Gallia Christiana 1715 01/Vasionensis
VAsio caput Vocontiorum, qui olim inter Cavares, & Tricorios fines Allobrogum attingebant, a Pomponio Mela, Plinio, Ptolemæo, aliiſque geographis & hiſtoricis celebratur ; & quidem apud Melam inter urbes Galliæ Narbonenſis opulentiſſimas eaſque colonias recenſetur ; quod ipſam quoque fuiſſe coloniam ſatis probat. l. 3. c. 4.Plinius etiam Vaſionem in Gallia Narbonenſi collocans : Vocontiorum, inquit, civitatis fœderata duo capita, Vaſio & Lucus Auguſti ; oppida vero ignobilia xix. Ejuſdem meminit Apollinaris Sidonius, appellatque oppidum Vaſionenſe libro 5. epiſtola 6. & libro 7. epiſtola 4.
Porro hæc urbs olim in planitie ſita erat, ampliſſemæque magnitudinis, uti probant quæ ſuperſunt rudera, ædificiorumque veſtigia ; quæ longe lateque ultra duo vel etiam tria milliaria protenduntur. Sed a Wandalis aliiſque barbaris diruta eſt, demumque in bellis Toloſanorum comitum cremata, & ſolo adæquata. Nunc autem Vaſio in declivi rupe aſſurgit, alluiturque Luveſa fluvio, quem nonnulli Ovidiam vocant : ſed anguſtior eſt vixque trecentos focos capit. Sic autem paulatim accrevit. Cum caſtrum jam in monte conditum fuiſſet, cives, ut a prædonum incurſionibus & latrociniis tuti eſſent, ſuperato fluvio alii poſt alios, domos ad hanc veluti arcem applicuerunt, ſicque urbem ſenſim condiderunt, a ſuperiori parte caſtro, ab inferiori, fluvio clauſam.
Inter vetera prioris urbis monumenta quæ ſuperſunt, exſtat basilica ampla & ſumtuosa Dei-paræ Virgini ſacra, ad quam in beatiſſimæ Virginis feſtivitatibus clerus procedit, ſacra mysteria celebraturus.
Vaſio cum toto comitatu Vindaſcino paret nunc ſummo pontifici ; epiſcopus tamen ſuam habet in urbe juriſdictionem, cum olim ſolus illius dominium obtineret. Orta enim lite inter Alfonſum ſancti Ludovici regis fratrem, Provinciæ comitem, & Faraldum ſeu Faraudum epiſcopum, de juriſdictione, Guido Fulcodi celeberrimus juriſconsultus, electus ad componendum diſſidium, caſtrum adjudicavit comiti & jus directi dominii in urbe, cauſaſque capitales ; epiſcopo vero, juſtitiam, ut aiunt, civilem, & omnia alia jura.
Eccleſiæ Vaſionenſis antiquitatem, ex hiſtoria præſulum qui eam gubernarunt mox demonſtrabimus. Diœceſis non ſolum in comitatu Vindaſcino, ſed etiam in principatu Auraſienſi, & Delphinatu extenditur. Numerantur tamen tantummodo 43. eccleſiæ parochiales. Metropolis olim hujus epiſcopatus, erat Arelas ; nunc autem Avenio.
Eccleſia cathedralis ſub beatæ Virginis patrocinio condita, patronum quoque habet ſanctum Quinidium, unum ſcilicet ex ſuis epiſcopis, de quo infra. In ea ſunt quatuor dignitates aut perſonatus, videlicet præpoſitus, archidiaconus, ſacriſta & præcentor ; quibus adde ſex canonicos, quorum quilibet præbendam habet canonicatui annexam. A longo tempore canonici erant Regularis inſtituti ; ſed auctoritate apoſtolica facti ſunt Seculares.
Olim Petruinus epiſcopus in ſuburbano civitatis, in loco cujus vocabulum Graſello, in honore ſancti Victoris & ſancti Petri, &c. ſecundum normam ſancti patris Benedicti abbatis, vel S. Macharii, ſeu ſancti Columbani monaſterium celebre condiderat, cui privilegium indulſit ſubſcriptionibus comprovincialium præſulum corroboratum, quod vide tomo I. annalium Bened. in append. p. 698. Nunc hujus monaſterii nulla ſuperſunt vestigia. In ſchedis D. Stephani du Laura invenimus abbatiam dictam Insula, cujus abbas erat an. 1225. magiſter Rolandus, cujus nulla nunc exſtat memoria. Valriaci eſt prioratus monachorum Benedictinorum Crudatenſium. Prope urbem eſt conventus fratrum Minorum, & alter Prædicatorum arctioris Obſervantiæ, ex reformatione R. patris a ſanctisiimo Sacramento. In urbe Valriacenſi fratres Minores ædes habent. In oppido Buxienſi apud Delphinates habitat ſodalitium fratrum Prædicatorum. Eremitæ ſancti Auguſtini reformati in urbe Malacena recepti ſunt. Ordinis ſancti Antonii alumni Valriaci. Ibidem ſunt Miſſionarii dicti patres a SS. Sacramento, & Capucini. Nionis duobus milliaribus ab urbe ſunt Minores dicti Recollecti. Monialium vero hac in diœceſi ſex ſunt monaſteria ; duo ſcilicet ordinis ſancti Benedicti, unum ſitum in principatu Arauſicano, ſub titulo ſancti Andreæ de Rameriis, eratque olim ordinis Cartuſiani ; alterum Nionis in Delphinatu, eſtque prioratus pendens a parthenone S. Cæſarii Arelatenſis. Quatuor numerantur virginum Urſulanarum, duo Valriaci, tertium Malacenæ, & quartum Buxii apud Delphinates.
Ad illuſtrandam epiſcoporum Vaſionenſium hiſtoriam fratres Sammarthani uſi ſunt ſchedis doctiſſimis reverendiſſimi patris Joſephi-Mariæ Suareſii ejuſdem eccleſiæ epiſcopi, & Johannis Columbi preſbyteri e ſocietate Jeſu eruditiſſimi lucubrationibus, qui videlicet de epiſcopis Vaſioneo ſibus longos ſcripſit commentarios. Iis autem non pauca adjecimus, mutatis & caſtigatis nonnullis, ex eccleſiæ monumentis & aliis ſincerioribus.
SAnctus Albinus epiſcopus Vaſionenſis erat, quo tempore Alamanni, duce Chroco, urbem invaſerunt, & ſanctum epiſcopum in Chriſti confeſſione conſtantem invictumque occiderunt. Vide quæ retulimus de ſancto Amatio Avenion. epiſcopo. Quo autem tempore id contigerit nondum nobiS constat ; alii enim hanc irruptionem revocant ad tempora Gallieni & Valeriani imperatorum an. circiter 266. alii ad annum 312. Gregorius Turonenſisl. 1 Hist. capp. 31. & 33., qui de ea ſæpe loquitur, videtur ipſam ſtatuere an. 266. ante tempora Diocletiani, de cujus perſecutione non agit, niſi poſtea. Legenda eſt oratio S. Amatii Avenionenſis epiſcopi, in collectione inſtrumentorum Avenionenſium.C. I. pag. 137. col. 1
Hic epiſcopus de civitate Vaſenſi, provincia Viennenſi, venit cum Victore exorciſta ad concilium Arelatenſe, jubente Constantino magno, anno 314.314. coactum, cui ſubſcripsit. Quidam volunt eum adfuiſſe concilio Vaſenſi an. 351. At 1°. de ſinceritate hujuſce concilii non levis eſt ſuspicio. 2°. in actis ejus quæ habentur, nulla prorſus mentio ſit aut Daphni, aut cujuſpiam epiſcopi Vasion.
Concordius unus fuit ex epiſcopis quos legimus Artemium in epiſcopum Arelatenſem ordinaſſe, circa annum 374.374. Ceterum de iis nihil audemus affirmare, cum veteres codices in quibus hæc leguntur non magnæ antiquitatis notam præſeferant.
Auſpicius frequens adfuit conciliis ; etenim anno 439.439. ſedit in ſynodo Regenſi. Biennio elapſo ſubſcripsit Arauſicanæ I. Sub hoc epiſcopo celebratum eſt Vaſenſe concilium, quod Binius ſecundum appellat, Sirmondus vero oſtendit eſſe primum. Auſpicii ſit mentio cum laude in ipſius concilii titulo, qui ſic legitur : Conſtitutiones ſanctæ ſynodi habitæ in civitate Vaſenſi apud Auſpicium epiſcopum eccleſiæ catholicæ, ſub die iduum Novembrium, Dioſcoro viro clariſſimo conſule, anno Chriſti 442. Valentiniani III. Auguſti decimo octavo, Leonis papæ I. tertio. Ejuſdem meminit S. Leo papa I. epiſtola 106. anno 449.449. ſcripta, quæ ipſi & aliis decem epiſcopis inſcribitur.
Fonteius a Ravennio Arelatenſi epiſcopo eſt ordinatus ; de qua ordinatione Viennenſis epiſcopus queſtus eſt apud ſanctum Leonem, cauſatus eam ad ſe pertinere. Subſcripsit epiſtolæ ſynodicæ, miſſæ a Gallicanis epiſcopis ad ſanctum Leonem. Jam ſedebat anno 450.450. quo S. Leo ipſi ſcripſit epiſtolam 50. iii. non. Maii. Ad eundem ſcribit Hilarius papa epiſt. xi. an. 462.462.
472. Adhuc vivebat an. 472. quippe Apollin. Sidonius initio ſui epiſcopatus, qui cœpit hoc anno, ſcribit epiſt. 7. lib. vi.. Fonteio papæ, quem Vaſionenſem fuiſſe epiſcopum docet epiſtola 4 libri vii. Porro quæ ad commendandum Fonteium, hac in epiſtola dicit Apollinaris, non injucundum erit delibare : Quoquo loci eſt (Vindicius) conſtanter (affirmat) cum ſitis opinione magni, gradu maximi, non tamen eſſe vos amplius dignitate quam dignatione laudandos. Prædicat melleas, ſanctas & floridas, quæ procedunt de temperata communione blanditias ; nec tamen ex hoc quicquam pontificali deperire perſonæa, quod ſacerdotii faſtigium non frangitis comitate, sed flectitis. Quibus agnitis ſic inardeſco, ut tum me ſim feliciſſimum judicaturus, cum mihi coram poſito ſub divina ope contigerit, tam ſecurum de Deo ſuo pectus, licet præſumtioſis, arctis tamen fovere complexibus.
Hunc epiſcopum ſediſſe in neſcio qua ſynodo Arauſicana, anno 501. habent quædam ſchedæ ; ſed hæc ſynodus conciliorum collectoribus prorſus eſt ignota, uti & nobis. In concilio primo Aurelianenſi, Clodovei I. Francorum regis evocatione celebrato anno 511. ſubſcripſit Sextilius Vaſaticæ urbis epiſcopus. At pertinere ad epiſcopos Vaſatenſes, potius videtur, quam ad Vaſionenſes aut Vaſenſes. Itaque parum tuta ſunt argumenta quæ pro epiſcopo Ethilio eccleſiæ Vaſionenſi vindicando proferuntur, neque tamen eum expungendum duximus, quia plurimi suerunt olim epiſcopi, de quibus nihil certi habemus, niſi quod eorum nomina leguntur in diptychis.
Gemellum anno 509. jam præfuiſſe aſſeritur ; at unde id probetur non habemus. Conſtat ipſum adfuiſſe concilio Epaonenſi anno 517.517.
Adfuit concilio Carpentoratenſi an. 527.527. ſubſcripſitque epiſtolæ hujus ſynodi ad Agræcium Antipolitanum epiſc. Sedit etiam in concilio Arauſic. II. an. 529.529. quo nonis Nov. habita est in urbe Vaſenſi ſynodus undecim epiſcoporum, cujus canones V. ad eccleſiaſticam diſciplinam ſpectant. Idem Alethius convenit quoque ad concilium Aurelianenſe IV. anno 541.541.
Theodoſius notus eſt ex actis S. Quinidii qui fuit ejus archidiaconus, ipſiuſque vices egit in concilio Arelatenſi V. ſub Sapaudo metropolitano, anno 554.554. aliqui duopus annis citius habitum exiſtimant hoc concilium, cui in hunc modum ſubſcripſit : Quinidius in Chriſti nomine archidiaconus miſſus a domino meo Theodoſio epiſcopo ſubſcripſi.
S. Quinidius Vaſione natus, cum in hujus urbis clero aliquandiu militaſſet, ſub Theodoſio epiſcopo archidiaconi functus eſt officio, ejuſque nomine interfuit ſynodo Arelatenſi quintæ, ut jam obſervatum a nobis. Ejuſdem quoque ſucceſſor fuit, adfuitque ut epiſcopus concilio Pariſienſi IV. anno 573.573.
578. migravit ad Dominum anno 578. vel ſequenti, miraculis in vita & in morte clarus ; de quo in calendario & martyrologio Romano ad xv. cal. Martii. Ejus corpus integrum cum ſacro capite a multis retro temporibus religioſe conſervant monachi Benedictini S. Petri de Mauriaco cong. S. Mauri, ac feſtum ejuſdem ſolemni ritu recolunt die 15. Februarii, & die 23. Septembris, qua ejus ſacræ reliquiæ magno apparatu tranſlatæ fuerunt in capſam decentiorem anno 1653. piis curis R. P. D. Roricii Gottereau prioris. Sanctum antiſtitem veneratur urbs Mauriacenſis tanquam antiquum protectorem ; & olim fiebat proceſſio, præfata die 23. Septemb. in qua ejus reliquiæ deferebantur per urbem. In eccleſia monaſterii exſtat altare B. Quinidio nuncupatum.
Ut morem geramus traditioni, & breviario proprio eccleſiæ Vaſionenſis, hunc Sanctum beato Quinidio ſucceſſorem damus. Brevi autem ſedit tempore, ut ſequentia docebunt.
Artemii Vaſenſis epiſcopi nomen variis in conciliis conſignatum eſt, ut memoriam ejus delere non poſſit oblivio. Sedit quippe in ſynodo I. Matiſconenſi anno 581.581.
584. ſubſcripſit quoque Valentinæ ſecundæ anno 584. Denique ad Matiſconenſem alteram miſit qui ſuo nomine ſubſcriberet anno ſequenti.585.
Idem eſt ac Petronius qui ſubſcripſit concilio Cabilonenſi, ſub Clodoveo II. anno 650.650. Eum binominem fuiſſe ipſe probat, cum in privilegio quod monaſterio Graſellenſi conceſſit, hoc modo præfatur : Aredius ſive Petruinus ſedis eccleſiæ Vaſenſis civitatis, ac ſi indignus, Domino diſpenſante pontifex. Hoc privilegium Mabillonius edidit in Appendice ad tom. I. annaliumpag. 698., quod communicatum teſtatur a D. Ludovico-Antonio de Ruffy. Datum eſt cal. Februar. anno decimo regni dom. Theodorici regis, quem annum refert Mabillonius ad incarnationis Domini annum 684.684. Hoc monaſterium fundaverat Petruinus in ſuburbano civitatis, in honore S. Victoris & S. Petri, vel reliquorum dominorum Sanctorum, eccleſiarum, ut ſecundum normam venerabilis viri S. Patris Benedicti abbatis, vel S. Macarii, ſeu Columbani degere deberent monachi ibi habitantes. Fundationem hanc approbavit Chlodoveus rex Francorum ; qui noſtrum Vaſenſem epiſcopum Aredium appellat Apostolicum virum. Poſt hunc præſulem longum fuit interpontificium, propter barbarorum incurſiones. Quidam admittunt Johannem quemdam tempore Caroli Magni Vaſenſem ſeu Vaſionenſem epiſcopum. Sane in hiſtoria manu ſcripta Avenionenſi Andreæ Valladerii abbatis S. Arnulsi Metenſis, legitur præceptum Caroli-Magni in gratiam Johannis Vaſionenſis episcopi, qui ad petitionem Gerardi illuſtris comitis multa conſecutus eſt a Carolo rege, ſed hoc præceptum ſuppoſititium eſt, fabricatumque fuit ex alio Caroli imperatoris quodC. I. p. 147. col. 1. edidimus inter inſtrumenta ad ecclesiam Carpentoractenſem pertinentia.
Simplicio datur locus inter Vaſenſes præſules, ex veteri documento anni 853.853. inquiunt Sammarthani fratres.
Adfuit Mantalenſi cœtui anni 879.879. ea ex parte celeberrimo, quod novo regno Burgundiæ & Provinciæ dederit initium : hac enim in ſynodo, quæ suit tam procerum quam præſulum, corona & regia inſignia delata ſunt Boſoni.
Dicitur præfuiſſe anno 911.911. ex ſcheda veteri, a nobis non viſa.
Eruitur hic antiſtes ex tabulis abbatiæ Montis-majoris, annoque 996.996. ſedebat. Fatemur tamen, nihil nobiS occurriſſe in variis, quas exploravimus chartis, unde hic epiſcopus in majorem lucem prodiret.
Vixiſſe anno 1003.1003. in tabulis epiſcopalibus legitur.
Petrus quem aſſerunt epiſcopalem ſedem obtinuiſſe circa annum 1009.1009. forte ille eſt Petrus epiſcopus Vaſſinenſis, qui in inſcriptione epiſtolæae Bened. VIII. ad epiſcopos Burgundiæ & Aquitaniæ quos hortatur ad defenſionem Cluniaci, nominatur cum Eldeberto Avenionenſi, Stephano Carpentorat. Almerado Regenſi. Vide tom. I V. Collect. Scripr. hiſt. Franc. Quercetani. Sedit autem Benedictur papa VIII. ab anno 1012. ad 1024.
Collocatur in ſerie epiſcoporum Vaſionenſium ad annum 1026.1026.
Petrus epiſcopus, quem ordinis alicujus alumnum fuiſſe volunt (quo tamen
</noinclude>fundamento nescimus) anno 1040. idibus Octobris, adſtitit Benedicto papæ IX. baſilicam S. Victoris Maſſilienſis dedicanti, uti legitur in litteris hujus papæ editis in Pontio Maſſilienſi. Ejuſdem quoque mentio ſit in chartis hujus monaſterii, ad annum 1043. Anno ſequenti Bertrandus marchio Provinciæ donavit monachis Victorinis burgum apud Maſſiliam, & templum ſancti Promaſii, cui donationi ſubſcripſit noſter Petrus, cum aliis præſulibus benemultis. Johannes Columbus in noctibus Blancalandanis, hunc Bertrannum comitem Forcalquerienſem appellat. Verum nuper probavit Ludovicus-Antonius Ruffius in diſſertatione de comitum Provinciæ origine, Bertrandum hunc fuiſſe comitem inferioris Provinciæ, cum fratre ſuo Joffredo ; Guillelmum vero fratrem eorum natu minorem, obtinuiſſe partem Provinciæ a Druentia & Verdona fluviis, ad Delphinatum, quæ portio poſtea dicta fuit comitatus Forcalquerienſis.
XXII. BENEDICTUS II. Notus eſt hic epiſcopus ex ſacramento quod præſtitit Rajambaldo Arelatenſi epiſcopo in eccleſia S. Stephani ; tunc enim, uti jam monuimus, eccleſia Vasionenſis ſub metropoli Arelatenſi erat. XXIII. PETRUS III. Petrus filius erat Rajambaldi, qui emerat epiſcopatum Siſtaricenſem pro filio ſuo Petro tunc parvulo, qui poſtea factus eſt epiſcopus Vaſionenſis, ut legitur in charta Bertrandi II. epiſcopi Siſtaricenſis. A patre autem cognominatus eſt Rajambaldi, ut docent nos tabulæ S. Victoris Maſſilienſis. Jam ſedebat Petrus anno 1056. quo interfuit ſynodo apud S. Ægidium. Anno 1059. donavit & reddidit altari, quod eſt conſecratum in honore S. Victoris, & S. Mariæ ſemper virginis, in monaſterio Maſſilienſi abbatiolam S. Victoris & S. Petri, in epiſcopatu Vaſenſi in loco Graſello. Acta anno Incarnationis Domini 1059. Anno 1075. xi. cal. Maii fecit inſigne donum eccleſiæ Nicienſi, cujus inſtrumentum edidit Joffredus in ſua Nicæa illuſtrata. Ejus autem exordium tale eſt ; In Dei nomine, &c. Ego Petrus Vaſenſis epiſcopus, ſcilicet filius Raimbaldi, dono .... de mea hereditate qua mihi obvenit .... caſtrum unum quod nominant Drapo .... tali tenore ut epiſcopus, ſcilicet Raimundus, &c. Subſcripſerunt Leodegarius, Roſtagnus, Bertrannus fratres. Anno 1078. plures eccleſias cum ſuis villis dedit monasterio S. Pontii ad Nicæam, ut idem Joffredus refert, cum Leodegario ac Roſtagno fratribus, & Raimbaldo, ac Leodegario & Roſtagno filiis Roſtagni patrui. Præſul illuſtriſſimus Joseph Suareſius epiſcopus Vaſionenſis, in claustro ſuæ eccleſiæ, a ſexaginta circiter annis invenit partem tabulæ marmoreæ, cum hoc epitaphio brevi : Die cal. Septembris vi. Petrus epiſcopus. M. R. B. XXIV. ROSTAGNUS Accepit anno 1108. bullam datam a Paſchali papa II. anno nono ejus pontisicatuS, qua ipſi confirmat juriſdictionem & caſtra epiſcopi Vaſionenſis. Anno 1117. donaſſe dicitur cœnobio Maſſilienſi 4. cal. Julii eccleſias de Corno, de Albaros, & S. Mariæ de Velzs, ex tabulario Victorino. Verum ſuſpicor mendum in anno conſignando ; nam ad hunc annum 1117. minime pervenit Roſtagnus. XXV. BERENGARIUS I. Berengarius de Mornaſſio anno 1113. interfuit pactis initis inter Raimundum Arelatenſem archiepiſcopum, & Petrum de Lambeſco, ut jam a nobis eſt observatum in Arelatenſibus archipræſulibus. Forte idem eſt ac B. Vaſionenſis epiſcopus, qui deſignatur prima ſui nominis littera, in charta eccleſiæ Maſſilienſis, anni 1150. Et ſane in Gallia Christiana Fr. Sammathanorum legitur ſediſſe anno 1151. ex veteribus tabulis : interfuiſſe tranſlationi S. Trophimi e basilica D. Honorati, in Campis Elyſiis, ad eccleſiam Arelatenſem : notari in actis publicis annorum 1152. & 1161. denique præſentem fuiſſe compoſitioni factæanno 1173. inter archiepiſcopum Arelatenſem, nomine Raimundum, & filios Petri de Lambeſco, qui olim litigaverat cum alio Raimundo ejuſdem ſedis archiepiſcopo. Ejus autem filii pactorum jam factorum forſitan immemores, arcem Salonam, & alia archiepiſcopi caſtra invasſrant. Aſſerit Columbus Berengarium antiſtitem ſub annum 1109. Fuiſſe ejectum Vaſione & omnibus epiſcopalibus caſtris, Raimundo comite Toloſæ, filio Faidæ Gilberti Provinciæ comitis natæ ; fortaſſe quia Raimundus ægre ferebat mediam partem dominii urbis, &c. conceſſam fuiſſe epiſcopis a Gaufrido, Bertranno & Gaufrido ſeu Joffredo comitibus, de quibus ſupra in Petro II. Utrum fuerit aliquis comes Provinciæ nomine Giſlebertus, quis fuerit, & utrum filiam habuerit nomine Faidam, aut Faididam de quibus fuſius diſſerit Honoratus Bouche lib. IX. hiſt. sectione I. nihil moror : conſtat vero Raimundum comitem Toloſanum tempore deſignato, Provincia fuiſſe potitum, quod ad noſtrum propoſitum ſufficit. XXVI. BertRANDUs. Bertrandus de Lambeſco anno 1178. ſedens in cathedra Vaſionenſi teſtis ſubscripſit in diplomate Frederici imperatoris, pro immunitate canonicorum eccleſiæ Arelatenſis, ab omni penſitatione municipali ſeu urbana ; & in alio ejuſdem principis privilegio pro eccleſia Dienſi anno 1180. Palatium & caſtra epiſcopalia armis recuperavit. Hoc quoque tempore præſens fuit cum Fulcone Maſſilienſi epiſcopo pactis compoſitionis Guillelmi, quondam Ebredunenſis archiepiſcopi, de donatione Manuaſcæ, Hoſitalariis confirmata per Guillelmum Forcalquerii comitem, coram Henrico Albanenſi cardinali legato in Provincia. Ex duobus illis inſtrumentis patet illum minime eſſe Bertrandum qui jam erat archiepiſcopus Aquenſis anno 1178. & 1179. Certe in diplomate Friderici imperatoris dato anno 1178. pro eccleſia il7 ECCLESIA V latensi, cujus jam meminimus, uterque Ber-1 trandus subsCriptus legitur, archiepiscopus Aqui- sexticnsis, & episcopus V asioneniis ; quod luce darius demonstrat non unum eumdemque esse Bertrandum, qui primum Vasenfcm eccle- siam rexerit, & migraverit postea ad metropolim A quassem. XXVII. BERENGARIUsII. Berengarius de Reillana, ex nobili genere in Forcalqueriensi pago natus, suffcctus est Ber- trando, qui per comitem Tolosanum, jurisdictione & dominio ad suam ecclesiam pertinentibus privatus eso Interim cum princeps ] iste quoddam munimentum erexisset in monte, ubi nunc sita est Vasio, præsiil comitem anathemate percusse apud castrum de Intercallis, ( Entrechaux,) eique adhærentes ; quod adeo Raimundum commovit, ut ipsum antistitem domo, civitate Vasionensi, & castris de Cre- steto, & de Rastello ejecerit ; quemadmodum ex veteri instrumento compertum est, dato cir- , citer an. 1185. quo testes sacramento confirmarunt quæ dixerant de damnis per comiteS Tolosanos ecdesiæ Vasionensi ilsatu. XXVIII. Villelmus I. < Villelmus de Lauduno ex gente nobili inferioris Occitaniæ opibus & bello clara, anno 1190. siedebat, quo circiter tempore omnem ’* episeopatum a Raimundo Tolosano recepit, &ad mortem usque eum possedit ; sied post ejus obitum, cum cadaver sepulcro mandaretur, jpsius iterum præsulis domus occupata est. Ip- fum esse putamus de quo legitur innecrologio Caisiani. m. nonas Septembris obsit Domnus Cusllelmus Vastoneests episcopus & canonicus sum- fis R. id est S. Run, ut conjicimus. XXIX RAIMBALDUS. Rahnbaldus, seu Raibaudus Flotta genere ac dignitate inclytus, agnatus Guillelmi reguli ForcalqueriensiS, qui V apincensi, Ebredunen- si, Avennico, & pagis a Druentia ad Rhodanum cum summo imperio dominabatur, epi- |. scopus legitur an. 1193. & synodo Vaurensi interfuisse dicitur. Sed id minime certum, nullam enim novimus Vauretssem synodum ante an. Domini 1213. quo Raimbaudus non ampliuS præerat. Cum autem Raimundus Tolosanus hæresi A lbigensium patrocinaretur, & vexaret ecclesias episcoposque, potissimum Vasionen- Fem, Innocentius papa III. ut ipsiustutelæ ac securitati prospiceret, misit legatum in has oras, Raimundum Uceticensem episcopum, de damnis a comite illatiS inquisiturum. Acta in hac legatione prolixius recenset Johannes Columbus. Comes VasioneIssem episcopum, ejusque clericos in vincula conjecerat, palatium epi* seopale ac ædes canonicorum destruxerat, oc- cupaveratque militari manu castrum Vasionen- si :. Quæ damna restituere & resarcire jussus est in concilio Montiliensi anno 1209. a Milone S. sedis legato. Perperam autem Raimbaldo dantur anni 34. in episcopatu, quando ad sum- mum sedit annos 20. aut 22. nec annum 1212. Tomus I. A S I O N ENS IS. 918 praetergressus sir. Anno certe rtrr.pridie idus. Febr. adfuit sententiæ latæ adversos Tolosiæ comitem, qui quartam Beduini castri partem c Monti-majori abstulerat. XXX. R1 p E R T Us. r Ripertus Flotta præpositus fuit capituli, quo veluti gradu conscendit ad summum sacerdotium, videlicet ad episcopatum. An. 1212. adfuit 1 conventui præsiilum provinciæ Arelatcnsis, apud Arauhcam. Legitur adhuc præfuisse anno 1220. ex chartis Valriacensibus ; imo etiam 1 anno 1227. ex instrumentis pactorum cumHo— x spitalariis. XXXI. GU 1 Do. De initiis episcopatus Guidonis nihil certi nobis occurrit. Ante annum enim 1241. minime notus est ; quo circiter tempore legitur ad— 1 fuisse sacramento clientelæ, quod comiti To- losx Albiensis episcopus exnibuit. Concilio Valentino habito anno 1248. intererat ; nec diu postea rexit. 1 XXXII. FARAUDUS. Faraudus cum esset canonicus Vasionensis, dignus vssus est episcopatu, ad quem eligitur saltem anno 1250. quo pius erga S. Quinidium episcopum ecdesiæ suæ patronum, in ea sacel* 1 lum sub ejus nomine construxit & erexit altare. Anno siequenti ad Insulanum concilium provinciæ Areiatensis habitum die Martis post lanctæ Crucis Exaltationem, misit qui se ex- cusiatum rogaret, siioque interesset nomine. De eo enim hæc actorum verba interpretari debemus : Dominis foh anne Avenionenst & S.Va- stonenst etiam episcopis se canonice excusuntibusf sed tamen aliis… committentibus vites suas. Nam pro S. legi debet F. Ceterum huic episcopo multa debet ecclesia ) Vasionensis ; recuperavit enim dominia Vasio* nis, Rastelli, C restet i, & Intercallis* ; com- posuitquecum Alsonsi) fratre siancti Ludovici regis comite Tososatum, & Provinciæ, ustis fidejussoribus Draconeto toparcha Montis-al- bani, & Raimundo de Medullione. Judex autem electus A partibus fuit Guido Fulcodi celebris apud Parisios Juris-consultus. Consensum præbuere Bernardus præpositus & canonici. Nec praetereundum quanto studio, quam amice pacem cum capitulo inierit & coluerit, adhibito etiam Johanne Arelatensi archiepiscopo, sive ut siequestro, sive ut metropdlitano. De- . crevit autem ut decem tantum essent canonici. " Anno denique 1262. sopivit quamdam contro- versiam de nonnullis decimis, cum monachia Valriacensibus. XXXIII. Giraudus. Giraudus de Libra ex canonico episcopus creatus est anno circiter 1271. quo paciscitur cum Hospitalariis, qui duas in diœcesi Vasionensi præceptorias habebant, videlicet Mala- gardæ, & Villæ-Dei. Memoratur in chartis emtionis nemoris Cresteti anno I274. & ln aliis instrumentis an. 1275. de conventionibus cum Podialmeratiis, &c. Nn n , 2, E C C L E S I A V Tost Giraudum de Libra Sammarthani fra— j tres admittunt quemdam Bcrtrandum cpisco- pum, eumquc si.disse anno 1280. asserunt. Post ’cum vero sequitur alter Giraudus episcopus. At mihi videtur idem ac Giraudus de Libra ; nec ulla certa occurrunt argumenta, quibus Ber- trando illi vindicetur episcopatus. Et quidem anno eodem 1280. Giraudus episcopus Vasionensis recensetur inter præsijles, quibus advocatis, & ad consilium adhibitis, BernarduS Arclatensis archicpiscopus dedit Guillelmo Arausicano episcopo, ecclesiam sancti Jacobi Montis-draconis, ut mcnsie episoopali unire- , tur. Anno 1282. a rectore comitatus Vindasci- ni, cum Bertrando episcopo Cavellicensi vocatur ad consilium majoris curiæ. Sedit in concilio provinciali Itssulæ villæ diœcesis Cavelli* censis, paulo ante natale Domini, anno 1288. Paciscitur ciAn Richavo Petri Templario praeceptore Roaissil anno 1290. de aqua Ovidiae (La Louvese) deducenda. Memoratur in canonicorum tabulario, usque ad annum 1295. XXXIV. RAIMUNDUS. Raimundus de Bello-monte anno 1296. Va- sionenses ad profeffionem clitntelæ advocavit, uti testantur tabulæ publicæ hujus anni die 9. ( Januarii conscriptæ, in cœmeterio cathedralis ecclesiæ B. Manæ Vasionensis, coram eodem Raimundo de Bello-monte electo, & confirmato episcopo dictæ ecclesiæ, & Johanne de Mossa præposito, alissque. Anno 1300. cognovit jure episcopali de næresi Valdensium arud Valriacum. Notatur & in actis VasionenubtiS an. 1302. & 1306. necuon in instrumento veteri cujusdam emtion ; s nobilis dominii in castro Crestetenti. Confirmavit compositionem factam inter fratrem Francsscum Laugerium monachum Pancti Andreæ A ve nionen fis priorem ecclesiæ de Aspirano, & homines castri I de Penna, si.iper decimis in territorio ejusdem castri percipiendis, anno 1311. Anno 1319. fundavit ac dotavit quandam capellaniam in siia ecclesia, die 1. mensis Januarii j ex cujus fundationis instrumento habemus Raimundum ab ætatis siiæ primordiis nutrimenta fere cuncta percepisse ab hac ecclesia ; quod siine fatis superque probat, illum in gremio hujus ecclesiæ nutritum adolevisse, & fortasse canonicum fivsse ante episcopatum. Instrumentum hoc vidcsis siuo loco. Recensetur inter præsiiles pro- vinciæ Arehtensis, qui cum siio metropoli— j tano Arelatensi archiepiscopo convenerunt ad concilium * Avenionense, die 18. Junii anno 1326. Eum attigisse annum 1330. suadent aliquae chartæ. Johannem episcopum Avenionensem, ecclesiam Vasionenlem simul rexisse annis I3 ; o. & B35. legitur in vulgata jam Gallia Christiana fufiori s quod neque asserere, neque negare audeo. XXXV. GoTHIUS. Gothius de Bataglia Ariminensis, anno 1336. ex Vasionensi sede ad Ariminensem traductus est.Demumprelbyter cardinalis titulo S.Priscæ L SION EN SIS. 930 sub Benedicto papa XII. Fuit, & patriarcha Constantinopobtanus.Legatus in Siciliam, Rhegii subsistcns Petrum II. Arragonum regem diris devovit, & excommunicavit. Tandem vero Avcnionem reverfus obiit. XXXVI. RAT HE R 1 U S. Hic episcopus concilio Avcnionensi anni 1337. adfuit, ubi pro Ratherio, mendose legitur Rocherius. Ratherio Vasionensi episcopo, Pedis apostolicæ nuntio in regno Sicitiæ scribit Benedictus papa XII. 2. idus Julii anno fui pontificatus 4. qui erat Christi 1357. Eodem quoque anno composiiit litem inter nobilem Raimbaudum de Vasione, & ecclesiæ suæ canonicos. Hoc ipsi) anno vendidit Humberto delphino Viennensi, duci Campssauri, Vien- næ & Albonis comiti & Palatino, quartas partes Propiaci pagi, apud Buxum, præsentibiis Agouto de Baucio domino de Brantulis, & Guigone de Morgiis domino de Spina. Anno 1340. delegatus est cum Roberto patriarcha Constantinopqlitano ad Robertum Neapolis, & Petrum Siciliæ reges, componendæ inter eos (>acis causa, ut observat Fazeilusde rebus Sicu- is. Tranflatus est ad ecclesiam Casiinensem mense Octobri anni 1341. ex reg. Vaticani & Ughello in appendice tom. II. Italiæ Sacræ. Exceffit e vivis Tarenti anno 1343. tertio cal. Martii. XXXVII. PETRUS. IV. Petrus de Casa Lemovix ordinis Carmelita- rum, Valencenis in Belgio comitiorum generalium suffragiis, ad sijmmam hujus ordini$ præfecturam evectus est. ln ea dignitate constitutus adfuit congregationi doctorum, quos Phi- lipp us VI. Francorum rex convenire jusserat in castrum incennarum, ad examinandam opinionem Johannispapæ XXII.dedilatasan- ctorum beatitudine ; aderant quoque Petrus de Palude patriarcha Jerosolyimtanus, Petrus Rogerii archiepisCopus Rotomagensis, Nicolaus de Lira &c. Creatur autem VasionensiS episcopusa Clemente papa VI. & postea patriarcha Jerosolymitanus juxta fratres Sam- marthanos ; Ped vero propius nobis videtur, ipsum prius factum esse Jerosolymorum patriarcham titulo tenus, & ipsi postea demandatam ecclesiæ Vasionensis administrationem, quod tum ex ipsius testamento, tum ex epitaphio in- telligitur. Hanc ecclesiam regebat anno 1348. & hoc ipsi) anno testamentum siuum condidit, die 1. mensis Julii, quopajperes Vasionis & ea— 1 strorum tum Rastelli, tum Intercallis heredes instituit. Obiit eodem anno tertio nonaS Augusti. Jacet in antiqua ecclesia cathedrali, uti suo testamento jusserat, ubi hoc legitur epitaphium ; Venerabili Petro de Casu priori generali ordinis Carmelitarum, Patriarcha ferosolymitano, hujus episcopatus administratori. Obiit anno sulutis 134.8. diei 11. nonas Augusti& miraculis claruit. P. C. Jofejfhus M.tria Suarez. Scripsit docte pro hoc tempore in magistrum sententiarum, & in politica Aristotelis ; item sermones de tempore, de B. Virgine, & de SS. , ji ECCLESIA V< XXXVIII. Pit.vi V. Petrus de Beretto, patria Narbonensis ex eadem Carmelitarum familia, magister sacri palatii fuerat, & Clementi VI. a sacris con> feffionibus. Erat » Grassensis episcopus, quando Petrus de Casa testamentum siium fecit ; ipsum enim elegit testator ad distributionem Iuorum librorum faciendam quinque conventibus ordinis Carmelitani. Fuit vero tantum administrator Vasionensu ; quo munere fungebatur an. 1348. menti ; Septemb. quando videlicet in die S. Michaelis, admisit fratrem Ja- cobum Augerii S. Andreæ Avenionensis monachum, ad prioratum de Tolorenco, ipsi collatum ab Armando abbate : adhucque praeerat an. 1350. Mula scripsit ad theologiam spectan- tia, ex Gelneri bibliotheca, & Ludovico Ja- cob Carmelita. XXXIX. Laurentius. Laurentius de Albiaco, ex registris Vaticani cœpit sedere anno 1356. die ultima Octobris, munitus plumbo Romano. Anno vero 1359. transiatus est ad ecclesiam Tute- lcnsem. XLJohANNEsI. < Johannes Maurelli eligitur in episcopum an. r 36 2. ex tabulis episcopalibus. Anno sequenti Urbanus papa V. eum dedit coUegam Jonanni Aqui-Sextiensi archiepiscopo, ad inquirendum de sanctimonia & miraculis B. Dalsinæ Arioni comitissæ. Interfuit concilio Aptensi, anno 1365. XLI. PsTRUs VI. Petrus Boerius diœcesis Narbonensis e castro Minerbesio, primum monachus Benedi- ctinus Anianæ, tum abbas sancti Aniani * in Septimania, juris doctor consiiltisiimus, ob canonum praecipue singularem peritiam, & vitæ integritatem ab Urbano V. ecclesiæ Urbeveta- næ præsicitur anno 1364. xvn. cal. Decemb. administravitquehanc sedem usique ad annum 1370. quo transfertur nonis Octobris ad episcopatum Vasionensem, ut constat ex libro pro- visionum præla torum Vaticani. Notatur in tabulis epsseopalibus eodem anno, item in actis damnationis quorumdam Rastellensium pro feralibus carminibus. Iterum reversiis est ad pristinam ecclesiam Urbevetanam anno 1376. quam rexit laudabiliter admodum, variis ingenii monumentis relictis. Scripsit poemata quædam in bibliotheca Sublacensi asservata, necnon commentarium in regulam S. Benedicti. At quia fautor erat Roberti Geneven- sis, quem Gallia, Germania &c. pro legitimo papa habebant siub titulo ClementiS papæ VII. eapropter ab Urbano VI. Romam vocatus, quia venire contensserat, episcopatus gradu privatus est an. 1378. De.cujus vita’ Ughellus tomo I. Italiæ sacræ in præsiilibus Urbevetanis. Tomus i. SIONENSIS. XLII. Eblo. Eblo de Mederio prius clericuS cameræapo- stolicæ, postea Vasionensis episcopus fuit anno 1)76. Dotavit cum fratribus siiis Guillelmo de Mederio prius abbate Mansi-Garnerii diœcesis Tolosanæ, postea S. Ægidii, & Oliverio nobili milite conventum & hospitalem domum de Feudis (des Eienx) diœcesis CaturcensiS, ordinis siancti Johannis Jerosolymitani, ut docet charta quam inter instrumenta edidimus. XLIII. RAIMUNDUS II. Ex historia genealogica illustrissilnæ domus de Bona {de Bonne de Lesdiguieres) auctore AI- lardo, RaimunduS filnis erat Francssci de Bonne, & Alaidis(Jde Laye, vitamque religiosam amplexuS erat in ordine Fr. Prædi- catorum ; quæ omnia citat ex hoc auctore eruditissimus D. du Fourny in historia genealogica regiæ domus Franciæ &c. quam vir diligentisii- mus in exploraudis veteribus iustrumentis, & veritatis studiosissenus, paulo ante mortem, auctiorem & emendatiorem publici juris fecit. Legimus tamen in Gallia Christiana Fratrum Gemellorum in catalogo Vasionensiumepisco- porum, hunc appellari Raimundum Guillelmi. Sed ipsi de sie loquenti fides est adhibenda ; ita autem de si : præfatur : Ego frater* Baimundus dc Bona, magister tn theologia, episcoput Vastonensts &c. Raimundus ex issdem doctisii- mis fratribus jam sedebat an. 1380. Certe anno sequenti, die 17. Januarii sacrum * viaticum administravit Petro FJandrini cardinali, ejus » que testamentum excepit, de electione Clementis VII. quem in extremiS posicus verum esse pepam aileruit. Eodem anno xv. caL Maii idem Clemens septimus Raimundo provinciam dedit ut de Urbani V. sanctitate, editisque ad imploratam ejus opem miraculi$ cum Siguino patriarcha Antiocheno ecclesiæ NemausensiS administratore sueram actionem instrueret, inquit Odoricus Kainaldusad an. 1381. XLIV. RADULEUS. Hic episcopus extabuliS capituli sedisse creditur ab an. 1397. ad an. 1401. uti lego in vulgatiS catalogis. XLV. GUILLELMUs II. Guillelmum de Pesserato jam episcopum fuis- Ie anno 1401. minime potest in dubium revocari j adfuit enim hoc anno transtationi corporis Clementis VI I.ab ecclesia nostra domina Ave- nionensiS, ad novam Cælestinorum basilicam, in eadem civitate. Bernardonum de Serris toparcham Malaucenæ suscepit in protectorem ecclesiæ Vasionensis, anno Christi 1410. XLVI. HUgo. Hugo de Theyffiaco patria Sabaudus, de quojam diximus in episeopis Tricastinis, cujus ecclesiæ fuit administrator, an. 1412. erat episizopus Vasionensu ; quo videlicet annopon* a Collectio noc. Balufii ad Vitas paparum Aven. coi 931, i Ibidem coi. 918. N nnij ECCLESIA’ tisici juravit fidem dientelarem, pro Vasione civitate, Cresteto, & aliis episcopalibus ca- * stris. Prætereaanno 1425. adfuit desinitioni limitum Salonis, inter archiepiscopum seu administratorem Arelatensem & cives. Iste Arela- tensis archipræsiil erat Johannes de Broniaco, qui nostrum Hugonem consanguineum suum vicarium generalem instituerat in spiritualibuS & in temporalibus, pro archsepiscopatu Are- latensi. Issem Hugo creatus est curator pro exsecutione fundationis collegii Anneciaci, * fa- ctæ ab eodem Johanne de Broniaco cardinali Ostiense Consule quæ de eo diximuS in episcopis Tricastinis. Obiit autem Cresteti anno H45- XLVII. PONTIUS. PontiuS de Sadone in academia Avenionen- si professor, primiceriatus dignitate functuS est in arduis concilii Basileenhs temporibus, 3uibus Eugenii IV. auctoritatem sijmma pru- entia tueri visiis est. Erat etiam præpositus ec- clesiæ Avenionensis. Successit autem Hugoni in Vasionensi siede, in qua ejus fuerat coadju- tor, ut nonnulli existimant. Adfuit an. 1448. 4. Decemb. elevationi trium SS. Mariarum. An. 1456. *die 23. Martii, adsuit synodo A veni on. sub Petro de Fuxo Cardinali, &Alano pontifioiis legatis. An. seq. legitur vicarius gene- ralis Alani cardinalis Aven. episcopi. An.I4.65. fuit orator ad Paulum papam II. pro civitate Avenion. cum Francssco Malespine consule, & , duobus aliis. Rexit ad annum 1469. XLVIII. J O H A N N E S II. Johannes de Monte-mirabili, Calvomonta- nus, Lingonensis diœcesis, referendarius pa- pæ, a Sixto IV. præfectus fuit libellis sub- ugnandis j cui etiam laudatuS pontifex contulit canonicarum & præbendam, in ecclesia Cameracensi. Cumque ipsi adversaretur Johannes Jongleti consiliarius regius in parlamento Parisiensi, pro eodem contendens sacerdotio, in jpsiim Sixtus papa stylum exacuit, quasi pel- fime de fide sentiret hic JohanniS de Monte- mirabili adversarius. Quo vero tempore factus sit Vafionensis episcopus, quantoque suerit, non possumuS definire. In ejus favorem idem Sixtus impertitur indulgentiarum privilegia ecdesiæ S. Johannis-Baptistæ, loci de Calvo- monte, ex parochiali in collegiatam institutæ ; in qua sacro baptisinatis fonte renatus fuit, cujus parentum corpora ibidem inhumata jacent : diplomaque pontificium datum est Romæ an. 1475. die 6. idus Febr. Ibidem fato sungitur, prius condito testamento, quo ædes siias legavit B. Mariæ de Populo, in qua basilica ædiculam S. Johannis construxerat. Spectatur ibi sepulcrum eius & epitaphium legitur in hæc verba : Johan. de Monte-mirabili hicjepultumdntelligentiaapo- stolicum abbreviatorem, fidet Referendarium se- cretum, probitat Sixto quarto pontifici maximo familiarem, religio epijcopum Vafionenf em fecit, quibus perfunctus, septuagenarius obiit tertio fu- » *l. sonctiNicolai, vulgo ItCtllt^t > ride inter instrv mcma « cclcsiaE Avcn. C. XXVUI.p. 146. coti. ASIONENSIS. 934 nii anno miUefimo quadringentefimo feptuagefimo nono. Hac fi confideret. admonent. XLIX. AmALRICUS. Electus in episcopum an. 1479. confirmatur anno sequenti, ex archivo Vasionensi. Biennio elapso abdicat scilicet an. 1482. & alteri transcribit episcopatum I ex actis consistorialibuS. L. O D o. 1 Odo Ozic abbas S. Polycaepi ordinis siancti Benedicti diœcesiS Narbonensis, electus est die 17. Julii anni 1482. ex acti$ consistorialibuS » inquiunt Fratres Sammarthani, qui ejus obitum notant anno sequenti, subrogatumque ipsi asserunt hoc anno die 17. OctobriS Rolandum ignotæ sisdis episcopum. Hunc vero episcopum Strætermissum aiunt a J. Columbo ; ad cujuS ententiam accedimus, quippe Odonem episeo* pum adhuc invenimus, anno 1489. LI. BENEDICTUS III. Benedictus de Paganostis FlorentinuS, ordr nis fratrum Prædicatorum, acceffisse ad regendam hanc ecclesiam an. 1485. legitur apud Sammarthanos. Verum disserendum ejus episcopatus exordium putamus ad aliquot annos ; quod Odonem adhuc episcopum inveniamuS an. 1489. Obiisse dicitur Florentiæ anno 1523. ubi conditus est apud sodales fuos, ordinis videlicet S. Dominici alumnos. LII. HIERONTMUS. Hieronymus ScleduS patria Vasionensis, magister domus Clementis VII. factus est episco- pus anno 1523. Hic titulum assumsit comitia V asionensis, & vicecomitis Cresteti, Rastelli ; , & Intercallis, quæ toparcharum nomina de » sierunt in titulum comitis Capreriarum ; cum magna olim contentio suerit de dominio Capreriarum, ( quoddam territorium est Vasionensis pagi) inter episicopum & comitem Toletanum. Carus erat Clementi VII. qui eo usus est ad siicras confefliones, ipsumque brevibuS pontificiis subscribendis præfecerat. Sedit ab an.I523.ad 1533. quo anno efflavit animam, IV. ; nonas Januarii. Jacet in ecclesia cathedrali Vi- centiæ cum hoc elogio ad ejuS sepulcrum appo- sito : Hieronymo Scleaoepiscopo Vafionensi, Clementis VII. pontificis maximi domui magistro, in Hifpaniam legato ab eo ad Carolum V. imperatorem misso, rebus supra omnium fpem ejus prudentia celeriter & ex voto confectis, affinitate etiam inter iliot juncta, Casure in Italiam ad- ducto, cum Venetit ceterisque Italia principibus sudere inito, duce Insubrum Casuri conciliato, in Belgis iterum apud eundem legatione functo, Ro » ma in majori dese expectatione sublato, Johannes Petrus fratri optimo, ac innocentissimo P. Vixit annos duos & quinquaginta, dies duos. Obiit quarto nonas Januarii anno 1533. LIII. TkomaS. Thomas Cortesius Prati in Ttsscia natus, cum esset datarius & notarius ClementiS papæ VII. confecit instrumentum de pactis matriJ>„ ECCLESIA V « monii Catharinæ Mediceæ neptis siimmi pon- •1 tificis, cum Henrico duce Aurelianensi filio Francisci I. Francorum regis » quod publica* vit Massiliæ anno 1533. Eodem anno creatur Vasionensu episcopus, Ieditque tssque ad an. 1551. LIV. Jacojus. Jacobus Cortesius Thomæ episi ante adeptas infusas ex legitimo conjugio filius, Prati ortuS, patriarchæ Alexandrini titulo infigni- tus, patri successor datus est anno 1551. in sede Vasionensu Inter fuit concilio Tridentino. An- ’no 1560. coadjutorem & pastoralis sollicitudi- nis participem elegit Raineri Ceuli Pisanum so- ronS suæ nlium, ordinis Prædicatorum, qui Fub titulo episicopi Majoricensis consecratus fuerat 1 sed morte ante avunculum siium præ- reptus estCresteti anno 1570. at non diu sij- persuit Jacobus, cum ab anno 1551. tantum rexerit per annos 18. LV. GUILLELMUS III. Guillelmus Geyssolmus, aliter Cheisolmus nobili familia Scotorum Cheisolmorum oriundus ; ex Dumblanensi in Scotia antistite, ob patriæ defectionem a religione Catholica Romam se conferens, a papa datus est episcopus huic ecclesiæ Vasionenis. Anno 1569. adfuit concilio provinciali apud Avenionem celebrato. Post sexdecim annos ea dignitate consensu pontificis se abdicans, ad majorem Cartusiam contendit, in qua ordinem professus, annos aliquot humillime, & magno suorum Cartusianorum exemplo vixit, ordines conferens fratribus, ac postmodum Lugdunensi & Romanæ Cartusiæ successive praefectus, a summo pontifice ad Jacobum regem (quem e sacro fonte susceperat) legatus, indeque reversus, pro Maria Scotorum regina extra ordinem orator in curia commoratus est, & Romæ obiit Cartusianorum prior, ubi sepelitur anno 1593. die 26. Septemb. donatus post mortem hoc epitaphio : D. O. M. Ob honorem Guillelmi Geyssolm Scoti, qui coadjutor & successor Guillelmi episcopi Dumblanensis patrui sui, tum Maria & Henrici regum Scotia orator ad Carolum IX. regem Francorum. Hinc ad pontifices maximos Pios IV. & V. cui regum Scotia nomine obedientiam praestitit, & a quo commissum sibi Vasionensem episcopatum summa cum laude pietatis, ac fidei per annos XVI. turbulentissimis temporibus administravit, mox sexagenarius regulam Cartusiensis ordinis professus quietem sacram appetiit, unde a Sixto V. pontifice maximo ad Jacobum VI. regem Scotia nuntius allegatus pro Catholica religionis post-liminio fuit prior Lugduni, dum * rexit tandem Roma, ubi VI. cal. Octobris anno salutis MDXCIII. decessit, & sepultus quiescit. Guillelmus filius Johannis, nepos Jacobi fratris supra scripti Guillelmi episcopi poni curavit. LVI. GUILLELMUS IV. Guillelmus Cheisolmus ex fratre nepos, Guillelmo Cartusianorum institutum profitente episcopatu donatus a pontifice 1584. post Sacratum præsulem Carpentoratensem, administravit comitatum Venaissinum ; a papa missus legatus ad Scotiæ regem, edito libro adversus Calvinistas patriæ suæ, interiit 13. Decembris 1629. Jacet in ecclesia cathedrali, ubi legitur hoc epitaphium, quod de illo plura nos docebit: D. O. M. ET MEMORIAE Guillelmi Geyssolm Scotti e baronibus de Cromnis, cujus avia materna Jacobi IV. regis Scotiae soror suit, episcopi Vasioneusis ex rectore comitatus Venesini, qui Catholicam religionem ut in patria restitueret, susceptis itineribus, libris editis, omni ope conatus ut in diocesi sua effloresceret, verbo & exemplo praefuit. Demum aetate ac labore fractus, migravit in coelum idibus Decembris anno MDCXXIX. Et hîc situs est ex testamento ; vixit annos LXXXII. sedit XLIV. Guillelmus filius Johannis fratris suprascripti Guillelmi episcopi, nepos Jaeobi, P. C. LVII. MICHAEL. | Michael DalmeraS Balneolensis Occitanus, 1 decanus ecclesiæ GriniacensiS, coadjutor decessoris Guillelmi, & episcopus Philadelphiae, succesiit anno 1629. Obiit an. 1633.16. AprisiS in natali solo Balneolis in diœcesi Uceticensi, sepulttiS ibidem in ecclesia Recollectorum extra urbem. LVIII. JosEPHUs-MARIA. s Josephus » Maria Suarez AvenionensiS, Josie- 1 phi filius ; e præposito * Avenionensis metro— • polis, & vicesgerente, necnon Urbani VIII. > pontific.max. intimo cubiculario, Romæde— p gens in comitatu Francisci cardinata Barberi- ni, cum jam fuissetconIecratuSepiscopusaflj » stens papæ-, defuncto Michaele creatur episco » pus Vauonensis anno 1633. & die 31. Julii consecratur Romæ in æde S. Silveltri in Monte* cavallo, ab episcopo Sidoniæ Scanarola, affi- stentibus Cæsio Ariminensi, & Rubia de Bre » tinoro episeopis. Hoc ipsi » die scripsit clero & populo civitatis & dioecefis Vafionenjss, ad eoS muniendos adversius vicinorum hæreticorum praestigias ; ideqque eos hortatur ad perseverandum in obedientia erga S. sedem. Dat. pri> die cal. Aug. 1633. Vir Græce & Latine doctus, antiquitatis sacræ & prophanæ studiosiis multa in lucem edidit, quorum catalogum refert Allatius in apibus Urbaniis. De eo ita lego in lpeculo juriS interpretum universitatis Avenionensis, auctore Dom. Ber- nard canonico ecclesiæ metropolitanæ Ave- nionensis : Jofephus-Maria Suarexæus Vaticana bibliotheca prafectus, episcopus Vafionensis, basu lica fancti Petrivicarius & doctorcoUegiatus, nunquam fine laude nominandus, notitiam librorum primus in lucem edidit ab omnibus ee- Nnn iij „7 ECCLESIA V lebratanhpra ceteris a Carolo Fabroto editioni Pa— j ristensi codicis bafilici an. 1647. prafixami a Goto- frido in editione fui codicis an. 166$. Amstelo- dami s a Vizzonio tractata de mandatis princi- pum ad l. 3. n. 2. cod. eodem commendatam. Fuit etiam antiquitatum indagator exactissimus, teste Ciaconio in vitis pontificum, in notitia linguarum peritijsunus, emin. cardinali Barberino Mecenati intime carus. Plura typis Vaticanis opuscula, qua volumina implerent, edidit, aut de una in aliam vertit linguam. Libros duos Pranestes antiqumRo- ma editos anno 1655. & Nili abbatis opera e Gra.. eo Latine edita, insul. typis Sarberinis. An. 167}. obiitsummo litterar. reipublica luctu. Multa in civitate siia siapienter egit ; in pri- mis B. Quinidio ædem restituit ; in qua hactenus leguntur hi duo versus, quos parieti inscul- pi curavit : Sancto quinidio reparo venerabile templum, rI)t mihi coelestem praparet ipfe thronum. Anno 1666. transcnpsit epiIcepatum fratri suo Carolo. Fuit orator ad Clementem papam IX. pro urbe Avenionensi. Obiit Romæ in cancellaria, sepultus in sacrario sancti Petri in urbe, cujus ecdesiæ vicarius suerat. LIX.CAROLUS-JOSEPHUS. Carolus-Josephus Suarez frater decessoris Fui, multis ante episcqpatum functus muneribus, ex eanonico metropolis A venionensis electus est ab Alexandro VI I. ad regendam Vasionensem ecclesiam, per resignationem fratris anno 1666. posseffionem iniit, & Iolemni more ad suam accedit eccsesiam die 8. Maii anni 1667. Vir vita & morum candore conspicuus, sanctitate plenus & meritis animam Deo reddidit Vasione die 7. Novembris anni 1670. sepultus in eccle- fia majori novæ Civitatis Vasionensis, ubi hoc habet epitaphium : Hfc fitus’est Carolus-Jofephus Suarez episcopus ; Vafionensis populari morbo, dum se suis superimpendit abreptus vn. Novembris M D c lxx. £ tribus huic folio quos gens dedit alma Suares Vnus adest Carolus victima facta gregis. * Urbs rapuit primum, juniorem Sorgia luxit : Hic tibi quifquefedes forma tenenda manet, sufepnus Franciscus episcopus P. ASIONENSIS. <>38 LX. LUDovICUS-ALFONSUS. Ludovicus-Alfonsus Suarez, Josephi-Mariæ & Caroli Josephi episcoporum frater, a Cle- mente X. Creatus est forum successor an. 1671. Possesiionem accepit die 6. Junii ejusdem anni. Obiit die 13. Martii anni 1685. Avenionique sepultusest in ecclesia sancti Desiderii. LXI. FRANCISCUS. Franciscus Genet academiæ A venionensis in Iaera theologia & utroque jure doctor aggregatus, ubi institutiones Justiniani per biennium interpretatus est, philosophiæ quoque cathedram a Dominico de Marinis arcsuep o Avenionensi fundatam per aliquot annos ob. tinuit. Ibidem theologiam docuit, donec ab emin. cardinali Hieronymo Grimaldo Aqui- Sextiarum arcbiepiseopo ad instituendum seminarium est vocatus. Theologiam moralem lingua Gallica, promovente cardinali le Camus Gratianop. episcopo, typis commisit, quæ multiplicibus editionibus celebris, Parisiis, mox Veneriis in Latinam linguam versa prodiit. Franciscus vero abInnocentio papa XI. circa an. 1686. ad episeopatum Vasionensem assumtus, . consecratus est die 25. Martii ejusdem anm.De- ’functus-est die 17. Octobris 1702. aquis siissoca- tus, vix æt. annum 63. ingressus. Ita fere de ipsi) seripsit D. Bernard canonicus AvenionensiS in lpeculo illustrium juris interpretum, qui publice professi siint in Avenionensi Universitate, nondum publica luce donato, quod penes no$ habemtiS. LX II. JoS E P HUS-FR A NCI S CUS. Josephus— Francisicus Gualtieri archidiaco- nus Cavellicensis & vicariuSgeperalis Albanen- sis episcopatus, pro eminentiffimo cardinali Cæ- sireEstræo, Vasionensis episcopusefficitur an- ) no 1703. Romæ consecratus4.Martii,.posses- sionem per procuratorem cepit die 8. Junii ejus- dem anni, & die 21. Octobris sequentis, solem- ni episcoporum ritu ingressus est urbem. Palatium episcopale ædisicat • vigetque hactenus. PRÆPOSITI vasionenses. I.T^ Ipertus de Flotta præpositus, factus est XXepiscopus, & ad regimen ecdesiæ Vasionensis accedit annocirciter 1212. II. Bernarduspraeerat tempore Faraudi epi- scopi, testssque fuit compohtioniS factæ inter Alfonsiim comitem & hunc episcopum. III. Johannes de Mossa anno 1277. horni- nium recipit pro prioratu & dominio de Vinariis. Idem memoratur cum Giraudo episco- po anno I2S2. & cum Bertrando Tricastinensi episcopo. Anno 1296. adfuit sacramento clien- tari quod Raimundo episcopo præstiterunt cives Vasionenses, ut seges in hoc episcopo. Obiit i 28. Octobris 1299. Vir boni testimonii & recordationispræclaræ dictus. IV. Gruillelmus de Serinhano electus est 7. Novembris 1299. ex sacrista, illustri prosapia, litterarum scientia, vitæhonestare& moribus in- signis. Memoratur adhuc in diversis instrumentis anno 1308. & 1319. Vide in collectione instrumentorum. V. Guillelmus II.de Valle præpositus Vasionensis 1332. VI. Raimundus Martelli 1357.1342.1343. VII. Hugo de Boffio præpositus obiit anno 1370. VIII. Petrus Mouricherii electus fuit 1370. Anno 1377. hominium recipit. IX. Guillelmus Berigerius, al. Blegerii in legibus baccalaureus, vicarius generalis domni Radulphi epiſcopi Vaſionenſis, adminiſtrator & gubernator capituli anno 1395. memoratur præpoſitus 1402. 1407. 1418. 1421. Benedictus papa XIII. ſeu Petrus de Luna ei commiſit caſtellaniam & capitaneatum caſtri civitatis Vaſionensis, data bulla apud pontem Sorgiæ vi. idus Novembris, anno 9. ſui pontificatus, quam vide inter inſtrumenta.Ch. IV. p. 154. col. 1. X. Bertrandus de Urro licentiatus in decretis 1433. XI. Johannes II. Feutrerii præpoſitus 1470. XII. Michaël-Franciſcus præpoſitus 1480. 1494. XIII. Ludovicus I. de Balma 1515. 1526. XIV. FranciſcuS I. de Cavaillon 1557. Obiit an. 1602. poſt 60. vel circiter annos regiminis. XV. Jacobus Bruſſet per reſignationem præcedentis ex ſacrista ſucceſſit in præpoſitura. Anno 1625. coadjutorem elegit. Obiit an. 1653. XVI. Franciſcus II. d’Inguibert doctor ſacræ theologiæ ex coadjutore. Obiit anno 1679. XVII. Ludovicus II. d’Inguibert de Pramiral Carpentoratenſis, ex coadjutore anno 1686. reſignavit D. Felici Mariæ de Vincent de Rocheguerin. XVIII. Felix Maria de Vincent de Rocheguerin ex reſignatione anno 1686. poſſeſſionem iniit. Reſignavit anno 1689. ſequenti, menſe Martio. XIX. Joſephus-Joachim Mayer in decretis licentiatus, poſſeſſionem iniit eoaem anno. 30. Martii.
|