![]() |
Imber Impendet ![]() |
LÚDÍ MAGISTER.
Mártiális | . . |
poéta Románis. |
Iuvenális | . . |
amicus poétæ. |
(Poéta Mártiális domí sedet; in tabellís scríbit; extrá ædés mágní clámórés puerórum et magistrí audiuntur.)
- Martiális. Præ clámóribus illís scríbere nón possum.
- Vóx magistrí. Tacé tú, improbe, nisi vápuláre vís.
- Vóx puerí. Nólí mé feríre; prómíttó mé díligentem fore.
- Vóx alius puerí. Ó! Hei mihi! Ó mé miserum!
- Mártiális. Ó lúdí sceleráte magister! Quid té faciam? Ita murmure saevó verberibus-que tonás, ut né cógitáre quidem possim.
(Intrat Iuvenalis.)
- Iuvenális. Salvé, Mártiális.
- Mártiális. Et tú, Iuvenális, salvé.
- Vóx puerí. Ó magister, nón intellegó quid dícás.
- Vóx magistrí. Stulte! Au vápuláre cupis?
[Clámorés audiuntur.
- Iuvenalis. Quid audið? Num gladiátórés exercentur, an serví cruciantur?
- Mártiális. Lídus lítteráruun est. Audís -ne clámórés discipulórum, ipsius-que magistrí?
- Iuvenális. Audió. Hoc-ne cottidié fit?
- Mártiális. Utinam né ita esset! Máne enim gallí nóndum silentia rúpérunt cum magister ille iam tonat, puerí-que lacrimant.
- Iuvenális. Quómodo vícíní dormíre possunt? Grave est pervigiláre.
- Martialis. Nós miserós! Somnun frústrá rogámus, nam postquam puerí cum lucernís suís prímá horá advénérunt, nec quiés nec somnus nóbís est.
- Iuvenális. Tuí mé miseret: nec quiéscendí nec cógitandi locus tibi híc esse vidétur.
- Mártiális. Véra dícis: ferulae trístés numquam céssant.
- Iuvenális. Væ discipulós ínfélícés! Num magistrum suum díligunt?
- Mártiúlis. Minimé crédó: invísum caput est et virginibus et puerís.
- Vócés discipulórum. Ó! Hei! Ignóscite nóbís, ó magister.
- Vóx magistrí. Siléte, vós omnés.
- Iuvenális. Utrum minás éius tantum metuunt, an ipsa verbera?
- Mártiális. Ipsa verbera et metuunt et patiuntur. Vídistí-ne unquam fabrum cum effigiem causidicí vel magistrátús equó aeneó aptat? Ut æra resultant cum faber incúdés percutit, síc discipulí ínfélícés saliunt et clámant cum ab hóc magistró vápulant.
- Vox magistrí. “Dícat fílius Albiní: sí do quincúnce remóta est úncia, quid superat?
- Vóx puerí. Triéns.
- Vóx magistrí. Eu! Rem poteris serváre tuam. Redit úncia, quid fit?
- Vócés puerórum. Sémis!
- Vóx magistrí. Cúr úniversí clámátis? Poenás mihi dabitis.
- [Clámórés audiuntur.
- Iuvenális. Quantí clámóros tolluntur!
- Mártiális. Hæc diútius ferre omninó nequeó. Pol, in mágnó amphitheátró, cum turba plaudit, et su quisque vincentí parmae favet, mítior hóc fit clámor.
- Iuvenális. Quin epistulam ad magistrum míttis, órás-que ut discipulós dímíttat, rogás-ve quantum accipere velit ut taceat?
- Mártiális. Versibus epistulam compónébam cum tú vénistí. Audí, precor, ut sciam utrum tibi placeat necne.
- Iuvenälis. Recitá, sódés. Libenter audiam.
- Mártiális.
- “Quid tibi nóbíscum est, lúdí sceleráte magister,
- invísum puerís virginibus-que caput?
- Nóndum cristátí rúpére silentia gallí:
- murmure iam saevó verberibus-que tonás.
- Tam grave percussís incúdibus æra resultant,
- causidicum medió cum faber aptat equó:
- Mítior in mágnó clámor furit amphitheátró,
- vincentí parmae cum sua turba favet.
- Vícíní somnum – nón tótá nocte – rogámus,
- nam vigiláre leve est, pervigiláre grave est.
- Discipulós dímítte tuós. Vís, garrule, quantum
- accipis ut clámés, accipere ut taceás?”
- Iuvenális. Euge! Scríbe nunciam, et ad vícínum illum molestum mítte.
- Mártiális. Hoc faciam.
- Iuvenális. Valé, mí amíce. Ut tandem quiéscás !
- Mártiális. Valé, Ó Iuvenális.
FÍNIS.
![]() |
Imber Impendet ![]() |