 3 |
5  |
CL
[recensere]CL. Ad Gaufredum Carnotensem et Stephanum Parisiensem, episcopos.--Quam poenitentiam interfectores Archembaldi subdecani Aurelianensis agere teneantur, ut satisfaciant et ab excommunicatione absolvantur. (Anno 1134, Jan. 8.)[D' ACHERY, Spicil., III, 493.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus GAUFREDO Carnotensi apostolicae sedis legato, et STEPHANO Parisiensi episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.
Noverit vestra dilectio quoniam Goffredus de Viconovo nuper ad nos veniens, in praesentia Fratrum nostrorum jure jurando firmavit, quod salva fidelitate charissimi filii nostri Lodovici Francorum regis ligium hominium faciet dilectis filiis nostris Stephano subdecano, Si. praeposito, et aliis cognatis et nepotibus Archembaldi bonae memoriae Aurelianensis subdecani, qui hoc recipere voluerint, et tam ipsis quam omnibus aliis qui cum eodem defuncto fuerant exsultati, vitam et membra et bona jurabit; et cum eo meliores de cognatione ipsius eamdem securitatem jurabunt. Hoc etiam addito quod fideliter laborabit, quatenus Henricus similiter juret idem et faciat, et uterque Aurelianensi Ecclesiae quam graviter laeserunt, satisfaciet. Praeterea Herveus de Viconovo, Hugo nepos ejus, et Thebaldus Hervei, et cum eo tot milites ut centesimum numerum compleant, et centum quadraginta de melioribus burgensibus urbis Aurelianensis, quos ad hoc poterunt invenire, praedictis Archembaldi subdecani parentibus hominia facient. Quod si Henricus hoc jurare noluerit, praedictus Goffredus hoc per se nihilominus faciet adimpleri.
Deinde vero proxima Omnium Sanctorum festivitate nostro se conspectui praesentabunt, poenitentiam quam eis injungere voluerimus fideliter suscepturi, tunc per nos ab excommunicationis vinculo absolvendi. Denique praefatus Si. subdecanus, et Si. praepositus mortem jam dicti Archembaldi recolendae memoriae eidem Goffredo in conspectu fratrum nostrorum pro Dei amore misericorditer indulserunt, et hoc ipsum facient aliis militibus ejusdem subdecani interfectoribus, qui Aurelianensi Ecclesiae, et parentibus interfecti satisfaciant. Verumtamen ipsi omnes interim extra Ecclesiam et in poenitentia erunt, et si quem eorum ad extremum vitae venire contigerit, et absolutio ab excommunicatione et viaticum non negabitur. Volumus autem ut pro his qui Ecclesiae satisfecerint, Aurelianensis Ecclesia ulterius a divinis non cesset officiis. Si qui autem de eisdem interfectoribus se ab ipsa satisfactione subtraxerint, donec in terra de speciali dominio gloriosi filii nostri Lodovici Francorum regis in ipso Aurelianensi episcopatu manserint, tota civitas et archidiaconatus Stephani de Garlanda usque ad eorum satisfactionem a divinis vacet officiis. Ideoque sollicitudini vestrae mandamus, ut quia status terrae notior vobis existit, de modo satisfactionis et absolutione Ecclesiae, quae sub interdicto tenetur, vice nostra providere curetis.
Datum Pisis sexto Idus Januarii.
CLI. Privilegium pro monasterio Resbacensi. (Anno 1134, Jan. 12.)[DUPLESSIS, Hist. de l' Eglise de Meaux, II, p. 27.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo NATALI Resbacensi abbati, ejusque successoribus regulariter promovendis in perpetuum.
Quemadmodum ex gestorum veterum scriptis agnovimus, vir quidam venerabilis, Dado nomine, natione Francigena, in loco qui Resbacus dicitur super rivum ejusdem nominis in pago Meldensi, devotionis intuitu monasterium aedificavit, quod videlicet Jerusalem voluit appellari, ipsumque in honorem apostolorum Petri et Pauli solemniter consecratum, consilio et assensu S. Faronis Meldensis episcopi, et aliorum plurimorum episcoporum nec non etiam regum Franciae, B. Petro et sanctae Romanae Ecclesiae obtulit, quod nimirum cum egregio abbate Agillo, et abbatibus sibi substituendis, et commonachis, seu clericis ibidem Domino famulantibus sibi ad regendum commissis, et cum omnibus rebus atque hominibus eidem monasterio subjectis aut subjiciendis, in potestatione, dominatione ac defensione apostolicae sedis, praedecessores nostri bonae memoriae Joannes et Martinus Romani pontifices susceperunt, et scriptis apostolicis roboraverunt. Nos itaque eorum inhaerentes vestigiis, te dilecte in Domino fili Natalis abba, cum eodem monasterio, cui, Deo gratias, praeesse dignosceris in tutela et patrocinio sanctae Romanae Ecclesiae ac nostro suscipimus, et praesentis privilegii pagina communimus: statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum seu principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis praestante Domino poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant: in quibus haec propriis nominibus duximus exprimenda: Burgum videlicet ipsius quod Resbacus dicitur cum omnibus suis appendiciis cum ecclesiis et decimis, cum servis et ancillis, cum pratis aut pascuis, cum aqua quae dicitur Mucra, seu omnium piscatione, insulis quoque et molendinis, nec non et piscatoriis, cum pontibus etiam cunctisque ipsius aquae transitoriis, et cum omnibus sibi adjacentibus, cultis et incultis: villam Orleii et villam Montboitron cum earumdem villarum ecclesiis, decimis, servis et ancillis, pratis et pascuis, et cum omnibus eisdem adjacentibus, cultis et incultis; villam quae Ulciacus dicitur et villam quae Septemsortes dicitur cum earumdem villarum ecclesiis, decimis, servis et ancillis, pratis et pascuis, et earum appendiciis, cultis et incultis: portum de Fay; dimidiam villam quae Brigenium dicitur, cum matre ecclesia, et decimis ad eam pertinentibus, cum servis et ancillis, cum pratis et pascuis, et aliis circum adjacentibus tam cultis quam incultis: villam quae dicitur Montigniacus, cum ecclesia et decimis, et sibi circum adjacentibus pratis pascuis, terris cultis et incultis; villam quae dicitur Capella super Mucram, et villam quae dicitur Cormaiot super eamdem ripam; et villam quae dicitur Melleraie super eamdem ripam, cum earumdem villarum ecclesiis, decimis, servis et ancillis, molendinis, piscationibus, pratis, pascuis, et omnibus appendiciis; cultis et incultis: villam quae dicitur campus Coellus cum ecclesia, decima, servis, ancillis, prati pascuis et omnibus appendiciis, cultis et incultis insulam quae dicitur Bellus-Locus, cum ecclesia, decima, servis, ancillis, pratis, pascuis, piscationibus, et omnibus suis appendiciis cultis et incultis; villam quae dicitur Herbicia, cum ecclesia, decima, servis, ancillis, pratis, pascuis, et suis appendiciis cultis et incultis; villam quae dicitur Agillimansio, cum ecclesia, decima, servis, ancillis, pascuis, pratis et sibi adjacentibus, cultis et incultis; decimam villae quae dicitur Senionia, cum terra appendente, cum servis et ancillis; terram et decimam villae quae dicitur S. Lupi, cum servis et ancillis; villam quae dicitur Laqueius super ripam Matronae fluminis, cum servis, ancillis, pratis, pascuis et suis appendiciis, cultis et incultis; supra eamdem ripam, possessionem quae dicitur Porteion, et alteram, quae dicitur Vernolium; et ecclesiam quae Capella vocatur, cum servis et ancillis, pratis, pascuis, et aliis appendiciis cultis et incultis; castrum quod appellatur Brecus, in villa quae dicitur minor Brociacus, terram cum servis et ancillis, pratis et pascuis, et aliis appendiciis, cultis et incultis, etc. . . Porro libertatem in qua idem Resbacense monasterium cum parochianis ecclesiis sibi adjacentibus, videlicet Sancti Joannis, S. Nicolai, S. Dionysii, S. Leodegarii et S. Christophori hactenus mansisse cognoscitur, vobis praesenti decreto firmavimus, ut videlicet abbas ipsius loci nullius nisi tantum Romani pontificis judicio et ditioni, vel admonitioni subjaceat: presbyteri quoque supradictarum ecclesiarum neque ad synodum dioecesani episcopi, vel ad aliam ejus admonitionem ire cogantur; sed potius tuae ac successorum tuorum potestati et ordinationi cum suis omnibus parochianis subjecti existant; nec in eisdem parochianis dioecesanus episcopus aut aliquis ejus officialis quacunque occasione justitiam vel admonitionem habeat; quinimo de omni re, tuo et successorum tuorum judicio relinquuntur. Ut autem libertas ejusdem monasterii nequaquam futuris temporibus minuatur, sed potius illibata servetur, simili modo censemus ut pro extorta professione quam te, dilecte fili Natalis abba, fratri nostro bonae memoriae Bulcardo Meldensi episcopo pacis intuitu fecisse accepimus, nullum impedimentum tibi vel tuis successoribus generetur. Ad haec adjicientes statuimus ne quisquam omnino absque missione vel auctoritate sanctae Romanae Ecclesiae eumdem locum, seu ecclesias in quibus parochorum conventus fit, a sacris officiis prohibere praesumat, aut propter hoc divinum intermittatur altaris officium nisi forte, quod absit, talis offensa vel culpa vobis a pravis hominibus injuste fuerit irrogata, pro qua nostra auctoritate atque licentia communiti in eosdem malefactores anathematis sententiae secundum canones proferatis, quos etiam, prout oportuerit, ligandi aut solvendi facultatem . . . fecisse videmus apostolica vobis benignitate concedimus. Praeterea presbyteros in omnibus ecclesiis quas habetis, praeter illas quinque supradictas, constituendos juxta consuetudinem eligatis eosque in eisdem locis Domino servituros dioecesanis episcopis praesentetis. Chrisma vero, oleum sanctum, consecrationes altarium vel ecclesiarum, ordinationes monachorum vel clericorum, qui ad sacros ordines fuerint promovendi, a dioecesano suscipietis episcopo si quidem gratiam apostolicae sedis habuerit, et ea vobis absque pravitate et exactione exhibere voluerit: a quo etiam benedictionem abbatis libere et absque exactione professionis percipiatis; alioquin quemlibet Catholicum adeatis antistitem, qui nostra fultus auctoritate, quod postulatur indulgeat. Ad indicium autem hujus a Romana Ecclesia libertatis duos bisantios nobis nostrisque successoribus annualiter persolvetis. Nulli ergo hominum fas sit vestrum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, imminuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostram constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Guillelmus episcopus Praenestinus subscripsi. Ego Matthaeus Albanensis episcopus subscripsi. Ego Girardus presbyter cardinalis subscripsi. Ego Anselmus presbyter cardinalis subscripsi. Ego Lictifridus presbyter cardinalis subscripsi. Ego Lucas presbyter cardinalis ecclesiae Sancti Joannis et Pauli subscripsi. Ego Guido indignus sacerdos subscripsi. Ego Gregorius diaconus cardinalis SS. Sergii et Bacchi subscripsi. Ego Albertus diaconus tituli S. Theodori subscripsi. Ego Guido diaconus cardinal. S. Adriani subscripsi.
Data Pisis per manum Aymerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinal. et cancellarii, secundo Idus Januarii, indict. XII, Incarnationis Dominicae anno 1134, pontificatus vero domni Innocentii secundi papae anno quarto.
CLII. Bulla per quam Franckentalense coenobium stabilitur ac simul in protectionem sanctae sedis recipitur. (Anno 1134, Jan. 23.)[SCHANNAT, Hist. episcop. Wormat., tom. II, p. 66.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GUILBERTO praeposito ecclesiae S. Mariae Magdalenae, quae sita est in loco qui Franckental, ejusque fratribus in perpetuum.
Religiosam vitam eligentibus congrua nos oportet consideratione prospicere; quamobrem, dilecti filii, vestras petitiones clementer admittimus, et B. Mariae Magdalenae ecclesiam in qua divino vacatis officio in B. Petri protectione suscipimus, inprimis quidem statuentes ut ordo canonicus, qui secundum B. Augustini Regulam ibidem noscitur institutus, in eadem ecclesia perpetuis temporibus inviolabiliter servetur, universa quoque bona, quae inpraesentiarum ad eumdem locum canonice pertinent, aut in futurum, auxiliante Domino, adipisci poteritis, vobis, vestrisque successoribus ejusdem scripti munimine roboramus, in quibus haec propriis nominibus duximus adnotanda: ecclesiam videlicet, quae in loco Omerscheim dicitur in honore sanctorum omnium consecratam, in qua religiosae mulieres Domino deservire noscuntur, quam nimirum cum omnibus suis pertinentiis sanctae Romanae Ecclesiae suffragio pariter duximus protegendam. Omnia etiam, quae a nobili viro Erkemberto, vestrae ecclesiae fundatore, seu aliis Dei fidelibus, eidem loco, devotionis intuitu collata sunt, firma vobis in perpetuum manere decrevimus. Porro decimas omnium rerum, quas infra septa et immunitatem vestram habueritis, quemadmodum a venerabili fratre nostro Burchardo, qui et Buggo, Guormatiensi episcopo, vobis concessae aut remissae sunt, nos quoque vestrae ecclesiae perpetuo habendas, apostolica auctoritate sancimus, atque juxta ejusdem fratris nostri constitutionem in auxilium Guormatiensium episcoporum poenitentes suscipiendi, et infirmos visitandi licentiam habeatis, et ut sitis ab omni saeculari exactione quieti, quidquid juris, seu privilegii alia claustra in Guormatiensi episcopatu rationabiliter habere videntur, vos quoque nihilominus obtinere decernimus.--Obeunte vero te nunc ejusdem loci praeposito, vel tuorum quorumlibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia, seu violentia praeponatur, nisi quem fratres ejusdem loci, omnium assensu, seu pars sanioris consilii, secundum Dei timorem, et beati Augustini regulam praeviderint eligendum. Nulli ergo hominum fas sit praedictum locum temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, imminuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra et illibata conserventur, eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine, districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem ecclesiae jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Guido Tiburtinus episcopus. Ego Littifridus presbyter cardin. tit. Vestinae. Ego Lucas presbyt. card. tit. S. Joannis et Pauli. Ego Stephanus diacon. card. tit. S. Luciae. Ego Oddo diac. card. S. Georgii ad Velum Aueum.
Data Pisis, per manum Americi sanctae Romanae Ecclesiae card. diaconi et cancellarii, X Kalend. Feb., indictione XI, Incarnat. Dom. anno 1134, pontificatus domni Innocentii II papae anno IV.
CLIII. Monasterii S. Florae Aretini possessiones confirmat. (Anno 1134, Mart. 23.)[COCQUELINES, tom. II, p. 223.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio JOANNI abbati monasterii S. Florae, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Quoties illud a nobis petitur, quod rationi noscitur convenire, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Quamobrem, dilecte in Domino fili Joannes abbas, petitiones tuas clementer admittimus, et monasterium Sanctae Florae cui, Deo auctore, praeesse dignosceris, apostolicae sedis suffragio communimus. Per praesentis igitur privilegii paginam apostolica auctoritate statuimus ut quaecunque bona, quascunque possessiones, inpraesentiarum idem monasterium juste et canonice possidet, aut etiam in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis modis, auxiliante Domino, poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata serventur: in quibus haec propriis nominibus adnotanda subjunximus: Castrum Sanctae Florae cum capellis, quae in eodem sitae esse noscuntur, capellam videlicet Sancti Anastasii, capellam Sancti Angeli, capellam Sancti Apollinaris, capellam Sancti Zenonis, et id quod habetis in capella Sanctae Mariae; monasterium Sancti Petri majoris in civitate Arretina cum hospitio et omnibus pertinentiis suis, adjicientes, ut tu juxta solitam consuetudinem possis illud ordinare; capellam Sancti Gregorii, et jus quod habetis in capella Sancti Laurentini, monasterium Sancti Michaelis de monte Pinculi cum capellis et pertinentiis suis, ecclesiam Sancti Petri et Sancti Tiburtii in Gargonsa cum pertinentiis suis, plebem Sancti Martini de Galoniano cum omnibus pertinentiis suis, duas partes de plebe Sanctae Mustiolae cum pertinentiis earum, et jus quod habetis in ecclesia Sancti Vincentii in Cortona, et castrum de Quarata cum ecclesia Sancti Andreae et curte sua, castrum de Sarna cum ecclesia sanctae Florae, et curte sua, et quidquid habetis in Sancto Mamma, castrum de Muglano cum ecclesia Sancti Angeli et curte, et hoc quod habetis in ecclesia Sanctae Mariae, in villa-Alba; castrum de Fontia cum ecclesia Sancti Petri et pertinentiis suis, castrum de Rughitino cum ecclesiis, et curte sua: ecclesiam Sancti Leonis cum pertinentiis suis, ecclesiam Sanctae Florae minoris cum medietate suae curtis et curtis de Bulgari cum hoc quod habetis in ecclesia Sancti Laurentii et Sancti Sebastiani, et ecclesiam Sancti Petri in Majano cum hoc quod ibi habetis, et quidquid habetis in Politiano et in Pinli et in vico. Obeunte vero te, nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars sanioris consilii, secundum timorem Dei et beati Benedicti Regulam, providerint eligendum.
Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat, praefatum monasterium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis fatigare; sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva nimirum Arretini episcopi et Ecclesiae canonica justitia et reverentia. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non reatum suum congrua satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei ac Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus SS. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus SS. Ego Matthaeus Albanensis episcopus SS. Ego Guido Tiburtinus episcopus SS. Ego Rodulphus Ortanus episcopus SS. Ego Anselmus presbyter cardinalis SS. Ego Lictifrodus presbyter cardinalis tituli Vestinae SS. Ego Lucas presbyter cardinalis tit. Sanctorum Joannis et Pauli SS. Ego Guido indignus sacerdos SS. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi SS.
Data Pisis [per] manum Aymerici sanctae Romanae Ecclesiae diac. cardin. et cancellarii, X Kalend. Aprilis, indictione XII [leg. XIII], Incarnationis Dominicae anno 1135, pontificatus domni Innocentii papae II anno V [leg. VI].
CLIV. Ad Briccium Nannetensem episcopum. (Anno 1134, April. 22.)[MORICE, Mémoires pour l' hist. de Bretagne, I, 571.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri BRICCIO Nannetensi episcopo ejusque successoribus canonice promovendis in perpetuum.
Jurgantium controversias celeri sententia terminare et aequitati procul dubio convenit et vigori. Proinde definitionem controversiae quae inter te et monachos Majoris Monasterii pro ecclesiis videlicet S. Crucis, S. Saturnini, S. Albini et S. Mariae infra Nannetensem civitatem sitis, est hactenus agitata, chartae et atramento duximus committendam. Illustris igitur vir Conanus Britanniae comes, primo quidem per venerabiles fratres nostros Guilelmum Praenestinum episcopum, et Guidonem sanctae Romanae Ecclesiae tunc diaconum cardinalem, et postmodum per frequentes litteras suas nobis saepius indicaverat supradictas ecclesias, secundum consuetudinem principum illius terrae, ita proprias sui juris existere, quod nihil sibi prorsus in eis civitatis episcopus vindicaret, seque de earum institutione diutius cogitantem ad hoc divina inspiratione asserebat fuisse inductum quod eas beato Petro vellet offerre, ac postmodum monachis Majoris Monasterii nostra benignitate, et in quibus eatenus turpis vitae ac conversationis clerici fuerant commorati, per manus nostras religiosi viri ad serviendum Domino ponerentur. Et nos quidem de ipsius comitis devotione gaudentes eumdem nostris litteris commonuimus, ut quandoquidem tam pium opus ei divina pietas inspiraverat, easdem proprio episcopo restitueret ejusque providentiae ipsas regendas disponendasque committeret. Cumque hoc multoties sibi fuisset per nostras litteras persuasum, nostris exhortationibus se devote velle favere asseruit; sed in hoc negligentiam ipsius episcopi arguebat, eo quod religiosas ibi personas ponere recusabat, unde etiam fraternitati tuae saepius scripsimus, et de suscipiendis praedictis ecclesiis et ponenda in eis religione pariter consuluimus. Interea jam fere unius anni spatio elapso, praefatus comes ad nos nuntios suos misit et devotionem suam per nos effectui mancipari suppliciter postulavit; atque ut hoc ipsum nequaquam impetu aut levitate aliqua procedere putaretur, per eosdem nuntios venerabilium fratrum nostrorum Gaufridi Carnotensis apostolicae sedis legati et Ancelini Redonensis episcopi scripta suscepimus. Qui videlicet bonam voluntatem ejusdem comitis collaudantes, ut suis petitionibus praeberemus assensum, pariter rogaverunt. Cum igitur tantopere apud nos insisteret, et tantorum virorum testimonio juvaretur, nec infra hujus temporis spatium nostris exhortatoriis libris toties tibi missis aliquid rescripsisses, vix tandem praefati comitis petitioni annuimus, arbitrantes melius esse easdem ecclesias de manu laicali tam honesta occasione abstrahere et religiosos viros inibi ponere, quam in potestate ipsius comitis taliter remanere. Praedictis igitur ecclesiis in B. Petri proprietate et defensione susceptis, rogatu supradictorum fratrum nostrorum eas abbati et fratribus Majoris Monasterii, salva tua justitia et reverentia, ex nostra benignitate concessimus et scripti nostri pagina roboravimus. Cum igitur praedictus abbas super eamdem concessionem, se a tua fraternitate diversas molestias et injurias sustinere nobis per suos nuntios saepius questus esset, per apostolica scripta praecipimus ut ab eorum fratrum infestatione desisteres, aut in octavis B. Martini nostro te conspectui repraesentares, tam nobis quam ipsis de contemptu et injuriis responsurus. Verum cum dies ipsius termini immineret, quamvis confectus senio et infirmitate gravatus nostram adivisti praesentiam. Cumque abbatem et monachos aliquandiu exspectares, tandem quidam ab eis missi cum litteris advenerunt, asserentes nec venisse nec venturos esse; quippe sicut injuriae eis illatae redundare in Romanam Ecclesiam videbantur, ita negotium ipsum domno papae principaliter pertineret. Porro tua fraternitas calamitates atque oppressiones quas ab eis pertuleras nihilominus replicabas, asserens ecclesias supradictas, quas a potestate illustris viri Conani comitis esse, et ab eo sibi fuisse concessas monachi astruebant, pro quarum etiam confirmatione privilegium a sede apostolica impetraverant, priusquam ab eodem comite in capitulo B. Petri Nannetensis, in festivitate B. Nicolai investituram acciperent, et ab eo essent in possessionem missi, fuisse in manu tua ad opus Nannetensis Ecclesiae refutatas. Cumque praefatus comes jam ad hoc esset inductus ut eisdem monachis supradictas ecclesias, te renitente et contradicente contraderet, tu Ecclesiam tibi commissam sentiens praegravari Romanae sedis audientiam multis astantibus appellasti, et contra eamdem appellationem ipsas suscepisse praedictos monachos proclamasti. Eclesiam quoque Sanctae Mariae, quae ad abbatiam Sanctae Crucis de Kemperelegio pertinere dicebatur, eos per subreptionem impetrasse, ut suo apponeretur privilegio, edixisti. Et quia monachi absentes erant, nec sufficientes responsales miserant, licet esses confectus senio et adversa valetudine impeditus, personae tuae non parcens, donec monachi nostro se conspectui praesentarent, es in nostra curia commoratus. Qui ante nos mediante Quadragesima venientes, cum tuis objectionibus respondere deberent, licet a nobis submoniti quatenus ad idem negotium peragendum sufficientes personas mitterent, nequaquam se ad hoc venisse, vel missos esse asseruerunt, nec de his quae sibi ab eodem collata videbantur, se judicium subire tutum esse monstrabant; praecipue cum idem comes abesset, nec pro causa hujuscemodi vocatus fuisset. Tandem cum tua pars necessariis probationibus abundaret, et testes super his quae proposueras produxisses, nos eorum testimonia pro causae diversitate suscepimus. Et primi quidem, videlicet Joannes et David sacerdotes, testimonium protulerunt tuo praecepto atque consensu, et sub tua obedientia se fuisse in Sanctae Crucis ecclesia constitutos, et ibidem divina celebrasse mysteria. Dein cum testes alios quaereremus, tres nobis presbyteros praesentastis, quorum duo de ecclesia Sancti Saturnini, videlicet Rainerium et Akariam, et unus de ecclesia Sancti Albini, scilicet Acharias; idipsum asseruerunt quod utique priores testes de S. Crucis ecclesia affirmaverant. De refutatione quoque earum quas per comitem factas asseruisti, Titio archidiaconus et Normannus subdiaconus et canonicus tuae ecclesiae testati sunt se interfuisse, vidisse et audisse cum praefatus comes juxta fluvium Vicenoniae calumniam quam in eisdem ecclesiis eatenus habuerat, priusquam monachis in capitulo B. Petri Nannetensis, a Conano comite concessae fuissent, et in possessionem missi per cuffiam, tibi et Nannetensi Ecclesiae libere refutavit, nulla habita mentione quod Majori Monasterio conferri deberent. Praeterea Simon, abbas S. Gildae de Landa, et Guido, capellanus S. Mariae, testati sunt pro gravamine quod Nannetensi Ecclesiae praedictus comes in Nannetensi capitulo inferebat antequam abbas et monachi Majoris Monasterii de supradictis ecclesiis in capitulo Nannetensi investiti, et in earumdem possessionem a praedicto comite fuissent immissi, te nostram audientiam publice appellasse. Qui omnes tactis sacrosanctis Evangeliis juraverunt ita verum esse quemadmodum fuerant protestati. Tot igitur et tantis rationibus instructi, communicato fratrum nostrorum consilio, ex judicio te, venerabilis frater Briccie, de ecclesiis videlicet Sanctae Crucis, S. Saturnini, S. Albini et Sanctae Mariae, in qua monachi de Camperelegio Domino famulantur, quas iidem monachi Majoris Monasterii in privilegio subrepticiae poni fecerant, possessorem constituimus et per te Nannetensem Ecclesiam plene earum pertinentiis per annulum investivimus. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat huic nostrae definitioni ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentaverit, nisi congrue satisfecerit, anathemati noverit se subjacere . . .
Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus ( cum multis aliis cardinalibus qui subscripserunt ).
Datum Pisis per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardin. cancellarii, X Kal. Maii, indictione XII, Incarnat. Domin. anno 1135, pontificatus vero domni Innocentii II papae anno V.
CLV. [Didaco] archiepiscopo Compostellano significat post discessum Lotharii imperatoris aliquandiu cum suis se in Urbe mansisse; deinde, « ut fratribus suis ad sese tulior et facilior pateret accessus, » Pisas ivisse. Astaldum commendat. (Anno 1134, Maii 3.)[FLOREZ, España sagrada, XX, 549.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri D. Compostellano archiepiscopo salutem et apostolicam benedictionem.
De prudentia et honestate tua plurimum confidentes, fraternitati tuae statum nostrum breviter duximus intimandum. Post discessum itaque charissimi filii nostri Lotharii imperatoris Augusti nos, qui subjectis ovibus providere debemus, ne forte caedem lupis rapacibus viderentur exponi, de divinae protectionis tegmine magis quam humani auxilii robore confidentes, cum ipsis in Urbe mansimus. Unde factum est ut fideles nostri adversus hostes Ecclesiae fortiores effecti, in B. Petri et nostra fidelitate firmius perseverent. Denique postquam eos nostra corporali praesentia aliquandiu defensavimus, ut fratribus nostris ad nos tutior et facilior pateret accessus, et laborantes opportunis solatiis confovere possemus, Urbe egredientes Pisas pervenimus: ibique cum fratribus nostris commorantes, quae ad honorem Ecclesiae pertinent propensius operamur. Miramur autem quoniam, elapso tanto tempore, de statu et incolumitate tua nullam nobis certitudinem reddidisti. Ut igitur tuae dilectionis affectus erga matrem tuam Ecclesiam Romanam magis appareat, per exhibitionem operis id ipsum studeas demonstrare. Ad haec filium nostrum latorem praesentium Astaldum, qui sanctae Dei Ecclesiae admodum fidelis existit, dilectioni tuae attentius commendamus, rogantes ut pro B. Petri reverentia et nostra charitate benigne recipias et ei in quibus oportuerit auxilia subministres.
Data Pisis V Nonas Maii.
CLVI. Privilegium pro abbatia Praemonstratensi. (Anno 1134, Maii 3.)[LE PAIGE, Bibliotheca Praemonst., p. 622.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiis, HUGONI abbati Praemonstratensi et coabbatibus, praepositis, prioribus et universis fratribus Praemonstratensis ordinis tam praesentibus quam futuris regulariter substituendis in perpetuum.
Sacer ordo vester, in agro Dominico divina dispensatione plantatus, apostolicis gratiis digne meretur attolli cujus professores, mundanis a se relegatis illecebris, coelestium contemplationi vacantes, insistunt jugiter profectibus animarum. Nos autem ad dictum ordinem quem in statu summo, solido et stabili decrevimus et volumus permanere, apostolicae considerationis intuitum dirigentes, ad ea libenter intendimus per quae professores jam dicti nullum verae pacis patiantur excidium, nullumque religionis status perferat detrimentum, sed eo devotius divine cultui ac salutis insistant operibus, quo quietior fuerit status eorumdem, ipsique fuerint ampliori libertate donati. Eapropter, dilecti in Domino filii, vestris precibus annuentes statuimus, et apostolicae sedis auctoritate sancimus ut ordo canonicus, qui secundum Deum et beati Augustini Regulam et Praemonstratensium fratrum observantiam in eadem ecclesia constitutus esse dignoscitur, in omnibus etiam ordinis vestri ecclesiis perpetuis temporibus inviolabiliter observetur. Statuimus etiam ut juxta ordinationem bonae memoriae Norberti Magdeburgensis archiepiscopi, universi abbates et praepositi vestri Praemonstratensis ordinis ad commune capitulum annuatim Praemonstratum veniant, ibique communi fratrum consilio corrigenda corrigant, et quae statuenda fuerint, auctore Domino, statuant. Ad haec praesenti etiam decreto sancimus ut nulla persona ecclesiastica, pro benedictione abbatum, vel consecratione ecclesiarum vestrarum, palefridum aut aliud aliquid exigere praesumat, nullusque abbatum vestrorum, etiamsi exigatur, dare praesumat, quia et exigenti et danti nota Simoniacae pravitatis et periculum imminet. Personam autem de alio ordine nulla ecclesiarum vestrarum sibi eligat in pastorem, nec vestri ordinis aliqua, in abbatem monasterii alterius ordinis, nisi de auctoritate Romanae Ecclesiae ordinetur. Nulli archiepiscopi, episcopi aut alii praelati ponant sub interdicto ecclesias vestras, aut personas vestras excommunicent, cum vestri excessus per commune capitulum Praemonstratense possint et debeant emendari. Sancimus etiam ut liceat vobis personas liberas et absolutas e saeculo fugientes ad conversionem recipere, et sine contradictione cum suis rebus et possessionibus retinere. Infirmos quoque, qui in extrema voluntate ad vos se transferri, aut apud vos sepeliri deliberaverint, nullus eos impedire, seu res eorum legitimas retinere praesumat, salva tamen haeredum legitima portione et canonica justitia ecclesiarum illarum a quibus mortuorum corpora assumuntur. Simili quoque modo decernimus ut in curiis et grangiis vestris oratoria juxta possibilitatem vestram et utilitatem construere possitis, quatenus ibi congregationi vestrae et aliis fidelibus ad animarum salutem divina officia celebretis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat ecclesias vestras temere perturbare, aut earum possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura, salva sedis apostolicae auctoritate, et dioecesani episcopi canonica justitia. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, nisi satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei ac Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eisdem ecclesiis et locis vestris jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Ecclesiae Catholicae episcopus. Ego Wilelmus Praenestinus episcopus. Ego Romanus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Porticu. Ego Matthaeus Albanensis episcopus Ego Anselmus presbyter cardinalis. Ego Lictifredus presbyter cardinalis tituli Vestinae. Ego Ubido indignus presbyter. Ego Joannes presbyter cardinalis sanctae Romanae Ecclesiae. Ego Oddo diaconus cardinalis Sancti Georgii ad Velum Aureum. Ego Guido cardinalis diaconus Sancti Adriani.
Datum Pisis per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, quinto Nonas Maii, indictione duodecima, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo tricesimo quinto; pontificatus domni Innocentii II papae anno quinto.
CLVII. Privilegium pro monasterio Sextensi. (Anno 1134, Junii 9.)[ Annat. Camaldul, Append., t. III, p. 343, ex authentico SS. Bartholomaei et Pontiani de Luca.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio HENRICO abbati Sancti Benedicti supra Padum ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Et temporis necessitas nos urget, et imminutio exigit personarum, ut si quando religiosa quondam monasteria a suae religionis nitore defecerint, ei manus auxilii porrigamus, et ad eorum reparationem cooperante Domino totis viribus intendamus. Sextense siquidem monasterium, quod spiritaliter beati Petri juris existit, in vera religione et possessionum temporalium abundantia priscis temporibus floruisse cognoscitur; sed quia abundante iniquitate multorum charitas refriguit, et hominum malitia inolevit, locus ipse tam in temporalibus quam in spiritualibus, quod dicere sine dolore non possumus, plurimum est attritus. Unde nos, qui loco ejusdem apostolorum principis residentes, ecclesiarum omnium et earum praecipue quae adjus sanctae Romanae Ecclesiae pertinent, attentam debemus sollicitudinem gerere, cum fratribus nostris sollicite pertractavimus, atque post diutinas discussiones tandem ecclesiasticae utilitatis seu dispensationis causa id nostro sedit arbitrio, ut videlicet tibi, dilecte in Domino fili Henrice abbas, tuisque successoribus idem monasterium committere debeamus. Per praesentis itaque privilegii paginam apostolica auctoritate statuimus ut ejusdem Sextensis monasterii magisterium de caetero habeatis, et ad ejus reparationem sollicite intendatis. Quatenus ibidem religione vestro studio reformata, et ea quae in eodem loco corrigenda fuerint, vestra industria corrigantur, et abbas qui pro tempore inibi statuendus fuerit, vestra provisione atque consilio eligatur. Sane de novitiis ejusdem monasterii hoc statuimus ut, si tibi vel tuis successoribus utile visum fuerit et religioni congruum, iidem novitii ab abbate Sextensi infra annum ad Beati Benedicti monasterium transmittantur, et vice ipsorum de eodem claustro alii assumantur. Nulli ergo hominum fas sit super hac concessione vos temere perturbare, aut praefatum coenobium a vestro magisterio et correctione subtrahere. Sed tam abbas quam fratres ejusdem loci futuris temporibus vestrae disciplinae subjecti et obedientes existant; salva nimirum beati Petri proprietate et apostolicae sedis debita reverentia. Ad indicium autem quod eadem ecclesia apostolicae sedis juris existat, tres bisantios nobis nostrisque successoribus annis singulis persolvetis. Si quis autem adversus hanc nostram constitutionem temerario ausu venire tentaverit, indignationem beatorum apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Conservantes autem eorumdem apostolorum gratiam consequantur. Amen, amen, amen.
ADJUVA NOS, DEUS, SALUTARIS NOSTER. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Gulielmus Praenestinus episcopus ss. Ego Matthaeus Albanensis episcopus ss. Ego Hubertus Pisanae Ecclesiae archiepiscopus ss. Ego Anselmus presbyter cardinalis tituli Sancti Laurentii in Lucina ss. Ego Lictifredus presbyter cardin. tit. Vestinae ss. Ego Martinus presbyter cardinalis titul. Sancti Stephani in Caelio monte ss. Ego Guido indignus sacerdos ss. Ego Romanus diaconus cardin. Sanctae Mariae in Porticu ss. Ego Oddo diaconus cardinalis Sancti Georgii ad Velum Aureum ss. Ego Guido cardinal. diaconus Sancti Adriani ss. Ego Lucas presbyter cardinalis tituli Sanctorum Joannis et Pauli ss.
Datum Pisis per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, V Idus Junii, indictione XII, Incarnationis Dominicae anno 1135, pontificatus domni Innocentii II papae anno V. Ego Vido Henrici Pepe imperialis aulae judex, et notarius authenticum illud unde hoc sumptum est exemplum, cum sigillo domni Innocentii papae II vidi, legi et fideliter exemplavi. Ego Bonotius sacri palatii notarius de Gunzaga authenticum illud bullatum sigillo domni Innocentii II papae, unde hoc sumptum est exemplum, vidi, legi et ideo hic subscripsi. Ego Agnellus sacri palatii notarius de loco Gunzagae, etc. Ego Arlothus sacri palatii notar. de Gunzaga, etc.
CLVIII. Henrico abbati Padilironensi et successoribus ejus ecclesiam S. Caesarii (Wilzacarensem) ea lege concedit ut tres bisantios singulis annis persolvant. (Anno 1134, Jun. 9.)[MURATORI, Antiq. Ital., V, 259.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio HENRICO abbati monasterii Sancti Benedicti super Padum, ejusdemque successoribus suis regulariter substituendis in perpetuum.
Cor nostrum pia divinitatis inspiratione compungitur loca quondam in ecclesiasticae religionis observantia instituta in melius reformare, et eorum destitutioni pro debito nostri officii subvenire. Hac siquidem intentione, hoc desiderio, fideles quoque ad honorem Dei ecclesias construunt, eisque possessiones et praedia largiuntur, ut videlicet religiosae personae inibi statuantur, quae divinae majestati humiliter ac devote deserviant, quarum orationibus ad Deum fusis, tam fundatores quam praedecessores et posteri, a peccatorum vinculis absoluti, pro temporalibus beneficiis aeterna praemia consequi mereantur. Quo nimirum intuitu, recolendae memoriae Illustris comitissa Mathildis, ecclesiam Beati Caesarii in Mutinensi agro, beato Petro oblatam, suis bonis possessionibusque ditavit, libris, vasis et aliis ornamentis ecclesiasticis plurimum honestavit, et ut fratres, qui secundum beati Augustini Regulam omnipotentis Dei vacarent obsequiis, in eodem ponerentur effecit. Unde factum est ut mundo in maligno posito et in deterius assidue declinante, illa, quae pro bono religionis et animae suae remedio Deo et beato Petro obtulerat, a pravis hominibus sint occupata atque distracta, et ubi prius religio et honestas cum rerum temporalium ubertate vigebat, nunc peccatis exigentibus, vix saltem vestigia bonorum spiritualium ob insolentiam pravorum hominum valeant apparere. Cujus rei gratia cum fratribus nostris saepius meditantes, ut tam pium praefatae mulieris propositum non frustraretur, sed potius optatum animae remedium consequatur, tibi, dilecte in Domino fili Henrice abbas, et successoribus tuis, eamdem ecclesiam cum suis pertinentiis duximus concedendam, ut videlicet per tuam tuorumque successorum industriam, secundum beati Benedicti Regulam religiosorum fratrum conventus in eodem loco ponatur, et juxta facultatem illius ecclesiae eorum numerus statuatur. Decernimus ergo ut nulli hominum liceat super hac nostra constitutione vos temere perturbare, nec praefatam ecclesiam, quandiu religio ibidem Domino cooperante duraverit, a nostra dispositione seu correctione distrahere, sed tam ipsa quam bona ad eam pertinentia sub nostro magisterio et libera ordinatione consistant, salva nimirum beati Petri proprietate atque dominio et nostra nostrorumque successorum debita reverentia. Ad indicium autem quod eadem ecclesia apostolicae sedis juris existat, tres bysantios nobis nostrisque successoribus annis singulis persolvetis. Si quis autem adversus hanc nostram constitutionem temerario ausu venire tentaverit, indignationem beatorum apostolorum Petri et Pauli incurrat. Conservantibus autem sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Gulielmus Praenestinus episcopus subscripsi. Ego Mattheus Albanensis episcopus subscripsi. Ego Humbertus Pisanae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Anselmus presbyter cardinalis tituli S. Stephani in Caelio monte subscripsi. Ego Guido indignus sacerdos subscripsi. Ego Lucifredus presbyter cardinalis tituli Vestinae subscripsi. Ego Martinus presbyter cardinalis S. Laurentii in Lucina subscripsi. Ego Romanus diaconus cardinalis Sanctae Mariae in Porticu subscripsi. Ego Oddo diaconus cardinalis S. Georgii ad Velum Aureum subscripsi. Ego Guido cardinalis diaconus Sancti Adriani subscripsi. Ego Lucas presbyter cardinalis tituli S. Joannis et Pauli subscripsi.
Datum Pisis per manum Almerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, V Idus Junii, indictione XII, anno Incarnationis 1135, pontificatus vero domni Innocentii papae II anno V.
CLIX. Bulla qua Quinciacensium monachorum praedia aliaque confirmantur. (Anno 1134, Oct. 12.)[ Gall., Christ., IV, instrum. 164.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ALBERICO abbati de Quinceio ejusque successoribus regulariter substituendis.
Quanta cordi nostro laetitia de vestrae congregationis religione laudabili generetur, ille profecto cognoscit qui renum et cordium scrutator existit: vos enim de Pontiniacensi monasterio, utpote apum examina, exeuntes longe lateque alvearia innumera coelesti manna repletis et multorum sitientium corda aquae salientis in vitam aeternam salutari doctrina imbuendo reficitis. Eapropter sacrum collegium vestrum verae charitatis affectione diligimus et monasterium beatae Dei Genitricis, in quo divino vacatis servitio, apostolicae sedis suffragio communimus, statuentes ut quaecunque bona, quascunque possessiones in praesenti duodecima indictione juste et canonice possidetis, quaecunque etiam in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis rationabiliter poteritis adipisci, firma vobis in perpetuum et illibata permaneant, in quibus haec nominatim duximus exprimenda: locum ipsum videlicet de Quinceio locum de Fontanis, locum de Baterio. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum fas sit praefatum coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus profutura. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae contitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non reatum suum congrua satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae operationis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Guillelmus Praenestinus episc. Ego Lucas presbyter cardinalis tituli SS. Joannis et Pauli. Ego Romanus diaconus cardinalis S. Mariae in Porticu. Ego Gregorius diaconus cardinalis SS. Sergii et Bacchi. Ego Oddo diaconus cardinalis S. Georgii ad Velum Aureum.
Data Pisis per manum Aimerici S. R. E. diaconi cardinalis et cancellarii, IV Idus Octobris, indict. XII, Incarnat. Dom. an. 1135, pontif. dom. Innocentii papae II anno V.
CLX. Ad Gaufridum archiepiscopum, et Dolensis Ecclesiae suffraganeos episcopos atque abbates per eamdem provinciam constitutos.--Invitat eos ad concilium Pisense. (Anno 1134, Nov. 8.)[MANSI, Concil., XXI, 487.] Navis Ecclesiae, cui rector Christus praesidet, licet undarum propulsatione saepius agitetur, remigante tamen saepe in ea Domino, nunquam submergitur. De profunditate siquidem sui consilii coelestis nautae providentia ventos concitat, mare turbat, navem agitat, ut ministros dormientes excitet, pigros animet et cautos industriores efficiat. Gloria igitur sit in altissimis Deo, quoniam fides vestra nunquam defecit, sed emergente in Ecclesia schismate probati inventi estis, et manifeste tanquam veri Christi discipuli domum Domini illustratis. Ut autem de statu Ecclesiae vobiscum tutius tractare possimus, et levior vobis ad nos pateret accessus, ordinato in Urbe vicario, et dispositis iis quae fidelibus nostris opportuna esse cognovimus, cum fratribus nostris sani, Deo gratias, et incolumes Pisis moramur, et ut novis morbis nova medicamenta possint commodius adhiberi, ordinante Domino, proxima Pentecosten solemnitate generale ibidem concilium celebrare decrevimus. Quocirca universitati vestrae praesentium auctoritate praecipimus ut eodem termino, omni occasione summota, vestram nobis exhibeatis praesentiam, quatenus administrante Spiritus sancti gratia, vestri freti consilio et auxilio, ea constituere valeamus, unde modo et in posterum Ecclesia collaetetur. Dilectum autem filium Joannem monachum, capellanum nostrum, fraternitati vestrae attentius commendamus, rogantes ut pro B. Petri reverentia eum benigne suscipiatis et honeste tractetis.
Datum Pisis VI Id. Novemb.
CLXI. Ecclesiae Faesulanae possessiones, petente Joanne episcopo, confirmat. (Anno 1134, Nov. 16.)[UGHELLI, Italia sacra, III, 241. INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri JOANNI Fesulano episcopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
In eminenti apostolicae sedis specula, disponente Domino, constituti, fratres nostros diligere episcopos et Ecclesiis sibi a Deo commissis suam debemus justitiam conservare. Proinde, charissime frater in Christo Joannes episcope, tuis justis postulationibus clementer annuimus, et sanctam Fesulanam Ecclesiam, cui auctore Domino praeesse dignosceris, apostolicae sedis privilegio communimus. Statuimus enim ut quascunque possessiones, seu bona eadem Ecclesia in praesenti anno juste et legitime possidet, aut in futurum rationabiliter poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis nominibus adnotanda subjunximus: Curtem, et civitatem Fesulanam cum ecclesiis, curtis et terris adjacentibus, similiter castrum montis Lauri, et mons Regis, Bajanam, et curtem Salam, Festilianum, et pratum Regis, ecclesiam S. Mariae in Urbana, cum curte et Libiano, et Biviliano, castrum quod aedificatum esse tuis laboribus constat juxta fluvium Fontana cum curte rivi Ferioli et Palranti, castrum Ciselo, curtem in monte Acuto, et in Ampinana montana Sancti Gaudentii, cum alpibus, et pertinentiis eorum, sicut ex regis concessione Ecclesiae tuae collata sunt, castrum Agnae, curtem Turricolae, et Castillionem, castrum montis Bonelli, castrum Rofiani, monasterium Sancti Salvatoris, situm in episcopatu Pistoriensi, cum ecclesiis Sancti Potiti, S. Martini constructis in Fugnano in campo Novoli eccl. S. Martini. In Capraccia medietatem ecclesiae S. Christinae, in Ripole ecclesiam S. Salvatoris, S. Michaelis de Marine, curtem de Calenzano, curtem S. Donnini, curtem de Bagnasca, et quidquid Fesulana Ecclesia possidet in plebe S. Stephani in Campo, et in plebe S. Joannis in Septimo. In Mengnano ecclesiam S. Petri cum curte, et omnibus decimationibus earum, monasterium S. Bartholomaei, situm Fesulis cum ecclesiis et decimationibus sibi pertinentibus, monasterium S. Martini, monasterium S. Gaudentii cum pertinentiis earum, patrimonium filiorum Hemionis, castrum, quod vocatur Flumen, et quidquid de jure praefatae ecclesiae in territorio Macelli detinent filii Hugonis, filii Raimberti, et Azo filius Albichi, et filii Hugonis de Castaniola, et Lombardi de Molezzano, et filii Hugonis de Casula, et Longobardi de Terliano, et Longobardi de Sancto Joanne majore, et Longobardi de Arena, vel quaecunque in praedicto loco juris vestrae Ecclesiae aliquis homo detinere videtur. Quidquid etiam Ugo filius Raynerii donavit praefatae Ecclesiae in Ampinana, in monte Acuto, et in Lece, Magnale, Politiano, et medietatem Ecclesiae, et curtis in loco Quaracla. Praeterea plebem S. Crisci sitam Albine, plebem S. Gervasii cum curte sitam in Alpiniano, ecclesiam S. Miniatis cum curte in monte Lauro, plebem S. Joannis, plebem S. Babilli, et S. Ditali, plebem S. Leonini, plebem S. Mariae, plebem S Stephani, in Pomino plebem S. Jerusalem, in Glaceto plebem S. Jerusalem, in Izermano plebem S. Gervasii cum curte, in Pitiana plebem S. Petri, in Cascia plebem S. Petri cum curte, et castro, quod vocatur Novum, in Sco plebem S. Mariae cum curte in Capiclia plebem S. Joannis, plebem S. Pancratii, plebem S. Romuli cum curte, ecclesiam S. Miniatis cum pertinentiis suis, in Campinione ecclesiam S. Mariae cum curte, plebem S. Viti, in Regitino plebem S. Petri, plebem S. Laurentii cum castello, et curte, in Robiana plebem S. Miniatis, in Cintoria plebem S. Petri cum curte, ecclesiam S. Justi in monte Rantuli, in Sillano plebem S. Petri, Novale plebem S. Crisci, in Panzano plebem S. Leonini cum curte, ecclesiam S. Eufrosini cum curte juxta castrum Corbuli, ecclesiam S. Romuli cum curte Novellae, plebem S. Mariae cum curte, ecclesiam S. Cassiani cum curte, in Avanano ecclesiam S. Mariae et S. Petri, plebem S. Justi cum curte, plebem S. Pauli cum curte, in Collina plebem S. Leonini, in monte Milliario plebem S. Mariae, in Testinula plebem S. Martini cum curte, in Stagia plebem S. Mariae. Quidquid esse infra Fesulanae Ecclesiae parochiam, vel in aliarum Ecclesiarum parochiis, praedecessores tui hactenus possedisse noscantur, firma vobis et inconvulsa manere sancimus. Nulli ergo hominum liceat praenominatam ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur vestris, et clericorum et pauperum usibus profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore, et sanguine Dei ac Domini Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis accipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus subs. Ego Gerardus presb. card. tit. Sanctae Crucis in Jerusalem subscripsi. Ego Lictifredus presb. card. tit. Sancti Vitalis ss. Ego Guido indignus sacerdos subscripsi. Ego Romanus diaconus card. Sanctae Mariae in Porticu subscripsi. Ego Gregorius diac. card. SS. Sergii et Bacchi ss. Ego Guido card. Sancti Adriani subscripsi.
Dat. Pisis per manum Alberici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis cancellarii, sexto decimo Kalend. Decembris, indict. XII, Incarnationis Dominicae anno 1134, pontificatus D. Innocentii papae II anno V, etc.
CLXII. G[regorio] episcopo Bergomati nuntiat se canonicos S. Alexandri, qui constitutos ab ipso judices rejecissent, et canonicos S. Vincentii in proximam Ascensionem Domini (16 Maii 1135) evocasse. (Anno 1134, Nov. 30.)[LUPUS, Cod. dipl. Bergom., II, 985.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri G[REGORIO] Pergamensi episcopo, salutem et apostolicam benedictionem.
Gravat nos quod canonici Sancti Alexandri de controversia quae inter ipsos et canonicos Sancti Vincentii agitatur, venerabilium fratrum nostrorum P. Papiensis episcopi et A. sanctae Romanae Ecclesiae cardinal. diac. quibus eamdem causam terminandam commisimus subire judicium noluerunt. Verumtamen quia iidem dati judice in eadem causa minime processerunt, et nos utrique parti occasionem cujuslibet materiam praebere non volumus, eosdem ad nostram praesentiam invitavimus et proximam Ascensionem Domini nostri Jesu Christi eis terminum constituimus, utrinque sub periculo ordinis prohibentes ne se ad invicem in bonis aut personis offendant.
Data Pisis II Kalend. Decembris.
CLXIII. Didaco archiepiscopo Compostellano de muneribus missis gratias agit. (Anno 1134.)[FLOREZ, España sagrada, XX, 561.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri DIDACO Compostellano archiepiscopo salutem et apostolicam benedictionem.
Quia filius pius matris suae in necessitate positae oblivisci non debet, mirari nos non destitimus quoniam tanto tempore S. R. E. ministrare solatia distulisti. Verumtamen quoniam diversis occupationibus irretitum te fuisse accepimus, quod non voluntate, sed necessitate factum est, ex apostolica mansuetudine indulgemus: credimus enim quoniam tantus est fervor tuae dulcedinis, ut si tempus et facultas tibi suppeteret, profecto nihil deesset Romanae Ecclesiae quod tua liberalitas non suppleret. Affectum ergo tuae charitatis propensius attendentes, pro exeniis a devotione tua nobis transmissis grates referimus: magis etenim voluntatem quam facultatem attendentes, praedecessorum nostrorum inhaerendo vestigiis personam tuam vera in Christo charitate diligimus, et volumus honorare: et si qua forte emerserint, quoniam mundus in maligno positus est, et homines pravi sunt qui honori B. Jacobi vel personae tuae contraire nitantur, nos profecto parati sumus et quae tibi adversantur apostolica auctoritate repellere, et eos qui eumdem locum B. Jacobi diligunt affectione paterna fovere. Tua itaque interest ita in B. Petri servitio et amore persistere, ita te devotum et humilem B. Petri filium in omnibus exhibere, ut magis ac magis in tuis opportunitatibus exaudiri a sede apostolica et honorari merearis.
Dat. Pisis.
CLXIV, Ad Rainaldum Remensem, Hugonem Rothomagensem, Hugonem Turonensem, archiepiscopos, eorumque suffraganeos.--De parricidio Thomae, prioris S. Victoris. (Anno 1134.)[MANSI, Concil., XXI, 450.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus RAINALDO Remensi, HUGONI Rothomagensi, HUGONI Turonensi, archiepiscopis, et eorum suffraganeis episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.
Graviora delicta amarioribus gravis poenitentiae fletibus purganda sunt: et quod adversus sacros ordines committitur, expedit ut celeriter dignis animadversionibus expietur. Quis enim locus tutus, et cui personae sit praestanda securitas, si Ecclesiae Dei violenter clerici, coelestibus obsequiis mancipati, injuriis, vel captionibus, vel cruciatu corporis a perditis hominibus affligantur? aut, quod detestabilius est, morte et sacri sanguinis effusione multentur? Adversus ergo tam Deo odibile et tam piaculare flagitium, quod in dilectos filios nostros bonae memoriae Thomam priorem S. Victoris, et Archembaldum subdecanum Aurelianensem commissum est, tepiditate seposita, assumpto vigore justitiae exsurgant canones, armentur jura: et, si res expostulat, novum scelus novae synodi librata sententia conteratur. Quod ergo a vestra dilectione super hoc apud Jotrum nuper judicatum est, apostolica auctoritate statuimus esse firmatum. Sed quia nimis remissa videtur esse vestra sententia, addendo censemus, ut in quibuscunque locis praefati sanguinarii praesentes fuerint, divina ibi non celebrentur officia: et si quis sacrilegos illos clericidas, ac coelestis collegii perturbatores, et effusores Dominici sanguinis, in saeculo remanentes manutenere et confovere tentaverit, anathematis sententia percellatur. Ad hoc addentes statuimus ut, quia de nefaria parentum nequitia et horrendo furore, clerici nec adipisci nec retinere ecclesiasticum debent emolumentum (ipsis enim non pretio, non violentia, non terrore, non consanguineorum truculenta nequitia, sed solis intervenientibus meritis, oportet acquiri, et acquisitum servari), tam Tebaldus Noterius quam alii qui honores sub hac pessima forma acquisierint vel retinuerint salva nimirum sedis apostolicae reverentia, ecclesiasticis priventur beneficiis. Et quia superabundat iniquitas, summopere prospiciendum est ut clerici de caetero nihil humanum metuant; et ut grata tranquillitate, famulatibus valeant vacare divinis, apostolica eis suffragia propensius impertimur.
CLXV. Ecclesiae Mortariensis ab ipso consecratae possessiones et jura confirmat. (Anno 1134.)[ Bullar. Lateran., 12.] CLXVI. Monasterii Huysburgensis protectionem suscipit. (Anno 1135, Jan. 8.)[ Neue Mitth. a. d. Geb. hist, ant. Forsch., IV, I, 9.] CLXVII. Possessiones et privilegia abbatiae S. Petri Aureae Vallis confirmat. (Anno 1135, Jan. 8.)[ Gall. Christ. vet. t. IV, p. 114.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto GAUFRIDO abbati S. Petri Aureae Vallis, et ejusdem fratribus in eadem ecclesia canonicam vitam professis, tam praesentibus quam futuris in perpetuum.
Quoties a nobis illud petitur quod rationi et honestati convenire cognoscitur, animo nos decet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium; ut fidelis et pia devotio celerem consequatur effectum. Quamobrem, dilecti in Domino filii, interventu venerabilis fratris nostri Guillelmi Pictavensis episcopi sapientis utique et honesti viri, atque in Catholica vita probati, petitiones, vestras libenter admittimus, et ad exemplum praedecessoris nostri bonae memoriae Paschalis papae, ecclesiam beati Petri in qua divino vacatis officio, apostolicae sedis patrocinio duximus muniendam, in primis siquidem statuentes ut ordo canonicus qui in eodem loco noscitur institutus, ibidem secundum B. Augustini Regulam perpetuis temporibus, inviolabiliterque conservetur, et ne cui post professionem factam proprium quid habere, neve sine praepositi vel congregationis licentia de claustro discedere liceat interdicimus, et tam vos quam vestra omnia sedis apostolicae protectione munimus; vobis itaque vestrisque successoribus in eadem religione permansuris ea omnia perpetuo possidenda sanximus, quae inpraesentiarum legitime possidere videmini, in Pictavensi videlicet pago ecclesiam S. Pauli de Hydriaco, S. Martini de Achaio, S. Hatarii de Borno, S. Martini de Gemellis, S. Petri de Solobria, S. Mariae de Toxoneriis, S. Martini de Loono, S. Michaelis de Crum, S. Mariae de Masconia, S. Eparchi de Germundo, S. Mariae Magdelenae de Pristiniaco, S. Benedicti de Boxeria; ecclesiam Sancti Varentii, S. Mariae Magdalenae de Thouercia, S. Pauli de Bosco, S. Stephani de Amaillo; ecclesiam S. Lupi et sancti Pancratii, S. Martini de Salis; ecclesiam de Bocaico, ecclesias quoque sanctorum martyrum Gervasii et Protasii de Silvax, ecclesiam sancti Saturnini de Loberchai, ecclesiam S. Hilarii de Tolon, ecclesiam sanctae Crucis de Borellia, ecclesiam sanctae Mariae de Galcis, sanctae Mariae de domibus Iterii, ecclesiam S. Hilarii de Mazoil, a venerabilibus fratribus nostris Petro et Guillelmo Pictavensibus episcopis vobis concessas: item in pago Andegavensi ecclesiam S. Petri de Dompno Petro, et S. Albini Torcanuo, quas confrater noster bonae memoriae Rainaldus Andegavensis episcopus et antecessor ipsius Gaufridi vestrae ecclesiae concesserunt. Decernimus ergo ut nulli hominum fas sit vestram ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, aut ablatas retinere, minuere, vel aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur eorum pro quorum sustentatione ac gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua vero in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit. secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus. Ego Matthaeus Albanensis episcopus. Ego Gerardus cardinalis presbyter tituli Sanctae Crucis in Jerusalem. Ego Anselmus presbyter cardin. tit. Lucinae. Ego Luciferedus presbyter titul. Vestinae. Ego Lucas presbyter tit. SS. Joannis et Pauli. Ego Guido indignus sacerdos. Ego Aro presbyter tit. S. Anastasiae. Ego Gregorius diaconus cardin. SS. Sergii et Bacchi. Ego Guido diaconus cardin. SS. Cosmae et Damiani. Ego card. diaconus S. Adriani.
Datum Pisis per manum Aimerici S. Romanae Ecclesiae diacon. cardinalis et cancellarii. VI Idus Januarii, indict. XII, Incarnationis Dominicae anno 1138, pontificatus domni Innocentii II papae anno V.
CLXVIII. Bulla qua privilegia monasterii Scheningensis confirmantur. (Anno 1135, Jan. 28.)[FALKE, Codex Tradit. Corbeiensium, p. 761.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GOTESCALCO praeposito et fratribus in Scheningensi ecclesia Beati Laurentii canonicam vitam professis tam praesentibus quam futuris in perpetuum.
Officii nostri nos hortatur auctoritas religiosos viros fraterna charitate diligere, et quae a fratribus nostris rationabiliter invenerimus constituta, apostolicae sedis munimine roborare. Significastis siquidem nobis quod frater noster Reinhardus bonae memoriae Alberstadensis episcopus Scheningensem locum in quo prius quaedam sanctimoniales nequiter conversantes, cum neque in spiritualibus, neque in temporalibus aliquem fructum inibi facerent, sed potius utpote absque regula et ratione viventes per diversas terras huc illucque discurrerent, propter utilitatem personarum et earum male conversationem, communicato fratrum suorum consilio, exinde ipsas amoverit et ibidem regulares canonicos esse decreverit. Sed quia idem locus constituendis fratrum officinis incongruus existebat, eidem fratri nostro saniori consilio visum esse claustrum ipsum de priori loco in quamdam curiam suam, quam habebat in Scheningensi villa, utilitatis intuitu, transmutare, ea tamen consideratione habita ut ecclesia illa antiqua cum omnibus ad eam pertinentibus sub eorumdem fratrum potestate maneret, et perpetua ditione ac dispositione consisteret. Nos igitur, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus desideriis annuentes, quod a praedicto fratre nostro Reinardo bonae recordationis episcopo super eadem re factum esse cognoscitur auctoritate apostolica confirmamus, et futuris temporibus ratum esse sancimus. Statuimus etiam ut ordo canonicus qui secundum beati Augustini Regulam in vestra ecclesia noscitur institutus, ibidem, cooperante Domino, inviolabiliter observetur. Quaecunque praeterea bona, quascunque possessiones inpraesentiarum juste et canonice possidetis, quaecunque etiam in futurum concessione pontificum, liberalitate regum vel principum, seu oblatione fidelium, seu aliis justis modis poteritis adipisci, apostolicae sedis patrocinio munientes, eadem vobis firma et illibata in perpetuum manere decernimus. Prohibemus etiam ut nulli fratrum vestrorum post factam in eodem loco professionem, absque libera praepositi et fratrum licentia, ecclesiam vestram relinquere, et ad alium locum liceat pertransire, nec aliquis episcoporum, abbatum, priorum vel aliqua persona eum retinere praesumat, sed tanquam suae possessionis praevaricator redire ad locum proprium compellatur. Porro fratres saeculares venientes et vestro collegio sociari volentes, petita prius a propriis episcopis vel praelatis licentia, suscipiendi facultatem liberam habeatis. Obeunte te nunc ejusdem loci praeposito, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem communi consensu aut fratrum pars sanioris consilii, secundum Dei timorem, de vestra congregatione, aut de alia ejusdem professionis, si necesse fuerit, secundum beati Augustini Regulam providerint eligendum. Nulli ergo omnino hominum fas sit vestram ecclesiam temerariis vexationibus sive exactionibus fatigare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis infestare; sed omnia integra et illibata serventur eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus profutura, salva nimirum Alberstatensis episcopi justitia et reverentia. Si qua in posterum ecclesiastica saecularisve persona hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua reatum suum correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem ecclesiae jura sua servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Guilielmus Praenestinus episcopus ss. Ego Matthaeus Albanensis episcopus ss. Ego Lucas presbyter cardinalis sanctorum Joannis et Pauli ss. Ego Gerardus presbyter cardinalis tituli Sanctissimae Crucis in Hierusalem ss. Ego Gregorius diacon. cardin. Sanctorum Sergii et Bacchi ss. Ego Guido card. diaconi S. Adriani ss.
Data Pisis per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardin. et cancellarii V Kal. Februarii indictione XII, Incarnat. Dominicae 1135, pontificatus domni Innocentii II papae anno quinto
CLXIX. Privilegium Ecclesiae in villa Ronchalia, ab episcopo Placentino constructae et canonicis Sancti Antonini donatae, confirmat. (Anno 1135, Mart. 13.)[COCQUELINES, II, p. 223.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio AZONI sanctae Romanae Ecclesiae presbyteri cardinali et praeposito B. Antonini de Placentia, ac fratribus in eadem Ecclesia divino famulatui mancipatis, tam praesentibus quam futuris in perpetuum.
Locorum venerabilium cura nos commonet, de eorum quiete ac utilitate sollicite cogitare, quatenus qui ecclesiasticis famulantur obsequiis, ecclesiasticae quoque tuitionis optato patrocinio foveantur. Tua siquidem charitas, dilecte in Domino fili Azo cardinalis presbyter, insinuavit nobis venerabilem fratrem nostrum Arduinum, Placentinae civitatis episcopum, tibi ac fratribus ecclesiae Beati Antonini licentiam concessisse in villa vestra, quae Ronchalia dicitur, in fundo Beati Antonini ad honorem . . . . ecclesiam construendi, ea scilicet consideratione habita, quoniam tam viri quam mulieres pro sacerdotis absentia, absque participatione corporis et sanguinis Domini, de hac vita transiisse multoties dicebantur. Cujus nimirum loci administrationem atque ordinationem vobis vestrisque successoribus idem frater noster perpetuo jure concessit. Hoc etiam addito, ut qui habitum religionis induere et in eodem loco Deo militare decreverint, a praeposito ecclesiae Sancti Antonini, vel ab ejus fratribus, si ipse defuerit, ad suscipiendos sacros ordines, congruo tempore pro eodem Placentino episcopo praesententur. Quod si clericus aut sacerdos ejusdem loci, culpis exigentibus, fuerit corrigendus competenti regularique disciplina ab eodem praeposito, vel ejus fratribus corrigatur. Si vero saepe commonitus, incorrigibilis apparuerit, tanquam inutilis et inobediens per eosdem ipsius loci beneficio et mansione privetur. Oleum quoque et Chrisma a matrice Ecclesia praefati loci sacerdos accipiat. Decimas autem, ad plebem de Sparovaria pertinentes nullatenus usurpare praesumat. Insuper etiam, si quis de eadem villa devotionem suam in quibuslibet eidem plebi judicatis exhibere voluerit, nequaquam impediat. In aliis vero omnibus, ecclesia quae nunc fundamentis in suprascripta villa Ronchaliae a vobis construitur, libere omnino ad ecclesiam Beati Antonini pertineat, adeo ut nullus archipresbyter jus potestatis in spiritualibus aut temporalibus se noverit habiturum.
Quia igitur sicut ea quae a nobis statuuntur, volumus illibata persistere: ita etiam fratrum nostrorum debemus bene gesta firmare, vestris postulationibus clementer annuimus, et quod a praedicto fratre nostro Arduino episcopo super hoc statutum est, auctoritate apostolica roboramus et futuris temporibus ratum manere decernimus, quemadmodum ejusdem fratris nostri scripto noscitur stabilitum. Nulli ergo hominum fas sit praefatam Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere minuere, aut temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conservantur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.Ego Anselmus presbyter cardinalis tit. Sancti Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Matthaeus Albanensis episcopus subscripsi. Ego Gerardus presbyter cardinalis tituli Sanctae Crucis in Hierusalem subscripsi. Laurentii in Lucina subscripsi. Ego Lictifredus presbyter cardinalis tit. Vestinae subscripsi. Ego Lucas presbyter cardinalis tit. Sanctorum et Pauli subscripsi. Ego Guido indignus sacerdos subscripsi. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi subscripsi. Ego Guido diaconus cardinalis Sanctorum Cosmae et Damiani subscripsi. Ego Guido diaconus cardinalis Sancti Adriani ss. Ego Vasallus diaconus cardinalis Sancti Eustachii subscripsi.
Datum Pisis per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, et cancellarii, III Idus Martii, indictione XII (leg. XIII), Incarnationis Dominicae anno 1135, pontificatus domni Innocentii II papae anno VI.
CLXX. Ecclesiae S. Frigdiani Lucensi xenodochium et ecclesiam S. Joannis concedit. (Anno 1135, April. 3.)[ Bullar. Lateran., 14.] CLXXI. Abbatiae Heylissemiensis, a Rainero construendae possessiones confirmat. (Anno 1135, Maii 3.)[MIRAEI, Opp. diplom., IV, p. 9.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio RAINERO salutem et apostolicam benedictionem.
Religiosis desideriis facilis est praebendus assensus, ut fidelis devotio celerem sortiatur effectum. Quia igitur, dilecte in Domino fili Rainere, ob peccatorum tuorum veniam promerendam, ecclesiam ad honorem sanctae Dei genitricis Mariae, ut juxta beati Augustini Regulam, et formam religionis Floreffiensium fratrum omnipotenti Deo inibi serviatur, in proprio allodio, quod Heylichshain superius dicitur, construxisti, propositum tuum ac desiderium in Domino collaudamus, et ad id propensius exsequendum omnimodis exhortamur. Nos tuis justis postulationibus clementer annuimus, et ut ordo canonicus in praefata ecclesia perpetuis temporibus conservetur, praesenti decreto sancimus. Statuimus etiam ut possessiones et bona, quae eidem ecclesiae a te, seu ab aliis religiosis viris collata sunt, vel in futurum praestante Domino offerri contigerit, firma fratribus, qui inibi Domino famulantur, et illibata permaneant.
Nulli ergo omnino hominum fas sit praedictum ordinem in praenominata ecclesia infringere, vel mutare, aut ausu temerario perturbare, vel bona ejus auferre, minuere, aut quibuslibet molestiis fatigare, salva nimirum dioecesani episcopi reverentia.
Si quis autem huic nostrae constitutioni audacter, vel temerarie contraire tentaverit, nisi congrue satisfecerit, indignationem beatorum apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum.
Data Pisis, V Nonas Maii, Incarnationis Dominicae anno 1135, pontificatus domni Innocentii papae II anno VI.
CLXXII. Confirmat « ordinem S. Augustini ad Praemonstratam ecclesiam V Non. Maii. » (Anno 1135.)[Monachi Sazav. continuatio Cosmae, ad an. 1135, ap. Pertz, Monum. Germ. Script. IX, 158 ( Patrologiae, t. CLXVI).] CLXXIII. Ecclesiae S. Frigdiani Lucensi restituit paroeciam a monachis S. Georgii invasam. (Anno 1135, Maii 21.)[ Bullar. Lateran., 15.] CLXXIV. Ad Hubertum episcopum et canonicos Lucanos. (Anno 1135, Maii 24.)[BALUZ., Miscell., IV, 589.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri Hu. [HUBERTO] episcopo et canonicis Lucanis salutem et apostolicam benedictionem.
Dignum est ut suae jaceat ruinae dolore prostratus quisquis apostolicis contendit contraire mandatis. Caeterum pro exhibenda justitia fratribus S. Fridiani monachos S. Georgii Lucani frequenter ad nostram praesentiam evocavimus; ipsi vero nec nostro se conspectui praesentarunt, nec praefatis fratribus prout debuerunt, satisfecerunt. Pro quo nimirum excessu in ipsos interdicti sententiam promulgavimus. Illi autem tanquam inobedientiae filii interdictum minime servaverunt. Ea propter communicato fratrum nostrorum consilio, eosdem monachos anathematis vinculo innodavimus. Quo circa dilectioni vestrae mandamus quatenus eamdem sententiam per vestram parochiam annuetis, et singulis diebus Dominicis ad eorumdem monachorum humiliationem in vestra Ecclesia renovetis.
Data Pisis nono Kal. Junii.
CLXXV. Ecclesiae Bonnensis possessiones quasdam confirmat. (Anno 1135, Maii 26.)[GUNTHER, Cod. diplom. Rh.-Mos. I, 217.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis GERARDO praeposito, et canonicis Bunnensis ecclesiae ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
In beati Petri cathedra divina disponente clementia constituti, quae ad pacem sunt Ecclesiae debemus statuere, et venerabilium locorum quieti et utilitati salubriter providere. Quamobrem, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus postulationibus clementer annuimus, et allodium, quod prope Bunnam in villa quae dicitur Entenic, cum vineis, agris, nemoribus et mancipiis ad ipsum pertinentibus, a nobilibus viris, Gerardo de Lon et Heriberto de Saphra, annuentibus uxoribus eorum et liberis, emptionis titulo ducentis triginta marcis acquisivisse vos constat, vobis praesentis scripti pagina confirmamus. Mansum etiam, quem a Sigibergensi ecclesia in villa, quae dicitur Remerstorf, pro quadam compositione rationabiliter habetis, firmum vobis et illibatum perpetuo manere sancimus, statuentes ut ea omnia debita gaudeant libertate, et ab omni saeculari exactione libera et quieta consistant. Decernimus ergo ut neque tuis successoribus, nec alicui hominum liceat aliquid de praedictis possessionibus acquisitis vel acquirendis, vel de his quae inpraesentiarum libere et canonice Bunnensis habet ecclesia, alienare, aut in feodum dare, sed omnia integra conserventur vestris usibus profutura. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus. Ego Matthaeus Albanensis episcopus. Ego Gerardus presbyter cardinalis titulo Sanctae Crucis in Jerusalem. Ego Lucas presbyter cardinalis titulo Sanctorum Joannis et Pauli. Ego Guido indignus sacerdos.
Datum Pisis, per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, VII Kal. Junii, indictione XIII, Incarnationis Dominicae anno 1135, pontificatus vero domini Innocentii papae II anno VI.
CLXXVI. Privilegium pro Vindocinensi abbatia. (Anno 1135, Maii 26.)[LAUNOII Opera, III, I, 397.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio FRAYMUNDO abbati Vindocinensis monasterii, ejusque successoribus regularis ad substituendis in perpetuum.
Cum omnibus Ecclesiis et personis ecclesiasticis debitores ex apostolicae sedis auctoritate ac benevolentia existamus, illarum tamen quieti et utilitati attentius nos providere convenit, quas B. Petro non est dubium specialius convenire et pertinere. Expedit ergo ut pro monasterio Vindocinensi, cui, charissime in Domino fili Fraymunde abbas, auctore Deo, praeesse dignosceris, tanto amplius paterna invigilemus sollicitudine, quanto ex oblatione illustris memoriae Gaufridi Andegavensium comitis, et Agnetis Pictaviensis comitissae ibidem locus ad jus et dominium sanctae Romanae Ecclesiae spectare cognoscitur. Ideoque tuis justis postulationibus clementer annuimus et praedictum Vindocinense monasterium ad exemplar praedecessorum nostrorum apostolicae sedis privilegio communimus. Sicut igitur praefati fundatores devoverunt, sub sanctae Romanae Ecclesiae defensione et libertate ab omni conditione aliarum personarum absolutum semper et liberum idem coenobium permanere sancimus, statuentes ut quascunque possessiones, bona ab ipsius loci fundatoribus, vel ab aliis Deum timentibus oblata, et praedecessorum nostrorum auctoritate firmata idem coenobium inpraesentiarum in locis quibuscunque possident, tibi tuisque successoribus in perpetuum praesentis scripti pagina roboramus. In quibus haec propriis nominibus adnotanda subjunximus: Ecclesiam S. Georgii in Oleronis insula cum magna parte ejusdem insulae; ecclesiam Beatae Mariae de castro Oleronis, ecclesiam Sancti Nicolai de Olerone, ecclesiam Beatae Mariae de Surgeriis, ecclesiam Sancti Sepulcri de Balgentiaco, parochialem ecclesiam S. Clementis de Credone cum omnibus ecclesiis quae infra terminos ejusdem parochiae continentur, ecclesiam de Adreio, ecclesiam S. Saturnini sitam super Ligerim, ecclesiam S. Petri de Monte Foleti, ecclesiam de Carcere, videlicet beati Nicolai et Vincentii, et S. Mariae, quas in Cenomanensi episcopatu, consensu illustris Goffridi de Meduana, Hildebertus ejusdem loci episcopus coenobio vestro concessit. In episcopatu Andegavensi, ecclesiam S. Mariae de Castellis, ecclesiam Sanctae Mariae de Cosma, ecclesiam Sanctae Mariae de Broco, ecclesiam Sancti Petri de Villeriis, ecclesiam S. Hippolyti et S. Germani de Aretiaco. Confirmamus etiam vobis quidquid Robertus de Montecontorio Vindocinensi coenobio donavit, et ejus filius Bertrannus postmodum concessit; ecclesiam B. Joannis quae est super Ligerim. Concedimus etiam tibi tuisque successoribus ecclesiam B. Priscae cum dignitate cardinali. Mitram, dalmaticam sandalia, et alia quaeque dignitatis cardinalis insignia, vobis pariter confirmamus. Quidquid praeterea possessionis, dignitatis vel immunitatis eidem coenobio a sede apostolica concessum est, aut in posterum liberalitate regum vel principum, oblatione fidelium offerri contigerit, vobis integrum atque inconvulsum in perpetuum manere sancimus. Ad concilium vero tu, vel tuorum quilibet successorum coactus non ibit, ubi papae persona non erit. Neque etiam subditas vestro coenobio ecclesias, ubicunque sint, excommunicare vel interdicere cuiquam liceat, nisi apertis pro culpis et quas ejusdem loci abbas et monachi ab ipsis episcopis ad moniti emendare contempserint. Quod si quis contra te vel tuos successores pro aliquibus rebus causari voluerit, nullatenus tu vel tui successores respondeatis donec Romanum consulatis pontificem, cujus monasterium ipsum et res monasterii esse noscuntur. Quidquid igitur de rebus ipsis sine Romani pontificis judicio distractum fuerit vel definitum, irritum erit.
Ad haec statuimus ut Andegavensis, Pictaviensis et Vindocinensis comites, omni tempore sint adjutores et defensores ejusdem loci ad honorem apostolicae sedis, nec eorum quilibet aliquam exactionem sive consuetudinem Vindocinensis coenobii rebus inferat, nec in eis aliquid vindicare praesumat, praeter pratrocinium solum, quod eis ad honorem apostolicae sedis exhibere promissum est. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus inibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et beati Benedicti Regulam praeviderint eligendum, non tamen sine trium abbatum testimonio, quos religiosiores in vicinis locis haberi contigerit. Electus autem abbas a Carnotensi vel a quolibet Catholico voluerit episcopo benedicatur, omni professione vel cujuslibet rei exactione seposita. Praecipimus etiam ut tam in Vindocinensi monasterio, quam in S. Salvatoris juxta Andegavis muros ecclesia nulli personae nisi soli papae liceat potestatem aliquam aut dominationem exercere, aut excommunicare seu interdicere, etiam si contigerit Carnotensem aut Andegavensem patriam pro culpis quibuslibet excommunicari; excommunicatos tamen ipsi scienter non suscipiant. Decernimus etiam ut nulli omnimodo hominum liceat saepe dictum coenobium perturbare aut ejus possessiones auferre vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si quis igitur in futurum archiepiscopus, episcopus, imperator aut rex, princeps aut dux, comes, vicecomes, judex aut quaelibet potens vel impotens persona, hujus nostri privilegii paginam sciens, contra eam venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini nostri Redemptoris Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco ista servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
Sic signatum: Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Praenestinus episcopus. Ego Antheus Albanensis episcopus. Ego Gregorius diaconus card. Sanctorum Sergii et Bacchi. Ego Guido diaconus card. Sanctorum Cosmae et Damiani. Ego Vasallus diaconus card. Sancti Eustachii. Ego Lictefridus presbyter card. titulo Vestinae. Ego Grisogonus diaconus card. Sanctae Mariae in Porticu. Ego Gerardus presbyter card. tit. S. Crucis in Jerusalem. Ego Anselmus presbyter cardin. tit. Sancti Laurentii in Lucina. Ego Lucas presbyter card. titulo Sanctorum Joannis et Pauli. Ego Martinus presbyter cardin. tit. Sancti Stephani in Caelio Monte. Ego Guido indignus sacerdos. Ego Axo presbyter card. tit. Sanctae Anastasiae.
Datum Pisis per manum Aimerici, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardin. et cancellarii, VII Kalend. Junii, indictione XII, Incarnationis Dominicae anno 1135, pontificatus vero domni Innocentii II papae anno sexto.
Sic sequitur in figura rotunda:
ADJUVA NOS, DEUS, SALUTARIS NOSTER. S. PETRUS, S. PAULUS. INNOCENTIUS PAPA SECUNDUS.
CLXXVII. Privilegium pro Ecclesia Silvae Mundae. (Anno 1135, Maii 28.)[ Annal. Camaldul., III, p. 242.] Innocentius, anno 1135, auctoritate apostolica, cum Pisanis adhuc moraretur, ut legitur in veteribus summariis Fontisboni, confirmavit licentiam concessam a praedecessore suo Leone papa IX, fratribus Silvae Mundae, aedificandi suum monasterium ad tute vivendum, et possidendi auctoritate sua donationes, oblationes tam pro vivis, quam defunctis, et habendi suarum rerum decimationes ex dono apostolicae sedis, deserendo monasterium primum quod a nobili viro Griffo constructum dicitur, in comitatu Arretino, et pro ejusdem devotione fundatum, cui quamdam filiam suam praefecit religionis intuitu, et sanctimoniales feminas ei junxit: quod quidem monasterium filiae suae inhonestate permotus auferens ad virorum officium permutavit et libertate donavit. Exortis autem guerris inter filium praedicti Griffi et ejus nepotes, fratres dicti loci coacti sunt primum monasterium deserere et fabricare novum secundum licentiam sumni pontificis impetratam, quam Innocentius papa auctoritate Dei firmavit, et perpetuo observari praecepit.
Subscripserunt omnes cardinales.
Datum Pisis anno Domini 1135, quinto Kalendas Junii, pontificatus domni Innocentii anno sexto.
CLXXVIII. Archiepiscopos et episcopos per regnum Teutonicum constitutos hortatur ad observandum Ecclesiae Romanae privilegium: « ut majores causae ad examinationem sedis apostolicae devolvantur et oppressi omnes intrepide ad eam appellent. » (Anno 1135, Maii 30.)[THEINERUS, Disquisitiones criticae, p. 207.]
- INNOCENTIUS, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus archiepiscopis et episcopis per regnum Teutonicum constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.
Tunc pax et charitas vice se mutua complectuntur, et manet indissolubilis in altera dilectione sinceritas, si juxta divinae dispensationis ordinem et Ecclesiae gradus distinctos minores majoribus reverentiam exhibeant et inferioribus diligentiam potiores impendant. Verum ecclesiasticus ordo confunditur, si minores illicita sua temeritate praesumant vel praesidentes non concessa sub remissione impunitatis attentant. Compago namque humani corporis et divini collegii conservatur incolumis, si pastores super gregem invigilent, et magis appetant pascere, quam damnare [ leg. dominare] in clero, et subditi potius humiliter obedire, quam a subjectione procaciter resilire. Ne igitur pars alterutra dispensationis ordinationem pervertat, beatus Petrus apostolorum princeps est in capite Ecclesiae a Domino constitutus, ut per se et per successores suos fratres confirmet, errata corrigat et jura sua unicuique tribuat. Inde etiam generali lege Ecclesiae promulgatum, ut majores causae ad examinationem sedis apostolicae devolvantur, et oppressi omnes intrepide ad eam appellent. Privilegium enim sibi in hoc appellandi sancta Romana reservavit Ecclesia. Quam sit namque necessarius appellandi usus, nemo est qui nesciat, quippe cum judicantium iniquitatem et imperitiam corrigat. Appellatione autem interposita, omnia in statu suo permaneant, et tandiu nihil erit innovandum quandiu de appellatione ab eo, ad quem provocatum, fuerit pronuntiatum. Caeterum quod in laicis culpabile videtur, in clericis criminosum. At vero juxta imperiales sanctiones, si judices ordinarii provocationes aestimaverint respuendas, XXX pondo auri multantur, et assessores et officiales eorum totidem nisi publice restiterint, et actis evidentibus contradixerint. Quanta igitur animadversione sit plectendus judex ecclesiasticus, qui doctrinam matris suae sanctae Romanae Ecclesiae objicit et privilegium beati Petri infringere nititur, parem se faciens Jesu Christo et super apostolorum sedem ascendens, vigor justitiae in promptu habens ulcisci omnem inobedientiam non ignorat. Exhortamur igitur fraternitatem vestram in Domino, ut quemadmodum dignitatem vestram desideratis illibatam a sede apostolica custodiri, ita erga subditos mites sitis et praerogativam audientiae in nullo imminuere aut infringere de caetero attentetis. Alioquin de tanti excessus impunitate non judicabimur apud Dominum negligentes, tepidi sive rei. Ex officio siquidem apostolatus injuncta est nobis a Deo necessitas, ut majoribus honorifice providentes, minora salubriter sine laesione curemus.
Data Pisis, III Kal. Junii.
CLXXIX. Privilegium pro monasterio Nobiliacensi. (Anno 1135, Jun. 2.)[DUCHESNE, Hist. de la maison de Béthune. ] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GUALTERO abbati Nobiliaci monasterii ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.. . . Confirmamus etiam terram, juxta mare sitam, quam Guillelmus Bethuniensis advocatus, concedente comite Flandrensi Theodorico, pro commutatione de Reschesburg eidem ecclesiae dedit, etc.
Data Pisis per manum Almerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, et cancellarii, IV Nonas Junii, indictione XIII, Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus domni Innocentii papae II anno XI.
CLXXX. Privilegia libertatesque abbatiae S. Petri in monte Blandinio, ordinis S. Benedicti, confirmantur. (Anno 1135, Jun. 2.)[MIRAEI, Opp. diplom. IV, p. 10.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio GILBERTO monasterii Blandiniensi abbati, ejusque successoribus in perpetuum.
Apostolicae auctoritati expedit religiosas personas diligere et earum loca pia protectione munire, quodque grave eis est levigare et relaxare, ut ex indulta consolationis gratia in obsequio Dei promptiores existant.
Eapropter praefatum Blandiniense coenobium sub solius beati Petri et nostra ditione atque protectione specialiter suscipimus, et perpetuo manere decrevimus. Apostolica auctoritate contituentes, ut nullus deinceps episcopus praesumat de ejusdem coenobii redditibus, rebus, curtis, vel villis, quolibet modo quidquam minuere nec immissiones aliquas facere, nec audeat ibidem cathedram collocare, neque ordines facere, nec communem exstruere, neque placenta tenere, nec ullam imperandi potestatem exercere, nisi ab abbate et fratribus ejusdem loci fuerit rogatus. Missas sane publicas vel stationes in eodem monasterio ab episcopo fieri, et episcopum ibidem frequenter venire, nisi ab abbate et fratribus fuerit vocatus, omnino prohibemus.
Altaria vero quae idem coenobium canonice nunc possidet, ab omni personatu libera sancimus, de quibus nulla per episcopos vel eorum ministros exactio quibuslibet occasionibus exigatur, nec absque canonico judicio inveniantur, salva in omnibus dioecesani episcopi canonica justitia.
Insuper inconvulse confirmamus ut presbyteri ad eadem altaria ministraturi, prius ab abbate et ab ecclesia sua electi, deinceps episcopo vel archidiacono, seu decano praesententur, a quibus curam animarum suscipiant. Abbati autem pro rebus ad monasterium pertinentibus debitam subjectionem exhibeant. Statuimus etiam ut exceptis illis, qui ad proprios titulos ordinati sunt, de ecclesiis vestris presbyteros, si minus idonei fuerint, removeatis, et assensu dioecesani episcopi idoneos substituatis: et ne quis parochianum vestrum infirmum oleo inungat, vel extra parochiam ducat, aut mortuum sine vestro consensu sepeliat.
Liceat quoque vobis de notariis criminibus excommunicare, et excommunicati ab episcopo et ejus ministris pro excommunicatis habeantur, et nisi per vos nullo modo absolvantur. Curias autem vestras in Gallia sitas ab omni decima, excepta frugum, liberas constituimus, et terram, quae propriae terrae vestrae alluvione maris concrescit, vobis et ecclesiae vestrae confirmamus. Monachum quoque de coenobio vestro ad ecclesiasticum ordinem promovendum, seu pro alia qualibet causa absque consensu abbatis tollendi nemo unquam habeat licentiam.
Haec itaque constitutionis decreta auctoritate Dei et nostra perpetua stabilitate et sine aliqua constituimus refragatione servari, nec a quoquam qualibet occasione immutari. Servanti sit pax et benedictio; non servanti, nisi resipuerit, perpetua maledictio. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Wilhelmus Praenestinus episcopus. Ego Matthaeus Albanensis episcopus. Ego Guido indignus sacerdos. Ego Gerardus presbyter cardinalis Sanctae Crucis in Jerusalem. Ego Lucas presbyter cardinalis Sanctorum Joannis et Pauli.
Datum Pisis per manum Aimerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, quarto Nonas Junii, indictione decima tertia, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo tricesimo sexto, pontificatus domni Innocentii papae II anno secundo.
CLXXXI. Ad Henricum Leucorum episcopum.--Confirmat concordiam factam inter ipsum et Fridericum comitem Tullensem. (Anno 1135, Jun. 6.)[MANSI, Concil. XXI, 419.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri HENRICO Leuchorum episcopo, ejusque successoribus canonice promovendis, in perpetuum.
Statuta fratrum nostrorum sicut irrationabilia debemus ecclesiasticae disciplinae moderatione corrigere, ita nihilominus convenit eorum bene gesta firmare. Quamobrem, venerabilis frater Henrice episcope, pacem et concordiam, quae post multas guerras et labores atque expensas inter te et nobilem virum Fredericum comitem Tullensem, in praesentia venerabilium fratrum nostrorum Altuini episcopi Sanctae Rufinae, tunc apostolicae sedis legati, Alberonis Treverensis archiepiscopi et suffraganeorum suorum, Stephani videlicet Metensis, Alberonis Virdunensis, episcoporum, necnon aliorum nobilium principum, videlicet Simonis ducis, Adeleidis ducissae uxoris suae, Rainaldi Barrensium comitis, Galteri de Cundricurte, Odonis de Melaino, et Petri de Bressejo, Rutile in Treverensi parochia facta est, praesentis scripti pagina confirmamus, et futuris temporibus ratam manere decernimus. Ita scilicet ut de hospitalitate, seu consuetudine, quam praefatus comes Fredericus in praebenda fratrum Tullensis Ecclesiae sibi usurpare contra justitiam nitebatur, nihil sibi deinceps ex debito audeat vindicare. Verumtamen si praedictus comes Visceriaci in praebenda fratrum bis in anno cum septem vel decem militibus tantum hospitari voluerit, id ipsum ei minime negabitur, sed fratres ejusdem loci sustinebunt, nec eum exinde molestabunt, si in modo fratrum hospitium suscipiat, si ministerialium administratione procurari voluerit, si nullam exactionem in eadem villa vel per se, vel per alios fecerit. Caeterum, si ipse hoc transgredi vel violare praesumpserit, jam dicti fratres id ipsum ab eo per justitiam exquirere possint. Praeterea si quando necesse fuerit ut idem comes a decano vel praeposito postulaverit, in praebenda fratrum semel in anno cum septem vel decem militibus tantum, tertium hospitium ei dabitur. Si vero necessitas ingruerit, et nec decanum, nec praepositum ad obtinendum hospitium habere poterit: hospitium ipsum per ministerialium manus accipiat, et servitium competens, quod ei exhibitum fuerit, cum gratiarum actione suscipiat. Quod si comes aliter quam suprascriptum est, fecerit, et conventionem laudatam coram praefatis episcopis atque principibus violaverit, aut exactionem aliquam, vel violentiam in villis fratrum supradictorum exercuerit, si servitia sufferentia canonicorum antedicta, et eo modo quo sunt determinata, per manus ministerialium non susceperit: hospita quae non ex debito aut justitia, sed per sufferentiam fratrum accipiebat, prorsus amittat: et hoc tandiu stare poterit quandiu ipse amicitiam fratribus debitam observaverit. Decernimus ergo ut neque praefato comiti, neque alicui hominum liceat, te vel successores tuos, seu Tullensem Ecclesiam, aut canonicos, super hoc temere infestare, aut aliquid ultra id quod praedictum est, a te vel ab ipsis exigere: sed potius ipse statutis hospitiis contentus existat, et Tullensis Ecclesia, et canonici, ab ipsius infestatione de caetero liberi maneant et quieti. Si quis autem hujus nostrae confirmationis paginam sciens, contra eam venire tentaverit temere, secundo tertiove commonitus, si non reatum suum congrua satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui periculum patiatur, et a sacratissimo corpore et sanguine D. N. Jesu Christi alienus fiat. Conservantes autem, omnipotentis Dei, et beatorum apostolorum Petri et Pauli gratiam consequantur.
Data Pisis per manum Almerici S. R. E diaconi cardinalis et cancellarii, VII Idus Junii, indictione VIII, Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus domini Innocentii papae II anno VI.
CLXXXII. Ecclesiam Joannis in Viculo canonicis B. Mariae Placentinae adjudicat sub censu annuo sedi apostolicae persolvendo. (Anno 1135, Jun. 7.)[COCQUELINES, t. II, p. 228.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio JOANNI, ecclesiae Beatae Mariae Placentinae praeposito, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Ex administratione officii nobis a Deo injuncti, compellimur ad Ecclesiarum Dei statum in suae incolumitatis robore conservandum diligenter intendere, et ne in locis, in quibus honestas et religio florere consueverant, occasione aliqua omnino depereant, sollicite providere. Ecclesia siquidem Sancti Joannis de Viculo, infra Placentini episcopatus terminos sita, quae specialiter ad jus beati Petri, et dominium pertinet, peccatis exigentibus, valde attrita est, et tam in temporalibus quam in spiritualibus maximum sustinuit detrimentum. Tu vero, dilecte in Domino fili Joannes praeposite, ad sedem apostolicam veniens ejusdem ecclesiae concessionem a nobis humiliter postulasti. Et nos igitur de religione tua et ferventi sollicitudinis studio habentes in Christo fiduciam, ecclesiam ipsam tibi, tuisque successoribus, et per vos Ecclesiae Placentinae admeliorationem committimus, ut videlicet bona et possessiones ejusdem loci, quae distractae sunt, vestro recuperentur studio, et habitae conserventur, et regularium conventu ibi quotidie honestus famulatus Domino impendatur. Si quando vero (quod non optamus) a gratia sedis apostolicae excideritis; aut quod vobis injunctum est, de eadem ecclesia non observaveritis, locus ipse cum omnibus possessionibus suis, tam mobilibus quam immobilibus, vel se moventibus, ad jus et dominium, ac liberam facultatem sanctae Romanae Ecclesiae absque molestia revertatur. Ad indicium autem quod praefatus locus juris sit beati Petri et sanctae Romanae Ecclesiae, dimidiam unciam auri singulis annis Lateranensi palatio persolvetis. Nulli ergo omnino hominum fas sit super hoc de caetero infestare, aut aliquod vobis gravamen inferre. Si quis igitur ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem beatorum apostolorum Petri et Pauli, et nostram se noverit incursurum. Amen, amen, amen.Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus ss. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus ss. Ego Gerardus presbyter cardinalis tituli Sanctae Crucis in Jerusalem ss. Ego Anselmus presbyter cardinalis tit. S. Laurentii in Lucina ss. Ego Lucas presbyter card. tit. SS. Joannis et Pauli ss. Ego Martinus presbyter cardinalis tit. Sancti Stephani in Caelio Monte ss. Ego Azo presbyter cardinalis tituli Sanctae Anastasiae ss. Sergii et Bacchi ss. Ego Stephanus diaconus cardinalis Sanctae Luciae in Orphea ss. Ego Oddo diaconus cardinalis S. Georgii ad Velum Aureum ss. Ego Guido diaconus cardinalis Sanctorum Cosmae et Damiani ss. Ego Guido diaconus cardinalis Sancti Adriani subscripsi. Ego Boetius diaconus cardinalis Sancti Viti subscripsi. Ego Vasallus diaconus cardinalis Sancti Eustachii ss.
Datum Pisis per manum Aymerici sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis, et cancellarii, VII Idus Junii, indictione decima tertia [ leg. decima quarta], Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus vero domni Innocentii II papae anno VII.
CLXXXIII. Bulla pro abbatia Juncellensi. (Anno 1135, Jun. 8.)[ Gall. Christ. VI, Instrum. 135.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio BERENGARIO abbati monasterii B. Petri Juncellensis ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Cum omnibus Ecclesiis et ecclesiasticis personis debitores ex injuncto nobis a Deo apostolatus officio existamus, illis tamen propensiori cura nos convenit imminere, quae ad jus B. Petri specialius pertinere noscuntur. Quapropter, dilecte in Domino fili Berengari abbas, tuis justis postulationibus clementer annuimus, et Juncellense beati Petri apostoli monasterium ad exemplum praedecessorum nostrorum Gregorii VII et Paschalis II recolendae memoriae Romanorum pontificum, sub apostolicae sedis tutela et projectione suscipimus, et praesentis scripti pagina communimus, statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum concessione pontificum, liberalitate regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis praestante Domino poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant, in quibus haec propriis nominibus adnotanda subjunximus: In ipsa villa Juncellensi ecclesias S. Felicis, S. Michaelis, et S. Saturnini. In Biterrensi episcopatu ecclesiam S. Joannis de Silias, ecclesiam S. Petri de Rovinacco, ecclesiam S. Martini de Avena, ecclesiam S. Mariae de Altiniaco, ecclesiam S. Dalmatii de Telnodaz, ecclesiam S. Salvatoris de Rocca rotunda, ecclesiam S. Nicolai, ecclesiam S. Saturnini de Canaonas, ecclesiam S. Bartholomaei de Arnosia, ecclesiam S. Juliani de Fellinas, ecclesiam S. Petri de Dransthilag, ecclesiam S. Mariae de Anisa, ecclesiam S. Stephani de Diano, ecclesiam S. Urici de Bezet, ecclesiam S. Mariae de Frangolia, ecclesiam S. Petri de Bruculo, ecclesiam S. Salvatoris de Podio, ecclesiam S. Suzannae de Barzac. In Rutenensi episcopatu ecclesiam S. Martini de Canals, ecclesiam S. Juliani de Moleiras, ecclesiam S. Christophori de Druria, ecclesiam S. Mariae de Tauriaco. In Agathensi episcopatu ecclesiam S. Mariae de Nataliono, ecclesiam S. Ceciliae de Lopiano. In episcopatu Lutevensi ecclesiam S. Mariae de Pruneto. Decimas sane et alia jura, quae usque ad haec tempora quiete ac legitime tenuistis, libere et absque alicujus contradictione vobis habenda et possidenda perpetuo jure concedimus et firmamus, et ut neque ab episcopo, neque ab alio super his quaelibet vobis imminutio aut violentia inferatur, apostolica auctoritate sancimus. Obeunte vero te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus inibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu vel pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et B. Benedicti Regulam de eadem congregatione, si idoneus inventus fuerit, providerint eligendum. Quod si in eodem coenobio persona ad hoc regimen exsequendum conveniens inveniri non potuerit, liceat praedictis fratribus de alio monasterio sibi abbatem eligere. Electus autem a dioecesano consecretur episcopo, si quidem hoc ipsum absque pravitate et exactione aliqua voluerit exhibere; alioquin Catholicum, quem malueritis, adeatis antistitem, qui nimirum fultus auctoritate sedis apostolicae, quod postulatur indulgeat. Hoc quoque praesenti capitulo duximus addendum, ut ipsum monasterium, et abbates, vel monachi ab omni saecularis servitii sint infestatione securi, omnique gravamine mundanae oppressionis remoti, in sancta conversatione et religionis observantia Domino servientes. Quod si aliquis episcoporum, seu quaelibet ecclesiastica saecularisve persona monasterium vestrum in rebus aut personis gravare praesumpserit, abbas et fratres ejusdem loci libere apostolicam sedem appellent. Nulli ergo omnino hominum fas sit praefatum coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliis locis quasi piis de causis concedere, sed omnia integre conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Ad indicium autem perceptae hujus a Romana Ecclesia libertatis, bisantium unum, nobis nostrisque successoribus annis singulis persolvetis. Si quis igitur regum, imperatorum, ducum, comitum, principum, seu ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem praedicto coenobio sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus SS. Ego Chrysogonus diac. card. S. Mariae in Porticu SS.
Datum Pisis per manum Aimerici, S. Rom. Ecclesiae diaconi card. et cancellarii, VI Idus Junii, Incarnationis Dominicae anno 1135, indictione XIII, pontificatus vero domini Innocentii papae II anno VI.
CLXXXIV. Privilegium pro abbatia Malliacensi. (Anno 1135, Jun. 9.)[ARCÈRE, Histoire de la Rochelle, t. II, preuves, p. 669.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio TEBALDO, abbati monasterii Sancti Petri Malliacensis ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Cum omnibus ecclesiis et personis ecclesiasticis debitores ex apostolicae sedis auctoritate ac benevolentia, illis tamen attentius providere nos convenit, et eas a pravorum hominum incursibus defensando, arctiori debemus charitate diligere quas beato Petro et sanctae Ecclesiae Romanae non est dubium specialius adhaerere. Quapropter, dilecte in Domino fili Tebalde abbas, postulationibus tuis clementer annuimus, ac tibi tuisque successoribus regulariter promovendis, Malliacense monasterium, cui auctore Deo praeesse dignosceris, praesentis scripti pagina communimus atque firmamus. Sanctorum itaque praedecessorum nostrorum beatae memoriae Sergii, Alexandri, Urbani, Paschalis, Calixti et Gelasii Romanorum pontificum privilegiorum tenorem sequentes, per praesentem privilegii nostri scriptionem apostolica auctoritate statuimus, ut quaecunque hodie idem coenobium possidet, sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum, vel oblatione fidelium canonice poterit adipisci, et quaecunque praedecessoribus tuis, nostrorum constant praedecessorum, qui supra dicti sunt, privilegii munimine confirmata, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. Porro ut vestrum Malliacense coenobium sub tutela et jurisdictionibus sanctae Romanae, cui Deo auctore deservimus, Ecclesiae constitutum nullius alterius juris ecclesiae ditionibus subjaceat; omnem cujuslibet ecclesiae sacerdotem in eo ditionem quamlibet praeter rectorem sedis hujus apostolicae habere prohibemus, adeo ut nisi ab abbate fuerit invitatus, nec missarum solemnia celebrare praesumat. Chrisma, oleum sanctum, consecrationes altarium sive ecclesiarum, ordinationes monachorum, qui ad sacros ordines fuerint promovendi, a Pictaviensi accipietis episcopo, si quidem gratiam atque communionem apostolicae sedis habuerit, et si exhibere ea gratis et sine pravitate voluerit, omni exactione seposita. Alioquin liceat vobis a quocunque malueritis episcopo Catholico hujusmodi sacramenta accipere, et consecrationem. Tua ergo interest, in Christo dilecte, regularis disciplinae institutionibus ferventer sistere, ut quanto a saecularibus tumultibus liberiores existitis, tanto amplius ac sollicitius Deo placere totis animae ac mentis viribus procuretis. Ad indicium autem perceptae hujus a Romana Ecclesia libertatis XX solidos usualis monetae per annos singulos, Lateranensi palatio persolvetis.
Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat idem coenobium temere perturbare, aut ei suas possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, honoris et officii sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Jesu Christi aliena fiat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
Datum Pisis per manus Aimerici, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, quinto Idus Junii, indictione decima tertia, anno Incarnationis Dominicae millesimo centesimo trigesimo sexto, pontificatus vero domni Innocentii papae II anno VI.
CLXXXV. Privilegium pro monasterio S. Michaelis Hugthoviensis. (Anno 1135, Jun. 10[SCHOEPFLIN, Alsat, diplom. t. I, p. 208.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio CUNRADO abbati monasterii S. Michaelis, quod in loco, qui Vosagus dicitur; situm est, ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Desiderium quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, auctore Domino sine aliqua est dilatione complendum. Hoc igitur rationis intuitu monasterium quod in honore S. Michaelis omniumque coelestium virtutum in Argentinensi episcopatu in silva quae dicitur Vosagus juxta flumen Scheram a bonae memoriae comite Wernero constructum est, et ab eodem beato Petro oblatum sub ejusdem apostolorum principis, et nostra tutela suscipimus et praesentis privilegii pagina communimus, statuentes ut universa quae inpraesentiarum locus ipse juste et canonice possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis procurante Domino poterit adipisci, tibi, dilecte in Domino fili Cunrade abbas, tuisque successoribus, firma in perpetuum et illibata permaneant. In quibus haec propriis nominibus adnotanda subjungimus: campos videlicet, silvas, prata in ipsa valle adjacentia, servos, ancillas et piscationem usque ad Ludenbach et capellam Rugnisbach cum appendiciis suis; ligna quoque ad opus monasterii, officinas claustrie et fratrum usibus necessaria de dominicata silva ejusdem comitis ab eodem vobis concessa, vobis habenda et possidenda firmamus. Hoc etiam adjicientes ut, si eadem silva fructum gestaverit, juxta ejusdem viri concessionem, decimam partem ex his pariter habeatis. Praedium quoque in Fleresheim ab Adelberto comite de Hadesburc et uxore ejus Judinta cum refutatione ecclesiae ibidem sitae, vobis concessum. Praedium apud Heidolfesheim cum mancipiis et banno quae ex dono illustris viri Folmarii comitis filii praedicti Werneri et Helligae uxoris ejus, habere videmini. Praedium quoque ex dono Berlint sororis ejusdem comitis apud Egensheim, et praedium apud Taleheim. Praedium apud Eureseim; praedium apud Tambach. Praedium quoque ex dono Luttoldi comitis et Adelehidis uxoris ejus in Luteringia habere videmini, apud Geheresdorf. Saltum unum integrum et duos dimidios, duo molendina, bannum dimidium ad vendendum vinum, mercati quartam partem. Item praedium in Brachalfingen, aliud ad Banesdorf, aliud ad Herebrehteswile, ecclesias tres integras et dimidiam. Item praedium quod donavit Donatus presbyter et frater ejus Rainardus in praefata villa cum servis et ancillis, Ecclesiam ejusdem villae, quam dedit Conradus comes et Erimannus comes cum uxore sua Agnete.
Obeunte te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet violentia praeponatur, nisi quem communi consensu fratres omnes, vel pars sanior fratrum secundum Dei timorem et beati Benedicti Regulam elegerint. Electus autem ab Argentinensi episcopo, si Catholicus est, consecretur, siquidem gratiam apostolicae sedis habuerit, et eam vobis absque pravitate et exactione exhibere voluerit; alioquin quemcunque malueritis Catholicum adeatis episcopum, qui nostra fultus auctoritate eamdem consecrationem vobis exhibeat. Sepulturam quoque ipsius loci liberam esse decernimus, ut videlicet eorum, qui se illic sepeliri deliberaverint, devotioni et supremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat. Advocatus autem ejusdem loci, non per aliquam violentiam constituatur, sed communi abbatis et capituli voluntate. Qui etiam si vestrum coenobium plus justo gravare voluerit, alium prout melius visum fuerit eligendi vobis libera licentia pateat. Sane ipsum monasterium cum appendiciis suis ab Argentinensis episcopi jurisdictione seu qualibet ejus exactione tutum fore, sanctum atque liberum. Ad indicium autem hujus perceptae a Romana Ecclesia libertatis, unum bysantium nobis nostrisque successoribus annis singulis persolvetis. Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat praefatum coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu quibuslibet molestiis fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen.Ego Stephanus diaconus cardinalis S. Luciae in Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus subscripsi. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi subscripsi. Ego Gerardus presbyter Cardin. tituli S. Crucis in Hierusalem subscripsi. Ego Matthaeus Albanensis episcopus subscripsi. Orphen subscripsi. Ego Anselmus presbyter cardinalis subscripsi. Ego Theodwinus S. Rufinae episcopus subscripsi. Ego Oddo diaconus cardin. S. Georgii ad Velum aureum subscripsi. Ego Azo presbyter cardinalis tituli S. Anastasiae subscripsi.
Data Pisis per manum Aimerici, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, IV Idus Junii, indictione XIII, Incarnationis Dominicae anno 1135, pontificatus domni Innocentii II papae anno IV.
CLXXXVI. Bulla qua prioratum Sancti Petri de Nanto ad abbatiae dignitatem evehit, uniendo ipsi plures ecclesias. (Anno 1135, Jun. 13.)[ Gall. Christ., I, Instrum., 61.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio RAIMONDO abbati monasterii Beati Petri Nantensis ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Apostolicae sedis nos urget auctoritas religiosas personas diligere, et earum loca, praesertim quae beati Petri viris existunt, sanctae Romanae Ecclesiae gremio confovere, et ut in eis religio augeatur, et conservetur paterne affectionum consideratione prospicere. Proinde, dilecte in Domino fili abbas, desiderium tuum, quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, auctore Deo sine aliqua dilatione duximus affectui mancipandum, ut videlicet ecclesia Beati Petri Nantensis, qui, Deo gratias, tam in temporalibus quam in spiritualibus per tuam industriam plurimum accrevisse, juxta petitionem tuam de prioratu abbatia deinceps statuatur: et ut in futurum inviolabiliter abbatia permaneat, praesenti decreto sancimus. Ipsum itaque ad jus et proprietatem beati Petri pertinens, sub apostolicae sedis tutela et protectione suscipimus, et praesentis scripti pagina roboramus. Statuentes ut quascunque possessiones, quaecunque bona idem monasterium inpraesentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum concessione pontificum, largitione regum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis praestante Domino poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis nominibus adnotanda subjunximus: in Nantensi villa ecclesiam Sancti Stephani, et ecclesiam Sancti Jacobi; in Larzaco ecclesiam Sancti Salvatoris, ecclesiam Sanctae Mariae de Cuneis, ecclesiam Sancti Stephani de Cantobrio, ecclesiam Sanctae Mariae Magdalenae de Lechiciis, ecclesiam Sancti Martini de Vicano, ecclesiam Sancti Michaelis de Robiaco, ecclesiam Sancti Sepulcri de Algua, ecclesiam Sancti Christophori de Cubertoirata, ecclesiam Sanctae Mariae de Luc, ecclesiam Sanctae Mariae de Celcleras, ecclesiam Sancti Joannis de Brolio. In episcopatu Nemausensi, ecclesiam Sanctae Mariae de Durbia, ecclesiam Sancti Geraldi de Rupefolio, ecclesiam Sancti Joannis de Vallegarinta, ecclesiam Sanctae Mariae de Treve, et ecclesiam Sancti Petri de Revenh.
Porro obeunte te nunc ejusdem loci abbate, vel tuorum quolibet successorum, nullus inibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi consensu, vel fratrum pars consilii sanioris, secundum Dei timorem et beati Benedicti Regulam, providerint eligendum. Electus autem a dioecesano consecretur episcopo, si quidem Catholicus fuerit, et ea absque pravitate et exactione aliqua voluerit inhibere; alioquin Catholicum quem malueritis adeatis antistitem, qui nimirum, nostra fultus auctoritate, quod postulatur, indulgeat. Sepulturam quoque ipsius loci liberam esse discernimus, ut qui se illic sepeliri deliberaverint, eorum devotioni et extremae voluntati, nisi excommunicati fuerint, nullus assistat [ f. obsistat], salva nimirum matricis ecclesiae justitia. Nulli ergo episcopo, nulli omnino magnae parvaeque personae facit [ f. vacet] praefatum coenobium temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, aut aliquibus vexationibus fatigare; sed omnia integra conserventur, tam vestris quam fratrum et pauperum usibus profutura. Ad indicium vero quod idem coenobium beati Petri juris existat, duos bizantios nobis, et successoribus nostris, annis singulis persolvetis. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus subscripsi. Ego Guido Tiburtinus episcopus subscripsi. Ego Gerardus presbyter cardinalis subscripsi. Ego Litusens presbyter cardinalis subscripsi. Ego Lucas presbyter cardinalis SS. Joannis et Pauli subscripsi. Ego Antonius presbyter cardinalis subscripsi. Ego Gregorius diaconus SS. Sergii et Bacchi subscripsi. Ego Chrysogonus diaconus cardinalis subscripsi.
Datum Pisis per manus Aymerici, santae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancell. Idibus Junii, indictione XIII, Incarnationis Dominicae anno millesimo centesimo, pontificatus vero domini Innocentii papae secundi.
CLXXXVII. Majori Monasterio ecclesiam SS. Rufini et Valerii Basilicensem asserit, petente Gosleno episcopo Suessionensi. (Anno 1135, Jun. 16.)[MABILLON, Annal. ord. S. Bened., VI, 671.) INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ODONI abbati Majoris Monasterii ejusque successoribus regulariter substituendis in perpetuum.
Quoties illud a nobis petitur quod rationi et honestati convenire cognoscitur, animo nos docet libenti concedere, et petentium desideriis congruum impertiri suffragium. Et quemadmodum ea quae a nobis statuuntur firma volumus et illibata persistere, ita nihilominus ea quae a fratribus nostris rationabili studio invenerimus constituta, debemus auctoritate apostolica roborare. Ideoque, dilecte in Domino fili Odo abbas, commoditatibus Majoris Monasterii providentes, et petitionibus venerabilis fratris nostri Gosleni Suessionensis episcopi annuentes, Basilicensem ecclesiam in honore beatorum martyrum Rufini et Valerii consecratam ab eodem episcopo, consensu capituli sui, tibi et per te B. Martino concessam cum omnibus ad eamdem ecclesiam pertinentibus in perpetuum possidendam habendamque concedimus, salvis nimirum institutionibus quae de Basilicensi priore et ecclesia S. Theobaldi inter te et eumdem episcopum rationabiliter sunt statutae, et per mutua scripta vestra firmatae. Nulli ergo hominum fas sit B. Martini Majus Monasterium super hac confirmatione nostra de caetero infestare, et de praefata Basilicensi ecclesia et omnibus ad eam pertinentibus aliquam tibi vel tuis successoribus molestiam vel contrarietatem inferre. Si quis autem ausu temerario contra hanc nostram constitutionem venire tentaverit, secundo tertiove commonitus, nisi reatum suum digna satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui dignitate periculum patiatur, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi alienus fiat. Conservantes autem omnipotentis Dei et beatorum apostolorum Petri et Pauli, et nostram gratiam consequantur. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus S. Ego Willelmus Praenestinus episcopus S. Ego Wido Tiburtinus episcopus S. Ego Lucas presbyter Joannis et Pauli S. Ego Guido indignus sacerdos S. Ego Azo presbyter cardinalis tit. S. Anastasiae S.
Data Pisis per manum Aimerici S. R. E., diaconi cardinalis et cancellarii, XVI Kalendas Julii, indictione XIV, Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus domni Innocentii papae II anno VI.
CLXXXVIII. (Anno 1135, Jun. 17.)[ Gall. Christ., XII, Instr. 260.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis in Christo filiabus HELOYSAE, caeterisque sororibus in oratorio S. Trinitatis, quod in pago Trecensi in parochia Quinceii supra fluvium Arduconem situm est, divino famulatui mancipatis tam praesentibus quam futuris in perpetuum.
Quoties illud, etc., ut in privilegio anni 1131, Nov. 28, sub num. 70, supra. Ad haec adjicientes statuimus, ne propter benedictionem et consecrationem percipiendam de monasterio exire cogamini; nec pro electione abbatissae, aut alia qualibet occasione episcopus, vel alia quaelibet persona, ullum vobis gravamen vel molestiam inferre praesumat. Nulli ergo hominum, etc. Ad judicium autem perceptae hujus a Romana Ecclesia libertatis unum obolum aureum quotannis Lateranensi palatio persolvetis. Si qua igitur, etc. Data Pisis, per manum Almerici S. R. E. diaconi cardinalis et cancellarii, XV Kal. Julii, indict. XIII, Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus domino Innocentii papae II anno VI.
CLXXXIX. Ecclesiae Mediolanensis clericis nuntiat Tetaldum de Medolaco propter infestatam ecclesiam de Virgis excommunicatum esse. (Anno 1135, Jun. 18.)[LUPUS, Cod. diplom. Berg., II, 989.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis T. archipresbytero, A. archidiacono, A. vicedomino. An. de Rode, Na. primicerio et Ste. archipresbytero, et caeteris Mediolanensis Ecclesiae clericis, viris Catholicis, salutem et apostolicam benedictionem.
Dilectionem vestram nolumus ignorare quoniam pro nimia infestatione atque rapina quam Tetaldus de Medolaco ecclesiae de Virgis quae beati Petri juris existit, saepe intulerat, et adhuc inferre non desinit eum excommunicationis vinculo innodavimus. Eapropter universitati vestrae mandamus atque praeci pimus quatenus ab eo tanquam ab excommunicato penitus caveatis eumque a vestris finibus arceatis.
Dat. Pisis XIV Kalend. Julii.
CXC. Gregorio episcopo cleroque et populo Bergomati significat se controversiam inter S. Vincentii et S. Alexandri canonicos composuisse. (Anno 1135, Jun. 18.)[UGHELLI, Italia sacra, IV, 455.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri GREGORIO episcopo, et dilectis filiis, clero et populo Bergomensi, salutem et apostolicam benedictionem.
Dilectioni vestrae notum facimus quoniam post multos labores atque difficultates, quas pro sedanda querela, quae inter canonicos S. Vincentii et S. Alexandri est diutius agitata, saepe pertulimus, tandem ipsam controversiam Deo propitio terminavimus. Eapropter mandamus vobis atque praecipimus quatenus finem guerris et simultatibus imponatis, et quod a nobis super eadem re statutum est irrefragabiliter observetis. Praeterea universitati vestrae sub obtestatione anathematis imperamus, ut Bettefredum quod in campanili Sancti Vincentii occasione ejusdem discordiae prout accepimus erexistis, acceptis his litteris, exinde auferatis, et de caetero pacem et concordiam teneatis.
Datum Pisis XIV Kal. Julii.
CXCI. Privilegium pro monasterio S. Crucis Donawerdensi. (Anno 1135, Jun. 19.)[COCQUELINES, t. II, 230.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo DIETRICO, abbati monasterii S. Crucis de Werd, ejusque successoribus regulariter substituendis.
Quemadmodum ex gestis praedecessoris nostri sanctae memoriae Leonis IX papae didicimus, nobilis quondam vir Mangoldus de Werde, devotionis intuitu, monasterium in castro suo construxit, quod B. Petro apostolorum principi offerens, fecit in honore sanctae et vivificae Crucis per manus ejusdem Romani pontificis consecrari, sanctimoniales feminas ibidem Deo servituras instituit.
Factum est autem ut eodem coenobio per operam pravorum hominum dirupto atque devastato, alter Mangoldus, jam dicti nobilis viri filius, ab apostolica sede obtinuit, ut sibi licentia praeberetur, idem monasterium ad alia loca transferre, ac per hoc juxta ipsum castrum in planitie terrae fundavit ecclesiam, et sanctimoniales ibi ad Dei servitium deputavit. Quibus utique tam religione quam numero decrescentibus, tertius Mangoldus praedecessorem nostrum egregiae recordationis Paschalem papam humiliter adiit, et ut, amotis sanctimonialibus, in eodem loco monachi ponerentur expetiit. Cujus petitioni Romanus pontifex benigne consensit, et Gebhardo, quondam Constantiensi episcopo, tunc apostolicae sedis legato, per sua scripta mandavit, ut videlicet de cella Sancti Blasii monachi assumerentur, et in eodem monasterio ponerentur. Quod cum praefatus episcopus implevisset, idem locus tam in temporalibus quam in spiritualibus, Deo gratiae sint, plurimum augmentatus est.
Quod igitur, dilecte fili Dietrice abbas, a nobis humiliter postulasti ut idem coenobium, cui Deo auctore praesides, apostolicae sedis privilegio muniremus. Nos, quorum praecipue interest loca, quae ad jus sanctae Romanae Ecclesiae pertinent, diligere ac fovere, interventu dilecti filii nostri quarti Mangoldi, illustris viri, tuis desideriis benignitate debita duximus annuendum. Per praesentis itaque privilegii paginam, auctoritate apostolica statuimus ut idem coenobium, ab ipsis fundatoribus B. Petro oblatum, perpetuis temporibus sub sanctae Romanae Ecclesiae tutela consistat, et ordo monasticus, qui secundum beati Benedicti Regulam, per jam dilectum praedecessorem nostrum ibidem noscitur institutus, absque sexus varietate seu mutatione in eodem loco irrefragabiliter observetur. Prohibemus etiam ut dioecesanus episcopus in eodem loco nihil audeat sibi vindicare, exceptis consecrationibus altarium vel ecclesiarum, ordinationibus monachorum, seu etiam clericorum, si tamen haec ipsa vobis gratis et sine exactione vel pravitate exhibere voluerit. Alioquin quemcunque malueritis Catholicum adeatis antistitem, ab eodem, quae ad spiritualia pertinent, suscepturi. Sepulturam quoque ipsius loci liberam fore decernimus, ut videlicet eorum, qui se illic sepeliri deliberaverint, devotioni ac supremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat, salva nimirum justitia matricis Ecclesiae.
Decernimus igitur ut nulli omnino hominum liceat, portionem ligni vivificae crucis quae in eodem loco recondita esse creditur, pro cujus honore vestrum coenobium factum est, exinde amovere, vel quidquam ex his, quae jam dictus praedecessor noster Leo IX eidem firmavit Ecclesiae, quaeve inpraesentiarum canonice possidetis, aut in futurum, concessione pontificum, largitione imperatorum vel principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, praestante Domino poteritis adipisci, firma vobis in perpetuum et illibata serventur. Ad judicium autem quod monasterium vestrum juris B. Petri, unum aureum singulis annis, nobis, nostrisque successoribus persolvetis.
Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non reatum suum satisfactione congrua correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore et sanguine Dei et Domini nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae subjaceat ultioni. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus. Ego Gerardus presbyter cardinalis tituli S. Crucis in Hierusalem.
Datum Pisis per manum Aymerici, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, XIII Kal. Julii, indictione XIII (leg. XIV), Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus domni Innocentii II papae anno VII.
CXCII. Sententiam latam de controversia canonicorum S. Alexandri et S. Vincentii Bergomatum litteris confirmat. (Anno 1135, Jun. 19.)[UGHELLI, Italia sacra, IV, 453.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio PETRO praeposito, et fratribus Ecclesiae S. Alexandri Pergami, tam praesentibus quam futuris in P. P. M.
Justitiae ac rationis ordo suadet ut quemadmodum Patres vocamur in nomine, ita etiam comprobemur in operatione. Et sicut ea quae ad pacem sunt Jerusalem summopere stabilire debemus, ita nihilominus, si quando inter sacrosanctas Ecclesias querela emerserit, ne forte in infinitum extendatur, sed potius conquiescat necesse est, ut eam ordine judiciario celeriter terminemus. Hoc profecto intuitu pro sedanda discordia, quae inter vos, et canonicos S. Vincentii noscitur agitata, dum olim in Longobardiae partibus essemus, cum fratribus nostris saepius laboravimus. Inter caetera siquidem, quae tam de capellanis ecclesiarum S. Salvatoris, S. Agathae, S. Joannis, S. Gratae, S. Vigilii, atque de poenitentiis criminosorum, quam etiam de fidelitatibus, et quibusdam aliis vestrae Ecclesiae pertinere fatebamini, asserebatis hanc inter vos ex antiquo tempore consuetudinem viguisse, ut quoties clerici S. Alexandri ad ecclesiam S. Vincentii, vel ad alias ecclesias pro exsequiis mortuorum, vel in solemnitatibus in simul convenirent, praepositus videtur primam sedem in sinistra parte chori obtinere consueverit. Atque hoc vobis vindicare tanto instantius conabamini, quanto manifestius vestram ecclesiam episcopalem sedem priscis temporibus exstitisse, et tam hanc quam alias diversas praerogativas obtinuisse, multis auctoritatibus monstrabatis. Econtra vero canonici S. Vincentii respondebant Ecclesiam suam antiquitus matricem esse; nec vobis aut vestro praeposito hujuscemodi debitum exhibere debere libere proclamabant. Et si quando praepositus videtur eamdem sedem obtinuisse, id ex charitate et gratia potius quam ex debito processisse. Nec debere tribui necessitati quod exhibere charitas consueverat. His et hujusmodi contentionibus nobis et fratribus nostris diutius fatigatis, eidem controversiae finem imponere saepe voluimus. Adeo quod ex utraque parte ab antiquioribus et maturioribus personis juramenta suscepimus, per quas rei veritatem possemus addiscere, et eamdem causam ordine debito terminare. Cum igitur tam per allegationes partium quam etiam per juramenta suscepta causam pleniter audissemus, ipsam tunc temporis diffinire distulimus, arbitrantes quod in ejusdem temporis spatio hujuscemodi querela per concordiam finiretur, et inter vos et ipsos commodius posset eadem causa decidi. Denique dum neque per datos a nobis judices, neque per alios causa posset per concordiam terminari, et utraque Ecclesia tum pro factis saepe sumptibus, tum pro guerris et dissensionibus quae ex hac occasione provenerunt, valde fuisset attrita, nos quorum praecipue interest Ecclesiarum quieti salubriter providere, tam vos quam episcopum, et canonicos Sancti Vincentii certo termino ad nostram praesentiam invitavimus. Et quoniam eadem causa, nobis sicut diximus, plenius nota erat, hanc inter vos, et ipsos sententiam promulgavimus: « In nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti. Amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus, fratrum meorum episcoporum et cardinalium consilio praecipio ut quoties canonici S. Alexandri in solemnitatibus et exsequiis mortuorum cum canonicis S. Vincentii, sive in ecclesia S. Vincentii, sive in aliis convenirent, praepositus S. Alexandri teneat primum locum in sinistra parte chori, capellani ecclesiarum S. Salvatoris, S. Agathae, S. Joannis, S. Gratae, S. Vigilii, in Dominicis diebus, et praecipuis festivitatibus veniant ad ecclesiam S. Alexandri ad majores missas. Criminosi de parochia S. Alexandri praesente praeposito, vel uno de presbyteris ejusdem Ecclesiae poenitentiam suscipiant. Item statuimus ut presbyteri qui jurant fidelitatem B. Vincentio, jurent et B. Alexandro. Praecipimus etiam ut unus de sacerdotibus S. Alexandri portet capsam cum reliquiis. In mutatione vero Ecclesiae, duo de presbyteriis S. Alexandri portent arcam cum duobus de presbyteriis S. Vincentii. Ad scrutinia, in Coena Domini, ad baptismum, et in aliis solemnitatibus more solito conveniant. Cum canonici S. Vincentii ad ecclesiam S. Alexandri venerint, et in Campanis pulsandis, et in aliis, sicut consuetudo est, honorifice suscipiantur, et totum chorum, sicut consueverunt, obtineant. » Decernimus ergo ut nulli omnino hominum liceat super hac nostra constitutione B. Alexandri Pergamensis Ecclesiam de caetero perturbare, aut qualibet occasione eam infringere, vel mutare, sed omnia vobis in perpetuum integra conserventur, quemadmodum praesentis scripti sanctione instituta esse noscuntur. Si quis autem huic nostrae constitutioni, seu diffinitioni temerario ausu contraire tentaverit, secundo tertiove commonitus, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui periculum patiatur, atque excommunicationi subjaceat. Amen, amen, amen. Ego Gerardus presb. card. tit. S. Crucis in Jerusalem Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Guillelmus Praenestinus episcopus subsc. Ego Hubertus Pisanae Ecclesiae archiepiscopus subsc. Ego Transmundus Sign nus episcopus subsc. Ego Theoduvinus S. Ruffinae episcopus subsc. Ego Guido Tiburtinus episcopus subsc. Ego Rodulfus Ortanus episcopus subsc. subsc. Ego Anselmus presbyter cardinalis subsc. Ego Intifredus presb. card. tit. Vestinae subsc. Ego Lucas presb. card. tit. SS. Joannis et Pauli subsc. Ego Martinus presb. card. tit. S. Stephani subsc. Ego Guido indignus presb. subsc. Ego Azo presb. card. tit. S. Anastasiae subsc. Ego Gregorius presb. card. tit. S. Priscae subsc. Ego Gregorius diac. card. SS. Sergii et Bacchi subsc. Ego Oddo diac. card. S. Georgii ad Velum Aureum subsc. Ego Guido card. diac. S. Adriam subsc. Ego Boethius diac. card. S. Viti subsc. Ego Vassallus diac. card. S. Eustachii subsc. Ego Ubaldus diac. card. S. Mariae in Via Lata subsc. Ego Grisogonus diac. card. S. Mariae in Porticu subsc.
Datum Pisis per manum Aimerici, S. Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, XIII Kal. Julii, indictione XIII, Incarnationis Dominicae anno 1135, pontif. vero D. Innocentii papae II anno VI.
CXCIII. Privilegium pro monasterio B. Mariae in Cagia. (Anno 1135, Jun. 20.)[DUPLESSIS, Hist. de Meaux, II, p. 32.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ELIAE abbati ecclesiae B. Mariae de Cagia, quae Meldis sita est, ejusque successoribus secundum Regulam B. Augustini ibi canonice substituendis, in perpetuum, etc. . . .
Confirmamus vobis quaecunque per authentica praedecessorum nostrorum privilegia, vel principum seu quorumlibet episcoporum scripta collata sunt, et quaecunque in futurum, largiente Deo juste atque canonice poteritis adipisci, in quibus haec propriis duximus adnotanda nominibus: videlicet ipsam ecclesiam B. Mariae de Cagia . . . et presbyteratum ejusdem ecclesiae, cum omnibus quae ad presbyteratum pertinent, pro quo singulos annos canonicis S. Stephani sexaginta solidos persolvitis, donec Deo annuente tantum valens a vobis recipiant; annualia etiam omnium praebendarum de ecclesia S. Stephani quocunque modo personae canonicorum mutentur; praebendam quoque Isembardi presbyteri apud S. Stephanum, pro qua hebdomadam unius presbyteri apud S. Stephanum ecclesia vestra facere debet. Confirmo etiam vobis cantuarium S. Stephani quod Capellania vocatur; altare etiam de Ulcorra, et ecclesiam de Cloia, cum omnibus ad eam pertinentibus, salvo tamen jure pontificali: decimas quoque quas habuit Symon filius Attonis apud Pressi, et apud villam quae dicitur Pinus, etc. . . . locum etiam Gilini eremitae, quem tibi et ecclesiae tuae post obitum ejusdem Gilini, venerabilis frater noster Manasses Meldensis episcopus consilio Theobaldi Meldensis archidiaconi in perpetuum habendum concessit, etc. . . . Nulli ergo hominum fas sit praedictam ecclesiam temere perturbare aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel aliquibus vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione ac sustentatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non congrua satisfactione emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem loco sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
Datum Pisis per manum Aimerici, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, XII Kal. Julii, indictione XIII, Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus vero domni Innocentii II papae anno sexto.
CXCIV. Privilegium pro ecclesia S. Joannis Modoeciensi. (Anno 1135, Jun. 25.)[FRISI, Memorie storiche di Monza, II, 50.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio GUILIELMO Modoeciensi archiepiscopo ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
Sicut injusta poscentibus nullus tribuendus est effectus, sic legitima desiderantium non est differenda petitio. Idcirco, dilecte fili Guilielme archiepiscope, ecclesiam Beati Joannis Baptistae, cui Deo auctore praeesse cognosceris sub apostolicae sedis tutelam excipimus, et cum omnibus ad eam pertinentibus beati Petri patrocinio communimus. Idem enim locus a nobilis memoriae Teodelinda regina constructus, amplis etiam honoribus, possessionibus et thesauro ditatus, veneratione dignus habetur et celebris. Per praesentis igitur privilegii paginam apostolica auctoritate statuimus, ut quaecunque bona, quascunque possessiones, concessione pontificum, liberalitate principum, oblatione fidelium, vel aliis justis modis in praesenti possidet, aut in futurum largiente Domino juste atque canonice poterit adipisci, firma tibi tuisque successoribus et illibata permaneant. In quibus haec propriis visa sunt nominibus exprimenda: Monasterium videlicet Sancti Petri de Cremella cum ecclesia Sancti Sisinni, ecclesiae Sancti Joannis de Bulciaco, Sancti Georgii de Colciaco, Sancti Joannis de Castromartis. In Uellate ecclesiae Sanctae Mariae et Sancti Fidelis, ecclesia Sancti Juliani de plebe Colonia cum capellis suis; ecclesia Sancti Eusebii; in sexto ecclesiae Sancti Alexandri, Sancti Michaelis et Sancti Salvatoris; ecclesiae Sancti Martini, Sancti Petri, Sancti Michaelis, Sancti Salvatoris, Sanctae Agathae, Sancti Donati, Sancti Mauritii, Sancti Georgii, et ecclesiae Sancti Alexandri, Sancti Eugenii de Concoretio. Nulli ergo omnino hominum facultas sit vestram ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, vel temerariis vexationibus fatigare, sed omnia integra conserventur eorum, pro quorum sustentatione et gubernatione concessa sunt, usibus omnimodis profutura. Sane illa feudorum beneficia quae venerabilis frater Jordanus Mediolanensis archiepiscopus vestrae ecclesiae in praenominatis ecclesiis ad communem fratrum sustentationem concessit, vobis vestrisque successoribus auctoritate apostolica confirmamus, statuentes ut nulli omnino hominum liceat ea deinceps a communi fratrum utilitate auferre, subtrahere, vel modis quibuslibet immutare. Praeterea quaecunque vobis ab imperatoribus jure concessa sunt apostolica auctoritate firmamus, et jus ac rationabiles consuetudines quas in supradicta ecclesia Sancti Petri de Cremella habetis, vobis pariter roboramus. Si qua igitur in futurum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, si non satisfactione congrua emendaverit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Domini Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem Ecclesiae justa servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen.
Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Guillelmus Praenestinus episcop. SS. Ego Guido indignus sacerdos. SS. Ego Lucas presbyter cardin. tit. S. Joannis et Pauli. SS. Ego Gregorius diacon. card. S. Mariae in Porticu SS.
Data Pisis per manum Aimerici, S. Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, VIII Kal. Augusti, indictione XIII, Incarnationis Dominicae 1135, pontificatus vero Innocentii II papae anno VI.
CXCV. Bulla qua possessiones monasterii de Quadraginta confirmat. (Anno 1135, Nov. 7.)[ Gall. Christ., VI, Instrum. 36.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto in Christo filio RIKINO abbati ecclesiae de Quadraginta, ejusque successoribus regulariter substituendis, etc.
Proinde, dilecte in Christo fili, postulationibus tuis clementer annuimus, et ecclesiam de Quadraginta, cui Deo auctore praeesse dignosceris, sub B. Petri et nostra protectione suscipimus. In primis siquidem statuentes, ut ordo canonicus juxta B. Augustini Regulam in eadem ecclesia futuris temporibus inviolabiliter observetur, quaecunque praeterea bona, quascunque possessiones eadem ecclesia juste possidet, concessione pontificum, largitione principum, tibi tuisque successoribus confirmamus. Si qua igitur in futurum, etc.
Innocentius II Catholicae Ecclesiae episcopus.
Gerardus presbyter cardinalis S. Crucis in Hierusalem.
Lucas presbyter cardinalis SS. Joannis et Pauli.
Matthaeus Albanensis episcopus, etc.
Data per manum Aimerici sanctae Romanae Eccl. diaconi cardinalis et cancellarii, VII [ al. pridie] Idus Nov., ind. XIII, Incarnat. 1136, pontificatus sexto.
CXCVI. Alberoni, electo Leodiensi, usum rationalis concedit. (Anno 1135, Nov. 29)[CHAPEAUVILLE, Gesta pontif. Tungr., II, 99.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri ALBERONI Leodiensi electo, salutem et apostolicam benedictionem.
Magistra bonorum omnium charitas, nil sapit asperum, nil extraneum: cujus profecto bonum est proprium, aliorum profectibus, et suae dilectionis affectum caeteris documentis erga proximos demonstrare. Quae videlicet virtus cum in omnibus fidelibus debeat praefulgere, praecipue tamen sacrosanctae Romanae Ecclesiae plus caeteris noscitur convenire. Et quemadmodum eadem universalis et pia mater filios suos provehit in sublime, atque alios patriarchas, alios archiepiscopos, alios episcopos statuit, ita nihilominus decora circumamicta varietate, de concessa sibi a Deo divinorum munerum largitate, eosdem diversorum insignium pulchritudine elementer exornat. Quia ergo personam tuam, venerabilis frater Albero, electe sanctae Leodiensis Ecclesiae, utilem fore credimus, ex apostolicae sedis benignitate te duximus honorandum, et sub pio B. Petri gremio familiarius confovendum. Et quoniam tanquam Aaron ad pontificalis dignitatis fastigium divina gratia te vocatum esse confidimus, et loco Moysi ad regendum Christianum populum, per Dei providentiam es constitutus, eorum quoque dignitatis te participem constituimus, et usum rationalis, postquam in episcopum consecratus fueris, personae tuae concedimus, statuentes ut eodem sacro ornamento infra Ecclesiam duntaxat his diebus utaris qui in praesentis scripti serie praescribuntur, id est Coena Domini, Pascha, Ascensione, Pentecoste, in festo B. Joannis, in solemnitatibus apostolorum Petri et Pauli, Assumptione B. Mariae, in festo beati Lamberti, Omniumque Sanctorum, Natali Domini, in octavis ejusdem et Epiphania, in Purificatione B. Mariae, in dedicationibus ecclesiarum intra tuam parochiam, et ordinationibus clericorum, et in anniversario die dedicationis Leodiensis ecclesiae. Age igitur, frater charissime, et quod in facie geris Ecclesiae, intus habeas, et tam sacri muneris insigne operum tuorum assignet effectus.
Data Pisis tertio Kalendas Decembris.
CXCVII. Privilegium pro canonica SS. Petri et Ursi d' Aosta. (Anno 1135, Nov. 30.)[ Historiae patriae Monumenta, Chartae, I, p. 776, ex originali archivio Collegiatae S. Ursi d' Aosta.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, dilecto filio ARNALDO, priori et fratribus in Augustensi ecclesia Sanctorum Petri et Ursi canonicam vitam professis tam praesentibus quam futuris, in perpetuum
Ad hoc universalis Ecclesiae cura nobis a provisore omnium honorum Deo commissa est ut religiosas diligamus personas, et beneplacentem Deo religionem studeamus modis omnibus propagare. Nec enim Deo gratus aliquando famulatus impenditur, nisi ex charitatis radice procedens, a puritate religionis fuerit conservatus. Quamobrem, dilecti in Domino filii, vestris rationabilibus postulationibus clementer annuimus, et sanctorum Petri et Ursi ecclesiam in qua divino vacatis servitio apostolicae sedis privilegio communimus, statuentes ut universa quae inpraesentiarum juste et canonice possidetis, aut in futurum concessione pontificum, largitione principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis, praestante Domino, poteritis adipisci, eidem ecclesiae integra in perpetuum et illibata serventur. Sepulturam quoque ipsius loci liberam esse decernimus, ut videlicet, salva justitia matricis ecclesiae, eorum qui se illic sepeliri deliberaverint, devotioni et supremae voluntati, nisi forte excommunicati sint, nullus obsistat. Obeunte vero te nunc ejusdem loci priore, vel tuorum quolibet successorum, nullus ibi qualibet subreptionis astutia seu violentia praeponatur, nisi quem fratres communi assensu, aut fratrum pars sanioris consilii, secundum Dei timorem et beati Augustini Regulam providerint eligendum. Statuimus ergo ut neque matrici Ecclesiae, nec alicui omnino hominum liceat vestram Ecclesiam temere perturbare, aut ejus possessiones auferre, vel ablatas retinere, minuere, seu a vobis quidquam ultra id quod est antiquitus constitutum exigere, aut vos quibuslibet molestiis fatigare; sed omnia vobis integra conserventur eorum, pro quorum gubernatione et sustentatione concessa sunt usibus profutura; salva nimirum dioecesani episcopi canonica justitia et reverentia. Si qua igitur in posterum ecclesiastica saecularisve persona, hanc nostrae constitutionis paginam sciens, contra eam temere venire tentaverit, secundo tertiove commonita, nisi reatum suum congrua satisfactione correxerit, potestatis honorisque sui dignitate careat, reamque se divino judicio existere de perpetrata iniquitate cognoscat, et a sacratissimo corpore ac sanguine Dei et Redemptoris nostri Jesu Christi aliena fiat, atque in extremo examine districtae ultioni subjaceat. Cunctis autem eidem ecclesiae sua jura servantibus sit pax Domini nostri Jesu Christi, quatenus et hic fructum bonae actionis percipiant, et apud districtum Judicem praemia aeternae pacis inveniant. Amen, amen, amen. Ego Innocentius Catholicae Ecclesiae episcopus subscripsi. Ego Guillelmus Praenestinensis episcopus subscripsi. Ego Gregorius diaconus cardinalis Sanctorum Sergii et Bacchi subscripsi.
Data Pisis per manum Aimerici, sanctae Romanae Ecclesiae diaconi cardinalis et cancellarii, II Kalendas Decembris, indictione XIII, Incarnationis Dominicae anno 1136, pontificatus domni Innocentii papae II anno VI.
CXCVIII. Ad Didacum archiepiscopum Compostellanum. (Anno 1135, Dec. 27.)[FLOREZ, España sagrada, XX, 566.] INNOCENTIUS episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri DIDACO Compostellano archiepiscopo salutem et apostolicam benedictionem.
Noverit tua dilectio quia et personam tuam fraterna charitate diligimus, et tuis petitionibus cum honore Ecclesiae benigne volumus impertiri assensum. Verum sciendum est quia sicut sedes apostolica aliis Ecclesiis sua jura non quaerit auferre, ita etiam quae sua sunt non debet amittere. Quia ergo sacris canonibus continetur ut a proprio metropolitano quisque suffraganeus consecretur, aequum esse cognoscitur si hoc ipsum in persona Legionensis electi suo ordine conservetur, praesertim cum frater noster R. Toletanus archiepiscopus pro eo quod Ariam Legionensem episcopum absque mandato S. R. Ecclesiae, cujus erat suffraganeus, consecrare praesumpsit, fuerit ab episcopali suspensus officio: idem consecratus pro eadem offensa in manu nostra episcopatum per insignia pontificalia refutaverit. Aequanimiter ergo ferat tua fraternitas, si hujusmodi difficultatibus jus B. Petri minuendo materiam ministrare non volumus. De caetero filium nostrum P. Fulconem, Ecclesiae tuae capellanum, qui pro tuo honore atque servitio in Romana Ecclesia saepius laboravit, tibique valde fidelis et devotus existit, tua benignitas attentius habeat commendatum: cujus rei experimentum eo hoc ad praesens volumus comprobare, ut videlicet ea quae de redditibus capellaniae suae sibi sunt a fratribus imminuta, sicut per te et ipsos ei dicitur esse promissum, ipsi absque majori dilatione aequa recompensatione restitui facias; nos autem de his quae eidem contulisti devotioni tuae grates referimus, et ut coeptam erga eum benevolentiam laeto et meliori fine perficias pariter deprecamur.
Datum Pisis VI Kal. Januarii.
CXCIX. Willelmo archiepiscopo et Ecclesiae Cantuariensi asserit ecclesiam S. Martini Doverensem, ab Henrico Anglorum rege donatam. (Anno 1130-1136.)[ Monastic. Anglic., II, 4.]
- INNOCENTIUS, servus servorum Dei, venerabili fratri WILLELMO Cantuariensi archiepiscopo, ejusque successoribus canonice substituendis in perpetuum.
Desiderium quod ad religionis propositum et animarum salutem pertinere monstratur, sine aliqua dilatione est complendum, et quoties illud a nobis petitur quod rationi cognoscitur convenire, animo nos decet libenti concedere et juste petentium votis congruum impertiri suffragium. Tuis igitur, frater Willelme Cantuariensis archiepiscope, rationabilibus postulationibus ex apostolicae sedis consueta benevolentia clementer annuimus et ecclesiam Beati Martini de Dovora, a charissimo filio nostro Henrico illustri et glorioso Anglorum rege tibi et Ecclesiae Cantuariensi concessam et praeapte confirmatam, cum omnibus quae inpraesentiarum juste et legitime possidet, aut in futurum liberalitate regum, largitione principum, oblatione fidelium, seu aliis justis modis rationabiliter poterit adipisci, tibi et Cantuariensi Ecclesiae, et per vos successoribus vestris, in perpetuum confirmamus. Praedicti ergo filii nostri Henrici regis precibus annuentes, decernimus ut in praefata Beati Martini ecclesia ordo canonicatus secundum beati Augustini regulam statuatur, et futuris inviolabiliter conservetur temporibus. Abbas vero qui fratribus prosit et praesit, juxta eamdem in praenominata ecclesia erigatur.
Si quis itaque huic nostro decreto ausu temerario contraire tentaverit, honoris et officii sui periculum patiatur et excommunicationis ultione plectatur, nisi praesumptionem suam digna satisfactione correxerit. Conservantes autem a Patre misericordiarum et totius consolationis Deo coronam perpetuam et beatorum apostolorum Petri et Pauli desiderabilem gratiam consequantur.