 1.9 |
2.1  |
X.
Exsultatio de filio nato
Ite procul, curae insomnes; sint omnia laeta;
Cretensi lux haec more notanda mihi est;
ite iterum, curae insomnes, procul ite, dolores;
fulxerit haec nitido sidere fausta dies,
5
qua mihi vitales genitus puer exit in auras;
spargite nunc variis atria tota rosis;
spiret odoratis domus ignibus, aemula lauro
myrtus adornatos pendeat ante lares.
Ipse deos supplex tacita venerabor acerra,
10
et reddam sacris debita thura focis:
sancte Geni, tibi solennes prostratus ad aras
fundo merum, et multo laurus in igne crepat.
Vota manent: sua signa deum testantur, et omen
clara dedit celeri flamma voluta gradu,
15
ipse et pacato movit sua vertice serta,
et fragilis cecidit crine decente rosa;
ipse manu rata signa dedit. Tu, sidere dextro
edite, felices exige, nate, dies,
produc fatalisque colos, et longa sororum
20
stamina dent faciles in tua fila manus,
spesque patris matrisque auge, superesque parentum
vota, fluant Hermus Lydiaque unda tibi.
Auguror et patrias olim meditaberis artes,
et studia antiquae non inhonora domus;
25
sive tibi carmen placeat, tibi carmina Musae
dictabunt, virides cinget Apollo comas;
sive vias caeli rerumque exquirere formas
naturae et causas explicuisse juvet,
seu leges atque arma fori, te proxima possunt
30
exempla et patres exstimulare tui.
Sed neque te vel dirus amor, vel gloria belli
vicerit, ut matri sis timor usque tuae:
illa graves tulerit decimo jam mense labores,
languida de partu mortua pene mihi.
35
At tu jam tanto, mater, defuncta periclo
in nova praeteritos gaudia verte metus;
jam, mater, quid matris opus, quid munera differs?
Cur non materno jam cubat ille sinu?
En patri similes oculos, en mater in ore est,
40
en vultus, in quis spirat uterque parens,
en senii solamen adest. Vos spargite multo
flore domum, et thalamis lenior afflet odos.