 V |
VII  |
Ad Gabriel Athanasii f. Ivanof,
magistrum optimum,
professoris litterarum Romanarum munere
in Universitate litteraria Mosquensi
cum summo discipulorum commodo
per XXV annos feliciter functo.
Quamquam poetis non nimium placent
Anni fugaces et tacito pede
Labens senectus, ecce partem
Praeteritam celebramus aevi.
Nam cui quotannis, dum recolit dies
Nuper peractos, ex animo licet,
Quamvis modestus sit, fateri:
«Quod potui licuitque, feci»,
Quandoque luces hic memorabiles
Post longiores temporis ambitus
Sentit reverti, num iuventae
Conqueritur cecidisse florem?
Sic, o bonarum consitor artium,
Ex quo sacratum munus obis tuum.
Si quinque vigintique rite
Sol rediens glomeravit orbes,
Te quinque lustris insuper additis
Summae priori nil nisi fontibus
Tinxisse permultos latinis
Discipuli meminere grati.
Quare dicemus laetitiae diem
Et gallicani pocula Liberi
Dextris tenentes, ni Falernum
Quis dabit, unanimi precemur,
Multos ut inter, qui tua posteris
Praecepta tradant, hunc iterum diem
Robustus et Musis amicus
Post totidem tuearis annos.