae, ac supremre dignitati injuriam inferentes , debitam erga Principes subjectionem
denegare, et contra illos turbas, pravosque motus concitare audent. Quod
certe a Nostris consiliis adeo abhorrere constat, ut, in Nostris Encyclieis Litteris ad omnes Venerabiles Fratres Episcopos die nona mensis Novembris
superiori anno datis, haud omiserimus inculcare debitam erga Priucipes, et
Potestates obedientiam, a quajuxta christianae legis prreceptum, nemo citra
piaculum deflectere umquam potest, pra?terquam scilicet ubi forte aliquid jubeatur, quod Dei, et Ecclesias legibus adversetur.
Quid vobis videtur?
Auctoritate Onmipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, ac Nostra, dilectum Filium presbyterum Josephum Valerga ad Patriarchatum Latinum Hierosolymitanum evehimus, eumque in illius Ecclesise Patriarcham et Pastorem preeficimus, prout in decreto et schedula consistorialibus exprimetur.
In nomine Patris , et Filii , et Spiritus Sancti. Amen.