 II |
IV  |
O Venus, picta dea clara sede,
Te precor, proles Iovis o dolosa,
Ne mea aerumnis crucies et atris
Pectora curis.
Quin veni rursus memor ex Olympo
Te meis olim precibus vocatam
Aureis magni domibus parentis
Ire relictis,
Cum tuos currus volucres citatae
Desuper terrae sola nigra ferrent,
Axe de summo valida secantes
Aethera penna.
Mox, ubi nostrum tetigere limen,
Ore tu semper roseo renidens,
Quid mali indignam premeret, rogabas,
Quidve vocarem
Et mihi quidnam male sana vellem:
«Quem tuis nondum facilem requiris
Obsequi votis? quis iniquus, ede.
Sit tibi, Sappho.
Namque si vitat, cito te sequetur,
Dona si spernit, sua mittet ultro,
Oscula ut nolit dare, vel negantis
Carpet ab ore.»
Nunc quoque accedens vacuum molestis
Fac meum curis animum atque voti
Compotem et praesens sociis in armis
Ad latus adsta.