 LXXXIII |
LXXXV  |
Μή μοι ἀνέρχεο τῶιδε παλινδρομέους’ ἐνὶ κύκλωι,
Ἀλλ’ ἄπες, ὡς τὰ πρῶτ’, εὐμαρέως διάγειν.
Ἦ φύγω ἢ καὶ ἕλω; ἄταρ ὠκνήσθω ἅλις ἤδη·
Εἰ γὰρ μή μ’ άπιεῖς, θὲς γέ με, φρόντι, σοφόν.
The page has not been checked