Dialogues of Roman Life/Naufragium

E Wikisource
XII. Naufragium
1913

editio: G. Bell & Sons
fons: librum vide
 XI. Certāmen Discōrum XIII. Bāiae 
XII. NAUFRAGIUM
Scaena: Ōra maritima.
DaemonēsSceparnio.

Daemonēs. Prōh dī immortāles! Quid homines illi in lītore agunt?

Sceparnio. Ut mea opīnio est, vocāti sunt ad prandium.

D. Confracta nāvis illis in mari!

S. Ita est. At hercle in terrā quoque nobis villa confracta est et tēgulae.

D. Huī, miseros homunculos! Ēiecti ut natant!

S. Sed o Palaemon, Neptūni comes, quod facinus video?

D. Quid vides!

S. Mulierculas video duas in scaphā sōlas sedentes. … Ut adflictantur miserae!—Euge, euge, perbene. Fluctus āvertit scapham ā saxo ad lītus. Salvae sunt sī illos fluctūs dēvītāverint. Nunc, nunc perīculum est: unda ēiēcit alteram—at in vadum. Iam facile ēnābit. Eugepae; surrexit: salva rēs!

Cūr ista[1]? Quid id tuā rēfert[2]?

S. Iam haec altera dēsiluit in terram. Ut in genua concidit! … Salva est: ex aquā ēvāsit; iam in litore est.

D. Si tu dē illarum pretiis vesperi cēnātūrus es, illas cūrāre licet, Sceparnio. Sed sī apud mē ēsūrus es, mihi tē operam dare volo.

S. Aequum ōras.

D. Sequere me.

S. Sequor.

 XI. Certāmen Discōrum XII. Bāiae 
——————
Notae
  1. ista: neut. plur., object of dixisti to be supplied.
  2. tua. Instead of the gen. case (with refert and interest) of the personal pronouns—mei, tui, nostri, vestri—what looks like an abl. fem. is used.