![]() |
IMBER IMPENDET.
(In parvá casá mulier rústica ante focum stat; duæ filiæ lánam faciunt.)
- Fília príma. Quid agis, máter?
- Máter. Calidam aquam patrí tuó paró; fessus enim ex agrís redíbit, et frígidus.
- Fília altera. Ventum-ne surgentem audís? Metuó né imber impendeat.
- Fília I. Ecce lucernam! Ut oleum in téstá scintillat!
- Fília II. Vidés-ne etiam fungós putrós quí in eá concréscunt? Haud dubium est quín hiems adpetat.
- Máter. Nunquam imber nóbís imprúdentibus obstat. Superióre nocte enim lúna, cum orírétur, obscúra erat; inde intellegá máximum imbrem terrá marí-que parárí.
- Fília I. Ecquid cógnóscere licet sí lúna rubro colóre suffúsa est?
- Máter. Pater tuus ventum fore saepe adfírmávit, cum lína rubró colóre suffúsa esset.
- Fília II. Nónne sól etiam sígna imbris nóbís dat?
- Máter. Immó veró certissima sígna sólem et orientem et occidentein sequuntur. Saepe enim colórés variós in vultú éius vidémus: cæruleus color “pluviam dénúntiat, igneus Eurós."
- Fília I. Sólem quis dícere falsum audeat?
- Fília II. Avés etiam nóbís pluviam nonnunquam prædícunt, sícut grués imbrem surgentem in vallibus ímís fugiunt, áeriæ-que volant.
- Máter. Cum hirundó lacús circumvolitat, tum imbrés sint tibi súspectí.
- Fília I. Ex omnibus avibus nónne corví cornicés-que præcipué pluviam prædícunt?
- Fília II. Equidem imbrem nunc impendére pró certó habeó, nam hodié corvórum exercitus ó pástú ágimine mágnó discédéns, ális suís dénsís increpábat; et ego et soror mea, dum ad vícum ímus, cornícem vídimus quæ pluviam pléná vóce vocábat, et sóla siccá haréná spatiábátur.
- Máter. Máne vaccæ, cum pábulum eís darem, caelum súspiciébant, aurás-que patulís náribus captábant: indo quoque pluviam impendére cógnóví.
- Fília II. Ránás hodié audiví dum aquam haurió; querélam suam veterem in límó canébant.
- Fília I. Etiam formíca parva sígnum dat, ut crédé, cum óva é téctís penetrálibus, impendente imbre, effert.
- Máter. Désinite nunc pénsa vestra carpere, ut cénam patri frátrí-que vestró parétis. Pater enim nunciam ovés domun sequitur, et fílius ágnós.
[Fíliae cénam paráre incipiunt.
(Intrant pater et filius.)
- Pater. Ohé, mea uxor! Iam pluere incipit; crás, nisi fallor, imber frígidus nós domí continébit.
- Máter. Multa tamen mátúráre poteritis, quæ mox, cæló serénó, properanda erunt. Licébit enim frúgés ígní torrére, vel saxó frangere.
- Fílius. Equidem dentem dúrum vómeris pró cúdam, vel lintrés ex arbore cavábó.
- Pater. Mé sígnum pecorí imprimero aut numerós acervís ínscríbere oportébit.
- Máter. Dum vós in agrís hodié laborátis, ego et fíliæ nostrae dé sígnís pluviam prædícentibus, inter nós loquébámur.
- Fílius. Meministí-ne versús poétæ Vergilí Marónis hác dé ré scriptós?
- Máter. Verba tenére nequeó. Nárrá nóbís, sódés, versús illós.
- Fílius. Illós sólum memoriá teneó:
- “Nunquam imprúdentibus imber
- Obfuit: aut illum surgentem vallibus ímís
- Aeriæ fúgére grués, aut búcula caelum
- Súspiciéns patulís captávit náribus aurás,
- Aut argúta lacús circumvolitávit hirundó,
- Et veterem in límó ránæ cecinére querélam.
- Sæpius et téctís penetrálibus extulit ova
- Angustum formíca teréns iter, et bibit ingens
- Arcus, et é pástú discédéns ágmine mágnó
- Corvórum increpuit dénsís exercitus álís. …
- Tum cornix pléná pluviam vocat improba vóce
- Et sóla in siccá sécum spatiatur haríná.
- Né nocturna quidem carpentés pénsa puellæ
- Nescívére hiemem, téstá cum ardente vidérent
- Scintilláre oleum et putrés concréscere fungós.”
- Pater Ó vátem optimum, et rúris amantissimum!
- Fília II. Céna apposita est. Veníte.
- Pater et fílius. Gaudémus, nam valdé ésurimus.
FÍNIS
![]() |