Gallia Christiana 1715 01/Vapincensis
ECCLESIA VAPINCENS1S » VA p i N c V M urbs posita ad amniculum qui in Druentiam vicinum flumen influit, intra Delphi » natus provinciæ nnes conclusa ; unde a Gratianopolitano pendetparlamento ; pertinet tamen ad Narbonensem provinciam fecundam, &ad Aquarum— Sextiarum metropolim, ratione eccle- siasticæ jurisdictionis. Cum priscis ignota geographis fuerit hæcurbs, non mirum si quibus populis tribuenda sit, ambigatur ; etenim a Samsone adscribitur Caturigibus, VocontsiS a Salvangio. Valesius vero in notitiaGalliarum eamcensetTricoriorumcaput fuisse ; probatque ex veteribus itinerariis in quibus commemoratur. Etsi varia hujus sint civitatis nomina, parum tamen ab invicem discrepant ; qualia sunt, Vapin- cum, Vapicum, Vapigum, Vapingum. Vapigensis ecclesiæ meminit Gregorius Turon-l. 5. c. 21. agendo de Sagittario episcopo. Urbs hæc in bellis seculo XVI. pro religione gestis, multas passa est ruinaS, easque graviffimas, saepius ab oppositis partibus expugnata. In ea sunt monasteria seu conventus fratrqm Prædicatorum » fratrum Minorum, Minorum Capucinorum, &parthenonUrsulinarum. Episcopus comes est, in cujus dignitatis signum gestat ex una parte scuti fui gentilitii pedum pastorale, & gladium ex altera. Ecclesia patronam habet Dei-param Virginem in cœlosassumtam. Capitulum quatuor habet dignitates & duodecim canonicos ; totidemque dictos paneterios, qui ad missas majores toto anno celebrandas tenentur, debentque omnibus officiiS divinis interesse, & cantui deservire. Capituli caput est decanus. Unica est virorum in tota diœcesi abbatia de Closso, nunc sine monachis, peneque destructai altera esi sancti Petri de Subripis feminarum, quæ nunc quoque unita est parthenoni Urbanista- rum Sistaricensium. De ea tamen agemus infra. In diœcesi sunt circiter 250. parochiæ ; praposi- tura canonicorum Regularium e pago Chardavon, Balmam prope Sistaricum transsita ; Cartusia Durbonis ; alia ordinis sancti Antonii præpositura apud Vennam ; præter religiosorum familiaS Vapinci commorantes, quas jam recensuimus, sunt fratres Prædicatores Balmæ, Trinitarii Motæ. Nunc de episcopiS Vapincensibus, quidquid in veteribuS monumentis invenimur > proferamuS in lucem. VAPINCENSES EPISCOPI. I. S. DEMETRIUS. II. S. CoNSTANTINUS. S. Constantinus regebat ecclesiam Vapin- eensem anno 439. quo misit Vincentium pres- byterum ad concilium Rejense hoc anno celebratum. Neque tamen legitur in subscriptione Vincendi, cujus sedis fuerit episcopus Constantinus, qui eum miserat ; sed nullus occurrit his temporibus episcopus vicinarum eccle- siarum, imo in tota Gallia, nomine Constantinus, præterquam Vapinci. Etenim vetus marty- rologium editum Spicilegii Acherianitomo 1V. habet •• Brtdte idus Aprilts in Vapingo civitate de- pofitio beati Constantini episcopi. Legendæ doctis- simi viri J. Sirmondi notætsosthumæad Rejen- se concilium, & consulendus est cardinalis Ba- ronius ad annum 441. post quem Sirmondus non dubitavit Constantinum in laudato concilio commemoratum adscribere ecclesiæ Vapin- Tomus /. Censo Idem Constantinus episcopus calculum addidit concilio Arausicano, anno 441. Denique cum multis præsulibuS subscripsit episto- læ Gallicanorum episcoporum ad Leonem papam anno 4^1. & est ordine tertius. Ei & plurimis episcopis aliis, inscripta est epistola 109 S. Leonis papæ, pro componenda controversia ec- clesiarum Arelatensis & Viennensis. PrincepS fuit episcoporum Arelatensisprovinciæ, qui Ra- venniumsancti Hilarii defuncti loco, in Arela- tensem elegere metropolium, ut ex epistola S. Leonis 36. ad ipsos data liquet. Tandem cum ceteris comprovincialibus episcopis numero 18. supplicem libellum de conservanda e jusdem me- tropoleos dignitate, per legatos misit ad euii* dem Leonem papam, ut ex illius responso liquet, ubi primus omnium salutatur Constantinus. III. S. CONSTANTIUS. Hic præsul subscripsit concilio Epaonensi an- F f ij 4, 4 ECCLESIA X no 517. in hunc modum : Constantius in Chri— A sti nomine episcopus civitatisVappincensis relegi & subscripfi, die & consule suprasuripto. ConciliiS Carpentoractensi anni 527. ac Arausicano II. anni 529. subscriptum adhuc legitur nomen Constantii episcopi, rftinime addito ecclesiæ Cui præesset titulo. Proprium officium Vapin- cense sancti Constantii meminit ad diem 12. Aprilis. Sed subodoramur ipsi tribui perperam quæ de sancto Constantino lupra retulimus, ex veteri martyrologio. IV. S. T 1 G R I D E s. Nihil de hoc sancto antistite novimus-, nisi quod legimus in martyrologio ad diem 3. Fe— 1 bruarii. V. S. R E M E D 1U S. S. Remedius honoratur maximo cultu in prioratu Bertii ordinis S. Benedicti, in finibus Ar- vern.& Lemov.ubi legitur corpus ejus asservari. VI. VELLESIUS. Subscripsit anno 541. concilio Aurelianensi IV. ex manuscripto codice Murbacensi, quem exploravit noster D. Edmondus Martene. ltem concilio Aurelianensi V.anno 549. & Parisiensi II. anno 555. ubi legitur in utraque subscri-( ptione episcopus ecclesiæ Vappincensis. VII. SAGITTARIUS. Sagittarius sub S. Nicetio Lugdunensi antistite educatus, & diaconatus perfunctus officio, ad episcopatum pervenerat, quam dignitatem sceleribus dedecoravit, cum fratre Salonio Ebredunensi episcopo, qui, inquit Gregorius Turon. l. 4. hilt. non cruce munitt, sed galea aut lorica seculari armati, multos manibus propriis, quod pejus est, interfecisse referuntur, in illo videlicet pra-lio, quod Mummolus commisit cum Longobardis in Galliam irrumpentibus, non ] longe ab Ebreduno, an. circiter 566. Idem Gregorius 1. 5. de iis duobus fratribus fusius loquitur, qui a siincto Nicetio Lugdunensi episcopo educati, honorem diaoonatus adepti erant. Sed assumto, inquit, episcopatu in proprium relati arbitrium, coeperunt in pervastonibus, cadibus, homicidiis, adulteriis, diverfisque in sceleribus in- fano furore grassari. Eorum vesaniam expertus est Victor episcopus Tricastinorum in ipIa. fui natalitii solemnitate ; nam in ipsum cum armata cohorte irruerunt, ejusque vestimentis scissis, ipsius ministros cæciderunt. His auditis Gun- tramnus rex juflit cogi concilium* apud urbem. Lugdunensem sub patriarcha siincto Nicetio ; quo in cœtu convicti fratres, episcopatus honore privantur. Sed sedem apostolicam, rege quo-
? ue favente, appellarunt, & a Johanne papa II. sunt restituti. Qui abutentes tanta indulgentia in majoribus sceleribus quotidie misceban- tur s assueti enim armis tanquam laici, non so- lum hostes propriis manibus occiderant, sed etiam cives fuos fustibus usque ad sanguinis ef~ fusionem verberareconsueverant. His commotus rex, quem Sagittarius sermonibus in reginam jactatis læserat, duos fratres in monasteA P I N C E N S I S. 455 ria detrudi juflit, ubi a militibus custodiebantur, ne quisquam ad eos accederet. Attamen rex precibus quorumdam e siiis familiaribus permotus, & morbo majoris natu siiiorum suorum, eos liberari juflit, dicens ; Ite quantocius & laxate eos, deprecantes ut orent pro parvulis nostris. Igitur sedibus suis restituti, magna pœniten- tiæ signastatim dedere, ut viderentur nunquam a pfallentio cessare, celebrare jejunia, eleemofj- nas exercere, librum Davidici carminis explere per diem, noctefque in hymnis ac lectionibus meditando deducere..Sed non diu hacsanctitas inli- batapermansu, converfique sunt iterum retrorsum. Subdit Gregorius eorum continuas compota- i tiones, cursos, hoc est officii divini neglectum, usiim vestium mollium ; sed nec mulieres deerant, cum quibus polluerentur…… su faciebantfin- gulis diebus, donec ira Dei irruit super eos. Itaque coacta jussu Guntramni regis apud Cabi- lonem synodo anno 579. objiciuntur eis vetera crimina & flagitia ; illudque est additum, quod essint rei majestatis, & patria proditores. Fsua de caufa ab episcopatu dijcincti * in bastlicam beati Marcelli sub custodia detruduntur, ex qua perfugam lapst discessrruntper diversu vagantes. Postea Sagittarius partes lectatus Gundoval- di, qui seChlotarii regis filium dicebat, ac re-
- gem, Sagittarioque Tolosæ pollicitus suerat epi- scopatum, misere periit, amputato capite cum cucullo, dum obtecta facie sugere niteretur, ut ait idem Gregorius. Sagittarii meminit Marius præsiIl Aventicensis in chronico, anno 13. consolatus Justini junioris Augusti. VIII. S. ARIDIUS, fi ve Singularem de sancto Aregso existimationem generat arctior inter sanctum Gregorium Magnum ipsumque amicitia & familiaritas, tribus confirmata epistolis, quas papa fandissimus ad eum scripsit. In priori quæ est 107. lib. 9. eum ) de morte suorum ( for te propinquorum) consolatur, pro qua se summo quoque dolore affectum teitatur, quia, inquit, nos de duobus cha- ritas unum fecit. Aregius a siincto Gregorio poposcerat licentiam utendi dalmaticis, quamsuo quoque dari archidiacono postulabat. Invita sancti Cæsarii Arelatensis archiepiscopi sexto seculo scripta lib. I. legimus Symmachum papam eum pallio donasse
- diaconos quoque ipstus ad Romana instar ecclesia, dalmaticarum habitu praeminere fecisst. Dalmaticæ illæ amplis erant manicis, talares, sericæ, auro ornatæ, & plagulis ex purpura assutis distinctx*. Gregorius ad
- mentem revocans bona quæ erant in hoc episcopo maxima, ipsum ejusque archidiaconum dalmaticarum usu decorandos judicavit, easque Cyriaco abbati in Galliam proficiscenti Vapin- cum deferendas tradidit. Secunda Gregorii ad Aregium epistola, quæ est 15. libu 1. sic incipit
- In quanta apud nos memoria fraternitatis vestra su charitas, cordis vestrisecreta requirite, & ex eo quem circa nos habet amorem colligetis. Et quoniam stnccra in dilectione nec vires abfentia, nec locum habet oblivio s ita stbisupius imaginata vestra fraternitatis prafentia mens nostra reficitur, ac fi corporeis vos oculis nobis ststi cernamus —.quia 4fe ECCLESIA _ nec abesse credendus eji qui per dilectionis vincu- I lum animis inharet. Quæ verba vim amoris te- ’1’ statam faciunt. Neque minora ejusdem argumenta continet epistola 57. ejusdem libri ad eundem A regium ; m qua etiam sanctifsimus papa existimationem de virtute amici fui præconce- {)um significat, ita scribens : Cum in fraterna di- ectione unum cor, unus fit animus, sieut in alterius profperis mens latatur, ita in adverfis affligitur : quia in utroque particeps esse lege caritatis adflringitur. Atque ideo major nos de trijlitia veflra moeror invaserat, ne fortasse prolixi luctus afflictio assiduo cor vestrum dolore pulsaret
Sed fusceptis caritatis vejira episiolis, optato su- mut gaudio consulati… quia & unanimitatem incolumem, & animum ad conjolationem rediisse cognovimus. Nec enim aliter de vobis fuerat ajli- mandummifi quia quidquid advcrfitatis esset, sa- cerdo tali fine dubio patientia vinceretis. S. Aregii vitam ex manuscripto Silviniacensi erutam a Jacobo Sirmondo edidit Philippus Labbeus tom. I. bibliothecæ ; quam emendatam ex conjecturis recudi curaverunt Bollan- diani die 1. Maii ; ex qua hæc delibavimus. S. Aregius patrem haouit Aprocasium ex praeclariori Francorum progenie, matrem Semproniam. Pii parentes primogenitum hunc filium ( Deo bimulum obtulerunt in ecclesia Cabilo- nensi, nondum baptizatum ; unde subodora- mur patriam Aregii fuisse pagum Cabilonen- sem. Eum aquis lustralibus tinxit B. Desiderius episcopus. Deinde ætate & scientia maturus, ad regimen ecclesiæ Morgecensis, ( quæ leucis quinque distat a Claromonte) an. circiter 553. assumitur, cui præsy : t annis 14. quibus elapsis, subrogatus est Sagittario in sedem Vapincen- sem. Bis dejectus clt Sagittarius, scilicet anno 567. ac 579. Si Aregius sussectus sit Sagittario statim post ipsius priorem depositionem, ejus episcopatus inchoandus est ao anno 567 sic— s que praefectus fuit ecclesiæ Morgecensi * an~ 1 no 555. quam sententiam propugnant Bollan- diani. Si vero Sagittarius nulium habuerit suc- Cessorem, nisi post secundam in eum latam sen- tentiam, ut multa suadcre videntur, (nam quando post primam suam dejectionem revocatus est ad ecclesiam Vapincensem, non legitur invenisse cathedram ab alio præsule occupatam ; non est sumendum initium ejus regiminis, nisi ab anno 579. sicque non accepit gubernandam Morgecensem ecclesiam ante annum 565. Aregius factus episcopus magnam gessit sollicitudinem totius gregis, maxime vero junio— j rum clericorum. Potestatem exercuit summam in dæmones, & multis miraculis Deus notam fecit ejus sanctitatem. Nihilo tamen minus corpus diversis exquisitisque laboribus affligebat indesinenter, quasi militiæ Christianæ stadium nuper esset ingressus. Interfuit concilio Valentino II. anno 584. & Maiisconensi II. anno sequenti. Adhuc sedebat anno 601. quo sanctus Gregorius ei duas scripsit epistolas. Romam profectus orationis causa, & ut SS. apostolorum limina visitaret, a sancto papa perhonorifice est exceptus. Per hanc autem profectionem & moram Romæ factam, coa- V A P I NC EN S I A luit potiisimum singularis inter eximias illos viros amicitia. De sancti Aregii morte ita loqui, tur ejus vitæ scriptor coævus t Nudato torpore ante altarefancti Eusebii, cum cinere & cilicio jacens, cum viaticum corporis &sanguinis chrifli de manu ificiVepiscopi *, & Dicontii episcot presbyteri accepisset, ait : Gratias tibi ago, Domine Jesu Christe, &c. Obiit autem ipso die kalenda- rum Maii. Sed quo anno minime constat 5 licet id anno 604. factum fuisse videatur. Fit mentio sancti Aregii in vira sancti Attalæ abbatis Bobiensis, quem pater litteris liberalibus imbutum huic commendavit pontisick * IX. VALATONIUS. Hic cum esset archidiaconus sancti Aregii & discipulus, eum excepit in sede Vapincensi ut clare docet scriptor synchronus vitæ hujus sancti, iis verbis : Ergo & beatissimo viro Valentonio, qui tunc temporis archidiaconussub fape dicto pontifice Vapincensem regebat ecclesiam, visus efi dal- m at icam causa muneris indulfisse ; & quia com- pererat, quod esset sueris litteris decoratus
& quod ipse insui magiflri succederetsede, beatis- fimus Gregorius papa palam suis pronuntiavit oraculis. ■> X. PoTENTISSIMUS. Potentissimus sub Clodoveo II. regeadfuit concilio Cabilonensi habito anno 650. juxta vulgarem opinionem ; quod tamen anno 644. coactum putat Carolus Cointius ; melius autem aflignatur anno 648. Frequens fuit hic episco— 6 porum, ex omnibus fere Galliæ provinciis congregatorum cœtus. Post hunc episcopum magnus est hiatus in Vapincensium episeoporum catalogis. XI. SYMPHOR1ANUS. Symphorianum ex illustri genere ortum conjicimus, quod Abbo Patricius fundator monasterii Novaliciensis eum appellet modo patruum, modo avunculum suum, in suo testamento, ex quo liquet Abbonem plurimas ditiones habuisse in pagis Segusiano, Mauriennensi, Tarenta- siensi > Lugduneusi, Viennensi, Gratianopoli- tano, Diensi, Matisconensi, Arelatensi, Mafli- liensi, Tolonensi, &c. Testamentum hoc anno 789. conditum putat Cointius. Sed Mabil- lon us invictis probat argumentis illud referendum esse ad annum yiet.Sub die 111.nonasMatas, anno vicefimo primo gubernante illuflrissimo no- stro Karolo regna Francorum, indictione septima, Carolus enim hic commemoratus, qui non dicitur rex, sed gubernator, minime estCaroluS Magnus, ut vult Cointius, sed Carolus princeps cognomento Martellus, seu Tudites. Porro d*- scimus ex Abbonis testimonio Symphorianum ejus patruum fuisse episcopum Vapincensem, & de suo episcopatu a malis hominibus ejectum fuisse. Priutquam vero expelleretur, ecclesiæ suæ contulerat medietatem de Rogationes in valle Segusia ; sed cum fuisset pauso post deturbatus, nunquam portio hac de Rogationes ad ipsum Vapincensem (ecclesiam) tradita suerat. I deoque, nos, inquit Abbo, tam pro anima noflra remedio, quam & pro ipsius suptasutij^i^atrus no’ 4j « ECCLESIA V 1 stri communi ratione domni SemforianGdonamus ad j ipsum ecclestam sancta Maria Vappencensem /f- cella nostra nuncupantes tractio, una cumVoconciq, qua de parente nostra Godana ad nos pervenerunt, una eum libertis & colonis & fervis, domibus, adistciis, terris, vineis, eampis pratis, pascuis, stl- vis… Immoque donamus ad ipsum ecclestam S, Matia Vappentensem locella nostra in ipsu page Vappencenst nuncupantes Ruarno, Ambellis in Ta- raone, una cum libertis ad ipsu locaaspicientibus i in pago Cavellico Memianam, quam domnus & avus noster Marro quondam de domno Cramme- lino episcopo conquistvit. De istis omnibus supra- scriptts dum adhuc vixero, usum & fructum mi— g chi reservo. Post obitum quidem meum, quandoquidem Deus voluerit, agentes ecclesta S. Maria Vappencensts ipsu loca recipiant, volo ac jubeo. Plura de Symphoriano episcopo non habe> mus, sedebat autem circa annum 725. & 730. XII. DoNADEUS, Notus est hic episcopus ex synodo Narbonen- si habita intra bastlicam sunHi justi & Pastoris » lub Danielemetropolita, præsi : nte quoque Eli- fanto Arelatensi archiepilcopo, quem ex pro- vincia Arelatensi & Narnonensi fecunda, multi’■ comitati siunt episcopi ; in his Donadcus Vapincensis, ut probat ejusdem subscriptio. SynoduS hæc habita legitur anno 788. anno 23. regnante Carolo imperatore 5 quod de anno ejus imperii minime intelligi potest, neque enim tot imperavit anniS, ejufque imperium anno tantum 800. incœpit. Annus vero 23. regni Caroli cum anno Christi 791. illigatur ; unde C. Cointius præfatam synodum dmert ad annum 791. XIII. BikIco. Anno 876. sedebat hic præsiil, ut liquet ex E actis concilii Pontigonensis hoc tempore celebrati, cui subscripsit, uti & Mantalensi coacto
? ro electione Bosonis in regem Arelatensemseu ’rovinciæ, anno 879. XIV. Castus, CasttiS Emone & Indulgarda parentibus natus sedebat anno 950. quo de alode suoproprio, quistbi de genitore suo & de genitrice legibus obvenerat dedit aliquid, ad ipsum S. Mariam, vel sancto Casuri, ad ipsum episcopum (Apten- sem) & ipsu canonicis in villa qua dicitur, Domo— j novo. Actum in Atcnfe civitate… anno xm. regnante Conrado rege Alamandorum. Hic anntiS decimus tertius Conradi concurrit cum anno Christi CML. Quandoquidem in ejus diplomate pro abbatia Montis-maj. annus 27.regni ejus est colligatus cum 963. incarnationis. Consule sis annalesMabillonii ad annum 963.n. 71. Itaque Castus sedebat hoc anno. 950. Vide in prob. > chartam I. Anno 966. Silvester Aquensis archiepisco. pus hos habebat siussraganeos, qui in authentico capituli Arelatensis recensentur numero 30. Landericus, Thedericus ( qui Aptæ sedebat) Æyrardus, Honoratus, Pontius, Vinbertus. Ex his unus erat Vapincensis epilcopus ; sed iPINCENSIS. l quis hic fuerit, nefas nobis videtur divinare. Inpræcepto Conradi regis Burgundiæ Juren- sis, pro Hildeberto abbate Insulæ-Barbaræ, inter hujus monasterii cellas recensetur cella de Occiaco… & quidquid in Gapincenst pagoab Hugone episcopo… concessum eu. Non immerito hic Hugo episcopus Vapincensis crediturjsed quo tempore sederit, inde non eruitur, verisi- mile tamen credimus non longe fuisse a tempore scripti præcepti, quod datum legitur anno 971. Coniulendus Mabill. in annalibus. Astorgium episcopum Casto subjungit Honoratus Bouche, quem eruit ex diplomate Ber- trandi comitis Fontiscalquerii, Montis-fortis & Ebredunensts, csu[<rne Fratrum Gaufredi & Guillelmi, pro monasterio S. Michaelis de Clusa, ubi Benedictus abbas tunc præerat. Donationis per diploma factæ sunt testes Astergius episco* pus Vapincensis, &GaufredusNicæensis. Facta ista donatione feu laudatione in ecclesta de Culea coram altari suncti Michaelis^son. Decemb. anno Domini millestmo vigestmo-feptimo indict. XI. Rejicit episcopum Astorgium V. C. Antonius de Ruffi junior, in djssert. de comitibus Forcalquerii, quia videlicet nulli unquam comites Forcalquerii titulum comitum Ebredunen- sium & Montis-fortis assumserunt. Præterea, inquit, nulla facta est mentio cpmitum Forcal » querii usque ad annum saltem 1068. quo adhuc sub nomine comitatus Sistaricensis agnosceba* turpagus, cui postea titulus comitatus Forcal- quericnfis datus est. Addit Ruffius Feraldum episcopum sedisse ab anno saltem 1024. usque ad annum 1031. juxta Sammarthanos fratres ; proindeque Astorgium non potuisse eamd^m obtinere cathedram an. 1027.Alias rationes sup- peditabunt, quæ de Faraldo mox dicturi sumuS. XV. FARALDU S.vel FzRALDUS. Jam præerat hic episcoptu anno 1010. quo consecravit & dotavit ecclesiam S. Andreæ extra urbem. Hanc subjecit Cluniaco an. 1029. uti refert Mabillonius ad hunc annum. In ta « bulario sancti Victoris Massiliensis reperitur subscrjptusdonoBertrandi comitisProvinciæ, de mansis inPetrafoco, Forocalcherio, comi » tatu Tolonense & aliis, facto S. Victori ad faciendum satis pro damnis quæ intulerat. Actum est mense Augusto anno 1031. regnante Rodul- fbrege, propria manu sirmante Feraldo, sub- ficribenteque Raimbaldo archiepiscopo. Anno 1040. idibus Octobris aastitit Benedicto papæ IX. basilicam S. Victoris apudMassiliam dedicanti, uti docent ejusdem pontisiciS litteræ editæ in Pontio Massiliensi episcopo. Feraldus sub nomine Geraldi designatur inter episcopos Burgundiæ & Aquitaniæ, ad quos Benedictus papa VIII. qui sedit ab anno 1012. ad 1 o 24. pro Cluniacensibus scripsit. XVI. RAD U L F US. Radulfo episcopo certum non possumus affi- gnare locum & tempus. Id unum de ipso constat, videlicet quod iubscripserit chartæ Pontii clerici, qua vendidit S. Odiloni abbati Clunia- censi, quæ possidebat in ecclesia S. Andreæ 4<fo E CCLES I A V unde liquet præfuisse tempore præsecturæ S. A Odilonis apud Cluniacum. Sed diu monasterium hoc rexit S. Odilo, videlicet ab anno circiter 991. ad 1048. hinc fieri potest utRadulfus antecesserit Faraldum in regimine ecclesiæ Va- pincensis. Cur autem eum postposuerimus, id causæ fuit quod charta cui sublcripsit, sit instrumentum venditionis factæ S. Odiloni partis ecclesiæ S. Andreæ, quam haud dubie non ac- quisivit sanctus abbas, nisi postquam hæc ecclesia Cluniaco fuit subdita, an. 1029. XVII. R I P E RT U S I. w/ R.U P E R T US. Hicepiscopus, anno 1055. subscripsit diploma— j ti Gaurredi comitis Provinciæ, ejusque uxoris Stephaniæ ac filii Bertranni, quo dant aut vendunt sancto V ictori duas pedas de terris in Tri- poncio, confiliante & jrajente Rajambaldo ar- chtepiscopo ( Arelatensi) volentibus & prafenti- bus epijcopis Alfanto Aptenst, & Riperto Vapin- censi, necnon Rofiagno Avenionensi, Calendis fu- lii, anno ab ineam. Domini ml v. Porro limonia reus hic episcopus e sede sua est dejectus,
? uam tamen putamus postea eum recuperasse. orte etiam nunquam illam deseruit, etsi judicio ecclesiæ pulsus. Testatur Honoratus Bou- che in proverbium abiisse illicfimoniam Riperti— 1 tinam, quod Ripertushuic vitio in primis esset deditus. Eum existimamus fuisse ex sex illis episcopis, quos Hildebrandus, tunc tantum subdia- conus, a Victore ( scilicet II.) apocrisiarius in Gallias destinatus, in synodo, apostolica auctoritate, episcopali honore spoliavit, ut narrat Petrus Danvani, in epistola ad Dominicum & fratres eremi, necnon alia in epistola ad Nicolaum papam. Depositionem Riperti contigisse putamus anno 1055. quo videmus alium episco- pumipsi subrogatum. XVIII. S. ArnvLJUs. Beatus Arnulsus monachus sanctæ Trinitatis* Vindocinensis, ordinis S. Benedicti, cum in coenobio S. Priscæ Vindocinensibus dato Romæ degeret, ob morum facilitatem & suavitatem papæ carus, jussus est succedere Riperto, & quæ male egerat, emendare ; quod feliciter ftræstitit. Justitiæ tenax, & injuriarum clero statarum vindex acerrimus communionem interdixit cuidam militi nomine Laidet domino de Charance, qui canonicum ecclesiæ Vapincen* sis acerbius tractaverat ; qui etsi delicti veniam Romæ obtinuisset, postea tamen, cum in B. Arnulfum debacchatus esset, fortuito casu Can- terii mox interiit miserrime. Quo tempore S. Arnulsus ad Vapincensem accesserit cathedram, nunc perpendendum.Hil- debrandus Victoris II. legatus Rjpertumdepulit ac deturbavit ab episcopatu. Victorpapa pontificatum exorsus anno to<4— absolvit an. 1057. , Itaque depositio Riperti potius ad annum 105^. revocari potest ac debet, quam ad 1065. & quidem in ejus vita legitur consecratus & missus m Honoratus Boucbe dicit S. Amutsom fuiffe naram in pago Vindonifscnfi ^indijch prope Hdvetins ; cujus urbis episcopatus Constantiam ad Rhenum tranflatus est. Sed vereor hallucinationem ; sone enim lectum cst Kmoionifftnfii WMchul S pro V m N C E N S I S. 4dr Vapingum ab Victore II. migravit ad cœlum virtutibus ac miraculi* clarus, die 19. Septembris-. XIX. RIEERTUS II. Ripertus, idem quem supra diximus a sede pontificali pulsum, ut par est credere, an. 1060. eamrecuperarat, & obtinebat, quo dedit sancto Victori Massiliensi ecclesiam sancti Petri de Rionia ; in charta donationis se dicit I ercipiæ filium, fratrem Laugerii, Hugonis, & Raim- baldi. Anno 1075. Bernardo abbati sancti Victoris donationem facit in castello quod Traselens l vocatur ad condendum monasterium. XX. LeoDegamusI. De hoc episcopo ita scribit Gregorius VII. epist. 21.1.6. ad Arelatenses ; anno 1079. cal. Martii : Mifimus ad vos fratrem nestrum videlicet LeodegariumWapsncensem episcopum quatenus cum illius constlio talem perfona.n fecundum Deum eligatis, ( in archiepiscopum) quem vicarius noster Hugo Diensis episcopus, litteris suis nobis commendat, &c. Habet anniversarium in monasterio sancti Andreæ secus Avenionem die 3. Augusti, ex veteri obituum libro. XXI. OTto. Nomen huius episcopi libro seu registro per- gamenorum p. 61. inscriptumad annum 1081 « nos cogit eum Vapincensibus antistitibus accen- sere. XXII. ISOARDUS. Ex variis donis cognitus est hic episcopus ; nam contulit capitulo seu congregationi beatæ Mariæ Avenionensis, & Rostagnoejusdem præposito plurimas ecclesias. Quo tempore præfue- rit non indicant ejus chartæ ; nam chronicis D carent notis. Sed abunde nobis constat Rosta- gnum Avenionensis ecclesiæ præpositum vixisse anno 1099. & 1100. Erga Cmniacense coenobium, & S. Hugonem abbatem benesicus contulit ecclesiam sanctæ Mariæ de Vedeneto, qtiæ erat fui patrimonii, coram Paschali papa 11. rogante Petro Cluniacensi monacho ; & papæ camerario. De hoc episcopo intelligenda sunt quæ Urbanus II. scribit ad Hugonem Lugdu- nensem archiepiscopum, an. 1099. ^uod de Guapicenft feu Diensi episcopis pruden- dentsam tuam egisse stgnificajli, nobis admodum gratum est, &jijam amplius actum esset, gra- E tius haberemus, ut & Guapensts ab incubantis porci faucibus erueretur, & Diensis pafiore quem appetit, frueretur, &c. XXIII. ARMANDUS. Tempus quo sedit præsul hic, indicat proprium Vapincense, quando asserit eum sacra B. Arnulh osta post annum ab ipsius morte tri- cesimum transtulisse in pulpitum ecclesiæ, die 13. Junii, ld contigit anno 1104. si, uti dicitur, S. Arnulsus ad Dominum migraverit an. 1074. Hac sunt verba proprii ecclesiæ Vapincensis.- « Legitur obiiflc, anno 1074. quod C ita fit, episcopatum mi* nime retinuit usque ad mortem. 46, ECCLESIA V. . Episcopus qui fune praerat Armandus nomine, vita pius, habitu monachus s eum clero devotus acees- ’fit, ac orationi incumbens, tumuli lapidem revolvi præeepit, quo veneranter amoto, ab oratione surgit episcopus, & illato in monumentum lumine, veste incorrupta integrum invenit corpus. Tunc adstantibus visum est, ut ad veritatis notitiam brachium a sancti corporesecaretur, & extra jc- pulcrum retentum, posterorum memoria ferva- retur. XXIV. LEODEGARIUS II. Notæ chronicae fundationis Cartusiæ Durbonis in diœcesi Vapincensi, nobis suppeditant quo tempore Leodegarius II. pedum gesserit ; etenim in instrumento de fundando hoc Cartu* sianorum monasterio, legitur id factum anno Christi II16. undecimo episcopatus Leode- * garii II. Itaque ab anno 1105. sumendum est . ejus episcopatus initium. Anno præfato 1116. xv. cal. Novembris in synodo laudavit & corroboravit cum omni conventu clericorum suo- rum, donationem a Matfredo de Blesdinar, & ab ejus fratribus nepotibusque factam, Laza- ro ipsiusque sociis, eremi videlicetspatiosu, cujus termini describuntur in instrumento fundationis, quod habes in probationibus. Ad consecrationem ecclesiæ Durbonis convenit Leodegarius cum Stephano Diensi episcopo & cleri- cis quamplurimis cal. Octobris anni 1121. Satis non fuit huic episcopo dona ab aliis facta rata habere, sed ipse beneficum se exhibuit Vic- torinis apud Massiliam abbati & monachis, quibus dedit ecclesiasde Treselens, an. 1115. XXV. PETRUS I. Petrus anno 1122. subrogatus est Leodega- rio. Biennio post Bernardus Rufus sacerdos ; in ipsius manu quædam largitus est Lazaro priori Cartusiæ Durbonis, teste Geraldo Gra- finel fratre episcopi. Occurrit adhuc annis 1128. & 1129. quo ecclesiam sancti Petri & S. Romani de Subripis donat Victorino apud Massiliam cœnobio, septimo cal.Septembris. In sententia Leodegarii Avenionensis pro suis canonicis, memoratur Petrus Gratinelli episcopus Vapincensis. Forte legendum Grafinelli. X XVI. GUILLELMUS I. Brevi temporis intervallo Guillelmus excepit Petrum, eique in officio pastorali sussectus est ; nam in instrumento donationis factæ Cartusiæ J Durbonensi, ab Isoardo Diensi comite annus Christi 1149. dicitur decimus-nonus episcopa- tus Guillelmi, qui proinde cœpit præesse anno 1130. Idque confirmatur ex alia charta Durbonensi. Petrus venerabilis abbas Cluniaci ad eum & ad tres alios antistites Arelatensem, Ebre- dunensem, & Diensem, communem scripsitepistolam, in quadePetrobusianishæreticis agit ; Vobis eam mitto, inquit, quoniam in partibus vestris, aut circa casuem stulta illa & impia ha.. rests, more pestis valida, multos interficit, plures infecit. Se ! gratia Dei concitante & adjuvante studiavestra, a regionibus vestris suse paululum removit. Mors Guulelmi inscribitur necrologio LPINCENSIS. 40 1 S. Andreæ secus Avenionem ad diem a. Novembris, anno prætermisso. XXVII. RAIMUNDU*. Praeerat Raimundus anno 1150. ex tabula Durbonensi, juxta Sammarthanos fratres. Cum Guillelmo Ebreduuensi archiepiscopo & Jacyn- tho cardinali consirmavit apud Vapingum donationem Raimundi de Mont brun, factam anno 1156. Bertrando Durbonis priori, Hadriano papa IV. tunc sedente, ex EbredunensiS ecclesiæ archivis. XXVIII. GrbgoRIusI. D Gregorium legimus iniisse episcqpatum anno 1157. Donum sccit Cartusianis Durbonensi- bus, de libertate capellania S. Juliani, a.n.IiG6. quod præter Guillelmum Ebredunensem ar- chipræsulem laudarunt, approbaruntque decanus & canonici ecclesiæ Vapincensis. Ipse etiam Alexander papa III. idem donum ecclesiæ sancti Juliani consirmavit bulla data VI r. idus Decembris, circiter annum 1169. ubi dicitur Guillelmum quondam Ebredunensem ar- chiepiscopum illam ecclesiam impetrasse a Gre- gorio Vapincensi præsule. Testis legitur in pri- — vilegio dato sratribuS Durbonis, per GuiUel- mum com tem Forcalchariensem, apud Aptam, cum esset accinctus ad S. Jacobi peregrinationem. Interfuit conventui habito pro ordinanda succeffione comitis Forcalcherii tunc sub tutela Garscndis aviæ suæ constituti. Fri- dericus imperator huic Gregorio præceptum dedit apud Arelatem, anno 1178. in quo illum appellat dilectum principem. Huic, post acceptum hominium (i fidelitatem, omnia regalia per legitimam investituram concessit, anno eodem pri- die cal. Augusti, asseruitque pro futuris epi- scopis, sub clientelæ proscflione. Notat autem Chorerius Provinciæ & Forcalcherii comites, necnon delphinos, illa per Fridericum Augustum indulta privilegia læpius impugnasse, ita ut ad arma ventum sit. Gregorius adhuc memoratur in tabulario sancti Victoris, anno 1180. & Durbonensi pridie cal. Augusti indictione xni. quo tempore donavit aut confirmavit iterum huic Cartusiæ, & Chatberto tunc priori libertatem S Juliani. XXIX. GUILLELMUS II. Guillelmus dicitur obtinuisse dominium urbis Vapincensis, cum territorio, castrum Rai- f baudum, & Rabaonem, ex diplomate asservato in archivo regali Aquensi, dato an. 1184. m. cal. Octobris indictione 111. Subscripsit eodem anno diplomati Friderici imperatoris concesso Casæ-Dei, postulante Lantelmo abbate, ad omnes hujus aseeterii possesiiones asserendas ob religiosam monachorum conversationem, ex authentico in tabul. Casæ-Dei asservato, dato præsato anno.ind. m. m. nonas Novembr. Idem imperator anno 1186. indulsit huic episcopo ejusque successoribus, ut nullus posset eorum seuda& ecclesiæ Vapincensis acquirere citra eorum consilium & assensum : concessum ea de causa Friderici privilegium in probationi* < bus exhibemus. I XXX. 46+ ECCLESIA V XXX. GUILLELMUS III. De eo pauca nobis innotuerunt, nimirum auod siederet anno 1205. & anno sequenti reis nominetur in donatione Aonis de Benevento facta de his quæ posiidebat in Vauz, Wil- lelmo priori Durbonis ; ex tab. Durbon. XXXI. GREgoRIUS II. Hic episcopus memoratur in registro perga- menorum archivi regii Aquensis, ad annum 1210. cum Guillelmo de Benevento Ebredunensi archiepiscopo, & Petro de Pancto Paulo ] Aptensi præsiile. XXXII. Hugo. Hujus episcopi meminerunt tabuiæ tum Va- pincensis ecclesiæ, tum Cartusiæ Durbonensis, ex quibus intelligitur illum præfuisse an. 1215. XXXIII. GUILLELMUS IV. Guillelmus de Sclaponoex abbate’Lirinensi, evehitur ad episcopalem sedem Vapincensem : vir, inquit Cnronicon Lerinense, doctus & pius. Huic Andreas delsinus comes Albonis & Vien- nensis recognovit ea quæ habebat in toto episcopatu Vapincensi, hominii titulo, charta da-1 ta 1222. xv. cal. Novemb. XXXIV. RoBERTUS. Robertus adfuit anno 1225. cumGuigo dak sinus Viennensu fidem juraret ut vanallus, Humberto archiepiscopo Ebredunensi. Memoratur in testamento Andreæ dalphini Vienn. condito an. 1236. iv. non. Martii, in quo hic princeps nostro antistiti commendat uxorem, filium, homines suos, & aliis tum archiepi- scopistum episcopis. Vide probat, pro historia Delphinatus nuper edita, p. 71. Obtinuit confirmationem privilegiorum ecclesiæ Vapincensis, videlicet de castris Bastidæ veteris & novæ, castrorum de Tornator, Montistenerii, Mon- taeriot, de Talardo veteri & aliis ; cujus exemplar in codice archivi regii Aquisextiensisrepe- ritur datum anno I23S. mense Aprili, coram Johanne Viennensi, Aymone* Ebredunensiar- chiepiscopis, Petro Gratianopolis pontifice, Bo- nifacioMontisferrati ; & Masredo marchione Salutiarum. Eodem anno subscribit privilegio, quo Fredericus imperator consirmat Aimaro Ebredunensi archiepiscopo privilegia ejus antecessori Guillelmo concefla annis 1147. & 1151. a Conrado imperatore. Eidem diplomati simul subscribunt Johannes Viennensu archiepisco- pus & Petrus episcopus Gratianopolitanus. R. an. 1242. nominatur cum AimaroEbred.Guil- lelmo Seneciensi antistite, &c. ubi per R. male quidam intelligendum putant Raimundum. XXXV. Otho vel O D o. Otho de Grassa avum habuit Raimundum de Grassa, patrem B. de Grassa, fratrem R.— de Grassa & sororem Beatricem. Nepotes autem m Id factum anno mi. legitur in chronologia Lirinenst, fcd mendoso » alioqum falfi argui deberem chartae omnes pro Hugo- nc & pro ipso Guillelmo laudacx. Tonws L L PIN C E N S I s. Hermelinam, Taburgiam, Guillelmum & Ber- trandum, ut intelleximus ex veteri instrumen* to, quod fervatur in archivis illustristimi epi— * scopiGrassensis.Hinc colliges Othonem ex illustri prosapia procreatum, Otho ex præposito Aquensi, eligitur episcopus anno 1251. cui hominium præstitit xm. cal. ( Julias Guido dalsinus, de iis quæ posiidebat in ; comitatu & civitate Vapincensi, ex archivis regiis Provinciæ, ubi etiam videre est notam hu- jusce hominii redactam a notario in publicam formam anno 1265. VI1. cal. Novemo. id annuente precibus Othonis Hugone de Masalgnia curiæ Vapincensis judice. Memoratur in tabulis ecclesiæ Regensis 1258. præsiens cuidam confirmationi nonnullarum possesiionum ; anno autem 1260. 2. cal. Aprilis Indaabbatista monasterii Pancti Petri de Subripis Vapincensis diœcesis, ecclesiam B. Mariæ de Saxobaudo Foro- juliensis diœcesis, quæ monasterio de SubripiS luberat, de consensii conventus ac sororum, necnon Othonis episcopi legat ordini Cartu- siensi, & fpeciatim domui de Bertaudo, rt- tento censu quinque solidorum, & quod domi- nabus de Subripis quandiu vixerint debeat monasterium de Saxooaudo necessaria providere, ut patet ex authentico.Contra hunc episcopum civesurbis Vapinci rebellarunt, feseque dederunt Beatrici Viennensi & Albonis comitisiæ ; unde coactus ad sencscallum regis in comitatibus Provinciæ & Forcalquerii confugere, qui auxilium pollicitus est, moto fidelitatem faceret de temporalibus, quæ ipse & ecclesia V apin- censis tenebant in civitate & episcopatu Vapincensi, uti tenebatur ratione comitatus Forcalquerii. Annuit episcopus, uti narratur in veteri instrumento, & recognovit si^ teneri ad faciendam fidelitatem-. id factum est anno 1271. Postea mediam partem jurisdictionisin civitate Vapincensi ceffit Carolo I. Siciliæ regi comiti Provinciæ fratri S. Ludovici, & Carolo principi Salernitano ejusdem Elio, charta facta mense Maio anni 1281. XXXVI. RAIMUNDUS II. Otho successorem habuit Raimundum de Medullione, anno circiter 1281. qui anno 1288. XVI1. cal. Decembris scripsit epistolam, in qua meminit bullæ Nicolai papæ IV. provinciali ordinis Fratrum Prædicatorum directæ, ubi mandatur, ne quis dicti ordinis religiosiis, qui tempore siii novitiatus vestem abjecerit, ad ullam promoveatur dignitatem, msi ex concesiione summi pontificis. Edidit statuta, quæ Gausre> dus ejus successor renovavit. De hoc præsule, qui Dominicani fuit ordinis alumnus & ornamentum, sic loquitur Leander lib. 3. de illustribus Dominicanis : Raimundus de Medullione, vir & nobilitate, & quadam animi lenitate confpicuus circa annum millefimum ducentefimum octogefimum primum ecclesiam Vapincensem jujsupontificis gubernandam suscepit. Deinde poji non multum temporis F.bredunensis civitatis archiepiscopali insula donatus est. His enim duabus ecclefiis, annis tre- decim omni cum laude prasuit. Verum paulo post Gg 466 ECCLESIA’’ conventum generalem per patres nojlros apudMon— j . tem-Pessulanum, quemsua prasentia compofitione morum, ac virtutum elegantia ornaverat, diem suum devote obiit anno 1274. apud Buxum. Exinde vero ad coenobium nostrum Sistaricense transu latusefi. Plura de hoc præsule dicemus in Ebredunen- sibus archiepiscopis. XXXVII. GAUFREDUS. Gaufredus de Leon-cello, vel Lanuncello (Lincel) primum fuit Aptensis ecclesiæ præ- positus, ubi de ejus genere diximus. Tranflatoj autem Raimundo ad metropolim Ebredunen- sem anno 1289. creatus est episcopus Vapin- censis. Anno 1295. die 8. Martii jure quod sibi inecclesiam S. Mariæ sub Medullione sibi vin- dicarat, cesiit in gratiam Bertrandi Raimbaudi abbatis S. Andreæ Avenionensis, amoto ab illius cura quem ei praefecerat Guillelmo Petri de Bedoino clerico. Anno 1297. confirmavit conventiones factas cum senescallo Forcalquerii nomine regis. Anno 1300. indictione XI11. 5. mensis Septemb. hic episcopus & capitulum, civesque Vapincenses ex parte una, & Johannes comes V apincensis ex altera, pacta fecerunt ( stiper consolatu & jurisdictione civitatis, arbitris & compositoribus amicis Guillelmo Ebred. ar- chiepiscopo & Jacobo episcopo Forojuliensi. An. 1309. Roberto regi Siciliae comitique Provinciæ &Forcalquerii hominium exhibuit, cujqs chartam damus inter instrumenta, ubi notandum venit quod in ipsa charta quam integram, postquam edita est, recuperavimus, idem rex versu vice eidem episcopo prasenti, recipienti & stipulanti bona fide promijerit, ea qua in dictis conventionibus, permutatione & permutationibus continentur attendere, servare & complere & non contravenire : volens & pracipiens idem dominus £ rex quod heres & heredes ipfius domini regis &succedens & succedentes eidem in dicto comitatu Forcalquerii, vel alius vel alii inanimam ipfius heredis, vel ipsorum ab episcopo vel electo confirmato recognitionem de pradictis & fidelitatis recipiant juramentum ; & idem episcopus sibi ad invicem jurent & promittant, ac senescallus dictorum comitatuum, qui nunc efi & bajulus & judex Sifiaricensis, promittant & jurent dictas conventiones & permutationes servare. Varia excipit hominiaanno 1314. E vivis excesisse IV. idus Junii dicitur in Andreano prope A venionem ne- crologio. I XXXVII I. OLI VERIUS. Oliverius cognomento de Laya ex decano Vapincensi, ad episcopatumest assumtus mense Octobri anni 1315. quo edidit statuta. Eodem anno occurrit Aymarus de Laya episcopus Vapincensis, qui die ultima Februarii recepit hominium Petri Reinerii militis, domini in parte castri de Molanis, pro castro Montberio. An idem est ac Oliverius, qui duo habuerit nomina ; vel in scribendo amanuensis Aymarum posuit pro Oliverio ? Forte tam brevi tempore duo ex eadem familia, ad hanc sedem accessere. APINCENS1S. 467 XXXIX. GUILLELMUS. V. Guillelmus cui cognomen Gibellini, ex priore Cartusiæ Durbonis episcopus Vapinci reperitur anno 1317. ac anno 1318. in libro proviiionum Vaticani. Biennio post fundantur Dominicani apud Vapincum, quo tempore edidit statua quædam. Anno 1326. mense Junio comitatuS estJacobum Aquensem archiepiscopum suum metropolitanum pergentem ad lynodum trium provinciarum habitam apud S. Russum prope A venionem, de qua vide inGualberto Arela- tensi archiepiscopo. Attigit annum circiter 1328. quo Dragonetus ejus succcssor homagium præ- stitit Roberto regi ; & paulo post pro D.Drago- netoin ipfius locum suorogato & recens electo, vexillum regium erectum est in turri palatii, jussu Johannis de Aqua-Blanca militis, cujus exstant litteræ in instrumentis. XL Dragonetus. Paulo post electionem suam DragonetuS fidem obstrinxit & juravit Roberto Jerosolymo- rum & Siciliæ regi simulque comiti Provinciæ, &c. coram Johanne de Aqua-blanca milite se- nescallo unquam majori domino civitatiS Vapincensis, de Castro Lazaro & aliis, Sistarici in palatio episcopali die 24. Julii anno 1329. An. 1332. ipse & capitulum transegere cum Guido- neXIII. delpnino ; qua transactionepactisunt sese feudatarios illius fore, non modo de terra S.Laurentii ; verum etiam de omnibus quæ poffidebant in toto mandamento atque territorio de Roischard, ultra cisque Dravum fluvium (sic Draconem Ledrac vocabant). Adsy— 1 nodum Avenionensem an. 1337. misit procura— ■ torem fratrem Lantelmum d’Esparone priorem de Alanon. Anno 1339. cum capitulo decrevit officium B. Mariæ singulis diebus decantandum. Alia constituit annis 1341.42. 43. & 44. XLI. HbNRICUS, Henricus de Pictavia Aimari de Pictavia Valentinensis & Diensis comitis filius ex Sibylla de Baucio Francisci Andriæ ducis ac Mar- garitæTarentinæ nata, electus in episcopum Vapincensem anno 1349. 8. Julii dicitur. Ex hac ecclesia transfertur adTrecensem an. 1354.1 ubi obiit anno 1570. XLII. G I B E R TU S. Eodem anno 1354. quo Henricus migravit adTrecensem cathedram, Gibertus Vapincensem conscendit. Hoc quoque anno, cum Caro » lus IV. imperator in Italiam pergens, ut Mediolani coronam Ferream de more acciperet, ac per Provinciam, & A quas-Sextias iter faceret, Ludovicus rex & Johanna ejus conjux elegerunt hunc episcopum, qui cum Fulketo de Pontevezsenelcallo, & Johanne de Vicedomi- nis judice * majori, hunc principem Aquis exciperet, eique certis conceptum verbis horni— 1 nium profiteretur. Inde imperator Arelatem se contulit, ubi cum regnum Arelatense sibi vindicaret, multa in argumentum Cui supremi juris fecit & decrevit. Ad Lodovensem thronum ttaductus est Gibertus anno 13 5 8. 468 ECCLESIA XLIII. Jacobus I. Cum Jacobus ecclesiæ Montalbanensi præ- sideret, ecce vocatur ad Vapincensem ubi erat annis 1359. & 1360. Eundem Innocentius VI. promovit anno 10. fui pontificatus, vi 11. idus Aprilis, adepiscopatumNemausensem vacantem per Johannis episcopi assumtioncm ad car- dinalatum, anno 1561. ante 13. cal. Octobris. XLIV. OTO II. In chartis Boscodunensibus offendimus episcopum Vapincensem nomine Otoncm, qui sedebat anno 1364. & 1370. Constat tamen an. 1365. alium episcopum habuisse Vapincensiim ecclesiam, scilicet Jacobum II. Verum forsi- tan Oto anno 136 j. huic præsiili cesilt vel sponte vel invitus, & jpsi> exstincto anno 1367. ad suam sedem est regressus. X L V. JacobuS II. Jacobus qui die 30. Julii anni 156 5. electus fuerat episcopus Tricastinensis, eodem anno trans- latusestad ecclesiam Vapincensem. Cumque capitulum Tricostinense per tres menses non potuisset concordare in electione episcopi (sin- guli enim canonici dignitatem hanc ambiebant, onus minime curantes,) Urbanus papa V. ad- ministrationem viduæ ecclesiæ Jacobo commendavit. In historia ecclesiæ Tricastinensis nuper edita, exstant hujus antistitis litteræ datæ die 18. Octobris anni 1367. in quibus ita de sepræ- fatur : Jacobus misuratione divina episcopus Vapincensis, & administrator Tricastinensts, &c. Obierat jam anno 1368. die 21. Februarii, ut dicemus in episcopis Tricastinis. XL V I. GU I L L E L MU S VI. Ex canonicoForojuliensi creatus est episcopus Vapincensis Guillelmus sub Stephani cognomine probe notus. Fratres Sammarthani dicunt eum anno 1365. missum fuisse cum archiepisco- poNarbonensi Avenionem, nomine regis Na- varræ ; idque exactis thesauri regii Parisicnsis esse compertum ■, quod negat Baluzius in notis ad vitas paparum Avenionensium, hac ratione fultus, quod sibi cenis constet testimoniis Na- varrum pro se misisse Johannem de Greilli capitalem Boiorum ( Captal de Buch). Verum quid vetat plures ab hoc rege missos fuisse, alios 1 clericos, laicos alios ? Et certe in concilio Ap-J tensi anni 1365. recensetur quidam legatus G. id est Guillelmi Vapincensis episcopi. Memor ecclesiæ Forojuliensis, cujus erat alumnus, ei reliquit pro anniversario 40. coronatos, ex necrologio cal. Novembris. XLVII. JOHANNES. Johannes de Sanctis cui nonnulli adduntsu- cognomen, ex canonico Belvacensi datus estpræsul Vapincensibus an. 1405. quo anno papa ejus præbendam dedit Petro Franchomme, dielunæ XI. Maii. Ut orator Ludovici Siciliæ regis comitis Provinciæ, &c. adfuit concilio Pilano habito mense Martio anni 1409. cujus acta habes tomo VI. lpicilegii. Eodem anno an- Tomusl. r AP I N C E NSI S. 40 L te Johannem inschedis nonnullis invenio Ber- trandum de Malo-monte episcopum an. 1406. sed de eo minime nobis conltat. Johannes trans- latus est ad sedem Mcldensem. XLVIII. A L EXIU S. Alexius deSiregnio Mediolan. ordinis Minorum, cum esset designatus episcopus Bobien- sis, obtinuit sedem Vapincensem, anno 1409. aut 141 o. Traductus paulo post dicitur ad Placentinam in Italia per Johannem XXIII. in locum Brandæ cardinalis. Obiit anno 1448. die 1. Januarii. Consulendus de eo*Ughcllus J tom. 2. Italiæ sacræ. XLIX. LEODEGARIUS III. Leodegarius toparcha castri de Ayragis, Io- landi reginæ Siciliæ, Andium & Lotharingiæ ducissæ a secrctls & consiliis, quem lego an. 1410. insignitum duplici titulo, episcopi Vapincensis & cancellarii regii : erat etiam Francorum regis Caroli VI. ac serenissimi delphini consiliarius ; pro quo officio annuam pensionem mille librarum Turon. percipiebat, ut probat ejus chirogrephum datum 28. Januarii anno ~ 1418. quo testatur hanc pensionem sibi perso- — lutam. Postea sipoliatus est possesiione castri de Ayragis, tanquam perduellionis reus. L. GALCHERIUS. Galcheriusde Forcalquerio ex nobilibus toparchis Cæsiiristæ, Forojuliensis ecdesiæ archidiaconus & sacrista, episcopatu Vapincensi donatus est, incertum quo anno. Recensetur ab Honorato Bouche inter prassules, qui ad transiatio— ■ nem trium sanctarum Mariarum convenerunt anno 1448. Sedit in concilio Avenionensi an. : 1457. cui Petrus de Fuxo cardinalis ordinis Mi— : norum præerat, vir præstantiffimus, variis lega- tionibusdesunctus pro sedeapostolica, cujus tunc erat legatus a latere. Diu vixit Galcherius, & usque ad annum 1480. quo, die 20. Julii, horni— 1 nitim fecit pro civitate Vapincensi, & castris Bastidæ tum novæ tum veteris, Raimbaudi, de Noerio & de Lazaro, præsentibus Francisco domino de Luxemburgo, Olivario Aquensi ar- chiepiscopo, &c. LI. GABRIEL I. Galcherio sussectus est, ut existimamus, Ga- briel de, Sclafanatis de quo hæc legimus in veteri instrumento : Anno Domini mdxxVI. die 11. r Novembris decessit ab humanis reverendus dominus Gabriel episcopus Vapincensts de Sclafanatis, & successit in episuopatu R. P. D. Gabriel de Cla- romonte, & suit stbi provisum per sudem aposloli. cam, & adeptus est posse/stonem suam anno MDXxvii.die xx. Aprilis. LII. GABRIEL II. o M Gabriel de Claro-monte Bernardini vice-co- mitis de Talardo, ex Anna de Husson filius, Theodori episcopi Senecensis, & vice legati Avenion. frater, anno 1527. adiit possessionem : ecclesiæ Vapincensis, mente Aprili. Anno 1540. 1 die 27. Februarii clicntarem fidem promisit Gg*j 47o E C C L E S I A V Francssco I. Francorum regi, pro feudisom— l nibus in Provincia, quæ tenere professus est sub directo regis dominio. Ejusdem est mentio in chartis annorum 1550. & 1553. Prioratu Savi- gniacensi potiebatur anno 1567. minime dimss- so episicopatu, quem videtur retinuisse usque ad annum 1572. Sub longo Gabrielis pontificatu procellis jactata, innumeris contrita est calamitatibus ecclesia Vapincensis, propter Calvi- nistarum bella plusquam civilia. LIII. PETRUS II. Petrum Paparinum de Calido-monte legimus die 28. Novembris anni 1572. succesiisse in episcopatu Vapincensi, perincapacitatem*, & per restgnationern Gabrielis de Clerrnont. Antea vero, scilicet an. 1568. jam Saviniacensempræ- posituram obtinuerat. Ihtersuit coetui cleri Gallicani Parisiisanno 1573. & fynodo provinciali Aquensi 1585. Edidit parapnrasim in psalmos octoginta Gallico idiomate anno 1581. LIV. CarolUS-SaL o moN. Carolus — Salomon du Serre, filius Antonii du Serre domini deMonsorcier, urbis Vapincensis præfecti, ex Margarita de Bonne d’Au- riac in Delphinatu, adfuit comitiis totius cleri Gallicani Lutetiæ celebratis anno 1608. Admi- sit Vapinci Capucinos die 20. Februarii anni 1613. Obiit mensie Maio anni 1637. L V. ARTUS. Arrarum de Lionne restauratorem expecta- bat ecclesia Vapincensis, tot cladibus, ut diximus, afflicta. Is patria Delphinas patrem habuit Sebastianum, ex antiqua & militiæ titulis illustri gente, matrem paris nobilitatis feminam Bonnam des Portes. Cum vero esset natu minor, primum parlamenti Dejphinatus senator factuS est, quo tempore duxit fabellam de Servien, sororem Abefis de Servien ærarii præfecti ; ex 2ua suf^epit Hugonem de Lionne sanctioris con* lii commentariensem, & regni administrum. Mortua uxore, præ ipsius desiderio, nunquam, licet adhuc juvenis, voluit alteram sibi adjungere ; sed clericali & cœlibi vitæ se addixit. Sacerdos ordinatus, designatus est a Ludovico XIII. rege Christianistimo episcopus Vapincensis, anno 1637. Statim vero ad ecclesiæ sijæ clades resarciendas mentem applicavit. Parochorum ruralium imminuta bellis stipendia proprio ære siipplevit. Diœcesim integram lustravit, nullis locis asperitate inontium pene in> acceffis neglectis. Cathedrale templum haereticorum impietate dirutum magna ex parte restituit. Summum siiæ fidei & siii amoris erga suonsam suam (ecclesiam videlicet Vapincen- sem) sive moderati animi argumentum dedit, quando anno 1649. designatus archiepiscopus Ebredunensis, noluit sedem mutare ; quo tempore Geotgius d’Aubussen, qui nominatus fuerat suGceflor Arturi in cathedra Vapincensi, ad Ebredunensem quam ille recusarat, tranflatus 1. fuit. Ætate gravis anno 1661. onus episcopale UINCENSIS. 471 deposi.iit ; migravitque ad Dominum Lutetiæ, die 18. Maii anno 1663. Solemniacensem abbatiam aliquo tempore habuerat Arturus. LVI. PETRUS III. Petrus Marion abbas sancti Pauli, designatus episcopus die 14. Decembris anni 1661. post cesiionem spontaneam Arturi, unctus est in episcopum die 8. Octobris Parisiis anno 1662. ab Harduino de Peresixe Ruthenorum episcopo, & designato Parisiorum archiepiscopo, coope- rantibus episcopis Cabilonensi & Lumbariensi. Mortem oppetiit die 25. Aug. anni 1675. L V I I. GUILLELMUS VII. Guillelmus Mesehatin de la Faye nominatus per schedulam regiam post Petri mortem, anno 1675. doctor theologus facultatis Parisiensis, canonicus & comes sitncti Johannis Lugdunensis, majorque custos hujus ecclesiæ, non diu rexit ; morte enim præreptus est an. 1679. die 22. Februarii. LVIII. VI C T O R-AU G U ST I N U S. Victor-Augustinus Meliandnatus patre Blasio parlamenti Parisiensis senatore, postea præside in una clasiium inquisitionum, demum regio cognitore catholico, & legato apud Helvetios ; matre vero GenovefaHuraltia, Annæ Austria- cæ reginæ matri ab eleemosynis, anno 1679. regis chirographo dato 21. Julii accitus est ad guDernationem ecclesiæ Vapincensis. Anno sequenti mense Julio consecratus est. An. 1684. mense Junio placuit regi ut ad ecclesitim Alec- tensem commigraret. Verum obstitit turbata inter summum pontificem & regem Christia- nissimum concordia. Rebus tamen compositis anno 1692. bullas ad commigrandum accepit. Anno 1698. abdicavit ob infirmam valetudinem ; reliquumque vitæ egit Parisiis in semina- ’rio * vici sancti Victoris, ubi fumma cum pietate mortem exfpectavit usque ad annum 1711. quo mortalem hominem exuit. LIX. CAROLUS-BENIGNUS. Carolus-Benignus Herve designatus episco- pus mense Maio anni 1684. sacro oleo non est inunctus in summum sacerdotem ante annum 1692. ob diflidia inter curiam Romanam & Christianisiimi regis sacrum consistorium Pace tandem reddita, m parthenone vici Pancti Honorati apud Parisios, sub titulo Dei-paræ Virginis ad cœlos assumtæ consecrato inauguratus est dse7. Dec. hujus anni. Anno I7o6.ceffitac- cepta pro episcopatu præpositura Aubracensi. LX. F RANCISCUS. Franciscus Berger deMalissol mediocri, honesto tamen loco Viennæ natus, ubi ejus pater vices ballivi gerebat, ex vicario generali episcopi Diensis, nominatione regia designatur episcopus die 3. Aprilis anno 1706. quo anno mense Decembri solemni ritu consecratus est. 47z ECCLESIA VAPINCENSIS. 479 DECANI VAPINCENSES. I.f} Ontius I. decanus Vapincensis testis in Jss charta Pontii clerici vendentis sancto Odiloni Cluniacensi abbati quæ posiidebat in ecclesia S. Andreæ. 11. Pontius 11. Ebrardi firmat donum factum Cluniaco a Leodegario episcopo Vapincensi. Memoratur etiam in charta Isuardi episcopi circa annum 1099. III. W-1194. in charta Boscoduni. Idem, j ut arbitror, cum Willelmo decano Vapincensi & archidiacono Ebredunensi, qui an. 1199. reperitur in veteri instrumento Boscoduni. IV. RodulphusI. 1251. 13. cal. Julii testis legitur hominii Guidonis dalphini comitis Oto- ni episcopo præstiti. V. Petrus I. Raincrii 1286.1293. 1300. forte est P.præpositus Vapincensis & officialis, qui adfuit concilio Kegensi 1285. Vide in Petro IV. Sistaricensi episcopo. VI. Olivenus de Laya memoratur in chartis ecclesiæ Ebredunensis 1303. &I304. An. 1309. ab incarnatione 10. Aprilis quæstionem de decimis prioratus sanctæ Mariæ de Saltu tanquam arbiter definit. Postea factus episcopus 1315. VII. Guillelmus I. Ethi 1317. memoratur in statutis a Guillelmo Gibellino episcopo editis. VIII. Gaufredus Isnardi 1320. IX. Jacobus Gaufredi 1325. 1317. X. Raimundus I. Stephani 1315 ?. XI. Gaucherius I. de Monte-albano 13, 32. U37-I543- XII. Rodulsus II.de Monte-bononto 1344* XIII. Gaucherius II. de Monte-albano 134-5* 1357- XIV. Petrus II. Villani legum doctor, decanus ecclesiæ Vapincensis, papæ capellanus.curiæ cameræ apostolicæ auditor generalis, testimonium reddit de viso a se testamento Guidonis de Bolonia cardinalis episcopi Portuensis facto anno 1372. XV. Raimundus II.de Barro in decretisbac- calaureus 1390. XVI. Mathurinus Guissardi in decretis bac- calaureus 14.19.1420. 1429. 1430. XVII. Johannes de S. Germanoinlegibvu licentiatus 1458. XVIII. Mattheus de Porta decretorum doctor 1476. XIX. Antonius Palmier 1499.1533. XX. Sixtus de Ponat Coustans 1544. XXI. Felix Bouvier reginæ ab eleemosynia 1621. XXII. Carolusdu Serre 1632.1661. XXIII. N. de Melve du Serre. XXIV. Alexander le Veillain du Ronseral per quatuor annos. aXV. Claudius de Pina doctor universita- tis ValenunæI69I. hactenuspræest. ABBATIA DE SUBRIPIS*. ABbatia sancti Petri de Subripis ordinis san-1 cti Benedicti feminarum, diœcesis Vapincensis unita est anno 1464. parthenoni monia- lium sanctæ Claræ apud Sistaricum, quæ nunc appellantur Urbanistæ. R.P. Pagi ordinis sancti Francisci minister provincialis, ex veteribus instrumentis quasdam eruit abbatissas, quibus nonnullas addidimus, ad sidem tabularum. Series abbaTissarvm. I. Inda abbatissa de Subripis, annuente Oto- ne episcopo Vapincensi donat Cartusiæ Ber- taudi ecclesiam de Cella Robaudi diœcesis Forojuliensis, anno 1260. Nunc monasteria Ber- taudi & Cellæ Robaudi Cartusiæ Durbonensi sunt unita. II. Gerarda de Sabranoanno 1285. III. Alixendis de Vinsanno 1328. IV. Philippade Thoarcioanno 1338. transigit cum incolis loci de Subripis die 1. Aprilis. Fit ejusdem mentio annis 1543. & 1351. quo exhibuit hominium. Pater Pagi dicit eam adhuc superstitem fuisse anno 1361. V. Raimunda de Champorcin electa an. 136 ?. regi jurat sidem clientarem pro loco de Subripis die 8. Augusti anni 1369. VI. Beatm Duranda præerat anno 1421. ex veteri tabula pergamena, in qua appellatur, abbatissa de Subripis, necnon priortjfa •venerabilis monasterii, feu domus ruralis Sale-Robaudi dioe- cesss Forojuliensts Mumbir pradicti monasserit S. Petri de Subripis. Hic definit nomenclatura abbatissarum S. Petri de Subripis ; quod cœnobium, ut diximus, unitum est conventui Clarissarum apud Sistaricum, anno 1464. quando his sanctæ Claræ monialibus præerat ut abbatissa Johanna de Medullione. De hoc parthenone ordinis sancti Francisci agemus, quando quæ(pectant ad ecj clesiam Sistaricensem ejusque præsulcs expenderimus. GgHj