Migne Patrologia Latina Tomus 114
Vita S. Blaitmaici
Vita S. Blaitmaici (Walafridus Strabo), J. P. Migne 114.1046B
I. PROLOGUS. 114.1043A|
Si tantam meruere suo pro carmine famam,
Qui scelerosorum mores et facta tulerunt
Laudibus in coelum, perfusi daemonis arte,
Frivola nectentes hominum monimenta malorum:
Cur non liberius sanctorum facta canamus,
Quos placuisse Deo nobis miracula produnt?
Quae fidei virtute gerunt per munera Christi.
Nam Scriptura canit, Domino spondente pusillis:
Os aperire tuum studeas, ego verba ministro (Psal. LXXX).
Quapropter, venerande Pater, charissime Felix,
Praeceptis parere tuis ex corde paratus
Strabus ego, misit quem terra Alamannica natu,
Scribere disposui de vita et fine beati
114.1043B| Blaitmaici, genuit quem dives Hibernia mundo,
Martyriique sequens misit perfectio coelo,
Ipsius ut meritis veniam per saecla capessam.
II. BLAITMAICI PATRIA, REGIUM GENUS.
Regali de stirpe satus, summumque decorem
Nobilitatis habens, florebat regius haeres
Iste Dei sanctus vitam ducendo pudicam;
Quodque solet raro factum et non saepe videri:
Quanto major erat, tanto dejectior ibat.
Spes patriae, fortuna patris, rex ille futurus;
Judicio justus, prudens, et corpore castus,
Sobrius, ornatus, jocundus, cautus, honestus:
Nobilis in genere egregio, generosior actu;
Obsequio locuples, melius virtutibus auctus;
114.1043C| Tractabat laicus quod clericus efficiebat.
Cujus honorandum nomen sermone Latino,
Pulcher natus adest: meritoque probabilis illo
Nomine dignus erat, Patrem qui cunctipotentem
Elegit, pulchroque Deum quaesivit amore.
III. FUGIT AD MONASTERIUM.
Sordebant terrena animo divina petenti,
Secretumque latens in solo pectore mansit,
Donec ad effectum processit sancta voluntas.
Coenobium furtim quoddam sine teste petebat:
Quique fuit pridem patriae per regmina princeps,
Nomine pro Christi est factus tunc verna minoris.
Fascibus in mediis qui quondam terruit omnes,
Omnibus admissis sibimet sine milite servit.
IV. PATRIS EJUS PROCERUMQUE ILLECEBRAE DISCUSSAE.
114.1043D|
Fama ut forte volans patris pervenit ad aures,
Hinc stupor atque dolor mentem cinxere parentis.
Subtractum dolet haeredem, mittitque senatum,
114.1044A| Agmina, praetores, populum, praecepta, maniplos.
Duxque comesque ibant, properanter episcopus astat,
Abbatumque cohors, vicini, carne propinqui;
Hoc solum nitente manu, si qualibet arte
Efficerent reducem vitata pericula mentem
Corde subire alio. O talis quam caeca voluntas:
Ille procellarum se vix de gurgite dempsit,
Quaesitoque diu titubans stetit anchora portu.
Nondum curarum potuit laxasse rudentes,
Nec terra fixisse pedem; cum concita ventis
Aura pharetratis impegit ab aequore puppim.
Vique sua tremulam dissolveret unda carinam,
Ni regeret proram, qui saecula cuncta gubernat.
V. BLAITMAICI VIRTUTES; PRAEFECTURA.
114.1044B| Mox miro a cunctis semper complexus amore,
Cunctorum studuit fieri dicique minister,
Mente humilis, linguae custos, et norma bonorum.
Verba Dei capiens sitienti corde libenter,
Discendi studiosa gerens praecordia, libris
Perdidicit divina animo documenta sagaci.
Sicque vigens doctrinarum morumque nitore,
Agmina multorum rexit veneranda virorum;
Exemplis sua dicta probans, vanosque favores
Pro nihilo ducens: cui laus et gloria solum
Christus erat, Christus sermo, Christus documentum.
Pax clypeus, lorica preces, patientia bellum,
Mucro Dei verbum, spes et dilectio totum.
Nulli detraxit, nulli convicia struxit.
114.1044C| Singula quid fari per singula verba necesse est,
Cum quidquid legitur virtutum, rite teneret,
Et quidquid vitii monstrat Scriptura, caveret
Omnibus existens feliciter omnia factus,
Ut cunctos faceret Christo sua lucra referre.
Utilis et prudens servus per ovilia Christi,
Tempore qui certo mensuram farris opimi
Conservis tribuens, radiavit ubique fidelis.
VI. MARTYRII PALMAM EXOPTAT.
Utque nihil meriti, nihil et probitatis abesset,
Martyrii palmam quaesivit mente benigna,
Saepius hac causa peregrinas visere terras
Nisus, ab incoepto populo retrahente quievit.
Unde animo sedit fugitivo calle parumper
114.1044D| Optatam tentare viam cum discipulorum
Agmine non multo, pretiosa monilia secum
Virtutum sub mole gerens: ruptisque tenebris,
Nocte fugam capiens, properanter abire parabat.
114.1045A| Ecce superveniens fugitivis turba sequentum,
Ad caulas capto retrahit pastore bidentes.
Hoc quoque non taceam, sanctus quod Spiritus illi,
More prophetarum, rerum secreta ferebat.
Nam dum fama patrem longe lateque beati
Ipsius ad superos vita fugiente volasse
Proderet, exposuit non esse, sed esse futurum
Post modicum tempus, sancto spiramine doctus.
VII. SECEDIT IN INSULAM HII.
Insula Pictorum quaedam monstratur in oris,
Fluctivago suspensa salo, cognominis Eo,
Qua sanctus Domini requiescit carne Columba.
Hanc petiit voto patiendi stigmata Christi.
Illic namque frequens pagana caterva Danorum
Adventare solet, furiis armata malignis.
114.1045B| Sed sanctus Domini tales tentare leones
Disponens animo, vana formidine mentem
Exuit, et clypeo fidei galeaque salutis
Munitus, hominum non horruit arma malorum.
Qui cum doctiloquo potuit cecinisse Propheta:
Est Deus adjutor mihimet, timor improbus absit. (Psal. CXVII.)
Jam quoque doctus erat per publica bella ministros
Temnere daemonicos, ipsum qui rite tyrannum
Straverat, et cunctis solus superavit in armis.
VIII. DANORUM ADVENTUM PRAEDICIT.
Tempus erat quo magna Dei clementia servum
Consociare suum nitidis super astra maniplis
Disposuit, certamque bono conferre coronam
114.1045C| Victori: cum sancta viri mens praescia rerum
Venturos properare lupos, ut membra piarum
Dividerent ovium, sensu praenosceret alto.
Vos, ait, o socii, vobiscum mente sagaci
Quaerite, si poenas Christi pro nomine vobis
Sit tolerare animus. Mecum quicunque potestis
Exspectare, precor, sensus armate viriles.
At quibus infirmi pavitant penetralia cordis,
Ecce fugam celerent, ut parta pericula vitent,
Ad meliora suos armantes vota lacertos.
Proxima stat nobis certae tentatio mortis.
Firma fides vigilet, rebus suspensa futuris:
Cauta minus fortes servet tutela fugarum.
His dictis compuncta cohors, quod posse videbat,
Hoc animo statuit. Quidam sub pectore firmo
114.1045D| Sacrilegas spectare manus, gladioque furenti
Supposuisse caput gaudebant mente serena.
114.1046A| Ast alii quibus hoc nondum fiducia mentis
Persuasit, per nota fugam loca calle capessunt.
IX. MARTYRIO CORONATUR.
Aurea discutiens tenebras aurora madentes
Claruit, et nitidus pulchro sol orbe refulsit:
Cum sacer hic doctor missarum sancta celebrans
Officia, ante sacram vitulus stetit integer aram,
Hostia grata Deo mucrone litanda minaci.
Caetera turba jacet, lacrymis precibusque Tonanti
Commendans animas de pondere carnis ituras.
Ecce furens maledicta cohors per aperta ruebat
Tecta, viris minitando pericula saeva beatis.
Et reliquis rabida sociis feritate peremptis,
Ad sanctum venere Patrem, pretiosa metalla
Reddere cogentes, queis sancti sancta Columbae
114.1046B| Ossa jacent, quam quippe suis de sedibus arcam
Tollentes tumulo terra posuere cavato
Cespite sub denso, gnari jam pestis iniquae.
Hanc praedam cupiere Dani: sed sanctus inermi
Restitit . . . manu firmo conamine mentis
Contra stare aciem, pugnamque lacessere doctus,
Cedere dissuetus, tibi talia, Barbare, dicta,
Ingerit: Ignoro penitus, quod quaeritis aurum
Quo sit humi positum, tectum quibus atque latebris.
Quod si scire mihi, Christo admittente, liceret,
Nunquam nostra tuis hoc auribus ora referrent.
Barbare, duc gladios, capulum cape, jamque trucida.
Auxilio, Deus alme, humilem commendo tuo me.
Hinc pia truncatis discerpitur hostia membris.
Quodque ferox miles censu pensare nequibat,
114.1046C| Rimari in gelidis coepit per vulnera fibris.
Nec mirum: nam semper erunt, semperque resurgunt,
Quos furor in famulos Domini malus excitet omnes.
Ut quod pro cunctis Christi censura peregit,
Cuncti hoc pro Christo faciant, licet impare facto.
X. CONCLUSIO.
Ille igitur Christi factus pro nomine martyr,
Testis, fert ut fama, loco requiescit eodem:
Multa ubi pro meritis dantur miracula sanctis,
Quo colitur Dominus digno veneranter honore
Cum sanctis, quorum meritis mea crimina solvi,
Credo, quibus laudum supplex donaria misi.
Nil negat his Christus, cui maxima lucra tulerunt,
114.1046D| Qui cum Patre pio, sanctoque in saecula Flatu
Regnat, et aeterno pollet sine fine decore.
(no apparatus)