![]() |
Léx Oppia ![]() |
VESTIS SANGUINE TÍNCTA
Drámatis Personæ.
Pýramus | . . |
iuvenis Balylónius. |
Thisbé | . . |
virgó Babylonia. |
Pater Pýramí. | ||
Máter Pýramí. | ||
Pater Thisbés. | ||
Máter Thisbés. | ||
II. Puellæ Babylóniæ. |
(Domús Pýramí et Thisbés contiguæ sunt.)
Scaena Príma
(Extrá casís contiguás.)
(Intrat Thisbé cum duábus puellís.)
- Thisbé (suspírat). Hei mihi!
- Puella I. Dic nóbís, Thisbé, quamobrem suspírés.
- Puella II. Cur numquam nóbíscum lúdis, ut anteá solébás?
- Thisbé. Nesció quae sit mihi causa trístitiæ.
- Puella I. Pýramum equidem crédó causam esse.
- Puella II. Gaudére té oportet, nam haud dubium est quín ille té céterís puellís, praeferat.
- Thisbé. Abíte vós, precor. Nam sermonis vestri mé taedet.
- Puella I. Abeámus, Thisbé enim sóla esse cupit.
- Puella II. Valé, Thisbé. (Pýramus intrat.) Ecce! Pýramus ipse adest. [Exeunt puellæ.
- Thisbé. Valéte vós. Salvé, mí Pýrame.
- Pýramus. Salvé tú quoque, Thisbé mea. Tecum loquí cupió.
- Thisbé. Quid vís, Pyrame?
- Pýramus. Ó Thisbé, iamdídum amici sumus, ut ipsa cognovistí, iamdúdum contiguís domás habitámus. Sed quando mihi licobit té uxorem dúcere?
- Thisbé. Nescio quando hoc futúrum sit, nam parentibus nostris haudquãquam placet. Sed ego tibi quam primum nubere volo.
- Pýramus. Quomodo parentibus nostrís hoc persuádáre poterimus?
- Thisbé. Utinam né tam sevárí essent patros nostrí!
(Patrés intrant.)
- Pater Pýramí. Heus tú, Pýrame, quid facis?
- Pater Thisbés. Heus tú, Thisbé, quid facis?
- Pýramus. Nihil té célábó, mí pater: hanc puellam uxórem dúcere cupió.
- Thisbé. Omnia fatébor, mí pater: huíc iuvení núbere cupió.
- Pater Pýramí. Hem! Vení mécum, mí filí. Domum redeundum est tibi.
- Pater Thisbés. Hem! Vení mécum, fília mea. | Domum redíre necesse est.
- Pýramus. Valé, Thisbé. Mox té revísam.
- Thisbé. Valé, Pýrame. Breví tempore té revísam.
(Suam quisque domum intrant.)
Scaena Secunda.
(In casís contiguís.)
(Pýramus et Thisbé suæ quisque domí sedent.)
(Máter Pýrami domum suam intrat.)
- Máter P. Díc mihi, mí filí, quáré tam mæstus sís.
- Pýramus. Multís dé rébus cogitó, máter mea.
- Máter P. Nónne mihi loquí vís ?
- Pýramus. Ita, máter, tibi omnia dícam, ut mé moneás. Nam mé Thisbén amáre adfírmó; eam uxórem dúcere cónstituí.
- Máter P. Tú-ne illam amás ? Tú-ne illam dúcere vís? At humilióre genere orta est quam tú. Nóbís eam indígnam esse cénseó.
- Pýramus. Nós eá indígnós esse dícere oportet; omnibus enim, quás Oriéns habet, puellís præferenda est.
- Máter P. Quidnam pater tuus dícet ? Sed ipse adest.
(Intrat pater Pýramí.)
- Pater. Ohé, mí fílí! Cum vícínó nostró núper locütus sum, quem interrogáví quantam dotem fíliae suae dare posset. Is multam dotem sé esse datúrum negávit. Ergó té puellam, illam dúcere vetó.
- Pýramus. At, mí pater …
- Pater. Veté té dé eá loquí.
- Pýramus. Sed, pater, …
- Pater. Imperó tibi né dé eá dícás; nam quae díxí, díxí. Uxor mea, mécum vení.
[Exeunt pater et máter P.
(Pater et máter Thisbés domum suam intrant.)
(Thisbé lacrimat.)
- Máter Th. Stultissima puella, désine lacrimáre
- Thisbé. Éheu, máter, tú et pater meus causa estis mihi dolóris.
- Máter. Nólí tália dícere, fília ; nihil enim féciinus nisi quod té dé Pýramó cógitáre vetuimus.
- Thisbé. At eí núbere cupió.
- Máter. Sed pater tuus núptiás istás vetat.
- Thisbé. Licet igitur mihi dolére.
- Pater. Praetereá, patrí Úius díxí mé dótem mágnam tibi dáre nequíre.
(Thisbé lacrimat.)
- Pater. Parentibus párendum est á fíliábus : imperó tibi ut lacrimáre désinás.
- Máter. Vení mécum, mi coniunx; fíliam nostram híc relinquámus.
[Exeunt pater et máter.
- Thisbě. Pró parentős crúdelés! Tamen, sí palam loquí nón licet, at nútú sígnís-que loquémur, ego et Pýramus.
(Pýramus ad parietem appropinquat, per rímam loquitur.)
- Pýramus. (submissã vóce). Thisbé, húc vení, ut técum loquar.
(Thisbé ad rímam appropinquat.)
- Thisbé. Sólus-ne es, mí Pýrame?
- Pýramus. Sólus, Thisbé. Némo adest.
- Thisbé. Gaudeó quia hanc rímam invénimus.
- Pýramus. Doleó cquidem quod pariés nóbís obstat.
- Thisbé. Quómodo conveníre poterimus?
- Pýramus. Consilium inií; nocte cnim cústódés fallémus, domó exíbimus, urbem quoque relinquémus, ad tumulum Niní conveniémus.
- Thisbé. Quómodo locum ágnóscam?
- Pýramus. Ardua mórus ibi est, haud procul í fonte gelidó.
- Thisbé. Euge! Nólí má fallere.
- Pýramus. Té nón fallam. Valé, Thisbé.
- Thisbé. Valé, Pýrame.
(Suae quisque parlí óscula dant.)
SCAENA TERTIA
(In agrá látó, nocte; arbor prope fontem est; á dextrá caverna est, á tergó sunt silvæ.)
(Thisbé intrat.)
- Thisbé. Quam callidé cústódés fefellí! Haec est arbor dé quá Pýramus locútus est. Cónsídam ut eum maneam.
[Cónsídit; leaena é silvís exit.
- Hei mihi! Quam feram illíc videó? Leaena est! Quó mé referam? In antrum illud fugiendum est.
(In cavernam fugit, vélámine luumí relictó. Leaena é fonte bibit; vélámen cúnspicit, quod deinde laniat; postrémó discédit.)
(Pýramus intrat.)
- Pýramus. Féstínandum est mihi, né Thisben fallam .… Ades-ne, inea Thisbé? (Subito vélámen cónspicit.) Ecce! quid est ? Nónne Thisbés vestem repperí, sanguine tínctam? Et feræ alicúius vestígia in pulvere videó. Hei mihi! Mortua est Thisbé—ego té, miseranda, perémí; nam hunc ad locum té veníre iussí, neque ipse prior adfuí. Ó leónés, quicumque sub hác rúpe habitítis, meum quoque corpus dívellite ! . . . Immó véró, meá ipse manú vítam effundam. (Vélámen tollit.) Ó vestis meæ amantis, sanguine tíncta, meum quoque sanguinem accipe. (Sé gladió cónfodit.)
(Thisbé é caverná redit.)
- Thisbé. Redíre nunc licet, nain leaena discéssit. Quandó Pýramus veniet ? Dé periculó meó eí nárráre cupió.
(Pýramí membra solum pulsant; Thisbé subitó pedem retró fert.)
- Á! Pýramum ipsum humí iacentem cónspició. Pýrame, respondé. Tua té cárissima Thisbé nóminat. Audí!
(Pýramus oculós érigit, seil, vísá Thisbé, recondit.)
- Ó miseram mé! Té mortuó vívere nón possum, itaque mo gladió tuó occídam. Síc mortem úná obeámus.
(Ferró incumbit.)
SCAENA QUARTA.
(Ibidem. Máne.)
(II. Puellæ Babylóniae intrant; urceós portant.)
- Puella I. Salvé! Quid agis tú ?
- Puella II. Salvé, amíca mea. Máter mea mé aquam é fonte illó hauríre iussit.
- Puella I. Mihi quoque máter imperávit ut aquam domun reportárem.
- Puella II. Nun Thisbén hodié vídistí? Domó hác nocte égressa, nondum rediit.
- Puella I. Nesció equidem ubi sit. Sed Pýramum quoque domó abesse audíví.
- Puella II. Ad fontem pervenimus. ... Hei! Quós humí iacentés videó ? Sanguine tínctás vestés gerunt.
- Puella I. Ó dí immortálés! Pýramus et Thisbé sunt.
- Puella II. Gladium cruentátum Thisbé tenet.
- Puella I. Ambó mortuí sunt.
- Puella II. Parentés eórum arcessere nós oportet.
- Puella I. Currámus, ego et tú, ad eós arcessendós.
[Exeunt puellæ.
SCAENA QUINTA.
(Circum urnum parentés puellæ-queque lenté circumeunt.)
- Pater et Máter Pýramí. Pýramus mortuus est. Lacrimáte omnés, quia Pýramus mortuus est.
(Corónás urnae impónunt.)
- Pater et Máter Thisbés. Thisbé mortua est. Lacrimáte omnés, quod Thisbé mortua est.
(Corónás urnae impónunt.)
- Puellæ. Et Pýramus et Thisbé mortuí sunt. Lacrimáte oinés, cuin Pýramus et Thisbé mortuí sint.
(Corónás urnae impónunt.)
- Omnés parentés. “Sed quod rogís superest, uná requiéscit in urná."
- Pater et Máter Pýramí. Avé atque valé, Pýrame! In úná urná requiéscunt Pýramus et Thisbé.
- Pater et Máter Thisbís. Avé atque valé, Thisbé. In úná urní requiéscunt Thisbé atque Pýramus.
- Puellæ. Avéte atque valéte, Pýrame et Thisbé.
- Omnés. In úní urná requiéscunt.
[Exeunt.
FÍNIS
![]() |
Léx Oppia ![]() |