 Azoara LVII |
Azoara LIX  |
In n. etc. Tibi quidem summam levitatem atque facultatem in acquirendo tribuit Deus, tibi peccata praeterita futuraque dimissurus, suum praeceptum facturo, qui te docens vias rectas, potenter te vindicabit: qui super te salutem et securitatem, animosque credentium reconciliationem et augmentum fidei ponit, qui sapiens et incompraehensibilis, exercitus coelorum et terrae creavit. Credentes viros seu mulieres in paradisum perpetuae mansioni missurus, quod sibi leve est: Incredulos ac ponentes cum Deo participes, ac de illo malum cogitantes, in malam viam repulsurus, graviter puniet, cum ipse dominetur exercitibus coelorum et terrae. Te quidem testem, gaudiique nuncium et castigatorem misimus, ut te sequendo in Deum credant, suis quam parendo praeceptis, illum maxime glorificent, et mane vespereque suppliciter invocent. Manus suas sublevando soli Deo servierunt. Manus namque Dei suis praesedit manibus. Omnis autem mendax, sibi mentietur: Verbis autem constans, misericordiam consequetur. Arabes autem rudes domi manentes, pecuniae suae simul et gentis impedimentum praetendentes, seque sic excusantes, veniam postulant: aliud voce praeferentes, aliud corde tenentes. Sed quid impediet Deum omnes actus suos dinoscentem, quin bonum vel malum illis inferat pro velle suo? Opinati sunt autem hoc etiam optantes, indeque pravi malique facti, quod nunquam ulterius propheta virique boni suos revisitarent, sed hominibus nequaquam in Deum credentibus, neque per prophetam secutis, fervorem ignis praedestinavit Deus, imperator coelorum et terrae, huic condonans, illum pro velle suo damnans, pius veniaeque largitor. In domo tamen residui, Dei verba mutare quaerentes, fallaciter inquient: Cum praedatum iveris, duc nos tecum. Tu vero responde, Nolite me sequi. Sic enim antecessores vestri prius polliciti sunt, decipiendo. Illis tamen dicturis, hoc ob invidiam fieri, nescientibus tamen hoc, sic responde: Nos vocabimus vos ad litem maximam, ubi vos, nisi se verterint alii, pugnare necesse erit. Si pugnaveritis, maximam a Deo mercedem: si retrocesseritis, ut prius, grave malum accipietis. Caecus quidem, et claudus, ac infirmus, nullatenus ob moram et mansionem rei sunt. Demum omnis sequens Deum atque prophetam, paradisum possidebit. Discedens autem, grave malum patietur.
¶ Viri boni, manus suas subtus arborem elevati, Deo placuerunt: qui noscens secreta cordium suorum, securam firmitatem illis tribuit, et praedam multam ac capturam omnem illis leviter attulit. Quoniam eos multam capere praedam, hostesque suos manus ab illis retrahere, ut sic illis populis admirandi fierent, praecepit: sine quo docente vias rectas, minime victoriam ab illis essent adepti. Sed ipse suis semper propitius, omnipotens est.
¶ Si pugnarent vobiscum increduli, in fugam verterentur, nec adiutorem, nec vindicem habituri, praeter Deum, ius primum immutabile mittentem, qui cunctos actus vestros perspiciens, manus vestras ab illis, et suas a vobis circa Mecham, postquam superiores facti estis, retraxit. Incredulis autem vos a templo Haram divertere quaerentibus, malum subitum et improvisum iam incubuisset, nisi propter bonos viros seu mulieres, licet vobis hoc ignorantibus. Sed si malorum atque bonorum disiunctio fieret, incredulis malum maximum inferremus. Sed divina pietas suis subvenit. Incredulis quidem summ a fiducia sperantibus insciorum auxilium, prophetae suisque securitatem et fortitudinem, verbumque divini timoris intulit. Unde munera Dei, scientis omnia, meruerunt. Veraciter quidem secundum visionem veram divinitus prophetae videbatur, quoniam ipse timoris expers, et abraso capite, Deo volente, templum Haram ingressus, vocem huiusmodi percepit: Ne timeatis: Deus enim scit, quae tu et caeteri ignoratis, quod vobis licite captionem tribuit. Ille quidem prophetam doctorem et ducem in lege sua constituit, ut ipse Deo teste sufficiente, legem suam super omnes alias extollat, et manifestet. Machumetus enim, suique fautores, incredulorum (Dei iussu) victores existent, sibimet invicem prospicientes, ipsique Deo propter suam dilectionem humiliantes, faciesque gestantes humilitatis, orationes fundunt iugiter. Hique secundum testamentum et Evangelium assimilantur grano, quod in calamum surgens, messem reddit multiplicem, laeticiamque seminantibus, et incredulis iram. Credentibus et beneficis, optimam mercedem tribuit Deus.